Zo, het wordt nu toch echt tijd om Pleun eens voor te stellen. Ze hoort vanaf begin februari 2017 bij mij en Flo.
Toen ik mocht komen kijken in het asiel, kwamen er twee onwijs leuke teckeltjes nog een beetje onwennig het kamertje binnen dribbelen. Je kon meteen zien dat ze gek waren op hun verzorger in het asiel. Ze mochten dan ook elke avond met haar mee binnen lekker samen op de bank zitten en knuffelen. Och man, wat een aandoenlijk en innemend teckel stelletje. Het kan bijna niet anders dan dat je daar verliefd op wordt. Dus zodoende kwam ik de volgende dag maar weer even kijken…..
Pleun had ondanks dat ze het spannend vond het meeste zelfvertrouwen van de twee, was het meest nieuwsgierig en ondernemend. Ze bracht me een paar speeldingetjes, legde die op mijn been. Maakte op haar manier contact.
Een paar dagen later lag ze tevreden naast me op de bank. Op de foto was ze ongeveer een uur thuis:
In de eerste maanden durfde ze niet buiten in de stad te poepen en plassen. Ze deed dat toen dus maar veilig binnen…. Op de foto gaat Pleun op mijn kuiten liggen slapen terwijl ik een plas aan het op dweilen ben….
Door haar slechte start vind Pleun veel situaties in de stad eng
. Dat vind ik best moeilijk. Met veel oefenen gaan dingen beter, maar vaak valt ze ook weer terug in paniek. Ik weet niet in hoeverre ze nog aan dingen kan wennen. De stad, met al haar onvoorspelbare belevenissen en indrukken is moeilijk voor haar. Een aaneenschakeling van vreemde mensen, verkeer, motorvoertuigen, joggers, fietsers, vreemde honden, rennende kinderen, rollators, wandelwagens, eindeloos nieuwe geluiden en geurtjes. Gelukkig kan ze mee op de fiets, de stad uit naar een groengebied. Rust. En dan zie je gelijk het blije ondernemende teckeltje weer verschijnen.
mee op de fiets:
Blij buiten de stad
:
Pleun lijkt besloten te hebben dat ze maar 1 mens nodig heeft. Door anderen wil ze niet benaderd worden. Nou ja, behalve mijn vader dan, die past wel eens op en dat is dikke mik. Hij noemt haar ‘Rat’ en zij is een blije slijmbal als ze hem ziet (mij is ze dan vergeten
). Ze mag daar los rondrennen op het erf van de boerderij en is dan helemaal in haar element.
In vertrouwde omgeving en bij vertrouwde mensen is ze een relaxt hondje met zelfvertrouwen. Heel vrolijk, nieuwsgierig, open, ondernemend, speels, grappig en eigenwijs. Ze is gek op knuffelen, op eten, op honden maatjes, op Flo.
Ze is dan helemaal niet bang. Als ik bijvoorbeeld per ongeluk alle pannen uit mijn kast laat vallen dan komt ze er nieuwsgierig aan gedribbeld. Steekt ze meteen haar neus tussen de pannen, gaat het onderzoeken (terwijl Flo onder het bureau schiet en pas weer komt kijken als ik het heb opgeruimd).
Flo en Pleun zijn vanaf het begin een lief stel samen. Samen op een kussen liggen, samen spelen, samen kluiven.. Al wordt Flo ook heus wel eens gek van die teckel, die graag in haar oren en staart hangt. En die haar de muizen baby’s op laat graven en er dan vervolgens zelf mee vandoor gaat omdat zij er eerder bij kan met haar lange teckelneus
. Soms mag Pleun niet bij Flo op het kussen liggen (die is haar gesjor dan even zat). Je ziet Pleun dan denken en vervolgens dribbelt ze naar het andere kleed, sleept dat tegen Flo haar kussen aan en gaat tevreden liggen 
. 
Flo heeft een teckel hoofdkussen:
Pleun zit graag in de deuropening van mijn tuintje. Je ziet haar dan alle geuren in de lucht op nemen. Ik stel me dan zo voor dat ze op haar manier in de buurt aan het rond kijken is met haar neus. Ze kijkt dan alsof ze het allemaal weet. Welke kinderen er buiten zijn, waar de buurkatten zitten, wat er 4 straten verderop gaande is…Misschien gaan we in de toekomst nog wel eens speuren.
Ondanks haar tuttige voorkomen is het toch echt een hond. Bij Flo gaat een hertengewei eindeloos mee, maar Pleun kauwt ze echt op. Ik snap niet waar ze de kaakkracht vandaan haalt met dat mini smalle bekkie. Ze heeft ook de gewoonte zichzelf ‘in te graven’ als ze tijdens de wandeling ergens wil rusten. Ze nestelt zich bijvoorbeeld half onder de oude bladeren of in een kuil in het zand. Alsof ze een soort oerinstinct bezit, dat het veiliger is je verdekt op te stellen tijdens de rust. Wanneer Pleun eenmaal heeft besloten dat het rusttijd is, dan is er de komende 2 uur ook geen beweging meer in te krijgen. Ze gaat dan echt buiten slapen.
Verder heeft ze ook zo haar teckel streken…..
Maar haar echt streng toespreken is bijna onmogelijk. Ze steekt dan haar neus in de lucht en knijpt haar ogen stijf dicht (en vermoedelijk haar oren ook). Dat ogen dichtdoen ziet er zo typisch uit dat ik dan toch weer om d’r moet lachen 
We zijn een weekend weg geweest naar de zee. Je tas inpakken met Pleun erbij is erg gezellig. Ze is namelijk gek op kasten en heel nieuwsgierig naar de inhoud ervan. Alles wat je in je koffer stopt haalt ze er kwispelend weer uit
. Pleun mag heel graag met gevonden voorwerpen slepen. Ook dingen die bijna even groot zijn als zijzelf. Het is net een ekster, ze sleept het allemaal naar haar nest. Misschien is dat niet zo goed opgevoed van mij, maar zelden zie ik haar zo trots lopen als wanneer ze een buit voortsleept Het was rustig op het strand. Ik vind het zo leuk dat ze op veilige plekken los kan lopen en goed bij me blijft. Pleun vermaakt zich uitstekend aan zee. Allemaal schelpen en aangespoelde dingen om aan te snuffelen en mee te slepen. Gespeeld met andere honden en zelfs een paar slagen gezwommen in een ondiepe geul.
Slapende teckeltjes zijn het allerliefste
Lekker rustig aan doen met z'n tweetjes, komt dat helemaal goed 
.
