Het HondenForum

Van de week kreeg ik de schrik van mijn leven. Ik had alle hondjes mee en we waren lekker aan het spelen met de bal en frisbee. In een tuin verderop kletterde een trap hard naar beneden en ik keek om naar Nikkie of alles goed met haar ging. Dat ging dus niet goed, ze rende heel hard terug richting huis
Ik kon roepen wat ik wilde, ze was totaal onbereikbaar. Ik rende achter Nikkie aan, Rani en Mika volgden mij maar Gol was nergens te bekennen. En toen moest ik kiezen, terug om Gol op te halen of verder achter Nikkie aan. Aangezien Nikkie een weg zou moeten oversteken om naar huis te gaan koos ik voor Nikkie, met pijn in mijn hart

Gelukkig heb ik een paar telefoonnummers van mensen die vaak in het park wandelen, al rennend heb ik gebeld en gelukkig was daar iemand die Gol bij zich kon houden. Ondertussen schreeuwde ik de hele buurt bij elkaar en met effect, een meneer op een fiets is met Nikkie meegefietst en heeft de auto's laten stoppen toen ze overstak. Hij is helemaal met haar mee naar huis gefietst en bleef op een afstandje van Nikkie op mij wachten, ik kon die man wel zoenen. Ik heb de poort opengegooid en hop, alledrie de hondjes gingen zo de tuin in en naar binnen. Ik snapte ineens de betekenis van knikkende knieën heel erg goed, ze voelden zo slap als elastiek.

De mensen van het uitlaatveld hadden ondertussen hulptroepen ingeschakeld die mij tegemoet kwamen fietsen, samen zijn we teruggelopen om Gol weer op te halen. Die oude drol had helemaal niet in de gaten dat ik er niet was, ze kreeg namelijk snoep van een mevrouw. Ik had toch minstens wel verwacht dat ze me tegemoet zou lopen maar nee hoor, pas op een meter afstand had ze me in de gaten en kreeg ik een flauwe kwispel waarna ze zich weer omdraaide naar de mevrouw met de lekkere snoep. Kuthond.

Na een paar sigaretten, een slok water en iedereen uitvoerig bedankt te hebben liep ik met Gol naar huis. Pas toen zag ik Gol om zich heen kijken waar de rest van de roedel toch was. Moeten die niet mee? Nee muts, kom op. Fijn hoor, zo'n oude trouwe hond

Nikkie gaat dus niet meer los. Jammer voor haar maar mijn hart kan dat niet aan. Ik ben wel heel erg blij dat ze ons huis als veilige plek ziet en daar naartoe is gerend, in gedachten zag ik alweer de berichten over een buitenlands hondje dat weggelopen was. Bah.

poeh, dan voel je je inderdaad ineens 10 jaar ouder

Gelukkig goed afgelopen en inderdaad Nikkie maar aan de lijn houden, het spookje! Wel goed dat ze naar jullie huis liep

Gol heeft tenminste nergens last van gehad

Ingrid48 schreef:poeh, dan voel je je inderdaad ineens 10 jaar ouder

Gelukkig goed afgelopen en inderdaad Nikkie maar aan de lijn houden, het spookje! Wel goed dat ze naar jullie huis liep

Gol heeft tenminste nergens last van gehad

Pfff echt, de rest van de dag heb ik bibberend op de bank gezeten. Met mijn trouwe hond, daar kun je blind de oorlog mee in

Nanna schreef:Ik zou een relatie beginnen met die aardige meneer. Dan heb je ook altijd een gouden verhaal over hoe jullie elkaar ontmoet hebben

Ik vind één vent wel genoeg

Nanna schreef:Ik zou een relatie beginnen met die aardige meneer. Dan heb je ook altijd een gouden verhaal over hoe jullie elkaar ontmoet hebben

Beetje lullig voor de huidige meneer Gollum

Maar gods wat een stress moet je hebben gehad!
Wel heel fijn dat je zo'n ouwe sufk*t hebt die het allemaal geen probleem vond. En dat Nikkie weer veilig is. Goede keuze gemaakt dus!

Jules01 schreef:

Nanna schreef:Ik zou een relatie beginnen met die aardige meneer. Dan heb je ook altijd een gouden verhaal over hoe jullie elkaar ontmoet hebben

Beetje lullig voor de huidige meneer Gollum

Maar gods wat een stress moet je hebben gehad!
Wel heel fijn dat je zo'n ouwe sufk*t hebt die het allemaal geen probleem vond. En dat Nikkie weer veilig is. Goede keuze gemaakt dus!

De volgende dag had ik gewoon spierpijn van het rennen en de stress
En inderdaad, wat een sufkut van een hond die Gol. Ze had helemaal niks om, geen bandje niks. Als iemand vreten heeft is het al snel goed dus, ik word zo ingeruild

Nanna schreef:Aardige meneren heb je nooit genoeg

hahaha ja dag, vind het wel druk genoeg zo in huis

Pfff, ja dan ben je in één klap 10 jaar ouder, wat een schrik zeg
Fijn dat het goed afgelopen is met behulp van die meneer

Lunatic schreef:Pfff, ja dan ben je in één klap 10 jaar ouder, wat een schrik zeg
Fijn dat het goed afgelopen is met behulp van die meneer

Nou echt! Dat hij ook zo bij de tijd was om haar niet te lokken of proberen vast te pakken, dat had denk ik meer paniek veroorzaakt. Van schrik ben ik totaal vergeten om zijn gegevens te vragen, anders had hij een potje bier van me gehad.
Die had ik daarna zelf maar genomen

Wel fijn dat iedereen zo mee hielp, dat hoor je ook wel eens anders.

Heb je al grijze haren??

Fabiola17 schreef:Wel fijn dat iedereen zo mee hielp, dat hoor je ook wel eens anders.

Heb je al grijze haren??

Heel erg fijn ja! Ik ben ook zo blij dat ik een aantal telefoonnummers heb van de 'wandelmensen'. Mijn vriend vervloekt me wel eens als ik weer eens sta te ouwehoeren met iemand, hij loopt iedereen het liefste voorbij. Nu ziet hij toch wel het voordeel van niet totaal contactgestoord te zijn

De grijze haren zijn weer voorzien van een laagje Henna

Gelukkig dat die meneer zo snel en goed gehandeld heeft!
En ik snap je schrik. Ik schrok me al dood toen opvanger Daisy hier de benen nam door een hek heen en naar huis rende. En dat was nog maar 100m meter over een doodlopende weg.

Poeh, dat is wel even flink schrikken ja!
Gelukkig toch in die split second de juiste keuze gemaakt en fantastisch dat je dan net zo'n behulpzame meneer treft en Nikki zo slim was om naar huis te rennen.
En die lieve Gollum, ach Voor haar alleen maar fijn dat ze van de hele paniek en toestand niets heeft meegekregen

veertje schreef:Gelukkig dat die meneer zo snel en goed gehandeld heeft!
En ik snap je schrik. Ik schrok me al dood toen opvanger Daisy hier de benen nam door een hek heen en naar huis rende. En dat was nog maar 100m meter over een doodlopende weg.

Ik ben ook zo blij dat we elke dag dezelfde route hebben gelopen, ze liep precies dezelfde route terug naar huis. Man man man, ik krijg het nog benauwd als ik er aan denk.

DeDiana schreef:Poeh, dat is wel even flink schrikken ja!
Gelukkig toch in die split second de juiste keuze gemaakt en fantastisch dat je dan net zo'n behulpzame meneer treft en Nikki zo slim was om naar huis te rennen.
En die lieve Gollum, ach Voor haar alleen maar fijn dat ze van de hele paniek en toestand niets heeft meegekregen

Nou inderdaad, ik voelde me zo rot dat ik haar achterliet, in gedachten zag ik haar al mij zoeken. Maar gelukkig was er niks aan de hand

Wat fijn dat mensen je gelijk hebben geholpen. Kan mij voorstellen dat het een vreselijk moment moet zijn geweest, gelukkig is het goed afgelopen!

Hippo schreef:Wat fijn dat mensen je gelijk hebben geholpen. Kan mij voorstellen dat het een vreselijk moment moet zijn geweest, gelukkig is het goed afgelopen!

Ja ik ben superblij met ze. Als er iets is met de honden in de buurt word de tamtam ingeschakeld en komt het altijd wel goed, zo hebben meerdere verloren hondjes hun huis weer teruggevonden. Zulke mensen zijn goud waard!

Nooooooooo!! Heremijntijd, wat een schrik, dat had echt wel op 100 manieren fout kunnen lopen. Des te fijner dat het allemaal goed kwam dankzij 100 aardige mensen en in het bijzonder die meneer! Ik kan me je schrik helemaal voorstellen, ik had al knieen van elastiek toen Skittles na 6 weken betrouwbaar hier komen "los" (met lange sleeplijn) liep en nèt ff ineens een sprintje trok en de lijn buiten bereik was

Och, och, wat een schrik. Super dat je hulp hebt gekregen en alles uiteindelijk goed afgelopen is.
Maar die schrik herken ik wel. Die gaat echt in je lijf zitten.

Pff nou, in gedachten zag ik al een platgereden hondje voor me
Rani is ook eens in paniek terug naar huis gerend en werd toen aangereden op dezelfde weg, gelukkig had ze niks.

Oeps, gelukkig goed afgelopen

Gekke Gollum, de liefde van een Lab gaat letterlijk door de maag

zo af en toe heb je van die beschermengeltjes op je schouders, en op die van de hond,
kan me voorstellen dat je enorm geschrokken bent,
fijn dat er dan ook heel veel verstandige mensen om je heen zijn, die weten wat te doen.
en misschien kom je die meneer nog wel eens weer tegen, kan je hem alsnog een biertje aanbieden.

Een duidelijk verschil tussen de Roemeen en de Hollandse droogkloot...

Goed voor een hartverzakking
Gelukkig is het goed afgelopen.
Een levende en zichtbare beschermengel heeft Nikki veilig naar huis kunnen loodsen

Pfff, wat een schrik. Geweldig dat ze naar huis ging.

Toen Lou eens wegrende (loopse teef) probeerde ik mij rennend ook voor te bereiden op een plat hondje langs de weg. Verschrikkelijk.

En doe mij het nummer van de aardige meneer dan maar, als jij hem niet hoeft.

Wat een schrik gelukkig dat het goed afgelopen is. Ik kan mij je knikkende knieën goed voorstellen, Balou ging er als pup eens vandoor richting een hek waar hij onderdoor kon en waarachter twee herdershonden zaten. Ik kon net op tijd op zijn riem gaan staan maar goed dat hij geen halsband om had maar een tuig. De eigenaar van de honden dacht dat de honden een pup niets zouden hebben gedaan maar ik was blij dat ik een confrontatie had weten te voorkomen. Ik had toen ook knikkende knieën en moest thuis eerst even de schrik en stres er uit janken. Een paar weken geleden is de chihuahua van mijn buurjongen bij mijn andere buren onder het hek door gekropen en dood gebeten door de bordeauxdog van de buren. Heel triest voor het hondje, het kan dus wel erg fout gaan.

Pfff, ik weet uit ervaring hoe het voelt. Ik heb het destijds met Ody ook een keer gehad op het strand, die holde ook terug naar de auto toen de strandwacht hard toeterend over het strand langs kwam racen. Bij de parkeerplaats was een hele drukke weg, maar gelukkig toen ook een lieve meneer die mij had horen roepen en Ody op de parkeerplaats bij zijn halsband had vast gehouden.

Je schrikt je wezenloos en ziet alle rampscenario's al hollend al voor je.
Gelukkig is het goed afgelopen.

En die gekke Gollum, daar moet ik stiekem wel op lachen.

Dat is schrikken! Maar wat geweldig van die fietsmeneer en parkmensen. Superlief