Beste maatje van Roemer
Geplaatst: 25 okt 2017 18:25
Ha allemaal,
Mijn naam is Dorien en ik woon samen met Roemer, een prachtige witte herder van 6,5, in Haarlem. We hebben ook nog een poes, die officieel Catootje heet (Gato in het Spaans is poes), maar we noemen haar poes.
Poes en Roemer slapen meestal samen op een kussen en overdag rent hij regelmatig achter haar aan. Dan springt ze op de schutting en kijkt hem uitdagend aan. Maar als we terug komen dan geeft zij hem kopjes en hij likt haar liefkozend.
Roemer wijkt niet van mijn zijde, maar kan het gelukkig ook goed met de andere uitlaatmensen vinden. Op dit moment hebben we een huisgenoot, een man die in scheiding ligt en tijdelijk bij ons inwoont. Ook zij zijn inmiddels dikke maatjes.
Roemer is verder niet echt een hondenvriend. Hij zal andere honden nooit wat doen, tenzij zij hem aanvallen, maar dat is maar 1x gebeurd. Het liefst sjouwt hij met grote stokken en speelt hij met ballen of zwemt hij. Samen maken we lange wandelingen. En daar houden we allebei heel veel van.
Wij wonen in Haarlem en daar is hij een lokale beroemdheid. Een BH-er, een bekende Haarlemmer of Bekende Hond. Minimaal 3x per dag krijg ik te horen dat hij zoooooo mooi en leuk is. En dat is hij ook. Hij luistert fantastisch, ligt altijd braaf voor of in de winkel als ik even boodschappen moet doen, want dan wil hij altijd mee. Ik vind het nog altijd, ook na 6 jaar lastig, om hem thuis te laten. Het moet en kan niet anders, af en toe, maar als hij dan met die zielige ogen voor het raam staat, breekt mijn hart.
En vooral nu. Een paar weken geleden kon hij plots bijna niet meer poepen. Ik dacht dat het kwam, omdat iemand hem kippenbotjes had gegeven. Hij krijgt elke dag rauw vlees en soms ook wat bot, maar geen kippenbotjes. Die botten doe ik ook niet veel, omdat hij daarvan verstopt raakt.
Ik dacht dat dat nu ook het geval was, helaas is het toch iets anders. Achter zijn kringspier zit een verdikking. De DA (mijn zus) heeft hem eerst op de antibiotica gezet, maar maandag toch een biopt genomen. Zooooo zielig. Sindsdien poept ie nog nauwelijks. Alleen wat bloeddruppels, terwijl hij wel aandrang heeft. Mijn zus legde net uit, dat het vooral irritatie is wat hij voelt, hetzelfde wat wij voelen als we blaasontsteking hebben. Ik hoop het van harte, want ik vind het echt VERSCHRIKKELIJK om mijn hond zo te zien lijden.
Nou moet ik eerlijk zijn, dat ik ook niet veel gewend ben op dit vlak. Na zijn castratie, heeft hij 1x glas gehad in zijn poot en dat is alles. Nu dan gelijk iets wat heeeeeel erg lijkt, maar toch hoop ik dat de uitslag mee valt.
Nou ja, dit zijn wij dus. Nu ff niet zo opgewekt, althans ik het baasje, maar hij rent, ravot en zwemt nog steeds. En ik loop met een waterige blik, een steen op mijn maag mezelf te vermanen dat ik wel positief moet zijn, want hij voelt me haarscherp aan.
En dan nog die schuldgevoelens. Misschien komt het door mij. Ik heb namelijk een heftige depressie gehad. Die is nu over, maar zou hij daardoor last kunnen hebben nu? Ik weet het niet. En het heeft ook niet zoveel zin.
Mijn naam is Dorien en ik woon samen met Roemer, een prachtige witte herder van 6,5, in Haarlem. We hebben ook nog een poes, die officieel Catootje heet (Gato in het Spaans is poes), maar we noemen haar poes.
Poes en Roemer slapen meestal samen op een kussen en overdag rent hij regelmatig achter haar aan. Dan springt ze op de schutting en kijkt hem uitdagend aan. Maar als we terug komen dan geeft zij hem kopjes en hij likt haar liefkozend.
Roemer wijkt niet van mijn zijde, maar kan het gelukkig ook goed met de andere uitlaatmensen vinden. Op dit moment hebben we een huisgenoot, een man die in scheiding ligt en tijdelijk bij ons inwoont. Ook zij zijn inmiddels dikke maatjes.
Roemer is verder niet echt een hondenvriend. Hij zal andere honden nooit wat doen, tenzij zij hem aanvallen, maar dat is maar 1x gebeurd. Het liefst sjouwt hij met grote stokken en speelt hij met ballen of zwemt hij. Samen maken we lange wandelingen. En daar houden we allebei heel veel van.
Wij wonen in Haarlem en daar is hij een lokale beroemdheid. Een BH-er, een bekende Haarlemmer of Bekende Hond. Minimaal 3x per dag krijg ik te horen dat hij zoooooo mooi en leuk is. En dat is hij ook. Hij luistert fantastisch, ligt altijd braaf voor of in de winkel als ik even boodschappen moet doen, want dan wil hij altijd mee. Ik vind het nog altijd, ook na 6 jaar lastig, om hem thuis te laten. Het moet en kan niet anders, af en toe, maar als hij dan met die zielige ogen voor het raam staat, breekt mijn hart.
En vooral nu. Een paar weken geleden kon hij plots bijna niet meer poepen. Ik dacht dat het kwam, omdat iemand hem kippenbotjes had gegeven. Hij krijgt elke dag rauw vlees en soms ook wat bot, maar geen kippenbotjes. Die botten doe ik ook niet veel, omdat hij daarvan verstopt raakt.
Ik dacht dat dat nu ook het geval was, helaas is het toch iets anders. Achter zijn kringspier zit een verdikking. De DA (mijn zus) heeft hem eerst op de antibiotica gezet, maar maandag toch een biopt genomen. Zooooo zielig. Sindsdien poept ie nog nauwelijks. Alleen wat bloeddruppels, terwijl hij wel aandrang heeft. Mijn zus legde net uit, dat het vooral irritatie is wat hij voelt, hetzelfde wat wij voelen als we blaasontsteking hebben. Ik hoop het van harte, want ik vind het echt VERSCHRIKKELIJK om mijn hond zo te zien lijden.
Nou moet ik eerlijk zijn, dat ik ook niet veel gewend ben op dit vlak. Na zijn castratie, heeft hij 1x glas gehad in zijn poot en dat is alles. Nu dan gelijk iets wat heeeeeel erg lijkt, maar toch hoop ik dat de uitslag mee valt.
Nou ja, dit zijn wij dus. Nu ff niet zo opgewekt, althans ik het baasje, maar hij rent, ravot en zwemt nog steeds. En ik loop met een waterige blik, een steen op mijn maag mezelf te vermanen dat ik wel positief moet zijn, want hij voelt me haarscherp aan.
En dan nog die schuldgevoelens. Misschien komt het door mij. Ik heb namelijk een heftige depressie gehad. Die is nu over, maar zou hij daardoor last kunnen hebben nu? Ik weet het niet. En het heeft ook niet zoveel zin.