Hippo 13-4-2011 - 21-10-2017
Geplaatst: 21 okt 2017 19:23
The one and only Hippo, zo voelt het. Wat een karakteristieke hond.
Ben er echt kapot van, al met 6,5 jaar een hond in laten slapen die misschien wel 12-13jr bij ons had kunnen blijven... de tranen biggelen over mijn wangen
Als pup haalde ik hem op bij de fokker in Polen, bijna tegen de Oekraïense grens. Wat een figuur, hij wist al precies wat hij wel en niet wilde en zijn kop sprak boekdelen.
De eerste 1,5jr waren niet makkelijk, we konden hem vaak wel achter het behang plakken... Eenmaal uitgepuberd werd het de fijnste klapkaak die je je kunt voorstellen. Sociaal naar alle mensen(en baby's/kids), kon werkelijk met alle honden, sowieso met elk dier want elke vorm van jachtdrift was hem vreemd. In huis was hij gezellig en relaxt en buiten hield hij van actie.
Wat hebben we om hem gelachen, zelden een hond gezien die zo goed kon duidelijk maken wat hij wilde. Wij, bekenden en onbekenden werden met een grote lach begroet, wat bij onbekende wel eens voor een schrikreactie zorgde als zo'n grijze minitank met ontblootte tanden op je af komt
. Hij wist ook precies wat voor vlees hij in de kuip had, mensen zonder overwicht nam hij gigantisch in de zeik 
. Met een zeer consequente, altijd voortdurende opvoeding, kon je echter met hem lezen en schrijven en kon je voor 100% op hem vertrouwen.
Hij heeft menig mechel voor de sport zien passeren en hebben ontzettend veel profijt gehad van zijn bijdrage in hun opvoeding. Zo onverschrokken en met zijn engelengeduld. Zo ruig als hij kon spelen met de volwassen exemplaren, zo uiterst voorzichtig deed hij bij pups.
Het liefst racete hij mee met de mountainbike of met onze bootcampgroep. Andere favorieten: urenlang 'touwtrekken' met de mechels, waarbij hij het altijd als langste vol hield, het lekbijten van ballonnen en slopen van piepspeeltjes. Ook was hij dol op eten, alles ging er met veel smaak in. Maar je kon het lekkerste voedsel op snaaihoogte achterlaten, stelen heeft hij nooit gedaan. En wat een rust straalde hij uit als hij prinsheerlijk lag te slapen in zijn driedubbeldikke mand of in de warmte van de zon
.
Ik vond hem een ambassadeur voor de klapkaak, hij heeft menig hart gestolen en zelfs een bijdrage geleverd in het verminderen van klapkaken-angst bij mensen
. Als je op visite ging, werd zelfs gevraagd of we hem mee wilde nemen.
En dan zo oneerlijk dat hij zo vroeg al moet sterven. Vandaag hebben we hem thuis laten inslapen en in de tuin begraven.
Lieve jongen, zo'n heerlijk beest als jij treffen we nooit meer. Ik heb van je genoten en kan gelukkig teren op ontelbaar veel fijne herinneringen aan jou. Dag prachtige kerel, wat was jij een schitterend dier in voorkomen en karakter
Een zeer kleine selectie uit de honderden foto's van hem:
Baby Hippo
Mede opgevoed door onze eerste mechel Hugo
Actie!
En urenlang slapen
Ben er echt kapot van, al met 6,5 jaar een hond in laten slapen die misschien wel 12-13jr bij ons had kunnen blijven... de tranen biggelen over mijn wangen
Als pup haalde ik hem op bij de fokker in Polen, bijna tegen de Oekraïense grens. Wat een figuur, hij wist al precies wat hij wel en niet wilde en zijn kop sprak boekdelen.
De eerste 1,5jr waren niet makkelijk, we konden hem vaak wel achter het behang plakken... Eenmaal uitgepuberd werd het de fijnste klapkaak die je je kunt voorstellen. Sociaal naar alle mensen(en baby's/kids), kon werkelijk met alle honden, sowieso met elk dier want elke vorm van jachtdrift was hem vreemd. In huis was hij gezellig en relaxt en buiten hield hij van actie.
Wat hebben we om hem gelachen, zelden een hond gezien die zo goed kon duidelijk maken wat hij wilde. Wij, bekenden en onbekenden werden met een grote lach begroet, wat bij onbekende wel eens voor een schrikreactie zorgde als zo'n grijze minitank met ontblootte tanden op je af komt
. Hij wist ook precies wat voor vlees hij in de kuip had, mensen zonder overwicht nam hij gigantisch in de zeik . Met een zeer consequente, altijd voortdurende opvoeding, kon je echter met hem lezen en schrijven en kon je voor 100% op hem vertrouwen.Hij heeft menig mechel voor de sport zien passeren en hebben ontzettend veel profijt gehad van zijn bijdrage in hun opvoeding. Zo onverschrokken en met zijn engelengeduld. Zo ruig als hij kon spelen met de volwassen exemplaren, zo uiterst voorzichtig deed hij bij pups.
Het liefst racete hij mee met de mountainbike of met onze bootcampgroep. Andere favorieten: urenlang 'touwtrekken' met de mechels, waarbij hij het altijd als langste vol hield, het lekbijten van ballonnen en slopen van piepspeeltjes. Ook was hij dol op eten, alles ging er met veel smaak in. Maar je kon het lekkerste voedsel op snaaihoogte achterlaten, stelen heeft hij nooit gedaan. En wat een rust straalde hij uit als hij prinsheerlijk lag te slapen in zijn driedubbeldikke mand of in de warmte van de zon
.Ik vond hem een ambassadeur voor de klapkaak, hij heeft menig hart gestolen en zelfs een bijdrage geleverd in het verminderen van klapkaken-angst bij mensen
. Als je op visite ging, werd zelfs gevraagd of we hem mee wilde nemen.En dan zo oneerlijk dat hij zo vroeg al moet sterven. Vandaag hebben we hem thuis laten inslapen en in de tuin begraven.
Lieve jongen, zo'n heerlijk beest als jij treffen we nooit meer. Ik heb van je genoten en kan gelukkig teren op ontelbaar veel fijne herinneringen aan jou. Dag prachtige kerel, wat was jij een schitterend dier in voorkomen en karakter
Een zeer kleine selectie uit de honderden foto's van hem:
Baby Hippo
Mede opgevoed door onze eerste mechel Hugo
Actie!
En urenlang slapen
Heel veel sterkte met het verlies van jullie lieve Hippo.
. Het lijkt me een wereldhond zoals je hem omschrijft. Sterkte met het verlies.