Jagen... beetje vastgelopen

[DeDiana]

Ik heb hier al vaker geschreven over Amy en haar jaaggedrag.
We hebben heel veel bereikt met trainen op het hierkomen, dat gaat perfect zolang ik op tijd roep (eenmaal echt in de achtervolging is ze niet meer bereikbaar). Ook zelfbeheersings- en impulse controle-oefeningen hebben het allemaal wat beter beheersbaar gemaakt, dat doet ze heel goed en ik heb nu ook bij opwinding meer grip op haar. Ik kan haar goed bezighouden met spelletjes en de voerdummy en dan heeft ze ook alle aandacht. Ik oefen nu ook met het bij mij melden als ze iets ziet (een andere hond, wandelaars, paarden, katten, etc.) en dat werkt voor haar ook goed, tenzij de trigger snel beweegt of té interessant is (met name konijnen en reeën).
Tot zover ben ik dan ook heel tevreden.

Maar... nu lopen we een beetje vast. Zolang ik haar letterlijk elke seconde bezighoud en haar aandacht bij mij houd, is er geen probleem. Maar als ik ook maar een seconde iets anders doe, gaat ze direct weer in jaagmodus: op zoek naar beestjes. Aangezien ze overal wel iets ruikt, hoort of ziet, betekent dat dus ook dat ik haar om de drie seconden bij me moet roepen. Ook in wildarme gebieden, want overal zitten wel muisjes, insecten, beestjes in het water, vogels, etc. Kortom: volgens Amy is er overal wel iets te jagen en anders gaat ze het wel zoeken. Als ik mijn volledige aandacht niet bij haar kan houden, laat ik haar dus niet los, want ik wil niet dat ze steeds succes heeft en wild opjaagt. Ze mag wel soms met mijn toestemming naar muisjes graven, maar dat is duidelijk gekoppeld aan een commando en het mag dus alleen als en op de plekken waar ik dat aangeef. Dat graven lijkt ze soms ook nodig te hebben om wat spanning en frustratie af te reageren. Als ik na 5 minuten zeg dat het klaar is, is dat ook prima, dan komt ze weer mee en dan is het voor haar ook klaar en gaat ze bijvoorbeeld niet snel terug naar die graafplek.

Ik vraag me af of er nog meer is wat ik kan doen om de wandelingen relaxter te maken en vooral om haar uit die jaagmodus te houden, behalve haar elke seconde te entertainen. In de praktijk is dat niet een hele wandeling van 2 uur haalbaar, zeker niet als ik meerdere honden bij me heb, dus laat ik haar in etappes los waarin ik me even volledig op haar kan richten. Ik heb absoluut niet het gevoel dat ze tekort komt, ze kan aan een lange lijn ook prima haar ei kwijt, zolang ze kan snuffelen en scharrelen is ze happy, en ze kan elke dag ook even los rennen in een omheind gebied of naast de fiets, we doen praktijkspeuren en agility, dus ze komt prima aan haar trekken verder.

Ik kan me er overigens prima bij neerleggen als dit het hoogst haalbare is met een zelfstandige jager als Amy, maar wie weet heeft iemand nog ideeën of tips waar we weer verder mee aan de slag kunnen?

[runninggirl]

Wat bij Jura uiteindelijk veel heeft geholpen was haar niet meer thuis voeren. Een paar maanden aan de lange lijn gehouden en beloond met voer tijdens checkins van haarzelf. Dus niet actief geroepen of bezig gehouden de hele tijd. Uiteraard wel genoeg aan het werk gezet want daar houdt ze ook van. Dus regelmatig speuren en apport. En veel gewerkt aan op het pad blijven.
Daarnaast zocht ik ook wel actief plekken op met veel geuren, en ging haar dan 'sturen' terwijl ze aan de lange lijn zat. Dus links, rechts, terug, dat soort dingen. Eerst ging dat voor geen meter maar op den duur was er toch wel samenwerking.

Ze kan nog echt niet overal los maar wel veel meer dan eerst. Daar waar ze eerst extreem reageerde op hazengeur, kan ze nu op afstand blijven staan en kijken naar hazen. De reeën weten we waar we ze kunnen verwachten en ik heb geleerd op haar signalen te letten en op tijd aan te lijnen. Ze gaat ook echt niet van het pad af, als Mahru dat doet krijgt ze op haar kop van Jura.

Het heeft wel 2 jaar geduurd hoor, en ik zat regelmatig met mn handen in het haar en met periodes (voorjaar) kon ze echt niet zomaar los. Maar het is wel echt een heel stuk beter geworden.

[DeDiana]

Bedankt voor het meedenken!
Dat niet van het pad af gaan is misschien wel een ingang. Dat lukt nu dus alleen als ik haar steeds terugroep als ze van het pad af wil (ik wil haar absoluut in zicht houden als ze losloopt, anders kan ik haar niet op tijd roepen), maar het lastige is wel dat Amy nooit op het pad wil lopen.
Bosjes hebben een enorme aantrekkingskracht op haar, ook op het strand of een open vlakte gaat ze meteen kijken waar bosjes of struikjes zijn en als ze daar niet naartoe mag, blijft ze gewoon naast me staan wachten en doet ze niet zo veel meer. Het pad vindt ze heel saai, en om haar aangelijnd toch ook haar ei kwijt te laten kunnen, mag ze van mij dus wel in de berm scharrelen. Misschien hink ik daarmee te veel op twee gedachten die het voor haar alleen maar onduidelijk maken en is het gewoon een kwestie van gewenning, dat ze moet leren dat op het pad lopen ook leuk is.
Hoewel ze ook als ze op het pad loopt er ineens vandoor kan schieten, omdat ze met al haar zintuigen altijd is gericht op wat er in de bosjes gebeurt. Dan zit ze dus evengoed al in die jaagmodus.

Belonen tijdens inchecken uit zichzelf doe ik al (met voer of met spel). Ze krijgt nu de helft van haar voer uit de dummy, ik vind het zielig om haar niks te geven als de andere honden thuis hun voer krijgen Maar ik zou het aandeel voer uit de dummy wel kunnen verhogen natuurlijk.

[runninggirl]

Ik hoop dat je nog vooruitgang gaat boeken. Mijn voordeel is dat Jura toch een groot deel herder is dus ook nog een goede Will to please heeft. Maar ze jaagt zelfstandig op zicht en op reuk en dat is best lastig.
Ik heb trouwens ook een hele tijd getraind op de fluit met de really reliable recall dvd... Die moet ik nog ergens hebben mocht je interesse hebben.

Verstuurd vanaf mijn ALE-L21 met Tapatalk

[DeDiana]

Ik heb trouwens ook een hele tijd getraind op de fluit met de really reliable recall dvd... Die moet ik nog ergens hebben mocht je interesse hebben.

Ja, wellicht haal ik daar ook nog ideeën uit, hoewel appel dus niet het probleem is en hierkomen ook niet. Maar dat blijf ik wel oefenen op een voor haar leuke manier, dus tips en ideeën zijn zeker welkom! Als je de dvd vindt, houd ik me dus aanbevolen

[gyanty]

Ja, kom ik weer met BTA (bend to assent, van hondencentrum Wraf), wat ik heb gedaan om Norahs agressie onder controle te krijgen. Ik heb een 2 daagse workshop gevolgd (zit 2 weken tussen om thuis aan de slag te gaan) en later nog wat vergelijkbare workshops(vertaalslag gebruik binnen de sport om het blaffen van Kay onder controle te krijgen), maar die zijn in principe niet eens nodig. BTA kan voor allerlei problematiek ingezet geworden, zeker voor jachtgedrag. Het fijne is dat het de bedoeling is dat jij rustiger kan lopen, niet hoeft te entertainen en niet vooruit hoeft te kijken, omdat de hond prikkels zelf bij jou gaat melden. Jij gaat dus absoluut geen aandacht vragen. Voor mij een ware eyeopener.

Het heeft een lange aanlooptijd nodig, omdat je flink moet omtrainen. Betekend ook aanvankelijk apart van de andere honen trainen. Alleen, zeker voor jou iets om over na te denken, er zitten wel een aantal huisregels achter, die impact op je huidige omgang met de honden kan hebben. Ik heb wel ervaren dat je daar uiteindelijk wel weer in kan sleutelen, maar dat ze wel degelijk het succes van de uitwerking zijn. Het levert je wel een stuk relaxter lopen op zonder daar harde maatregelen te hoeven treffen.

Ik hou (even buiten BTA om) de honden ook relatief op het pad en ze kennen ook het commando op het pad. Zeker als ze gaan lopen struinen in de bosjes. Een plekje zoeken om te poepen oke en even een sprintje er door kan ook, maar vooral op het pad blijven in het bos. Openvlaktes zijn om als een malloot rond te rennen haha

[DeDiana]

Ja, kom ik weer met BTA (bend to assent, van hondencentrum Wraf), wat ik heb gedaan om Norahs agressie onder controle te krijgen. Ik heb een 2 daagse workshop gevolgd (zit 2 weken tussen om thuis aan de slag te gaan) en later nog wat vergelijkbare workshops(vertaalslag gebruik binnen de sport om het blaffen van Kay onder controle te krijgen), maar die zijn in principe niet eens nodig. BTA kan voor allerlei problematiek ingezet geworden, zeker voor jachtgedrag. Het fijne is dat het de bedoeling is dat jij rustiger kan lopen, niet hoeft te entertainen en niet vooruit hoeft te kijken, omdat de hond prikkels zelf bij jou gaat melden. Jij gaat dus absoluut geen aandacht vragen. Voor mij een ware eyeopener.

Dit is wellicht inderdaad heel interessant voor ons. Zeker omdat we nu ook werken met het melden van prikkels (als onderdeel van Control Unleashed en vervolg op de 'look at that game') en ik merk dat dat bij Amy goed werkt, mede omdat ze dan zelf ook actief iets te doen heeft, en ik zelf daardoor inderdaad niet constant zo alert hoef te zijn.

Het heeft een lange aanlooptijd nodig, omdat je flink moet omtrainen. Betekend ook aanvankelijk apart van de andere honen trainen. Alleen, zeker voor jou iets om over na te denken, er zitten wel een aantal huisregels achter, die impact op je huidige omgang met de honden kan hebben. Ik heb wel ervaren dat je daar uiteindelijk wel weer in kan sleutelen, maar dat ze wel degelijk het succes van de uitwerking zijn. Het levert je wel een stuk relaxter lopen op zonder daar harde maatregelen te hoeven treffen.

Ik hou (even buiten BTA om) de honden ook relatief op het pad en ze kennen ook het commando op het pad. Zeker als ze gaan lopen struinen in de bosjes. Een plekje zoeken om te poepen oke en even een sprintje er door kan ook, maar vooral op het pad blijven in het bos. Openvlaktes zijn om als een malloot rond te rennen haha

Tijd hebben we, en we maken nu ook vrijwel elke dag een wandeling alleen zodat ik met Amy alleen kan trainen, dus dat is allemaal geen probleem. Wat betreft de huisregels zou ik eerst moeten weten wat die inhouden om te kunnen bepalen of dat voor ons ook zou werken
Als een malloot rondrennen op open vlaktes doet Amy trouwens ook, maar dat zijn precies de momenten waarop ik heel erg op moet letten, want dan neemt ze dus veel afstand én is ze opgewonden, dus zo'n sprint eindigt geregeld in een sprint de bosjes in

[Zamunda]

Maar... nu lopen we een beetje vast. Zolang ik haar letterlijk elke seconde bezighoud en haar aandacht bij mij houd, is er geen probleem. Maar als ik ook maar een seconde iets anders doe, gaat ze direct weer in jaagmodus: op zoek naar beestjes. Aangezien ze overal wel iets ruikt, hoort of ziet, betekent dat dus ook dat ik haar om de drie seconden bij me moet roepen. Ook in wildarme gebieden, want overal zitten wel muisjes, insecten, beestjes in het water, vogels, etc. Kortom: volgens Amy is er overal wel iets te jagen en anders gaat ze het wel zoeken. Als ik mijn volledige aandacht niet bij haar kan houden, laat ik haar dus niet los, want ik wil niet dat ze steeds succes heeft en wild opjaagt. Ze mag wel soms met mijn toestemming naar muisjes graven, maar dat is duidelijk gekoppeld aan een commando en het mag dus alleen als en op de plekken waar ik dat aangeef. Dat graven lijkt ze soms ook nodig te hebben om wat spanning en frustratie af te reageren. Als ik na 5 minuten zeg dat het klaar is, is dat ook prima, dan komt ze weer mee en dan is het voor haar ook klaar en gaat ze bijvoorbeeld niet snel terug naar die graafplek.

Ik vraag me af of er nog meer is wat ik kan doen om de wandelingen relaxter te maken en vooral om haar uit die jaagmodus te houden, behalve haar elke seconde te entertainen. In de praktijk is dat niet een hele wandeling van 2 uur haalbaar, zeker niet als ik meerdere honden bij me heb, dus laat ik haar in etappes los waarin ik me even volledig op haar kan richten. Ik heb absoluut niet het gevoel dat ze tekort komt, ze kan aan een lange lijn ook prima haar ei kwijt, zolang ze kan snuffelen en scharrelen is ze happy, en ze kan elke dag ook even los rennen in een omheind gebied of naast de fiets, we doen praktijkspeuren en agility, dus ze komt prima aan haar trekken verder.

Ik kan me er overigens prima bij neerleggen als dit het hoogst haalbare is met een zelfstandige jager als Amy, maar wie weet heeft iemand nog ideeën of tips waar we weer verder mee aan de slag kunnen?

Echt ontzettend herkenbaar, volgens mij lijken Amy en Lais erg op elkaar wat dat betreft. Ik heb wel de regel dat Lais altijd op het pad moet blijven, ook aan de lijn (ze loopt ook meestal aan de 10m flex), maar ja weg is weg hè. Ze luistert hartstikke goed en met veel enthousiasme, maar het is echt óf steeds met mij bezig zijn doordat ik wat van haar vraag, óf haar neus achterna=jagen. Ik hou dat zelf niet lang vol dus ze loopt eigenlijk maar weinig los. Wel heb ik het geluk een heel grote tuin te hebben waar ze naar hartelust rond kan rennen en daar kan ze ook echt haar ei kwijt gelukkig.
Het voer in de dummy heb ik ook een tijd gedaan (al het voer), maar dat maakt bij Lais niet uit helaas. Ze voert enthousiast haar opdrachten uit en komt steeds bij me inchecken, maar eenmaal een vers spoor in haar neus is ze weg. Voer of geen voer.


Het BTA wat gyanty noemt ken ik niet, maar klinkt wel interessant om eens wat meer over te lezen.

[DeDiana]

Maar... nu lopen we een beetje vast. Zolang ik haar letterlijk elke seconde bezighoud en haar aandacht bij mij houd, is er geen probleem. Maar als ik ook maar een seconde iets anders doe, gaat ze direct weer in jaagmodus: op zoek naar beestjes. Aangezien ze overal wel iets ruikt, hoort of ziet, betekent dat dus ook dat ik haar om de drie seconden bij me moet roepen. Ook in wildarme gebieden, want overal zitten wel muisjes, insecten, beestjes in het water, vogels, etc. Kortom: volgens Amy is er overal wel iets te jagen en anders gaat ze het wel zoeken. Als ik mijn volledige aandacht niet bij haar kan houden, laat ik haar dus niet los, want ik wil niet dat ze steeds succes heeft en wild opjaagt. Ze mag wel soms met mijn toestemming naar muisjes graven, maar dat is duidelijk gekoppeld aan een commando en het mag dus alleen als en op de plekken waar ik dat aangeef. Dat graven lijkt ze soms ook nodig te hebben om wat spanning en frustratie af te reageren. Als ik na 5 minuten zeg dat het klaar is, is dat ook prima, dan komt ze weer mee en dan is het voor haar ook klaar en gaat ze bijvoorbeeld niet snel terug naar die graafplek.

Ik vraag me af of er nog meer is wat ik kan doen om de wandelingen relaxter te maken en vooral om haar uit die jaagmodus te houden, behalve haar elke seconde te entertainen. In de praktijk is dat niet een hele wandeling van 2 uur haalbaar, zeker niet als ik meerdere honden bij me heb, dus laat ik haar in etappes los waarin ik me even volledig op haar kan richten. Ik heb absoluut niet het gevoel dat ze tekort komt, ze kan aan een lange lijn ook prima haar ei kwijt, zolang ze kan snuffelen en scharrelen is ze happy, en ze kan elke dag ook even los rennen in een omheind gebied of naast de fiets, we doen praktijkspeuren en agility, dus ze komt prima aan haar trekken verder.

Ik kan me er overigens prima bij neerleggen als dit het hoogst haalbare is met een zelfstandige jager als Amy, maar wie weet heeft iemand nog ideeën of tips waar we weer verder mee aan de slag kunnen?

Echt ontzettend herkenbaar, volgens mij lijken Amy en Lais erg op elkaar wat dat betreft. Ik heb wel de regel dat Lais altijd op het pad moet blijven, ook aan de lijn (ze loopt ook meestal aan de 10m flex), maar ja weg is weg hè. Ze luistert hartstikke goed en met veel enthousiasme, maar het is echt óf steeds met mij bezig zijn doordat ik wat van haar vraag, óf haar neus achterna=jagen. Ik hou dat zelf niet lang vol dus ze loopt eigenlijk maar weinig los. Wel heb ik het geluk een heel grote tuin te hebben waar ze naar hartelust rond kan rennen en daar kan ze ook echt haar ei kwijt gelukkig.
Het voer in de dummy heb ik ook een tijd gedaan (al het voer), maar dat maakt bij Lais niet uit helaas. Ze voert enthousiast haar opdrachten uit en komt steeds bij me inchecken, maar eenmaal een vers spoor in haar neus is ze weg. Voer of geen voer.


Het BTA wat gyanty noemt ken ik niet, maar klinkt wel interessant om eens wat meer over te lezen.

Ja, dat óf óf is inderdaad heel herkenbaar en dat maakt het ook lastig, het kost veel inspanning om zo'n hond uit die jaagmodus te houden en dat is niet echt een hele wandeling (los) vol te houden. Amy schakelt ook ontzettend snel en ik heb daardoor weinig tijd om in te grijpen, want anders is ze inderdaad weg (al is ze gelukkig nooit lang weggeweest en is dat nu inmiddels al een jaar niet meer voorgekomen door haar heel erg met beleid los te laten).

In dit filmpje (het begin) zie je goed dat ze wel ontspannen wandelt aan een lange lijn, maar wel constant haar focus op de bosjes heeft. Nu mag ze van mij dus ook een stukje in de berm lopen, maar als ze op het pad zelf loopt, gaat het precies zo, de hele wandeling lang. Had ze niet aan de lijn gezeten, dan had ik haar op dit stukje waarschijnlijk al drie of vier keer moeten roepen

[lucie]

ik las dit artikel http://www.dog-secrets.co.uk/how-do-i-s ... g-chasing/ en vond het erg interessant, alleen ben ik lang niet zo'n bevlogen hondentrainster als jij dus ik zie mij dit niet allemaal doen. Wellicht kun jij er wel iets mee.

Toch vroeg ik mij af wat je nog zou willen bereiken; je bent al zo ver gekomen, Amy heeft een goeie recall en ze komt niets te kort.
Wil je dat ze het jagen volledig opgeeft? Wil je 100% controle over haar als ze losloopt, waar en wanneer dan ook? Wil je kijken hoe ver je nog kunt komen met haar?

Laat ik even advocaat van de duivel spelen. Wat als je juist wat minder focust op haar jachtinstinct? Waarom vind je het zo erg als ze ook in wildarme gebieden op haar manier gaat 'jagen'? Wat is het ergste dat er kan gebeuren als ze toch even de bosjes induikt?

Stel dat ze in een wildarm gebied, waar niet direct wegen in de buurt zijn, een paar minuten uit beeld is. Komt ze dan als je roept of verdwijnt ze met de noorderzon? Als ze meteen de kuierlatten neemt, dan begrijp ik dat je dit koste wat het kost wilt voorkomen.
Maar persoonlijk kan ik er niet zo mee zitten als ze hier de bosjes induiken of even uit beeld verdwijnen, mits ze zelf weer terugkomen of tenminste komen als ik roep (en mits dit op een plek is waar het kan hè, laat ik dat voorop stellen). Ik geef toe dat Kailen in dat opzicht niet betrouwbaar genoeg is, en dus moet ik hem meer inkaderen. Maar geen haar op mijn hoofd die het overweegt hem iedere seconde op mij te laten focussen; ik zou krankzinnig worden, echt! Nog even buiten het feit dat ie zich nergens voor interesseert als we wandelen, ook niet de meest heerlijke traktaties, ook niet als ie niets heeft gegeten. Desondanks zie ik hem steeds vaker even nadenken voor hij de bosjes in verdwijnt (in zo'n 90% van de gevallen). Ik wacht zo lang ik kan met hem te roepen, om hem te stimuleren zèlf de juiste keuze te maken namelijk aansluiten bij de roedel. Ook maak ik een inschatting van wat hij in de bosjes wil gaan doen. Even snuffen of markeren vind ik geen enkel probleem. Zou hij willen graven of insecten happen (hij vindt het geweldig achter sprinkhanen aan te springen) zit ik daar ook totaal niet mee. Is ie net iets té geinteresseerd (vaak is Lizzy daarin ook een goeie graadmeter ) dan roep ik hem wel. Dit is natuurlijk een zeker risico. Op momenten dat ik geen enkel risico wil nemen, gaat ie aan de lijn. Maar verder probeer ik ze hier binnen de grenzen van wat verantwoord is, toch zoveel mogelijk vrijheid te geven om hun eigen ding te doen.

Uiteraard moet je het helemaal aanpakken zoals jij denkt dat voor jou en haar het beste werkt. en nogmaals: je bent al zover gekomen! Maar zelf vind ik een andere kijk op de dingen soms heel verfrissend en kun je daar toch iets mee

[-Saskia-]

Je spreekt wel over loslopen maar ik merk maar heel weinig vrijheid voor de hond. Loslopen is voor mij niet alleen de afwezigheid van een lijn maar voor de hond ook de kans om even hónd te zijn. Zonder steeds bezig gehouden te moeten worden of bijna continu onder appèl te moeten staan.
Zou Amy coursing leuk vinden denk je?

[DeDiana]

ik las dit artikel http://www.dog-secrets.co.uk/how-do-i-s ... g-chasing/ en vond het erg interessant, alleen ben ik lang niet zo'n bevlogen hondentrainster als jij dus ik zie mij dit niet allemaal doen. Wellicht kun jij er wel iets mee.

Toch vroeg ik mij af wat je nog zou willen bereiken; je bent al zo ver gekomen, Amy heeft een goeie recall en ze komt niets te kort.
Wil je dat ze het jagen volledig opgeeft? Wil je 100% controle over haar als ze losloopt, waar en wanneer dan ook? Wil je kijken hoe ver je nog kunt komen met haar?

Laat ik even advocaat van de duivel spelen. Wat als je juist wat minder focust op haar jachtinstinct? Waarom vind je het zo erg als ze ook in wildarme gebieden op haar manier gaat 'jagen'? Wat is het ergste dat er kan gebeuren als ze toch even de bosjes induikt?

Stel dat ze in een wildarm gebied, waar niet direct wegen in de buurt zijn, een paar minuten uit beeld is. Komt ze dan als je roept of verdwijnt ze met de noorderzon? Als ze meteen de kuierlatten neemt, dan begrijp ik dat je dit koste wat het kost wilt voorkomen.
Maar persoonlijk kan ik er niet zo mee zitten als ze hier de bosjes induiken of even uit beeld verdwijnen, mits ze zelf weer terugkomen of tenminste komen als ik roep (en mits dit op een plek is waar het kan hè, laat ik dat voorop stellen). Ik geef toe dat Kailen in dat opzicht niet betrouwbaar genoeg is, en dus moet ik hem meer inkaderen. Maar geen haar op mijn hoofd die het overweegt hem iedere seconde op mij te laten focussen; ik zou krankzinnig worden, echt! Nog even buiten het feit dat ie zich nergens voor interesseert als we wandelen, ook niet de meest heerlijke traktaties, ook niet als ie niets heeft gegeten. Desondanks zie ik hem steeds vaker even nadenken voor hij de bosjes in verdwijnt (in zo'n 90% van de gevallen). Ik wacht zo lang ik kan met hem te roepen, om hem te stimuleren zèlf de juiste keuze te maken namelijk aansluiten bij de roedel. Ook maak ik een inschatting van wat hij in de bosjes wil gaan doen. Even snuffen of markeren vind ik geen enkel probleem. Zou hij willen graven of insecten happen (hij vindt het geweldig achter sprinkhanen aan te springen) zit ik daar ook totaal niet mee. Is ie net iets té geinteresseerd (vaak is Lizzy daarin ook een goeie graadmeter ) dan roep ik hem wel. Dit is natuurlijk een zeker risico. Op momenten dat ik geen enkel risico wil nemen, gaat ie aan de lijn. Maar verder probeer ik ze hier binnen de grenzen van wat verantwoord is, toch zoveel mogelijk vrijheid te geven om hun eigen ding te doen.

Uiteraard moet je het helemaal aanpakken zoals jij denkt dat voor jou en haar het beste werkt. en nogmaals: je bent al zover gekomen! Maar zelf vind ik een andere kijk op de dingen soms heel verfrissend en kun je daar toch iets mee

Bedankt voor de link, ik ga er eens naar kijken!

Ik heb niet de illusie dat ik 100% controle over haar krijg als ze losloopt, maar ik zou het wel fijn vinden als ze op den duur ook meer los zou kunnen zonder dat ik haar steeds bij de les moet houden. Zoals ik al schreef: ik ben al heel blij met wat we tot nu toe bereikt hebben en ik kan me er ook prima bij neerleggen als dit het hoogst haalbare is. Maar als er nog meer uit te halen is, dan wil ik wel kijken hoever ik daarmee nog kom (zonder vooraf allerlei verwachtingen te hebben).

Als ik haar laat gaan, stuit ze altijd wel op iets waar ze op kan jagen en dat doet ze dan ook. Ze komt dan uiteindelijk wel terug hoor, maar is dan makkelijk 5 of 10 minuten uit zicht en heeft zo ook al een paar keer succes gehad (konijn, slang, merel, rivierkreeften gevangen). Daardoor wordt het jaaggedrag ook alleen maar erger. Nu ze al een tijd niet meer los in het bos heeft gelopen, kan ze daar veel relaxter lopen dan toen ze er nog wel geregeld losliep - toen stond ze aangelijnd ook voortdurend in de startblokken om een achtervolging in te zetten.
Helaas jaagt ze ook op kleine hondjes en is ze ook niet altijd vriendelijk met vreemde honden, dus dat is een extra reden dat ik haar niet uit het oog wil verliezen. Ze draagt daarom wel vaak een muilkorf als ze losloopt, maar evengoed wil ik niet dat ze de kans krijgt om kleine hondjes op te jagen, ook niet met muilkorf.
Ik ga geregeld ook met haar naar een gebied waar behalve muisjes en watervogels geen wild zit en waar ze niet weg kan, en daar laat ik haar dan lekker haar gang gaan, ik ga haar dan ook niet roepen of zo. Het is heel overzichtelijk, dus ik kan vanaf grote afstand zien waar ze uithangt en of er andere honden zijn (zelden). Dan is ze dus ook aan één stuk door aan het zoeken naar beestjes en aan het jagen. Daar kan dat, maar zulke plekken zijn er niet zo veel.

[DeDiana]

Je spreekt wel over loslopen maar ik merk maar heel weinig vrijheid voor de hond. Loslopen is voor mij niet alleen de afwezigheid van een lijn maar voor de hond ook de kans om even hónd te zijn. Zonder steeds bezig gehouden te moeten worden of bijna continu onder appèl te moeten staan.
Zou Amy coursing leuk vinden denk je?

Ja, Amy vindt de renbaan en coursing leuk Zeker iets wat we ook vaker willen gaan doen.

Ik zou haar heel graag meer vrijheid geven, maar voor haar is 'gewoon hond zijn' nu eenmaal jagen, en dan vallen er dus doden (dieren, welteverstaan). Ze jaagt op alles, groot wild, klein wild, paarden, vissen, vogels, slangen en kikkers, insecten... Ik vind het niet zo erg als ze een keer een muisje vangt, maar daar ligt voor mij wel de grens.
Eigenlijk komt mijn vraag er dus ook wel een beetje op neer hoe ik haar misschien toch wat meer vrijheid kan geven, zonder dat ze toch weer echt aan het jagen gaat.

[DeDiana]

Ik heb niet de illusie dat ik 100% controle over haar krijg als ze losloopt,

Realisme is mooi maar het is geen bruikbaar middel bij africhten ener huischhond. Dan heb je meer aan ambitie. Ik zou me mooi wel richten op kadaverdiscipline (dat je eigenlijk wel weet dat dat niet komt is iets anders) en dus zelf 100% consequent zijn.
En dan ook ook ECHT 100%. Dat kan alleen in een beschermde omgeving.

Eerst nog even een paar weken de basis goed doornemen zodat er geen misverstanden zijn over wat ze wel en niet begrijpt. Dit doen we 3 keer in de week een half uur. Afwisselend en leuk maar duidelijk. Voor voor de fluit, naast, blijf. Het moet niet perfect maar we gaan alvast geen andere activiteiten ontplooien. Dat doe je maar in je eigen tijd.

Als ze netjes voor kan komen en dan een minuut lang kan zitten heb je iets te pakken. Dat klinkt misschien als een enorm lange klus of juist als een eitje maar bekijk nou eerst maar even wat er tussen jullie gebeurt op het moment dat je haar kalm, geconcentreerd en respectvol gedrag oplegt.
Elke hond kan dat leren en als je dat eenmaal met je hond hebt kun je dat uitbreiden naar andere situaties en ook in duur.

Ik vind het niet eerlijk tegenover haar om iets te eisen of te verwachten dat zo tegen haar hele wezen en instinct indruist. Amy luistert beter dan al mijn andere honden, daar hebben we hard aan gewerkt en ze gehoorzaamt ook gewoon graag, maar ze heeft nu eenmaal die passie. Dat is beslist geen onwil om te luisteren, want dan zou ik dat op andere momenten ook moeten merken.
Voorkomen en blijven zitten kan ze prima, ook een kwartier Dat oefen ik ook nog steeds geregeld en met afleiding (blijven terwijl ik de dummy weggooi of verstop, bakje met voer neerzetten en haar dan vanuit zit en blijf bij me roepen, dus weg van het voer, etc.) en dat doet ze allemaal keurig.

Vrij is vrij en dan moet je niet zeuren maar het is alleen vrij na het commando vrij. Als ze eenmaal jaagt of denkt aan jagen begin je veel te laat.

Ja, zo is het precies, maar ze denkt dus altijd aan jagen als ik er niet voor zorg dat haar aandacht daar niet op is gericht. Gelukkig vindt ze met mij bezig zijn, apporteren, trucjes doen, etc. altijd nog leuker dan jagen. Maar verslapt mijn aandacht letterlijk één seconde, dan gaat meteen die knop weer om bij haar. Met andere honden spelen kan soms ook even haar aandacht vasthouden, maar het is ook vaak genoeg voorgekomen dat ze al spelende ineens de bosjes in vloog en weg was. Dat is precies ook waar mijn dilemma ligt.

Ik zeg niet dat je dat doen hoor....nee, eigenlijk zeg ik dat wel want op tijd is thuis net voor je besluit te gaan wandelen. Dan moet je eigenlijk al beginnen met gedrag aansturen. In feite moet je haar helemaal niet de kans geven om te gaan jagen als je dat niet wil.

Ik vraag me af of daar voor ons nog winst op te behalen is. Ik heb vier honden, dus ik moet sowieso sturen om geen enorme chaos te hebben hier voordat we gaan wandelen. Amy zit netjes voordat ze haar tuig om krijgt, wacht voor de deur tot ik zeg dat ze eruit mag, wacht in de auto tot ik zeg dat ze eruit mag springen... dat verloopt allemaal behoorlijk gestructureerd.

En dan het tweede punt, in mijn ervaring doet een jagenmde hond het niet goed op een totaalverbod. Ik liet Cleo wel jagen (en ja ze ving ook weleens iets, een zieke meerkoet in de winter of een ekster die dacht dat hij leuk was en net even te laat opvloog) en zeer specifieke situaties en ook alleen maar in die situaties. Precies op dat strandje op de meerkoeten en verder helemaal niet. Zo kun je het kaderen. Daar wel, en verder niet.
Dat hielp enorm om de drang af te laten nemen. Daarnaast is najagen ook gewoon te leuk voor een hond om helemaal te verbieden.

Ik vertel je eigenlijk geen dingen die je niet al wist he?
Misschien gaat het er meer om dat je de aandacht en de tijd vrij maakt om er het beste uit te halen. Dat opbrengen van de motivatie is vaak een groter struikelblok dan de know-how of de hond.

Het is nu voorjaar. Wat nou als je er eens 15 avonden een uur aan ging wijden, wat zou je plan dan zijn?

Ze mag af en toe op bepaalde plekken met mijn toestemming naar muisjes graven of in het water naar beestjes zoeken, en we gaan geregeld naar een veilige en wildarme plek waar ik haar helemaal vrij laat en ze twee uur kan jagen en beestjes zoeken. Maar ik heb niet het idee dat ze daardoor wel weer even voldaan is wat jagen betreft, in tegendeel, eerder dat ze daardoor alleen maar meer de smaak te pakken krijgt.
Ik train nu met haar een paar keer per week (met name appel en zelfbeheersing) en wandel elke dag een keer met haar alleen, dan oefenen we ook altijd wel het één en ander. Zoals ik in mijn openingspost al schreef, heeft dit veel zoden aan de dijk gezet, maar vraag ik me af of er wat betreft gehoorzaamheid nog heel veel winst te behalen is. Vast nog wel wat, maar dan blijven we dus steken in de werkwijze die we nu al hebben, en dat betekent feitelijk dat ik haar nooit langer dan drie seconden vrij kan geven als ik niet wil dat ze gaat jagen. Daar zit voor mij dus het punt waarop we vastlopen. De tijd en aandacht eraan besteden is geen probleem.

[DeDiana]

Ik vraag me af of daar voor ons nog winst op te behalen is.

Je kunt het je afvragen of je kunt er werk van maken.

Je hebt nul al geaccepteerd dus wat heb je te verliezen?
Het kan altijd een klein beetje beter, toch?

Jazeker, daar zet ik me ook voor in. Ik heb weer wat stof tot nadenken en genoeg ideeën om de komende tijd mee vooruit te kunnen

[Rami]

Als eerste: ik heb de wijsheid absoluut niet in pacht maar ik kan wel vertellen hoe ik het met mijn zelfstandige jager Silka gedaan heb. Zij is een husk-mix uit Turkije en heeft hoogstwaarschijnlijk een groot deel van haar leven gejaagd om aan voedsel te komen (ze was vier jaar toen ik haar adopteerde).
De eerste twee jaar dat ze bij me was heeft ze, in het buitengebied, aan de lange lijn gelopen. De lijn liet ik achter haar aan slepen en ik ging er op staan op het moment dat ik vermoede dat ze in de jaag-modus raakte. Door domweg het jagen te beletten verdween dit gedrag langzaam maar zeker uit haar systeem.
Ik beloonde haar voor goed gedrag (bij mij blijven, op de paden blijven) en belette haar, zonder te straffen, gewoon alleen door haar het onmogelijk te maken, om te gaan jagen. Bij Silka heeft dit dus gewerkt. Natuurlijk is ze nu een dame op leeftijd (bijna 16) maar we hebben jaren kunnen wandelen (ook in gebieden met wild) zonder dat ze aangelijnd was.
Geen idee of dit voor elke 'jagende' hond werkt, maar voor Sil was het de oplossing.

[Zamunda]

Als eerste: ik heb de wijsheid absoluut niet in pacht maar ik kan wel vertellen hoe ik het met mijn zelfstandige jager Silka gedaan heb. Zij is een husk-mix uit Turkije en heeft hoogstwaarschijnlijk een groot deel van haar leven gejaagd om aan voedsel te komen (ze was vier jaar toen ik haar adopteerde).
De eerste twee jaar dat ze bij me was heeft ze, in het buitengebied, aan de lange lijn gelopen. De lijn liet ik achter haar aan slepen en ik ging er op staan op het moment dat ik vermoede dat ze in de jaag-modus raakte. Door domweg het jagen te beletten verdween dit gedrag langzaam maar zeker uit haar systeem.
Ik beloonde haar voor goed gedrag (bij mij blijven, op de paden blijven) en belette haar, zonder te straffen, gewoon alleen door haar het onmogelijk te maken, om te gaan jagen. Bij Silka heeft dit dus gewerkt. Natuurlijk is ze nu een dame op leeftijd (bijna 16) maar we hebben jaren kunnen wandelen (ook in gebieden met wild) zonder dat ze aangelijnd was.
Geen idee of dit voor elke 'jagende' hond werkt, maar voor Sil was het de oplossing.

Maar wat is dan in deze het 'jagen beletten'? Het daadwerkelijke najagen? Want de jacht is voor Amy (en in mindere mate voor Lais) gewoon altijd aanwezig en komt altijd tot uiting, ténzij Diana haar bezig houdt. Naar mijn idee is het aan de lange lijn lopen dan ook niet hetzelfde als het beletten van de jacht (in Amy's en Laissah's geval want ze zijn er toch altijd mee bezig in hun kop). Hoe was dat bij Silka?

Als ik Lais neem: ik heb ook met sleeplijnen gewerkt, maar ik moet daar echt continu op gaan staan anders is ze gewoon weg (tenzij ik haar bezig hou). Ik gok dat dat voor Amy net zo geldt. Het dooft (hier) ook niet uit.

Nou moet ik wel zeggen dat Lais een stuk minder erg is als Amy als ik het zo lees, want Lais gaat niet echt zo doelbewust op zoek om maar op iets te kunnen jagen. Vogels triggeren wel, maar zijn geen 'serous buisiness', muisjes of insecten ook niet. Reeën en konijnen/hazen zijn voor Lais het summum en daar zoekt ze wel naar als ze weet dat ze ze kan verwachten (en dat is in onze bossen altijd). Voor Lais bestaan die bossen eigenlijk alleen maar uit die geuren, ze heeft eigenlijk nergens anders oog/neus voor.
Maar misschien gaat Amy ook niet echt zo doelbewust op zoek om haar jachtbehoefte te bevredigen en is het meer dat zij door veel meer prooien enorm getriggerd wordt? Hoe dan ook, erg lastig als je hond op zoveel soorten intensief jaagt.

[Rami]

Als eerste: ik heb de wijsheid absoluut niet in pacht maar ik kan wel vertellen hoe ik het met mijn zelfstandige jager Silka gedaan heb. Zij is een husk-mix uit Turkije en heeft hoogstwaarschijnlijk een groot deel van haar leven gejaagd om aan voedsel te komen (ze was vier jaar toen ik haar adopteerde).
De eerste twee jaar dat ze bij me was heeft ze, in het buitengebied, aan de lange lijn gelopen. De lijn liet ik achter haar aan slepen en ik ging er op staan op het moment dat ik vermoede dat ze in de jaag-modus raakte. Door domweg het jagen te beletten verdween dit gedrag langzaam maar zeker uit haar systeem.
Ik beloonde haar voor goed gedrag (bij mij blijven, op de paden blijven) en belette haar, zonder te straffen, gewoon alleen door haar het onmogelijk te maken, om te gaan jagen. Bij Silka heeft dit dus gewerkt. Natuurlijk is ze nu een dame op leeftijd (bijna 16) maar we hebben jaren kunnen wandelen (ook in gebieden met wild) zonder dat ze aangelijnd was.
Geen idee of dit voor elke 'jagende' hond werkt, maar voor Sil was het de oplossing.

Maar wat is dan in deze het 'jagen beletten'? Het daadwerkelijke najagen? Want de jacht is voor Amy (en in mindere mate voor Lais) gewoon altijd aanwezig en komt altijd tot uiting, ténzij Diana haar bezig houdt. Naar mijn idee is het aan de lange lijn lopen dan ook niet hetzelfde als het beletten van de jacht (in Amy's en Laissah's geval want ze zijn er toch altijd mee bezig in hun kop). Hoe was dat bij Silka?

Als ik Lais neem: ik heb ook met sleeplijnen gewerkt, maar ik moet daar echt continu op gaan staan anders is ze gewoon weg (tenzij ik haar bezig hou). Ik gok dat dat voor Amy net zo geldt. Het dooft (hier) ook niet uit.

Nou moet ik wel zeggen dat Lais een stuk minder erg is als Amy als ik het zo lees, want Lais gaat niet echt zo doelbewust op zoek om maar op iets te kunnen jagen. Vogels triggeren wel, maar zijn geen 'serous buisiness', muisjes of insecten ook niet. Reeën en konijnen/hazen zijn voor Lais het summum en daar zoekt ze wel naar als ze weet dat ze ze kan verwachten (en dat is in onze bossen altijd). Voor Lais bestaan die bossen eigenlijk alleen maar uit die geuren, ze heeft eigenlijk nergens anders oog/neus voor.
Maar misschien gaat Amy ook niet echt zo doelbewust op zoek om haar jachtbehoefte te bevredigen en is het meer dat zij door veel meer prooien enorm getriggerd wordt? Hoe dan ook, erg lastig als je hond op zoveel soorten intensief jaagt.

Silka ging pas in de jachtmodus wanneer ze bijzondere sporen rook (reeën bijvoorbeeld) of wanneer ze fazanten of konijnen/hazen daadwerkelijk zag (ook in de verte). Ik merkte dat aan haar gedrag (iets te enthousiast turen of snuffelen) en speelde daar op in door op haar lijn te gaan staan. Als ik merkte dat haar focus niet meer bij het jagen lag maar bij mij, liepen we weer door. Ik beloonde alleen met mijn stem (Silka is niet voer- of balgericht) en dan leek het alsof ze een klik maakte: niet jagen is blije baas. Daarbij leek de jachtmodus min of meer uit te doven, domweg omdat ze niet meer in de gelegenheid kwam.
Ik schrijf trouwens in de verleden tijd omdat het tegenwoordig allemaal niet meer aan de orde is. Sil is een dame op leeftijd (bijna 16) en is alleen nog maar braaf. Ze blijft altijd in de buurt en door verminderd zicht/reuk/gehoor (door ouderdom) komt ze, denk ik, niet meer in de verleiding.

[DeDiana]

Als eerste: ik heb de wijsheid absoluut niet in pacht maar ik kan wel vertellen hoe ik het met mijn zelfstandige jager Silka gedaan heb. Zij is een husk-mix uit Turkije en heeft hoogstwaarschijnlijk een groot deel van haar leven gejaagd om aan voedsel te komen (ze was vier jaar toen ik haar adopteerde).
De eerste twee jaar dat ze bij me was heeft ze, in het buitengebied, aan de lange lijn gelopen. De lijn liet ik achter haar aan slepen en ik ging er op staan op het moment dat ik vermoede dat ze in de jaag-modus raakte. Door domweg het jagen te beletten verdween dit gedrag langzaam maar zeker uit haar systeem.
Ik beloonde haar voor goed gedrag (bij mij blijven, op de paden blijven) en belette haar, zonder te straffen, gewoon alleen door haar het onmogelijk te maken, om te gaan jagen. Bij Silka heeft dit dus gewerkt. Natuurlijk is ze nu een dame op leeftijd (bijna 16) maar we hebben jaren kunnen wandelen (ook in gebieden met wild) zonder dat ze aangelijnd was.
Geen idee of dit voor elke 'jagende' hond werkt, maar voor Sil was het de oplossing.

Maar wat is dan in deze het 'jagen beletten'? Het daadwerkelijke najagen? Want de jacht is voor Amy (en in mindere mate voor Lais) gewoon altijd aanwezig en komt altijd tot uiting, ténzij Diana haar bezig houdt. Naar mijn idee is het aan de lange lijn lopen dan ook niet hetzelfde als het beletten van de jacht (in Amy's en Laissah's geval want ze zijn er toch altijd mee bezig in hun kop). Hoe was dat bij Silka?

Als ik Lais neem: ik heb ook met sleeplijnen gewerkt, maar ik moet daar echt continu op gaan staan anders is ze gewoon weg (tenzij ik haar bezig hou). Ik gok dat dat voor Amy net zo geldt. Het dooft (hier) ook niet uit.

Nou moet ik wel zeggen dat Lais een stuk minder erg is als Amy als ik het zo lees, want Lais gaat niet echt zo doelbewust op zoek om maar op iets te kunnen jagen. Vogels triggeren wel, maar zijn geen 'serous buisiness', muisjes of insecten ook niet. Reeën en konijnen/hazen zijn voor Lais het summum en daar zoekt ze wel naar als ze weet dat ze ze kan verwachten (en dat is in onze bossen altijd). Voor Lais bestaan die bossen eigenlijk alleen maar uit die geuren, ze heeft eigenlijk nergens anders oog/neus voor.
Maar misschien gaat Amy ook niet echt zo doelbewust op zoek om haar jachtbehoefte te bevredigen en is het meer dat zij door veel meer prooien enorm getriggerd wordt? Hoe dan ook, erg lastig als je hond op zoveel soorten intensief jaagt.

Klopt Zamunda: aan de lijn doet Amy eigenlijk precies hetzelfde, met het verschil dat ze geen daadwerkelijke achtervolging kan inzetten. Sleeplijn werkt inderdaad bij haar niet omdat ze van nature te veel ruimte neemt. Als zij 50 meter van mij af loopt, heb ik nog niks aan een sleeplijn van 10 of 20 meter. Bovendien loopt zij dus nooit op het pad en komt die lijn dan steeds overal vast te zitten. Ik kan haar wel beletten dat ze 50 meter van me af loopt, maar, daar gaan we weer: dan ben ik haar dus steeds terug aan het roepen, en heeft ze uiteindelijk aan een flex van 10 meter net zo veel bewegingsruimte en meer vrijheid (omdat ik me niet constant met haar hoef te bemoeien).
Door haar in het bos het daadwerkelijke najagen te beletten, merk ik wel dat ze een stuk meer ontspannen kan lopen, dus ik zie wel dat er iets uitdooft, namelijk de wetenschap dat ze er achteraan kan gaan. Maar ook aangelijnd is zij constant bezig met beestjes zoeken, voor haar is wandelen gewoon synoniem aan jagen. En het zoeken naar beestjes is bij Amy minstens net zo leuk en opwindend als het najagen ervan en dat zoeken gebeurt met neus, ogen en oren. En dat ze daarbij ook nog zo'n beetje alles wat leeft als prooi beschouwt, maakt het nog eens extra lastig.
Dus ik kan haar focus van het jagen af houden als ik haar bezighoud, maar a la seconde dat ik dat niet meer doe, gaat ze direct weer jagen. Daarvoor hoeft ze dus geen wild te zien of te ruiken: het constante zoeken ernaar is ook al jagen natuurlijk

[AnnekeP]

In dit filmpje (het begin) zie je goed dat ze wel ontspannen wandelt aan een lange lijn, maar wel constant haar focus op de bosjes heeft. Nu mag ze van mij dus ook een stukje in de berm lopen, maar als ze op het pad zelf loopt, gaat het precies zo, de hele wandeling lang. Had ze niet aan de lijn gezeten, dan had ik haar op dit stukje waarschijnlijk al drie of vier keer moeten roepen

Dit is Wodan. Twee druppels water.
Precies dat gedrag, het snuffelen, scannen, rennen, kijken, en dan in dat enorme tempo.
Ik kan me levendig voorstellen dat je twee uur wandelen niet redt, ik trek het ook echt niet langer dan drie kwartier/een uur als hij in jachtmodus zit. Het kost verschrikkelijk veel mentale energie om hem er enigszins bij te houden.
Bij ons ligt de focus nu met name op niet trekken, een goed werkende terugroep aan de lijn als hij eenmaal gefixeerd is heb ik nog niet gevonden, en ik ben regelmatig te laat met het herkennen van zijn signalen. Wordt aan gewerkt...

Nou ben jij al veel langer bezig dan ik (ik sta nog aan het begin van het grote werk) dus ik ben bang dat ik je niet heel hard kan helpen op het moment. Misschien over een tijdje, als we een stuk in het traject zijn met de trainer, dat ik wat van haar tips kan delen, en dat je daar misschien wat aan hebt. (ik denk overigens dat jij te ver in het proces bent, maar wie weet)

[DeDiana]

In dit filmpje (het begin) zie je goed dat ze wel ontspannen wandelt aan een lange lijn, maar wel constant haar focus op de bosjes heeft. Nu mag ze van mij dus ook een stukje in de berm lopen, maar als ze op het pad zelf loopt, gaat het precies zo, de hele wandeling lang. Had ze niet aan de lijn gezeten, dan had ik haar op dit stukje waarschijnlijk al drie of vier keer moeten roepen

Dit is Wodan. Twee druppels water.
Precies dat gedrag, het snuffelen, scannen, rennen, kijken, en dan in dat enorme tempo.
Ik kan me levendig voorstellen dat je twee uur wandelen niet redt, ik trek het ook echt niet langer dan drie kwartier/een uur als hij in jachtmodus zit. Het kost verschrikkelijk veel mentale energie om hem er enigszins bij te houden.
Bij ons ligt de focus nu met name op niet trekken, een goed werkende terugroep aan de lijn als hij eenmaal gefixeerd is heb ik nog niet gevonden, en ik ben regelmatig te laat met het herkennen van zijn signalen. Wordt aan gewerkt...

Nou ben jij al veel langer bezig dan ik (ik sta nog aan het begin van het grote werk) dus ik ben bang dat ik je niet heel hard kan helpen op het moment. Misschien over een tijdje, als we een stuk in het traject zijn met de trainer, dat ik wat van haar tips kan delen, en dat je daar misschien wat aan hebt. (ik denk overigens dat jij te ver in het proces bent, maar wie weet)

Ik kan Amy inmiddels wel wegroepen als ze gefixeerd is, maar niet meer als ze echt de achtervolging heeft ingezet. Daar zit ongeveer een seconde tussen bij haar meestal, en de signalen voordat ze fixeert herken ik ook ondertussen wel, dus dat gaat best goed. Het gebeurt alleen zo vaak
Het heeft bij mij ook even geduurd hoor voordat ik dat goed genoeg zag, je moet je hond toch eerst goed leren kennen en ik had ook geen ervaring met zo heftig jagende honden.
Mocht je in de toekomst nog tips hebben die voor jullie echt goed hebben gewerkt, dan houd ik me aanbevolen!

[lucie]

fascinerend wel, hoe zeer verschillend jachtinstinct tot uiting kan komen. Amy klinkt wel heel extreem
Windhond Lizzy's hele wezen is ook gericht op de jacht. Ze is geen zichtjager, maar al haar superieur ontwikkelde zintuigen doen mee. Toch gaat ze niet zo expliciet op zoek (totdat ze wat opvangt, dan wil ze er achteraan, maar dan kan ik meestal nog wel een stokje voor steken), ze raakt niet zo geobsedeerd als Amy als ik dat zo lees.
Ruikt/hoort/ ziet ze wat, dan moét ze er achter aan, en krijgt ze het wild in het vizier dan moet het dood. Dat is al vervelend genoeg en ik wil echt nooit meer een jagende hond. Maar in principe loopt ze gewoon ontspannen over het pad, blijft ze bij me en houdt ze me ook perfect in de gaten. Ik hoef maar met mijn hand naar mijn zak en ze staat al naast me. Want waarom zou je hard achter een dier aan racen als je ook zonder moeite wat lekkers kunt scoren
Daarom doet ze ook niet aan vogels (behalve slome volgevreten watervogels natuurlijk) want die vliegen weg en zijn niet leuk. Insecten, hagedissen, groot vee, kleine hondjes zijn ook niet interessant. Bij haar is het jagen dus heel doelmatig, ze maakt echt afwegingen voor zichzelf of het zinvol is.
Amy klinkt haast als een hond die aar eigen schaduw nog achterna zit als er echt niks anders meer is...
Vreselijk moeilijk hoor!

[DeDiana]

Ik heb bewondering voor jullie geduld en doorzettingsvermogen en ik heb bewust niet in dit topic gereageerd omdat wat ik zou aandragen voor jullie geen optie zou zijn. Wat ik echter zie is continu scannen van de omgeving, dus de drempel tot jagen is min of meer non-existent. Dit gedrag kun je naar mijn mening niet wegtrainen, en alle mitsen en maren, tenzijen en indienen om het minimaal beheersbaar te krijgen zouden mij echt allemaal teveel zijn. Van nature veel ruimte willen nemen is allemaal leuk en aardig, maar als een hond dat niet op een veilige manier (dus zonder te gaan jagen), dan was het bij mij ofwel nooit meer van de lijn af, of gewoon inzetten op een totaal verbod om A: zo ver bij me vandaan te lopen en B: om zelfs maar te denken aan jagen. Maar dat zou dan wel een parforce manier betekenen. Ik vind het het offer waard als ik daar vervolgens maximale vrijheid en veiligheid tegenover kan stellen.

Maar hoe verbied je een hond om zelfs maar te denken aan jagen als dat haar hele wezen is? Is dat überhaupt mogelijk?
Ik kan er iets anders voor in de plaats bieden (haar zelf entertainen en bezighouden, wat ze dus nóg leuker vindt dan jagen), maar wat doet zo'n hond dan als ik haar verbied om dat heel grote onderdeel van wie ze is ook te zijn? Misschien een heel stomme vraag, maar ik kan me niet eens een Amy voorstellen die gewoon 'wandelt', omdat zij dus inderdaad altijd op jacht is. Ook aan de lijn.

[Zamunda]

Ik heb bewondering voor jullie geduld en doorzettingsvermogen en ik heb bewust niet in dit topic gereageerd omdat wat ik zou aandragen voor jullie geen optie zou zijn. Wat ik echter zie is continu scannen van de omgeving, dus de drempel tot jagen is min of meer non-existent. Dit gedrag kun je naar mijn mening niet wegtrainen, en alle mitsen en maren, tenzijen en indienen om het minimaal beheersbaar te krijgen zouden mij echt allemaal teveel zijn. Van nature veel ruimte willen nemen is allemaal leuk en aardig, maar als een hond dat niet op een veilige manier (dus zonder te gaan jagen), dan was het bij mij ofwel nooit meer van de lijn af, of gewoon inzetten op een totaal verbod om A: zo ver bij me vandaan te lopen en B: om zelfs maar te denken aan jagen. Maar dat zou dan wel een parforce manier betekenen. Ik vind het het offer waard als ik daar vervolgens maximale vrijheid en veiligheid tegenover kan stellen.

Ik ga (sinds ik het intensieve trainen opgegeven heb) over het algemeen voor de eerste optie (zelden van de lijn af), maar hoe zou jij het - met een Amy of Lais - aanpakken om dat totaalverbod op ver bij je vandaan lopen duidelijk te maken?

Eigenlijk, nu ik dit schrijf, denk ik dat het voor mij sowieso niet echt een optie is (ik ben alsnog wel benieuwd hoor). Want wat is niet ver weg? Lais zit nu aan de 10m flex en het zou haar niet meer vrijheid geven om in een straal van 10m los te mogen lopen. Daarnaast, het niet mogen denken aan jagen, ik vraag me af wat er voor haar dan over blijft; wat voor haar de lol van het wandelen (in gebieden met wildsporen) zou zijn. Als ik haar gebied om bij me te blijven onder strak appèl dan loopt ze er heel gedrukt bij en is voor mij de lol van het wandelen er ook wel af. Zo leuk vind ik het wandelen an sich nou ook weer niet.

Ik blijf het interessant vinden om erover te lezen en bij te leren (vandaar ook mijn bijdragen in dit topic), maar eigenlijk ben ik ook niet echt meer zoekende naar een oplossing. Ze blijft gewoon aan de flex. Tenzij het echt een overzichtelijk en wildarm gebied is en/of ze zich met andere honden bezig houdt (en ik haar als een havik in de gaten kan houden). Verder loopt en rent ze dagelijks los op ons eigen (omheinde) terrein.

[DeDiana]

fascinerend wel, hoe zeer verschillend jachtinstinct tot uiting kan komen. Amy klinkt wel heel extreem
Windhond Lizzy's hele wezen is ook gericht op de jacht. Ze is geen zichtjager, maar al haar superieur ontwikkelde zintuigen doen mee. Toch gaat ze niet zo expliciet op zoek (totdat ze wat opvangt, dan wil ze er achteraan, maar dan kan ik meestal nog wel een stokje voor steken), ze raakt niet zo geobsedeerd als Amy als ik dat zo lees.
Ruikt/hoort/ ziet ze wat, dan moét ze er achter aan, en krijgt ze het wild in het vizier dan moet het dood. Dat is al vervelend genoeg en ik wil echt nooit meer een jagende hond. Maar in principe loopt ze gewoon ontspannen over het pad, blijft ze bij me en houdt ze me ook perfect in de gaten. Ik hoef maar met mijn hand naar mijn zak en ze staat al naast me. Want waarom zou je hard achter een dier aan racen als je ook zonder moeite wat lekkers kunt scoren
Daarom doet ze ook niet aan vogels (behalve slome volgevreten watervogels natuurlijk) want die vliegen weg en zijn niet leuk. Insecten, hagedissen, groot vee, kleine hondjes zijn ook niet interessant. Bij haar is het jagen dus heel doelmatig, ze maakt echt afwegingen voor zichzelf of het zinvol is.
Amy klinkt haast als een hond die aar eigen schaduw nog achterna zit als er echt niks anders meer is...
Vreselijk moeilijk hoor!

Tara is eigenlijk net zo extreem als Amy hoor, die is ook altijd en altijd maar op zoek en vindt ook álles wat leeft en beweegt interessant. Tijdens wandelingen is het nauwelijks mogelijk om met haar contact te krijgen, ze loopt alleen maar met haar neus over de grond. Alleen groot wild triggert haar veel minder. Maar Tara mist totaal de felheid en het fanatisme van Amy en is ook veel minder alert op haar omgeving. Als zij een konijn ziet, gaat ze er heel blij kwispelend bij staan huppelen. Ze is dan wel opgewonden, maar dat is meer zoals een kind in de dierentuin. Amy moet en zal het pakken, al moet ze daarvoor door een muur. Zij is ook zo'n hond die helemaal gehavend, met krassen en schaafwonden overal, mank lopend en hier en daar doorns in haar geprikt weer terugkomt van een achtervolging.
Ik denk dat het constant in die jacht- en zoekmodus zijn meer voor problemen zorgt dan het willen najagen an sich. Dat kun je in veel gevallen wel voor zijn als je alert bent en voorkomen door in wildarm en overzichtelijk gebied te wandelen. Maar gewoon een stukje ergens lopen, al is het maar 50 meter, zonder dat Amy het idee heeft dat we op jacht zijn, dat is vooralsnog ondenkbaar. Ook in wildarm gebied, want naar Amy's maatstaven bestaat dat niet echt.
Ook in de wijk, want daar zitten katten, muisjes, steenmarters, egels, vogels... dat weet ik nu ook dankzij Amy

[DeDiana]

Ik heb bewondering voor jullie geduld en doorzettingsvermogen en ik heb bewust niet in dit topic gereageerd omdat wat ik zou aandragen voor jullie geen optie zou zijn. Wat ik echter zie is continu scannen van de omgeving, dus de drempel tot jagen is min of meer non-existent. Dit gedrag kun je naar mijn mening niet wegtrainen, en alle mitsen en maren, tenzijen en indienen om het minimaal beheersbaar te krijgen zouden mij echt allemaal teveel zijn. Van nature veel ruimte willen nemen is allemaal leuk en aardig, maar als een hond dat niet op een veilige manier (dus zonder te gaan jagen), dan was het bij mij ofwel nooit meer van de lijn af, of gewoon inzetten op een totaal verbod om A: zo ver bij me vandaan te lopen en B: om zelfs maar te denken aan jagen. Maar dat zou dan wel een parforce manier betekenen. Ik vind het het offer waard als ik daar vervolgens maximale vrijheid en veiligheid tegenover kan stellen.

Ik ga (sinds ik het intensieve trainen opgegeven heb) over het algemeen voor de eerste optie (zelden van de lijn af), maar hoe zou jij het - met een Amy of Lais - aanpakken om dat totaalverbod op ver bij je vandaan lopen duidelijk te maken?

Eigenlijk, nu ik dit schrijf, denk ik dat het voor mij sowieso niet echt een optie is (ik ben alsnog wel benieuwd hoor). Want wat is niet ver weg? Lais zit nu aan de 10m flex en het zou haar niet meer vrijheid geven om in een straal van 10m los te mogen lopen. Daarnaast, het niet mogen denken aan jagen, ik vraag me af wat er voor haar dan over blijft; wat voor haar de lol van het wandelen (in gebieden met wildsporen) zou zijn. Als ik haar gebied om bij me te blijven onder strak appèl dan loopt ze er heel gedrukt bij en is voor mij de lol van het wandelen er ook wel af. Zo leuk vind ik het wandelen an sich nou ook weer niet.

Ik blijf het interessant vinden om erover te lezen en bij te leren (vandaar ook mijn bijdragen in dit topic), maar eigenlijk ben ik ook niet echt meer zoekende naar een oplossing. Ze blijft gewoon aan de flex. Tenzij het echt een overzichtelijk en wildarm gebied is en/of ze zich met andere honden bezig houdt (en ik haar als een havik in de gaten kan houden). Verder loopt en rent ze dagelijks los op ons eigen (omheinde) terrein.

Het klinkt ontzettend herkenbaar voor mij. En zoals ik ook schreef: ik kan me er ook bij neerleggen als dit het is en ze gewoon veel aan een lange lijn loopt, want in die straal van 10 meter kan ze ook heerlijk snuffelen, graven, spoortjes zoeken, wild spotten, etc. en kunnen we gewoon ontspannen lopen. Voor haar geeft dat ook genoeg voldoening, zeker in combinatie met omheinde plekken waar ze los kan rennen en waar we apporteren en trainen, en de veilige wildarme plekken waar ze af en toe haar gang mag gaan.
Dat wil niet zeggen dat we niet blijven oefenen en dat ik zeker ook met een aantal tips aan de slag ga, maar als dat uiteindelijk niet betekent dat ze vaker los kan, is dat ook prima.

[Zamunda]

Ik denk dat het constant in die jacht- en zoekmodus zijn meer voor problemen zorgt dan het willen najagen an sich. Dat kun je in veel gevallen wel voor zijn als je alert bent en voorkomen door in wildarm en overzichtelijk gebied te wandelen. Maar gewoon een stukje ergens lopen, al is het maar 50 meter, zonder dat Amy het idee heeft dat we op jacht zijn, dat is vooralsnog ondenkbaar. Ook in wildarm gebied, want naar Amy's maatstaven bestaat dat niet echt.
Ook in de wijk, want daar zitten katten, muisjes, steenmarters, egels, vogels... dat weet ik nu ook dankzij Amy

Dat lijkt me dus ook zo ontzettend moeilijk bij Amy, dat voor haar echt álles prooi is. Heb jij het idee dat er voor haar nog lol over zou blijven als je op een of andere manier het jagen zou kunnen verhinderen? Dus niet alleen het najagen, maar het bezig zijn met de jacht? Denk je niet dat dan de lol er voor haar wel af zou zijn? Of zie ik dat te negatief?

[runninggirl]

Ik denk dat het constant in die jacht- en zoekmodus zijn meer voor problemen zorgt dan het willen najagen an sich. Dat kun je in veel gevallen wel voor zijn als je alert bent en voorkomen door in wildarm en overzichtelijk gebied te wandelen. Maar gewoon een stukje ergens lopen, al is het maar 50 meter, zonder dat Amy het idee heeft dat we op jacht zijn, dat is vooralsnog ondenkbaar. Ook in wildarm gebied, want naar Amy's maatstaven bestaat dat niet echt.
Ook in de wijk, want daar zitten katten, muisjes, steenmarters, egels, vogels... dat weet ik nu ook dankzij Amy

Jura heeft dat ook wel, maar die kan ik soms (in de wijk) een andere taak opleggen. Bijvoorbeeld een dummy dragen. Dan kan ze op 1 meter langs een kat. En ook in het bos met veel wildgeur gaat ze wél een spoor uitlopen die wij hebben neergelegd. Het samen willen werken en iets voor de baas willen doen geeft dus wel mogelijkheden om haar met iets anders bezig te laten zijn.
Maar daarbuiten moet ze gewoon wél heel vaak aan de lijn want het zit hier vol met wild... Je kan wel echt merken dat ze met de jaren toch wel veel meer beheersing heeft gekregen: https://www.youtube.com/watch?v=UfQ3L_Ze3T8
Eerder bleef ze gerust de rest van de wandeling hoteldebotel.

[DeDiana]

Maar hoe verbied je een hond om zelfs maar te denken aan jagen als dat haar hele wezen is? Is dat überhaupt mogelijk?
Ik kan er iets anders voor in de plaats bieden (haar zelf entertainen en bezighouden, wat ze dus nóg leuker vindt dan jagen), maar wat doet zo'n hond dan als ik haar verbied om dat heel grote onderdeel van wie ze is ook te zijn? Misschien een heel stomme vraag, maar ik kan me niet eens een Amy voorstellen die gewoon 'wandelt', omdat zij dus inderdaad altijd op jacht is. Ook aan de lijn.

Ik denk vooral in kaderen en grenzen stellen. Tot daar en zover, en niet er overheen, want dan volgt daar een consequentie. Binnen dat gestelde kader mag veel, zo niet alles. Daarbuiten niet. Maar juist omdat mijn honden weten dat tot daar en zover de grens is hebben ze een modus gevonden om binnen die grens zichzelf te vermaken.

Zo te lezen weet Amy niet dat ze ook andere dingen kan doen dan jagen, en waarschijnlijk weet ze dat niet doordat ze nooit gedwongen is om daar over na te denken. Want óf jij bent van de intensieve activiteitenbegeleiding, óf ze loopt aan de lijn en dan kan ze zich volledig focussen op jagen. Als je niet dwingt om die focus te verleggen, dan zal ze dat ook niet snel doen denk ik.

Misschien heb ik er ook wel overheen gelezen hoor, maar ik lees eigenlijk nergens in je verhaal dat je Amy ook daadwerkelijk duidelijk maakt dat je dat jagen niet wilt hebben. Je leidt haar af, roept haar op tijd terug, maar ik lees nergens iets over gewoon verbieden van het jagen en het fixeren op zichzelf. Het voelt daardoor voor mij net of je een beetje om de hete brij heendraait om maar niet te hoeven zeggen dat je dat jagen niet wilt hebben. Want dat het zo diep in haar genen verankerd zit zou voor mij geen reden zijn om dat te accepteren als iets waar ik niks aan zou moeten doen.

Ik hoop dat je er iets mee kunt? Ik ben niet op mijn helderst namelijk, dus voor mijn gevoel krijg ik het niet helemaal lekker uitgelegd.

Jawel, volgens mij is het heel duidelijk. En nee, ik heb haar nog nooit verboden om te jagen. Als ze fixeert, roep ik haar inderdaad terug. Ik corrigeer haar daar dus niet voor. Ze mag ook niet overal en altijd naar muisjes graven, maar alleen als ik haar daarvoor toestemming geef (daar houdt ze zich keurig aan en ik heb haar dus wel ooit gecorrigeerd voor het zomaar ergens gaan graven op eigen initiatief, want dat liep op den duur ook de spuigaten uit). Maar wat eraan voorafgaat, dus het constante snuffelen en zoeken, dat heb ik nog nooit verboden. En die focus gaat ze uit zichzelf niet verleggen inderdaad. Maar ik kan haar toch moeilijk verbieden om te snuffelen?

[Zamunda]

Ik denk vooral in kaderen en grenzen stellen. Tot daar en zover, en niet er overheen, want dan volgt daar een consequentie. Binnen dat gestelde kader mag veel, zo niet alles. Daarbuiten niet. Maar juist omdat mijn honden weten dat tot daar en zover de grens is hebben ze een modus gevonden om binnen die grens zichzelf te vermaken.

Zo te lezen weet Amy niet dat ze ook andere dingen kan doen dan jagen, en waarschijnlijk weet ze dat niet doordat ze nooit gedwongen is om daar over na te denken. Want óf jij bent van de intensieve activiteitenbegeleiding, óf ze loopt aan de lijn en dan kan ze zich volledig focussen op jagen. Als je niet dwingt om die focus te verleggen, dan zal ze dat ook niet snel doen denk ik.

Voor mij geldt dit ook, ik heb Lais ook nooit gedwongen om haar focus te verleggen: ofwel ze is bezig met de jacht ofwel ik roep haar steeds terug en houd haar aandacht vast. Tenzij in wildarm gebied dus, wat voor Lais (itt Amy) wel bestaat.

Misschien heb ik er ook wel overheen gelezen hoor, maar ik lees eigenlijk nergens in je verhaal dat je Amy ook daadwerkelijk duidelijk maakt dat je dat jagen niet wilt hebben. Je leidt haar af, roept haar op tijd terug, maar ik lees nergens iets over gewoon verbieden van het jagen en het fixeren op zichzelf. Het voelt daardoor voor mij net of je een beetje om de hete brij heendraait om maar niet te hoeven zeggen dat je dat jagen niet wilt hebben. Want dat het zo diep in haar genen verankerd zit zou voor mij geen reden zijn om dat te accepteren als iets waar ik niks aan zou moeten doen.

Ik hoop dat je er iets mee kunt? Ik ben niet op mijn helderst namelijk, dus voor mijn gevoel krijg ik het niet helemaal lekker uitgelegd.

Ook hier geldt voor mij hetzelfde als voor DeDiana. Guilty.

Hoe moet ik het voor me zien? Hond aan de lijn en zodra ze zich bezig houdt met de jacht corrigeren? Tot nog toe heb ik inderdaad afgeleid. En dan 'snuffelen mag', maar zodra ik tekenen van fixatie zie corrigeren? Ik vind het toch nog wel moeilijk voor me te zien want ik heb het idee dat ik dan iedere seconde kan gaan corrigeren. Om dat te voorkomen moet ik natuurlijk zorgen dat de correctie heel goed aankomt...
Ik zou graag nog wat meer lezen over je visie (mag ook op een later moment uiteraard) .