Het HondenForum

Vorige week kwamen de buren ineens vertellen dat ze een pup hadden, en we daar misschien dus wat overlast van konden hebben. Leuk natuurlijk, totdat ik vroeg wat voor ras. Amerikaanse stafford
Op zich niks mis mee, maar ze hebben volgens mij nooit honden gehad, en geen idee wat ze in huis gehaald hebben.
En nu hoor ik hele dagen buiten geroep, nee, los, foei, ik zei toch dat je dat niet doen mocht. Nooit een positief geluid, nooit even spelen. Ik vrees zo dat dit uit gaat lopen op een drama, als ze hier al niet mee om kunnen gaan, hoe dan straks met eventuele agressie. Zouden jullie hulp aanbieden?

Eens met Nanna. Als er nu al zo veel negativiteit is richting pup, acht ik de kans groot dat ze er binnenkort op zijn uitgekeken en het arme beestje z'n vele rasgenootjes in het asiel gezelschap mag gaan houden.

Hier hetzelfde verhaal, wordt al door de drie kleine kinderen uitgelaten, ik hou mn hart vast... Maar ik bemoei me er echt niet mee, ze zoeken het maar uit. Pup en Oor mogen socialiseren tot het ding een jaar oud is en dan is het met een wijde boog er omheen.

Nanna schreef:Nee. Die ligt na drie maanden toch in het asiel.

Ergens hoop ik daar dus op. Maar het zijn totaal niet het type aso mensen, homo's met als hobby piano spelen. Dus volgens mij weten ze gewoon echt niet waar ze aan begonnen zijn. Ik hoorde een van de twee in de tuin aan de telefoon vertellen dat het nu gewoon doorzetten was, en dat pupje het vanzelf zou gaan snappen. Arm beestje met alleen maar negatieve aandacht.

Ik zou wel helpen, al is het maar voor de pup. Zeker als het gewoon aardige mensen zijn waarmee je prima door een deur kunt. Je wint er alleen maar mee als je ze helpt denk ik.

Je kan natuurlijk ook tijdens dat socialiseren dat je het zo naar je zin gehad hebt op de puppycursus. Je weet nooit hoe het aanslaat.

pinguin20 schreef:

Nanna schreef:Nee. Die ligt na drie maanden toch in het asiel.

Ergens hoop ik daar dus op. Maar het zijn totaal niet het type aso mensen, homo's met als hobby piano spelen. Dus volgens mij weten ze gewoon echt niet waar ze aan begonnen zijn. Ik hoorde een van de twee in de tuin aan de telefoon vertellen dat het nu gewoon doorzetten was, en dat pupje het vanzelf zou gaan snappen. Arm beestje met alleen maar negatieve aandacht.

Oke, dat klinkt inderdaad niet als het standaard tokkenvolk wat je vaak ziet bij dit ras. Dan zou ik gewoon eens quasi-naïef informeren hoe het gaat met de pup en hoe het hen tot nu toe bevalt om het hondje in huis te hebben. Misschien dat ze dan aangeven tegen welke problemen ze aanlopen en kun je hen van nuttige tips voorzien. Ook even vragen wat de reden was waarom ze specifiek voor dit ras gekozen hebben, dan kun je al een beetje inschatten of ze voldoende kennis erover hebben en zijn voorbereid op bijv. hondagressie.

Tamara/Bayko schreef:

pinguin20 schreef:

Nanna schreef:Nee. Die ligt na drie maanden toch in het asiel.

Ergens hoop ik daar dus op. Maar het zijn totaal niet het type aso mensen, homo's met als hobby piano spelen. Dus volgens mij weten ze gewoon echt niet waar ze aan begonnen zijn. Ik hoorde een van de twee in de tuin aan de telefoon vertellen dat het nu gewoon doorzetten was, en dat pupje het vanzelf zou gaan snappen. Arm beestje met alleen maar negatieve aandacht.

Oke, dat klinkt inderdaad niet als het standaard tokkenvolk wat je vaak ziet bij dit ras. Dan zou ik gewoon eens quasi-naïef informeren hoe het gaat met de pup en hoe het hen tot nu toe bevalt om het hondje in huis te hebben. Misschien dat ze dan aangeven tegen welke problemen ze aanlopen en kun je hen van nuttige tips voorzien. Ook even vragen wat de reden was waarom ze specifiek voor dit ras gekozen hebben, dan kun je al een beetje inschatten of ze voldoende kennis erover hebben en zijn voorbereid op bijv. hondagressie.

Dit vind ik wel een goede ja. En ga ze ook wel vragen of ze een puppycursus gaan doen, want dat is zo leuk

Ik zou zeker even vriendelijk informeren.
Mijn buren heb ik toen zij een pup kregen een boek met tips over opvoeding e.d. kado gedaan. (dat was Sinterklaas tijd dus kon toen makkelijk)

Als je nog een boek hebt liggen wat je kado zou willen doen kan je natuurlijk altijd vragen of zij hem hebben willen, onder het mom van opruimen of zoiets.

Karen

Ik zou vriendelijk hulp aanbieden, willen ze het niet dan prima.
Er zijn mensen die de pupfase erg onderschatten en later alsnog prima bazen blijken. Bovendien is het bij een pup altijd even zoeken hoe of wat.
Ik vind het altijd wat jammer dat mensen met veel kennis en inzicht dat niet lijken te willen delen.

Vergis je niet, bij ons hebben de buren denk ik ook een hoop negativiteit gehoord de eerste maanden met Hippo . Je wilt niet weten, als pup was hij alleen leuk als hij sliep. Het was een regelrechte terreur en hij was niet onze eerste hond van een pittig ras . Het heeft wat maanden geduurd, maar toen werd hij steeds leuker en nu hebben we er een super sociale tophond aan die ik in elke situatie vertrouw.

Ik ken wel meer staffords die als pup echt NIET leuk waren en het gewoon mee is goed gekomen. Je moet alleen heel consequent zijn en niet te soft, want als ze door hebben dat ze met hun tandjes de boel kunnen controleren heb je een probleem.

Als ik goed contact had met die buren, zou ik ze vragen of ze zo nu en dan eens mee willen op een wandeling. En als ze openstaan voor tips, zou je die dan kunnen geven. Gewoon als babbeltje De 'ik ben aan het opruimen, hier is een opvoedboek'-tip vind ik ook een goede. Niet gelijk afschrijven. Ik ken nog altijd veel meer leuke Staffords (13) dan ontspoorde (0), ook bij totale nitwits.
Pas een Turkse vrouw leren kennen bij het ven (inclusief aso-look, jaja) die de 1-jarige Ambull-XL reu van d'r vriend had meegenomen omdat "die toch niks deej mej da bees", heb met haar ook lang gebabbeld over opvoeding. Ze vond het allemaal reuze-interessant en stelde veel vragen. Het enige wat ze minder leuk vond ("Ik ben een viezeaaluzeerder!" was mijn tip om niet met stokken te gooien

wat verschrikkelijk zonde voor zo'n pup,
tja als pup zijn ze zo snoezig, als het nu al zo negatief is, wat moet het straks worden als hij in de puberfase komt.
ben ook bang dat straks de hond helemaal verpest is, helaas ondanks dat ze er wel goed voor zullen zijn.
je zou ze kunnen adviseren om cursussen te gaan volgen, als ze daar voor open staan,

Ik heb het zelf een keer gezien bij ons in de straat. Zwangere vrouw met nog een baby in kinderwagen en pupje (zelfde ras) die constant werd gecorrigeerd want hij liep niet netjes aan de lijn. Heb een praatje gemaakt van goh hoe gaat het, en meteen ging ze haar hart luchten dat het echt niet ging. Toen heb ik wel gezegd, ik zou maar snel terugbrengen naar de fokker voor hij nog groter en nog lastiger is. Een week later sprak ze me aan dat ze dat inderdaad had gedaan en blij was dat ik zo eerlijk was geweest.
Dat zou ik heus niet bij iedereen zo zeggen hoor, maar als je niks positiefs kan zien in een pupje en er duidelijk niet blij mee bent... tja... beter voor het hondje (hopelijk) denk ik zo.

Cursus is natuurlijk van groot belang bij zo'n pup.
Maar mijn ervaring is dat nieuwe stafford eigenaren vooral de hoeveel beweging onderschatten die een Staff nodig heeft om een gezellig huisdier te zijn.
En geestelijke uitdaging. Ze vragen enorm veel tijd van je en dat is heftig en van te voren niet voor te stellen voor veel mensen.

Tja, er zijn gewoon nog steeds hordes mensen die alleen maar kijken naar de buitenkant, of ze de hond een mooi plaatje vinden en zich niet verdiepen in het karakter en of dit bij hun past.
Als het leuke mensen zijn zou ik inderdaad eens voorzichtig een balletje opgooien hoe het gaat met de pup, misschien zijn ze er hartstikke blij mee als je was adviezen geeft, omdat het niet zo lekker gaat. Je merkt het vanzelf wel, als ze er totaal niet voor open staan en dan zou ik me er inderdaad verder niet mee bemoeien.