Het HondenForum

Ja, simpele vraag eigenlijk Als er een hond is overleden merk ik dat we heel snel de schifting maken "hij/zij heeft een mooie leeftijd bereikt" of "hij/zij was nog te jong." En zelf doe ik dat ook. Ik heb op dit moment geen fokplannen, maar ben toch regelmatig bezig met stambomen uitpluizen. Daarmee neem ik ook de leeftijd van de honden uit die lijn, hun nestgenoten en nakomelingen mee. En als ik dan een hond van 16 zie die is overleden aan kanker, vind ik de oorzaak er niet meer zo toe doen. Een hond gaat een keer dood aan z'n ouderdomskwaaltjes, en dat kan kanker ook zijn. Maar als een hond van 8 overlijdt aan kanker vind ik dat abnormaal en te vroeg. Die grens bedoel ik dus Voor mij ligt die rond een jaar of 10. Ik hoop natuurlijk dat ze nog ouder worden dan dat, en ik zou het triest vinden als de gemiddelde levensverwachting al op dat punt zit. Maar ik vind het wel de leeftijd waarop je de beginnende ouderdomskwaaltjes mag verwachten. En de één vindt een jarenlange weg door al die kwaaltjes heen en leeft nog 6 jaar, terwijl een ander het misschien nog een jaar volhoudt.

Nu is dit redelijk toegespitst op m'n eigen ras ook, maar toch. Ik zou niet aan een ras beginnen waarbij de verwachting is dat een hond de 10 niet gaat halen. Ik vind dat echt een minimum. Pech kan je altijd hebben, maar als het uitzonderlijk is dat ze die magische 10 wel halen hoeft het van mij niet.

Waar ligt die grens voor jullie?

Een ras met een levensverwachting van tien jaar of korter hoef ik niet. Bij mijn ras vind ik 12 jaar de grens. Daaronder vind ik ze nog te jong om dood te gaan. En 15 jaar of ouder is een respectabele leeftijd. Ouder dan 18 jaar is stokoud en gaat richting record-leeftijd. 13, 14 jaar vind ik blijkbaar de normale leeftijd om dood te gaan bij het Markiesje

Pfoe, ik vind 12+ toch ook wel een acceptabele leeftijd (tussen de 10 en 12 in principe ook wel maar dat is écht wel het randje). Nu heb ik hier een rondlopen die is 13,5 en die hobbelt vrolijk mee en is op een nekhernia nog helemaal het mannetje. Die huppelt vrolijk door 't veld en rent achter Yin aan als hij daar zin in heeft.
Toen mijn hond 3 of 4 was kreeg onze toenmalige buurman puppen. Ik was echt verliefd op de pup maar het was een engelse bull en mijn vader en zijn vrouw wilde er geen hond bij (we hadden er toen 2 en 3 katten). Ik heb wel contact gehouden met de vrouw waar die hond is heen gegaan maar uiteindelijk verloren. Maar toen in 2012 ofzo kregen we weer contact en ik vroeg meteen naar die hond, hij was zo leuk
Toen kreeg ik te horen dat hij heel oud overleden was en een fijn leven had gehad, hond is 7 geworden.. 7!! En toen was hij gewoon op, klaar.

Cleva schreef:Ik vind 9 of 10 alvast geen mislukking meer.
Je hoopt op meer.

Ik vind grijze snoeten enig maar manke poten en blinde ogen daar kan ik weinig mee. Ik vind het gewoon niet zo leuk om invalide honden te hebben.
Ik hoef dus ook niet zo nodig een hond die 19 wordt. Dan ben ik een decennium aan het verplegen. Geen zin in.

Ja, dat speelt hier ook wel mee. Ik vind het vooral voor de hond denk ik niet leuk om met veel gebreken stokoud te worden. Dan brei ik er liever iets eerder een eind aan, we hoeven niet tot het gaatje door te gaan.
Een verminderde conditie kan ik wel wat mee hoor, dan lopen we wel een extra seniorenrondje en blijven ze de lange wandeling thuis. Doofheid zal ook wel goed komen. Maar blindheid lijkt me voor de hond zelf heel naar in een roedel. Incontinentie wil ik de hond niet langdurig aan doen, en dementie ook niet. Ik las laatst op Facebook nog iets over iemand die één of ander rustgevend middeltje zocht voor een demente hond van 14.5 die verlatingsangst had ontwikkeld. Ieder maakt daarin z'n eigen keuze hoor, maar ik zou die hond dan gewoon rust gunnen denk ik. Die paar weken/maanden gaan het verschil niet meer maken.

Tara schreef:Ik ga uit van twaalf, dertien jaar. Dat moeten ze van mij wel gewoon behalen. Veertien plus zijn de bonusjaren.

Hier sluit ik me bij aan.
Eind twaalf, dertien moet gewoon kunnen. Vanaf veertien vind ik het echt een mooie leeftijd.

Hangt van de hond af. 10 vind ik het minimum, ik kies ook geen rassen die dat gemiddeld niet halen. Mijn beide herders zijn 11 geworden, de een net, de ander ruim. Vond ik toch niet echt oud. Beide kanker, overigens. Linda is volgens haar paspoort al ruim 12,5 en wel oud, maar nog best fit (hè kip ) en Pol 15, maar ook die is nog best fit. Hij heeft een kreupele voorpoot, hoort minder goed en slaapt dieper, maar van verplegen is nog geen sprake.
Van Linda verwacht ik niet dat 15 wordt, maar voor een kleine kruising vind ik het niet uitzonderlijk.

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

Acceptabele levensverwachting stel ik telkens bij heb ik gemerkt. Vond ik vroeger een jaar of 11-12 voor Nell "mooi" nu is dat inmiddels alweer meerdere keren bijgesteld en nu ze 14 is heb ik haar "acceptabele' leeftijd ook alweer bijgesteld en ga(ging) ik er vanuit dat ze nog wel een paar jaar mee gaat.

Althans, dat was voordat we Cheff hadden. Ik merk nu met Cheff in huis daarentegen weer wel dat Nell toch écht wel oud is terwijl ik dat eerder niet écht zag. Nu heb ik de leeftijd "weer" aangepast. Ik ben nu blij als ze volgend jaar 15 mag worden. En als ze dat eenmaal is gok ik er op dat ik hoop dat ze 16 wordt etc.

Kort gezegd, haar échte acceptabele levensverwachting is ze eigenlijk, heel eerlijk gezegd al voorbij, dus elke dag, week,maand, jaar dat ze er is, is meegenomen

Bij de weimpjes zie ik wel vaak dat ze ongeveer 11, 12 worden, dat lijkt mij een prima leeftijd voor mijn 2 grote honden. Takkie Jules hopelijk wel wat ouder, nu bijna 8. Die kan nog wel een jaar of 6, 7 mee.

Dat ligt heel erg aan wat voor hond het is. Een grote gaat gemiddeld minder lang mee dan een kleine hond.

Van Izzy verwacht ik dat ze lachend een jaar of 14 zal worden als ze geen ongelukken krijgt. En Droef zou in theorie toch wel een jaar of 9 a 10 moeten worden. Dat is zoals ik het wil zien. Echter heeft Droef al ED en HD en wie weet hoelang hij hier nog mee door kan. Voor nu doet hij vrijwel alles gewoon al is moet ik hem geregeld beschermen tegen zichzelf. Ik ga er dus ook niet meer vanuit sinds de diagnose dat hij de 10 jaar zal halen al zou dat in theorie wel moeten kunnen. Ik bekijk het wel per dag en hoop dat hij vrolijk een jaar of 7 kan worden zonder teveel hinder te ondervinden van zijn kwalen. Als hij eerder op is dan laat ik hem wel gaan, ik ga niet tot in den treuren lopen sleutelen aan hem, daar is hij niet de hond voor om steeds lang te moeten revalideren. Bij onze vorige bull stond ik daar meer open voor omdat deze een stuk rustiger was dan Droef dus durfde ik het meer aan.

als ik een hond koop, denk ik er helemaal niet over na, hoe oud of hij/zij kan worden,
ik geloof niet zo in die voorspelbare levensverwachtingen.
ik neem een ras wat ik graag wil en wat bij ons past.

onze bouvier, met stamboom is 15 jaar geworden,
onze Jack Russell, raszuiver zonder stamboom, 14 jaar geworden,
onze 2 Staby kruisingen, 14 en 15 jaar geworden,
buiten de bijkomende ouderdoms kwaaltjes zoals wat dover en strammer, op het laatst dementer.
zijn deze honden zijn nooit ziek geweest, geen aandoeningen gehad van enig soort en buiten de inentingen nooit een DA gezien.
ik vind deze leeftijden acceptabel, en als de kwaliteit van leven er niet meer is, dan laat ik ze inslapen.

nu is Lana er, en ik zie wel hoe oud of ze wordt, ga er gewoon vanuit dat ze ook een lang en gelukkig leven gaat leiden.

Ik heb een bull terrier (zonder stamboom). Voor dat ras staat een jaar of 10/11. Hij is 14. Ik vier elke dag elke dag dat hij er nog is. In februari heeft heb ik nog een flinke gebitssanering laten doen. Dat was voor toen nog oké. Een tijdje geleden begon hij veel tekenen van dementie te vertonen. Ik heb een aantal middelen uitgeprobeerd. Hij staat nu op de Clomicalm en dat slaat goed aan. Hij is een tevreden, vrolijke hond. Als hij nu verder af gaat takelen of hij breekt zijn poot ofzo dan is het over. Geen geknutsel meer aan dat oude beestje.

Maar ik heb ook nog 2 herderkruisinkjes van 11 en 12. Daar zou ik nog wel wat meer aan sleutelen. Vooral die van 11 is nog lang niet klaar. Het voelt gewoon nog "onaf" ofzo. Het is haar tijd nog niet. Of je nog gaat sleutelen ligt ook aan de kwaal natuurlijk. Maar gevoelsmatig zou ik er meer moeite mee hebben om haar te laten gaan. Een soort onbevredigend gevoel.

Hmmm 10 tot 12 jaar, voor mijn CC. Zuri, ik neem wat ik krijg, die heupen is afwachten, ... het gaat om de kwaliteit van het leven en zolang het duurt, prima, is een meevaller en een gave

Ik heb daar nog nooit bij stilgestaan. Er kan je van alles overkomen. Een goed en fijn leven is voor mij belangrijker dan de vewachting. En dat gaat per hond en per moment.

Als ik uitga van mijn eigen ras dat vind ik 12/13 jaar een normaal haalbare leeftijd. Mijn collies (op Gina na dan) hebben dat ook allemaal gehaald. Maar niet echt fluitend en zonder problemen. Kyra en Lyndie kregen al op veel te jonge leeftijd (rond hun 7e) last van artrose en dat betekende dat ze al op redelijk jonge leeftijd senioren waren. Dat vind ik eigenlijk onacceptabel maar met goede pijnstilling hebben beiden het toch nog mooi tot hun 12e en 13e uitgehouden.
Ik heb overigens geen problemen met dementie, doofheid, incontinentie en andere ongemakken mits het de kwaliteit van leven voor de hond niet ernstig aantast.
Kyra was bijvoorbeeld het laatste jaar zo dement als een deur maar het was gewoon aandoenlijk. Ze was niet bang maar wist heel veel dingen niet meer en ging ook ondeugende dingen doen (eten jatten en zo ) en liep met vreemde mensen mee omdat ze mij niet meer herkende. Maar daar had ze zelf geen last van. Ik des te meer omdat ik regelmatig sprintjes moest trekken om haar weer terug te halen.
Hondenrassen die met 5 of 6 jaar al omvallen vind ik echt onacceptabel en zou ik nooit aan beginnen. Ik vind eigenlijk dat pupkopers alle rassen zouden moeten boycotten die ernstige gezondheidsproblemen hebben want de verantwoordelijkheid ligt net zo goed bij de afnemers als bij de producenten. En dan gaan de fokkers omdat ze hun handel niet meer kunnen slijten er tenminste uit noodzaak iets aan doen.

ik vind dat een golden retriever zeker 12 jaar moet kunnen halen.

Vanaf een jaar of 12/13.

Ik had altijd wel een jaar of 12 in gedachten. Bij mijn eerste hond was ik blij dat hij redelijk goed nog de elf jaar heeft gehaald. Dus ik had de levensverwachting al bijgesteld, ook omdat er nogal wat dingen waren die zijn levensduur behoorlijk zouden kunnen verkorten.
Maar voor een gezonde middelgrote hond vind ik 12 jaar wel acceptabel, maar helaas mijn tweede herder die goed gezond was en een goed gestel had qua bouw piepte er met 8 jaar tussenuit. En dat vond ik toch zo veels te jong!
En het is een beetje hoe ze oud worden, beide honden waren eigenlijk best actief en zaten toch wel redelijk goed in de vacht en gedroegen zich ook niet oud.
Andere honden zie je rond de 8 à 9 jaar al vaak wat ouder worden en strammer maar vitale honden moeten gewoon minimaal 12 jaar oud kunnen worden.
Bij kleinere honden, middenslag heb ik vaak een leeftijd van 14 à 15 jaar voor ogen. Maar als ik dan weer voorbeelden zag om me heen dat bepaalde dieren vrij rap oud werden en ook de tien jaar niet haalden
Jol heeft ook zo'n periode gehad dat ik dacht, oef je gedraagt je nu wel heel oud en stram. Gelukkig is dat dus een fase geweest want ze is weer helemaal opgeleefd dus die zie ik wel richting de 14 komen.

Daar denk ik eigenlijk niet echt over na... Nou ja, een hond met een hele korte levensverwachting (sommige rashonden), daar zou ik niet zo snel voor kiezen.
Maar verder ik vind het alleen maar fijn als mijn honden respectabele leeftijden halen, zonder ernstige ziektes of mankementen.

Mijn allereerste bastaardje Pepper werd 16, Golden Billy 14 en Silka is inmiddels ook 16. Tot op de laatste dag geen doodzieke honden. Ja, ze waren/zijn bejaard. Maar ik kan daar goed mee omgaan, vind het ook geen belasting. Pepper was wel heel grijs en zag op het laatst slecht. Maar ze is overleden aan een hartstilstand in haar mandje onder de tafel (met verjaardagvisite er om heen), dat was raar maar eigenlijk ook heel mooi.
Billy is ingeslapen voordat hij het door door leukemie echt zwaar zou krijgen.
En Silka is weliswaar goed doof maar ze loopt met alle plezier nog alle rondjes mee. Eet goed, is allert, met oog voor haar omgeving.

Ik houd eigenlijk best van bejaarde honden. Zolang ze nog gewoon hun ding kunnen doen (zonder pijn en ongemakken) vind ik het vooral aandoenlijk.
Ik vond zowel Pepper als Billy en vind nu ook Silka mooie en wijze honden.

Rami schreef:Daar denk ik eigenlijk niet echt over na... Nou ja, een hond met een hele korte levensverwachting (sommige rashonden), daar zou ik niet zo snel voor kiezen.
Maar verder ik vind het alleen maar fijn als mijn honden respectabele leeftijden halen, zonder ernstige ziektes of mankementen.

Mijn allereerste bastaardje Pepper werd 16, Golden Billy 14 en Silka is inmiddels ook 16. Tot op de laatste dag geen doodzieke honden. Ja, ze waren/zijn bejaard. Maar ik kan daar goed mee omgaan, vind het ook geen belasting. Pepper was wel heel grijs en zag op het laatst slecht. Maar ze is overleden aan een hartstilstand in haar mandje onder de tafel (met verjaardagvisite er om heen), dat was raar maar eigenlijk ook heel mooi.
Billy is ingeslapen voordat hij het door door leukemie echt zwaar zou krijgen.
En Silka is weliswaar goed doof maar ze loopt met alle plezier nog alle rondjes mee. Eet goed, is allert, met oog voor haar omgeving.

Ik houd eigenlijk best van bejaarde honden. Zolang ze nog gewoon hun ding kunnen doen (zonder pijn en ongemakken) vind ik het vooral aandoenlijk.
Ik vond zowel Pepper als Billy en vind nu ook Silka mooie en wijze honden.

Oh ja, maar dat vind ik ook! Dat is ook precies wat ik bedoel: vanaf welke leeftijd vind jij het al respectabel?
Zoals iemand hierboven al benoemd: er zijn rassen waar men de honden met 7 al stokoud vinden Die grens ben ik benieuwd naar. Wanneer beschouw je iets als een "mooie" leeftijd voor een hond?

Oh dat vind ik wel een moeilijke. De honden die ik tot nu toe heb gehad zijn allemaal 15 geworden. Dat is voor mij dus een normale leeftijd waardoor ik denk ik met 12 al iets te jong vind.

Ik hoop toch echt op de dubbele cijfers. Maar alles hangt er natuurlijk wel vanaf hoe ze oud worden.

Als ik nu naar Kyra kijk, die is 9. Maar in alles nog een jonge hond. Goed in conditie, uren wandelen geen probleem. Als je dr ziet gaan met haar dolle 5 minuten dan denk je dat er een pup door de tuin racet. Op dit moment is ze Sari weer aan het uitdagen om te spelen ... nee, alleen haar grijze snoet verraad haar leeftijd.
Mag toch hopen dat ze er nog heel wat jaartjes achter plakt, maar voor haar zou ik wel liever hebben dat ze bij wijze van zo omkiept als een hele langzame aftakeling. Gewoon omdat het zo niet Kyra is in haar doen en laten.

De hond van een vriendin bijvoorbeeld is even oud. Maar in alles juist een oude hond.
Wandelen wil hij niet lang meer, sjokt maar wat mee. Ligt de hele dag wat te slapen, speelt niet meer.
Dat zal ook echt deel karakter van de hond zijn, maar het verschil is enorm als je die twee samen ziet.

voor de herders vind ik 10 een acceptabel minimum, al verwacht ik toch wel dat ze de 12 moeten kunnen halen. Voor Lizzy had ik altijd 12 in mijn hoofd als minimum, bij haar merkte je gewoon niet echt dat ze ouder werd. Maar nu is ze 14 en heb ik met haar afgesproken dat ik voor minimaal 15 ga . OP een ieniemienie hartruisje na heeft ze totaal geen gebreken en ze accepteert het niet als ze wordt thuisgelaten

Maeve schreef: Oh ja, maar dat vind ik ook! Dat is ook precies wat ik bedoel: vanaf welke leeftijd vind jij het al respectabel?
Zoals iemand hierboven al benoemd: er zijn rassen waar men de honden met 7 al stokoud vinden Die grens ben ik benieuwd naar. Wanneer beschouw je iets als een "mooie" leeftijd voor een hond?

'Mooi' is alles boven 12 jaar. En eigenlijk verwacht ik (mede door mijn ervaringen) dat honden makkelijk 14 jaar zouden moeten worden.

Nanna schreef:ik vind tussen de 10 of 12 een mooie leeftijd. Meer mag natuurlijk maar dan wel in redelijke gezondheid. Op 15 plus zit ik eigenlijk niet zo te wachten, het worden dan vaak van die patiënten.

dat vind ik dus ook wel vaak, ik heb een vuilnisbak gehad van 15 plus, werd doof, blind dement echt aan het aftakelen eigenlijk vanaf zijn 12 a 13 e eh hij leefde eigenlijk in geleende tijd en we waren gewoon heel lang afscheid aan het nemen, stukje bij beetje zeg maar...... dat is ook niet fijn

Ik zou nooit voor een rashond kiezen waarbij de gemiddelde leeftijd onder de 11-12 ligt. Maar verder speelt het eigenlijk geen rol, gezien het feit dat ik drie niet-rashonden heb waarbij je daar dus niets over kunt zeggen. Al hoop ik wel dat ze gezond en zonder al te veel ongemakken ook wel een leeftijd van 12 gaan halen.
Los van dat gemiddelde zou ik bij een eigen hond altijd het welzijn voor laten gaan op dat cijfertje van de leeftijd en is het natuurlijk fantastisch als een hond op een prettige manier nog veel langer meegaat, zolang de levenskwaliteit er nog maar is voor de hond. Maar bij voorbaat zou ik dus nooit voor een ras kiezen waarbij het gemiddelde maar op 8 jaar ligt of zo.

Taartje is met haar ca. 11 jaar wel echt een oudere hond, terwijl dat voor een podenco helemaal niet oud is. Maar afgezien van een slechter gehoor en wat meer en dieper slapen heeft ze geen ongemakken en loopt ook nog makkelijk twee uur mee. Omdat zij vorig jaar is geopereerd aan twee kwaadaardige tumoren, weet ik wel dat de kans niet heel groot is dat ze echt oud gaat worden. Dus als ze klachten krijgt, ga ik niet aanmodderen; dat staat verder los van de gemiddelde leeftijd van dit type hond.

Een jaar of 12 á 13 vind ik een acceptabele levensverwachting voor middelgrote honden.

Kaya, Rottweiler, werd met al haar mankementen 12 jaar en 9 maanden. Dat had ik nooit verwacht en die steeg uit boven mijn
verwachting. Bij een Rottweiler denk ik dat je blij mag zijn met zo'n 11 jaar.
Alles met een levensverwachting onder de 10 jaar (standaard dus) daar zou ik echt niet aan beginnen, maar helaas kan er altijd
wat gebeuren.
Zo is de Labrador van mijn man gestorven toen hij 7 jaar was (kanker) en zijn we een hond kwijtgeraakt van 5.5 jaar aan een
tekenbeet.

Je weet het niet, maar ik ga uit van 12 á 13 jaar wat voor mij acceptabel is en waarbij ik (hopelijk) kan zeggen 'het is goed zo'.

Puchu is nu 10.5 jaar en ineens ook wel wat oud geworden, maar hij loopt ook net zo makkelijk nog 1.5 uur.
Helaas wel allerlei problemen door zijn allergieën, maar tot nu toe is daar goed mee te leven en maar hard hopen dat het niet
erger gaat worden.

Mijn reu is nu dik 12 jaar en de 2 teven gaan al richting 10 jaar.
Maar nog alle 3 heel goed.
Jace scheurde vorig jaar zijn kruisbanden en het was afwachten hoe hij daarvan zou herstellen. De foto's die toen zijn gemaakt lieten totaal geen artrose zien, de DA vond dat echt fantastisch.
Jace loopt nog achter de schapen, rent heerlijk mee tijdens de wandelingen, hij is heel goed opgeknapt. Ze gaan alle 3 nog mee kamperen in Zuid-Frankrijk.
Zo lang het zo goed gaat gaan we gewoon door.
Mijn man en ik hebben wel de afspraak dat ze wel een goed honden (border collie) leven moeten hebben, hopelijk blijft het zo goed gaan, ik wil ze nog een aantal jaren bij me hebben.

Heavy schreef:
Die mooie leeftijd kan je denk ik niet in jaren aangeven . De ene hond is nog heel fit en vrolijk op zijn tiende terwijl de andere misschien al oud en stram is

Nu is 10 zo'n grenswaarde, dat stramme individu is dan misschien al wel oud, maar eigenlijk vind ik dat wel jong om al versleten te zijn. Ik accepteer dan dat er voor die hond niet meer inzit, maar eigenlijk vind ik dat niet per se een acceptabele leeftijd.

Gezonde kleine rassen: 14+
Gezonde grote rassen: 12+
Zielige rassen: dit kan wel 'mooi voor dit ras' zijn, maar zou ik zelf niet in huis halen.

Eerlijk gezegd vind ik vooral belangrijk hoe de hond was voor zijn dood. Er zijn honden die 15-16 worden, maar vrees dat ze bij mij maar 14 zouden zijn geworden. Puur omdat ze eigenlijk al langere tijd 'op' waren maar de baasjes vonden het nog wel kunnen. Een hond die niet opeens niet meer op kan staan, vind ik persoonlijk te laat ingeslapen.
Daarbij is het ook verschillend hoe een hond belast is. Altijd veel sporten zorgt nu eenmaal eerder voor slijtage.