Het HondenForum

Ik ben op zoek naar een hond:
- die kindvriendelijk is
- sociaal is
- met middelmatige energie
- erfvast is en geen tot matige jachtinstinct heeft
- waaks is.
- formaat : middelgroot

Ik ben benieuwd op wat voor ras jullie uitkomen.

Wetter?

Millie voldoet aan je lijstje, maar die is misschien niet zo rastypisch

Geen idee welke rassen erfvast zijn overigens. Wetter lijkt inderdaad wel te passen.

Wetterhoun staat op de lijst!
Puli, nee sorry die vacht is een no go

Overigens hoeft de hond niet los op een erf, maar het is wel zo fijn als de hond niet meteen de benen neemt zodra er een x een poort openstaat. Dat kan de hond heel duur komen te staan (erf grenst aan drukke weg).

Poedel? Ik weet dat he daar af en toe ook interesse in heb gehad.
Alleen vachtonderhoud

Ik zou ook zeggen poedel!! Een midden slag of grote dwerg of zo

Schapendoes? Noortje is precies je lijstje. Of poedel idd.

Brindlecardi schreef:Wetterhoun staat op de lijst!
Puli, nee sorry die vacht is een no go

Overigens hoeft de hond niet los op een erf, maar het is wel zo fijn als de hond niet meteen de benen neemt zodra er een x een poort openstaat. Dat kan de hond heel duur komen te staan (erf grenst aan drukke weg).

Persoonlijk zou ik er dan voor zorgen dat dat gewoon NIET kan ipv de verantwoording bij de hond te leggen.

Zamunda schreef:

Brindlecardi schreef:Wetterhoun staat op de lijst!
Puli, nee sorry die vacht is een no go

Overigens hoeft de hond niet los op een erf, maar het is wel zo fijn als de hond niet meteen de benen neemt zodra er een x een poort openstaat. Dat kan de hond heel duur komen te staan (erf grenst aan drukke weg).

Persoonlijk zou ik er dan voor zorgen dat dat gewoon NIET kan ipv de verantwoording bij de hond te leggen.

Nou idd. Geen enkele hond is zo erfvast van nature dat ze niet een keer een hek door gaan.

Machie schreef:

Zamunda schreef:

Brindlecardi schreef:Wetterhoun staat op de lijst!
Puli, nee sorry die vacht is een no go

Overigens hoeft de hond niet los op een erf, maar het is wel zo fijn als de hond niet meteen de benen neemt zodra er een x een poort openstaat. Dat kan de hond heel duur komen te staan (erf grenst aan drukke weg).

Persoonlijk zou ik er dan voor zorgen dat dat gewoon NIET kan ipv de verantwoording bij de hond te leggen.

Nou idd. Geen enkele hond is zo erfvast van nature dat ze niet een keer een hek door gaan.

Maar je hebt natuurlijk weglopen en je hebt weglopen.
Als ik niet op let en ik laat een half uur de poort open en ga zelf wat anders doen, dan kan het best zo zijn dat Apple eens aan de overkant gaat kijken of dat ook gezellig en leuk is.
Maar je hebt ook honden die zodra ze een mogelijkheid zien (bv als een hek open staat voor een paar seconden) gewoon keihard de benen nemen, dat je vervolgens ook kan roepen wat je wilt maar gewoon je hond kwijt bent. dat eerste mag, dat is een kwestie van zelf opletten en in de buurt zijn mocht de poort even open zijn. Dat laatste is minder fijn.

Poedel gaat ook op de lijst, ik vind de koningspoedel ook zo mooi

Schapendoes heb ik zelf eigenlijk minder goede ervaringen mee, ik ken er twee die niet los kunnen en ook moeite hebben met af en toe alleen zijn.

Zamunda schreef: Persoonlijk zou ik er dan voor zorgen dat dat gewoon NIET kan ipv de verantwoording bij de hond te leggen.

Ik vind t dan weer een genot om die verantwoordelijkheid gewoon met mijn hond te delen
Kiwi is erfvast, ook wanneer ik ergens op bezoek ben. Ben ik bij de paarden, dan kan ik gerust mijn gang gaan zonder dat ik bang hoef te zijn dat Kiwi om het huis heen loopt en suicide pleegt op de doorgaande weg voor het huis.
Volgens mij is Apple ook zo. Het is heerlijk om dat met een tweede hond ook te hebben, als je dat gewend bent.

Paisley schreef:

Zamunda schreef: Persoonlijk zou ik er dan voor zorgen dat dat gewoon NIET kan ipv de verantwoording bij de hond te leggen.

Ik vind t dan weer een genot om die verantwoordelijkheid gewoon met mijn hond te delen
Kiwi is erfvast, ook wanneer ik ergens op bezoek ben. Ben ik bij de paarden, dan kan ik gerust mijn gang gaan zonder dat ik bang hoef te zijn dat Kiwi om het huis heen loopt en suicide pleegt op de doorgaande weg voor het huis.
Volgens mij is Apple ook zo. Het is heerlijk om dat met een tweede hond ook te hebben, als je dat gewend bent.

Fijn is dat! Apple is dat voor een deel ook zeker. Verschil is alleen dat zij zich nog wel kan laten verleiden om toch verder weg te lopen (door het zien van mensen of het ruiken van dingen die eetbaar zijn (in Apple haar ogen is heel veel eetbaar ))
Maar goed het is gewoon een kwestie van een beetje opletten en 'nee' zeggen als ze iets teveel ruimte neemt. Dat is allemaal prima.
Overigens is de hond die ik zoek niet voor ons.
We zitten momenteel vol met een hond en kat.

Brindlecardi schreef:Poedel gaat ook op de lijst, ik vind de koningspoedel ook zo mooi

Dan ben je er tochaan uit hup en ga op zoek naar een poedel

Brindlecardi schreef:Poedel gaat ook op de lijst, ik vind de koningspoedel ook zo mooi

Schapendoes heb ik zelf eigenlijk minder goede ervaringen mee, ik ken er twee die niet los kunnen en ook moeite hebben met af en toe alleen zijn.

Keertje wandelen?
Dan kan je er 2 mee maken nu

Collie. Korthaar of langhaar. Al is de korthaar wat pittiger dan de langhaar.
Erfvast zijn ze zeker. De enige keer dat ik een wegloper had, was toen Lyndie zo dement als een deur was en de openstaande poort uitliep om midden op straat te gaan liggen pitten.
Gelukkig viste de buurvrouw haar weer op.
Maar Kyra was ik een keer vergeten om mee naar binnen te nemen en die demente bes heeft een uur aan de voordeur geplakt gezeten. Uiteindelijk kwam een buurman aanbellen met de vraag of ze alsjeblieft naar binnen mocht. 'Want het was zo zielig om haar daar te zien zitten'.

En het is ook fijn dat de langharen niet zo slim zijn en heel gehoorzaam. Dus je kunt ze op vrijdagavond in een hoek van de huiskamer parkeren en ze er op maandagochtend weer uitvissen.
Reuze makkelijk.

O, en natuurlijk een Bonnie. Apple en Bonnie wierpen één blik op elkaar en waren BFF's voor het leven. Dus wil je Apple gelukkig maken, moet je een Bonnie vinden.

Judith schreef:

Brindlecardi schreef:Poedel gaat ook op de lijst, ik vind de koningspoedel ook zo mooi

Schapendoes heb ik zelf eigenlijk minder goede ervaringen mee, ik ken er twee die niet los kunnen en ook moeite hebben met af en toe alleen zijn.

Keertje wandelen?
Dan kan je er 2 mee maken nu

Dat lijkt me sowieso leuk! Ik ga eens informeren wat ze zelf vinden van de poedel.

Maar hier komt echt geen tweede ik voel me nu al schuldig naar Apple toe dat we binnenkort allebei fulltime werken. Nou vinden we wel een oplossing qua dagopvang/uitlaatservice, maar toch. Het zal de aankomende jaren niet snel veranderen in ieder geval. Geen ideale hondenbaasjes dus.

Ha Bonnie en Apple hadden inderdaad wel een super goede klik.

lieke schreef:Collie. Korthaar of langhaar. Al is de korthaar wat pittiger dan de langhaar.
Erfvast zijn ze zeker. De enige keer dat ik een wegloper had, was toen Lyndie zo dement als een deur was en de openstaande poort uitliep om midden op straat te gaan liggen pitten.
Gelukkig viste de buurvrouw haar weer op.
Maar Kyra was ik een keer vergeten om mee naar binnen te nemen en die demente bes heeft een uur aan de voordeur geplakt gezeten. Uiteindelijk kwam een buurman aanbellen met de vraag of ze alsjeblieft naar binnen mocht. 'Want het was zo zielig om haar daar te zien zitten'.

En het is ook fijn dat de langharen niet zo slim zijn en heel gehoorzaam. Dus je kunt ze op vrijdagavond in een hoek van de huiskamer parkeren en ze er op maandagochtend weer uitvissen.
Reuze makkelijk.

Vind ik ook wel passen ja. Mila is ook heel erfvast, een beetje vergelijkbaar met de omschrijving van Apple. Als ze makkelijk weg kan, zal ze heus uit nieuwsgierigheid wel een keer een poort uit lopen, maar ze zal niet ver weg gaan en al helemaal niet een poort uit glippen als die een minuutje openstaat. Ze laat zich nog tegenhouden door een hekje van 30 cm Dat hoef ik hier bij de podenco's niet eens te proberen, die zijn in mijn eigen tuin gelukkig helemaal niet wegloperig, maar een hekje van 30 cm zien ze niet eens Onze collie vroeger thuis liep ook wel eens een enkele keer de achtertuin uit (die was niet helemaal omheind), liep dan een rondje om het huis en ging voor de voordeur zitten wachten tot iemand haar weer binnenliet
Verder medium energieniveau, sociaal, enigszins waaks (vocaal, dus slaan wel aan bij onraad), meestal erg kindvriendelijk en geen enkel jachtinstinct.

DeDiana schreef:

lieke schreef:Collie. Korthaar of langhaar. Al is de korthaar wat pittiger dan de langhaar.
Erfvast zijn ze zeker. De enige keer dat ik een wegloper had, was toen Lyndie zo dement als een deur was en de openstaande poort uitliep om midden op straat te gaan liggen pitten.
Gelukkig viste de buurvrouw haar weer op.
Maar Kyra was ik een keer vergeten om mee naar binnen te nemen en die demente bes heeft een uur aan de voordeur geplakt gezeten. Uiteindelijk kwam een buurman aanbellen met de vraag of ze alsjeblieft naar binnen mocht. 'Want het was zo zielig om haar daar te zien zitten'.

En het is ook fijn dat de langharen niet zo slim zijn en heel gehoorzaam. Dus je kunt ze op vrijdagavond in een hoek van de huiskamer parkeren en ze er op maandagochtend weer uitvissen.
Reuze makkelijk.

Vind ik ook wel passen ja. Mila is ook heel erfvast, een beetje vergelijkbaar met de omschrijving van Apple. Als ze makkelijk weg kan, zal ze heus uit nieuwsgierigheid wel een keer een poort uit lopen, maar ze zal niet ver weg gaan en al helemaal niet een poort uit glippen als die een minuutje openstaat. Ze laat zich nog tegenhouden door een hekje van 30 cm Dat hoef ik hier bij de podenco's niet eens te proberen, die zijn in mijn eigen tuin gelukkig helemaal niet wegloperig, maar een hekje van 30 cm zien ze niet eens Onze collie vroeger thuis liep ook wel eens een enkele keer de achtertuin uit (die was niet helemaal omheind), liep dan een rondje om het huis en ging voor de voordeur zitten wachten tot iemand haar weer binnenliet
Verder medium energieniveau, sociaal, enigszins waaks (vocaal, dus slaan wel aan bij onraad), meestal erg kindvriendelijk en geen enkel jachtinstinct.

Mwah... mijn Gina ging graag achter konijnen aan (moesten alleen niet zo hard rennen want anders werd mevrouw moe ), Lyndie vond dat eendjes IN het water hoorden en niet op de kant en Abby vindt het énig om achter katten aan te gaan, want die rennen zo lollig weg (als ze blijven zitten, loopt ze er gewoon langs, hoor).


Ze zouden ze alleen niks doen, dat dan weer niet. Maar het wegrennen van prooidieren vonden en vinden ze toch alledrie wel heul leuk. Kyra was de enige collie die écht nul jachtinstinct had. Daar sprongen de wilde konijnen gewoon om haar poten heen en keek Kyra alleen maar verbaast.
Maar ik sluit niet uit dat het meer absolute dommigheid was dan nul jachtinstinct.

lieke schreef:

DeDiana schreef:

lieke schreef:Collie. Korthaar of langhaar. Al is de korthaar wat pittiger dan de langhaar.
Erfvast zijn ze zeker. De enige keer dat ik een wegloper had, was toen Lyndie zo dement als een deur was en de openstaande poort uitliep om midden op straat te gaan liggen pitten.
Gelukkig viste de buurvrouw haar weer op.
Maar Kyra was ik een keer vergeten om mee naar binnen te nemen en die demente bes heeft een uur aan de voordeur geplakt gezeten. Uiteindelijk kwam een buurman aanbellen met de vraag of ze alsjeblieft naar binnen mocht. 'Want het was zo zielig om haar daar te zien zitten'.

En het is ook fijn dat de langharen niet zo slim zijn en heel gehoorzaam. Dus je kunt ze op vrijdagavond in een hoek van de huiskamer parkeren en ze er op maandagochtend weer uitvissen.
Reuze makkelijk.

Vind ik ook wel passen ja. Mila is ook heel erfvast, een beetje vergelijkbaar met de omschrijving van Apple. Als ze makkelijk weg kan, zal ze heus uit nieuwsgierigheid wel een keer een poort uit lopen, maar ze zal niet ver weg gaan en al helemaal niet een poort uit glippen als die een minuutje openstaat. Ze laat zich nog tegenhouden door een hekje van 30 cm Dat hoef ik hier bij de podenco's niet eens te proberen, die zijn in mijn eigen tuin gelukkig helemaal niet wegloperig, maar een hekje van 30 cm zien ze niet eens Onze collie vroeger thuis liep ook wel eens een enkele keer de achtertuin uit (die was niet helemaal omheind), liep dan een rondje om het huis en ging voor de voordeur zitten wachten tot iemand haar weer binnenliet
Verder medium energieniveau, sociaal, enigszins waaks (vocaal, dus slaan wel aan bij onraad), meestal erg kindvriendelijk en geen enkel jachtinstinct.

Mwah... mijn Gina ging graag achter konijnen aan (moesten alleen niet zo hard rennen want anders werd mevrouw moe ), Lyndie vond dat eendjes IN het water hoorden en niet op de kant en Abby vindt het énig om achter katten aan te gaan, want die rennen zo lollig weg (als ze blijven zitten, loopt ze er gewoon langs, hoor).


Ze zouden ze alleen niks doen, dat dan weer niet. Maar het wegrennen van prooidieren vonden en vinden ze toch alledrie wel heul leuk. Kyra was de enige collie die écht nul jachtinstinct had. Daar sprongen de wilde konijnen gewoon om haar poten heen en keek Kyra alleen maar verbaast.
Maar ik sluit niet uit dat het meer absolute dommigheid was dan nul jachtinstinct.

Dat noem ik geen jachtinstinct.
Voor veel honden is het een natuurlijke reactie om achter iets aan te willen wat snel beweegt en herders zijn natuurlijk vaak behoorlijk visueel ingesteld. Dat kan Mila ook heus wel eens doen, maar ik heb de letter M nog maar net uitgesproken of ze staat alweer naast mij. Er zit geen werkelijke drive of passie in om er zelfstandig vandoor te gaan achter wild aan, laat staan het daadwerkelijk te willen vangen.

keeshond

Een Ted.
En al genoemd: wetterhoun, (korthaar) collie?

Ik vind het bijna vreemd dat mensen sneller een collie noemen dan een keeshond. Een collie is eenw erkhond voor vee, terwijl een keeshond gemáákt is om exact aan deze beschrijving te voldoen: een erfhond pur sang.

mijke schreef:Ik vind het bijna vreemd dat mensen sneller een collie noemen dan een keeshond. Een collie is eenw erkhond voor vee, terwijl een keeshond gemáákt is om exact aan deze beschrijving te voldoen: een erfhond pur sang.

Ik denk dat dat komt omdat sommigen meer bekend zijn met de collie dan met de keeshond. Ik ken de keeshond niet goed genoeg om te bepalen of deze aan de beschrijving zou voldoen.
De meeste collies zijn helaas al lang geen werkhond meer. Sommige zijn nauwelijks echt ergens voor te porren en zijn meer gezelschapshonden in een herderjasje, andere vinden het heel leuk om samen met de baas wat te doen, maar zijn daarin veel minder veeleisend en gedreven dan 'echte' werkhonden (dan bedoel ik bijvoorbeeld de border collie, kelpie, Mechelse herder).

De enige angst met een collie zou ik toch hebben dat ze misschien toch wat nerveus/angstig kunnen zijn. Weet niet hoe vaak dat nu nog voorkomt?
Keeshond is best leuk, beetje jammer dat ze zo'n mega vacht hebben. Ik ken ze verder niet in het wild.
Een Ted is ook leuk! Maar niet heel waaks denk ik?
Het hoeft geen enorme blafferd te zijn, maar wel een hond die bij echte onraad wel begrijpt dat het niet pluis is.

Brindlecardi schreef:De enige angst met een collie zou ik toch hebben dat ze misschien toch wat nerveus/angstig kunnen zijn. Weet niet hoe vaak dat nu nog voorkomt?
Keeshond is best leuk, beetje jammer dat ze zo'n mega vacht hebben. Ik ken ze verder niet in het wild.
Een Ted is ook leuk! Maar niet heel waaks denk ik?
Het hoeft geen enorme blafferd te zijn, maar wel een hond die bij echte onraad wel begrijpt dat het niet pluis is.

Het is een allemansvriend maar hij slaat zeker aan als er bijvoorbeeld iemand aan de deur komt.
Zijn zusje is wat eenkenniger en blaft alleen als er 'iets' aan de hand is, onverwachte glazenwassers bijvoorbeeld.
Maar ik denk eigenlijk dat de meeste honden wel aanslaan als er iets niet pluis is. Ook Jazzy, die nooit blaft, staat er wanneer ze bijvoorbeeld 's nachts iets geks hoort. Zelfs de oversociale flatcoat van mijn ouders deed dat.

DeDiana schreef:

mijke schreef:Ik vind het bijna vreemd dat mensen sneller een collie noemen dan een keeshond. Een collie is eenw erkhond voor vee, terwijl een keeshond gemáákt is om exact aan deze beschrijving te voldoen: een erfhond pur sang.

Ik denk dat dat komt omdat sommigen meer bekend zijn met de collie dan met de keeshond. Ik ken de keeshond niet goed genoeg om te bepalen of deze aan de beschrijving zou voldoen.
De meeste collies zijn helaas al lang geen werkhond meer. Sommige zijn nauwelijks echt ergens voor te porren en zijn meer gezelschapshonden in een herderjasje, andere vinden het heel leuk om samen met de baas wat te doen, maar zijn daarin veel minder veeleisend en gedreven dan 'echte' werkhonden (dan bedoel ik bijvoorbeeld de border collie, kelpie, Mechelse herder).

Inderdaad, de meeste (langhaar) collies komen uit lijnen die al 100 jaar of langer geen werkhonden meer zijn. Bij de kortharen komen nog wel werklijnen voor.
Ik ken maar een paar keeshonden persoonlijk en dat vond ik nogal zenuwachtige keffertjes. Maar ik kan niet zeggen of dat rastypisch is, daarvoor ken ik het ras niet goed genoeg.

Brindlecardi schreef:De enige angst met een collie zou ik toch hebben dat ze misschien toch wat nerveus/angstig kunnen zijn. Weet niet hoe vaak dat nu nog voorkomt?
Keeshond is best leuk, beetje jammer dat ze zo'n mega vacht hebben. Ik ken ze verder niet in het wild.
Een Ted is ook leuk! Maar niet heel waaks denk ik?
Het hoeft geen enorme blafferd te zijn, maar wel een hond die bij echte onraad wel begrijpt dat het niet pluis is.

Bij een goede fokker (en ik kan je wel wat namen per pb geven) kun je nog best een stabiele collie vinden. Wel zijn het zeer gevoelige honden die je wel makkelijk kunt verpesten tot zenuwelijers.
Zoals bijvoorbeeld mijn Abby. Hartstikke stabiele, vriendelijke en sociale teef. Maar als poes Budha wéér op het aanrecht springt en ik boos roep dat ze NU haar harige derrière er af moet of ik breng haar naar het asiel, zie ik Abby uit een ooghoek naar de gang sluipen. Want mama is boos en dat is heul erg

O ja, je moet er wel rekening mee houden dat collies nogal blafferds kunnen zijn. Daar moet je vanaf het begin op trainen.

Een Spettertje zou ook goed passen, ze is niet echt een jager en lief voor kindjes en erfvast. Bij mijn vriendin die gastouder is en een ochtend in de week op Spetter past staat het tuinhekje altijd open. Ze doet niets om eruit te komen en blijft netjes in de tuin.

De korthaar vind ik nu niet echt een medium energie niveau hebben of het moet nog komen qua energie en drive doet ze niet onder voor de Mechelaar alleen vele malen gevoeliger. Nerveus is ze absoluut niet, ik heb haar nog nooit van stress zien hijgen, het angstige is op zich goed te begeleiden, maar moet je wel goed mee om kunnen gaan. Verder zijn ze wel sociaal en honkvast, weinig jachtdrift. Ja het is enorm leuk om ergens achter aan te rennen of eenden in de sloot te jagen. Maar zodra die eenden gewoon op de kant blijven zitten loopt ze er met een grote boog omheen. Eigenlijk loopt ze al vanaf het begin altijd bijna overal los en luisterd goed, loopt was vooruit en staat dan een paar meter verder te wachten tot je ook komt.