Ivy, je kwam bij mij uit Spanje als een ontzettende mooie en vooral lieve hond.
Lief voor alles en iedereen, mensen, dieren, alles. In de 4 jaar dat je hier was heb ik nooit zo'n lieverd als Ivy meegemaakt.
Was de rest van de roedel aan het klieren en wilde niet komen, lieve Ivy kwam altijd.
Ivy kwam uit Spanje met leishmania. Het advies elke dag een pilletje ging bij haar niet op. Ze kwam bij mij en ik zag dat ze op dat moment actieve leishmania had en heb haar laten testen. En de uitslag was erg heftig.
In totaal heb je 3 keer een zware aanval gehad, zelfs 4 weken lang kon je niets meer.
Normaal is dat in mijn ogen niet hondwaardig, maar Ivs vond het prima, aandacht, verzorging en ga zo maar door.
Toen ik het echt niet meer zag zitten probeerde je op te staan en binnen 2 weken liep je weer vrolijk over de hei lekker in de zon met je "tweeling" zus Izzy.
Want vaak was het zo waar de een was, was de ander ook.
Je hebt een zware operatie gehad, je oog moest verwijderd worden, doordat deze helaas door de parasiet was aangetast.
Een zeer spannende tijd, want een hond met oa leishmania betekend altijd een behoorlijk risico ivm de narcose.
Maar wederom was daar mijn lieve knokker weer en op de irritante hechtingen na had je geen last van de operatie.
De laatste 1,5 jaar zag ik toch dat je achteruit ging door die rot ziekte
Het is nooit helemaal teruggetrokken in het beenmerg, het heeft altijd rond gesluimerd in je lichaam.
Maar je had nog veel lol en levenslust en nee dat zou ik jou nooit kunnen afnemen. En dat was ook niet nodig, want je hebt nog 1,5 jaar echt plezier gehad. Soms een paar dagen wat minder, maar daarna was je er weer helemaal en speelde je met je favoriete beertje
Het is eigenlijk niet te beschrijven wat de band was die we hadden.
Een blik dat was genoeg.
Overal ging je mee naartoe, op vakantie met "oma" (mijn moeder) en met oma overal mee wandelen.
Mijn moeder heeft een hele grote rol in het leven van Ivy gehad, ze deed alles voor Ivy.
Alles moest ook wijken als er iets was met Ivy. En de waardering was er hoor, Ivy ging liever met mijn moeder mee naar huis dan dat ze hier was.
Ook logisch, Amy kan nogal druk doen en dat was vaak te druk voor Ivy.
Donderdag 9 februari vond mijn moeder je ineens weggekropen onder de tafel, raar dat deed je nooit. Ook lag er wat ontlasting in haar mand.
Toen mijn moeder haar mand schoon had en Ivy riep kwam ze niet, ze was verlamd.
Dus opgetild in haar mand gelegd en haar gekriebeld.
En binnen een paar minuten was het gebeurd, je bent gewoon gestopt met ademen.
Ik weet zeker lieverd dat je gewacht hebt op oma, oma moest erbij zijn, je wilde niet alleen gaan dus wederom kwam de knokker nog eenmaal naar boven totdat oma er was.
En toen was het voor jou goed, het was klaar. Het knokken was over.
Ons totaal reddeloos achtergelaten.
En ik weet het lieverd, als je afscheid moet nemen dan is dit echt de mooiste manier voor een hond, maar dan liever een stuk ouder.
Je lichaam was op, meer op dan ik besefte.
Ik heb nu pas een beetje de rust om een stukje te schrijven over je, maar nu nog voel ik dat ik niet kan beschrijven wat jij hebt betekend voor mij. Lieve Iv ik heb zoveel geleerd van jou, want ja ook van een hond kan je leren.
Neem nou jouw knokkers mentaliteit, ik knok nu meer voor de dingen die ik echt wil dan een paar jaar geleden.
Oh meisje het doet zo pijn, zoveel verdriet het gemis, je vrolijke bekkie
Binnen een half jaar afscheid moeten nemen van 2 honden dat hakt er goed in.
Ga maar naar Kenzo ik weet zeker dat hij op je wacht
En lieve mensen die overwegen om een hond uit het buitenland te adopteren, laat de hond daar goed testen en leishmania is vaak niet een pilletje per dag, het is een bikkelharde strijd soms
Buitenlandse honden zullen altijd in mijn leven blijven, maar bewust een leish hond nemen, ik kan het niet meer.
Lief lief zonnemeisje, lief Ivy meisje ik kan geen afscheid nemen, maar het moet.
Infinity to infinity and beyond
Voor altijd samen
je lieve Ivy, het dappere lieve meisje... wat een gemis, wat een verdriet. 
. 
