Voorstelling van Jamie-Lee en Poetsy
Geplaatst: 18 mei 2017 14:44
Hallo allemaal,
Ik ben Jamie-Lee, 18 jaar, studerend aan de hogeschool Rotterdam met als opleiding Creative Media and Game Technologies en als bijbaan werk ik bij de Kruidvat. Ik heb een hele lieve hond genaamd Poetsy die bijna net zo oud is als ik (12/13 jaar, als het al niet ouder is) en twee lieve katten genaamd Bob Marley (Bob, twee jaar) en Mistress (Missy, half jaar).
Ik heb altijd een liefde gehad voor dieren en dan voornamelijk voor honden en katten. Het maakt niet uit hoe schuchter of bang ze zijn, aan het einde van de dag liggen ze altijd bij me op schoot. Ik ben als kind een keer achtervolgd en een keer aangevallen door een hond (vlak naast mijn slaap, als hij een paar millimeter naar rechts had gebeten had ik dit niet kunnen typen) maar toch is mijn liefde voor dieren alleen maar versterkt.
Ik heb mij hier aangemeld omdat ik graag meer zou willen doen voor mijn hond om hem een goed en liefdevol paar jaar te geven, aangezien hij dat echt heeft verdient.
Poetsy is een vuilnisbak rasje uit een Spaans asiel. Hij werd daaruit gehaald door de vriend van mijn overgroot oma als cadeau voor zijn dochter. Deze zag een bange pup echter niet zitten dus omdat hij Poetsy niet weer terug wilde brengen naar het asiel heeft hij hem zelf in huis genomen. Op dat moment had hij al een herdershond en volgens mij nog een hond maar dat weet ik niet zeker. Omdat hij zelf ook niet wist om te gaan met een bange pup, werd Poetsy alleen maar nog banger en toen hij bij mijn overgroot oma kwam was hij niets meer dan een bang vogeltje dat ieder moment het leven zou kunnen geven. Wij gingen bij haar inwonen en na nog geen jaar weer weg. In de tussentijd was Poetsy zo aan mij gehecht dat hij mij letterlijk overal achterna liep dus hebben we besloten hem mee te nemen. Zo gezegd zo gedaan. Wij gingen een paar maanden dáárna terug naar Nederland en Poets ging mee. Met hem ging het toendertijd al een stuk beter. Na twee/drie jaar in Nederland te hebben gewoond ging ik samenwonen en nam ik Poetsy wederom mee. Ik kom uit een groot, druk gezin dus om opeens bij twee rustige mensen te komen deed hem nog beter waardoor hij nog meer opknapte. Dat hij samen moest leven met eerst één en later twee gestoorde katten, nam hij dan maar voor lief. Op dit moment is Poetsy haast niet meer te herkennen. Hij is nieuwsgierig, enthusiast en soms is hij in Puppy-Mode waarin hij absoluut niet lijkt op een senior. (Hij heeft zijn uiterlijk ook heel erg mee)
Groetjes en een pootje,
Jamie-Lee & Poetsy
Ik ben Jamie-Lee, 18 jaar, studerend aan de hogeschool Rotterdam met als opleiding Creative Media and Game Technologies en als bijbaan werk ik bij de Kruidvat. Ik heb een hele lieve hond genaamd Poetsy die bijna net zo oud is als ik (12/13 jaar, als het al niet ouder is) en twee lieve katten genaamd Bob Marley (Bob, twee jaar) en Mistress (Missy, half jaar).
Ik heb altijd een liefde gehad voor dieren en dan voornamelijk voor honden en katten. Het maakt niet uit hoe schuchter of bang ze zijn, aan het einde van de dag liggen ze altijd bij me op schoot. Ik ben als kind een keer achtervolgd en een keer aangevallen door een hond (vlak naast mijn slaap, als hij een paar millimeter naar rechts had gebeten had ik dit niet kunnen typen) maar toch is mijn liefde voor dieren alleen maar versterkt.
Ik heb mij hier aangemeld omdat ik graag meer zou willen doen voor mijn hond om hem een goed en liefdevol paar jaar te geven, aangezien hij dat echt heeft verdient.
Poetsy is een vuilnisbak rasje uit een Spaans asiel. Hij werd daaruit gehaald door de vriend van mijn overgroot oma als cadeau voor zijn dochter. Deze zag een bange pup echter niet zitten dus omdat hij Poetsy niet weer terug wilde brengen naar het asiel heeft hij hem zelf in huis genomen. Op dat moment had hij al een herdershond en volgens mij nog een hond maar dat weet ik niet zeker. Omdat hij zelf ook niet wist om te gaan met een bange pup, werd Poetsy alleen maar nog banger en toen hij bij mijn overgroot oma kwam was hij niets meer dan een bang vogeltje dat ieder moment het leven zou kunnen geven. Wij gingen bij haar inwonen en na nog geen jaar weer weg. In de tussentijd was Poetsy zo aan mij gehecht dat hij mij letterlijk overal achterna liep dus hebben we besloten hem mee te nemen. Zo gezegd zo gedaan. Wij gingen een paar maanden dáárna terug naar Nederland en Poets ging mee. Met hem ging het toendertijd al een stuk beter. Na twee/drie jaar in Nederland te hebben gewoond ging ik samenwonen en nam ik Poetsy wederom mee. Ik kom uit een groot, druk gezin dus om opeens bij twee rustige mensen te komen deed hem nog beter waardoor hij nog meer opknapte. Dat hij samen moest leven met eerst één en later twee gestoorde katten, nam hij dan maar voor lief. Op dit moment is Poetsy haast niet meer te herkennen. Hij is nieuwsgierig, enthusiast en soms is hij in Puppy-Mode waarin hij absoluut niet lijkt op een senior. (Hij heeft zijn uiterlijk ook heel erg mee)
Groetjes en een pootje,
Jamie-Lee & Poetsy
