Het HondenForum

Gister wilde Bowie naar buiten in de achtertuin.
Zo zie ik hem water drinken uit de vijver, zo kijk ik en ligt hij heel raar op de grond op zijn zij met zijn kop in de aarde.
Ik doe de deur open, roep hem, maar geen sjoege.
Ik denk: die doet het niet meer.
Trek mijn klompen aan en loop naar hem toe en por hem in zijn zij.
Bowie kijkt op zo van : is er wat?
Nee hoor Bowie, er is niets.
Je doet het gelukkig nog.
Die hond bezorgt me grijze haren.

Ja, af en toe is het helemaal niet zo gezond om honden te hebben. Hahahaha.

Lekker dan!

Fijn hè, ouwe honden. .

Ik kan me herinneren dat de buurvrouw een keer helemaal overstuur mijn tuin binnenstapte met Lyndie in haar kielzog. Was zij de tuin uitgeglipt (ook al zo'n gevalletje 'dat doet ze anders nooit') en was midden op de weg gaan liggen pitten. De buurvrouw was aan komen rijden en was zich rotgeschrokken want ze dacht dat Lyndie dood op straat lag.

Het is wel een mooie ervaring om al die veranderingen mee te maken met een hond die ouder word,ook al laat ie me steeds schrikken.
Mijn 1e 2 honden hebben net niet de 11 gered.
De 1e kreeg een portie rattenvergif toe gediend en de 2e had de ziekte van Cushing.

Om Bowie moet ik achteraf wel lachen en deze dingen zullen ook altijd bij blijven als hij er ooit niet meer zal zijn.

annets schreef:Het is wel een mooie ervaring om al die veranderingen mee te maken met een hond die ouder word,ook al laat ie me steeds schrikken.
Mijn 1e 2 honden hebben net niet de 11 gered.
De 1e kreeg een portie rattenvergif toe gediend en de 2e had de ziekte van Cushing.

Om Bowie moet ik achteraf wel lachen en deze dingen zullen ook altijd bij blijven als hij er ooit niet meer zal zijn.

Ik vind het altijd enig om oude honden te hebben. Ze krijgen van die aandoenlijke trekjes. Of juist ondeugende trekjes. Zoals mijn überbrave Kyra die ineens van die diabolische dingetjes ging doen, zoals ineens op een slapende Lyndie afsluipen en keihard in diens oor bulderen omdat zij op het kussen van Lyndie wilde slapen.
Of ineens besluiten om naar huis te willen, het op een drafje zetten om vervolgens bij een stoeprand in de ankers te gaan. Weigerend om nog één poot te verzetten zodat ik met 25kg hond in mijn armen de laatste 500m naar huis moest zeulen.

Echt, van twee verschrikkelijk saaie brave mutsen veranderden beiden in een stel ondeugende heksen. En ik weet nu nog niet of ze me in de maling namen of niet.

Dus ik zou zeggen: geniet er van. Dat heb ik ook gedaan.

Dat doe ik zeker.

dubbel

Deze ook dubbel

Oude honden

Ik kom thuis met de boodschappen.
Ruim de boodschappen op....geen nieuwsgierige puntneus van Sarah die de tas inspecteert.
Ik de kamer in. Ligt ze met de oogleden een spleetje open en reageert niet op mijn roepen.
Pak ik haar op ....en toen werd ze wakker.

Ook zo herkenbaar.
Een kamer vol visite en Bowie merkt dat pas na lange tijd.

Ook zo herkenbaar.
Een kamer vol visite en Bowie merkt dat pas na lange tijd.