Het HondenForum

We zullen het nooit weten. Welk onderzoek je ook doet, we zijn niet het dier zelf. Bij mensen is het al niet te meten, laat staan bij dieren. Dan zouden we gedachtes kunnen lezen, nou laten we daar maar heel ver vandaan blijven. En ach maakt het een dier anders. Ik ga er vanuit dat een dier wel herinneringen heeft en dat ze ook van daaruit reageren. Of dat in dezelfde context als bij ons is.... Geen idee. Dat maakt ze zo intrigerend, dat je nooit precies weet hoe of wat, maar goed dat geld ook voor mijn medemens.

Elke keer blijkt uit onderzoek weer dat het hondenbrein complexer is, en meer op dat van ons lijkt, dan we daarvoor dachten. Het zou me heel sterk lijken als een hond géén herinneringen heeft. Al was het alleen al omdat je niet kunt leren als je nooit iets onthoudt.

Ze moeten wel herinneringen hebben.
Als ik Luca nu een kunstje vraag wat hij een jaar niet gedaan heeft dan kan hij dat gewoon. Dus hij heeft onthouden dat aan dat woord dat gedrag gekoppeld is.

Honden hebben absoluut herinneringen en in hun dromen verwerken ze ook vaak de dag.
Kijk maar eens naar de bewegingen die je hond maakt nadat hij/zij een leuke losloopwandeling heeft gemaakt.
Ik hoor dan in ieder geval de honden uffen en zie ze ren-bewegingen maken met hun poten.
Daarbij inderdaad de trucjes die je een jaar later weer eens vraagt.
En lees deze link nog eens...
http://www.doggo.nl/artikelen/hondentra ... s-i-do.php

Ik denk dat TS bedoeld dat ze echt beeldend denken aan een eerder opgedane ervaringen. In die vorm van herinneren. Niet in context van zich iets herinneren wat hij ooit geleerd. Dat is een andere manier van herinneren (dat is leren).

Nou als mijn honden een haas hadden gezien op een bepaalde plek gingen ze een dag later weer op die plek kijken. Lijkt mij dat ze dan dus wel dingen herinneren.

Een keer hadden ze een kat gezien onder een geparkeerde auto, en later keken ze elke keer onder die auto, ook als hij een stukje verder stond.

als ik pom weghaal bij een boterham / iets eetbaars, loopt ze er 3 dagen later nog feilloos heen om te checken of het er nog ligt. Maar ik denk niet dat ze er tussen de wandelingen door aan denkt

Als ik met Perry aan het hardlopen ben en hij jaagt een eekhoorn in een boom, dan weet hij na een maand nog feilloos welke boom dat was. En moet even voor de zekerheid checken of hij er niet nog steeds zit toevallig. Ook als we daar dus een maand niet geweest zijn.

Toen ik met Marco een spoor had uitgelopen tijdens de training en de "verdachte" in een boom had verstopt, checkte hij later eerst de bomen in zijn directe omgeving toen ik hem in de praktijk uit de auto haalde omdat we aan het werk moesten..

Dus wat mij betreft hebben ze dat zeker.

Als bij training iets niet lukt, dan lijkt mijn hond er thuis verder over na te denken.
De week erop probeer ik de moeilijke opdracht opnieuw en bij poging 1 doet Pipra het goed.

Dit is natuurlijk geen bewijs, maar voor mij wel een duidelijke aanwijzing dat honden nadenken.

De eerste 2 jaar van haar leven zag Saar haar fokster regelmatig, daarna is er de klad in gekomen. Tot ze een jaar of 5 was en we naar een clubmatch gingen. Aan de andere kant van het veld (zeker 100, 150 meter verderop) riep de fokster toen op haar toon "puppiesss" en Saar speerde er in 1 rechte lijn naar toe en ze wist gewoon ook echt naar wie ze toe rende. Miep kwam van dezelfde fokster, en die rende vrolijk achter Saar aan maar had geen flauwe notie waar ze heen gingen haha, terwijl het voor haar "verser" was.

Ik zei ook altijd dat Saar een olifantengeheugen had en Miep die van een goudvis.

Dat ze een geheugen hebben en dus zich dus dingen, mensen, plekken, etc. kunnen herinneren, lijkt mij evident. Mila is geen allemansvriend, maar mensen en honden die ze kent uit haar puppytijd, ook als ze ze jaren niet heeft gezien, worden begroet als beste langverloren vriend.
Ik geloof best dat honden ook herinneringen in beelden zien, zeker omdat ze geen talig geheugen hebben zoals wij, en dat door omstandigheden herinneringen opgewekt kunnen worden. Maar of ze ook herinneringen bewust op kunnen roepen, dat zullen we wel nooit weten.

DeDiana schreef:Dat ze een geheugen hebben en dus zich dus dingen, mensen, plekken, etc. kunnen herinneren, lijkt mij evident. Mila is geen allemansvriend, maar mensen en honden die ze kent uit haar puppytijd, ook als ze ze jaren niet heeft gezien, worden begroet als beste langverloren vriend.
Ik geloof best dat honden ook herinneringen in beelden zien, zeker omdat ze geen talig geheugen hebben zoals wij, en dat door omstandigheden herinneringen opgewekt kunnen worden. Maar of ze ook herinneringen bewust op kunnen roepen, dat zullen we wel nooit weten.

Inderdaad, dat is voor ons een vraag en voor hun een weet, maar ik zou het best graag willen weten.

Ik denk dat honden beeldende herinneringen hebben en die terug zien in hun dromen. En daarnaast leven ze in het hier en nu. Het verschil met mensen is denk ik dat zij niet kunnen reflecteren. Dus dat de herinnering alleen actief wordt door associatie. Komen ze bijvoorbeeld een vroegere huisvriend tegen die altijd meeging op fijne wandelingen, dan herkennen ze die persoon jaren later nog en hebben dan meteen die beelden van die wandelingen.

Eenmaal weer thuis, is het gewoon weer terug naar de harde schijf. Dan gaat het weer om aandacht/ warmte/vreten.

kooi schreef:Ik denk dat honden beeldende herinneringen hebben en die terug zien in hun dromen. En daarnaast leven ze in het hier en nu. Het verschil met mensen is denk ik dat zij niet kunnen reflecteren. Dus dat de herinnering alleen actief wordt door associatie. Komen ze bijvoorbeeld een vroegere huisvriend tegen die altijd meeging op fijne wandelingen, dan herkennen ze die persoon jaren later nog en hebben dan meteen die beelden van die wandelingen.

Eenmaal weer thuis, is het gewoon weer terug naar de harde schijf. Dan gaat het weer om aandacht/ warmte/vreten.

Dat denk ik inderdaad ook. Maar toch, ergens in mn hoofd zit een stemmetje dat zegt dat wij mensen de capaciteiten van honden (en dieren in het algemeen) altijd schromelijk blijken te onderschatten. En dit zou maar zomaar zoiets kunnen zijn waarbij ooit gaat blijken dat ze wel degelijk bewust kunnen reflecteren. En dan zou ik niet verbaasd staan te kijken!

Inge O schreef:Waar de meesten hier op antwoorden is of honden een geheugen hebben en natuurlijk hebben ze dat, daar is nul twijfel over.

Maar de vraag was

Tamara81 schreef:Maar ik ben benieuwd of ze kunnen terugdenken aan, bijvoorbeeld, gisteren op het strand?

en dat is iets héél anders dan een geheugen - je hebt het er wel voor nodig maar daar stopt ook elke vergelijking.

Ik denk persoonlijk niet dat ze dat kunnen, of hooguit heel rudimentair, dat er beelden (eventueel gekoppeld met emoties) voorbijkomen maar niet dat ze er geordend kunnen over nadenken.

Ik denk het ook niet, en toch twijfel ik.
Dat ze herinneringen of situaties terughalen door geur en soms ook beeld of situatie, daar ben ik van overtuigd. Dat heb ik namelijk met mijn herplaatsers wel ervaren.
Maar wetenschappelijk bewezen kreeg ik niet dat mijn herplaatste honden de situaties en woonomstandigheden zich nog herinnerden. Al heb ik ooit voor beide honden een reading gedaan, gewoon omdat ik nieuwsgierig was.
De readings verbaasden me wel eerlijk gezegd, ook omdat ik sommige dingen kon checken, en dat waren geen genoemde dingen die ik wist, laat staan dat het op internet terug te vinden was. Dat vond ik dus wel een rare gewaarwording. In die zin moet ik geloven dat honden veel meer herinneren dan we denken, maar meer wat jij dus zegt dingen plaatsen en herinneren op basis van gevoel en geur en situatieherkenning.
Ze leven vooral bij de dag en bij het moment heb ik het idee.

Ik heb wat dat betreft een bijzondere ervaring met de fokker van Jorla gehad.
Ze had geen sterke band met hem omdat ze voornamelijk in de roedel of in een kennel verbleef, tijdens haar eerste twee jaar bij hem.
Hij kwam op huisbezoek en ze was best blij om hem te zien, maar toen hij weer wegging, lag ze te slapen en keek niet op of om.

Jaren later tijdens een k-match kwam hij even naar ons toe. Maakte een praatje met mij en aaide Jorla die niet echt reageerde of ze hem herkende. Tot hij zijn beide handen aan de zijkanten van haar kop plaatste en haar iets in haar oor fluisterde. Toen vloog ze opeens overeind, voorpoten op zijn schouders....helemaal blij.

Dat was toch wel even een momentje tussen die twee.

Als wij met onze boot aanleggen in Sneek liep Sarah vaak naar plaatsen waar we andere jaren gelegen hadden.

Toch, Tycha kon soms in de kamer staan, een paar keer om zich heen kijken, en dan ineens heel gericht naar buiten lopen naar de plek waar ze haar bal een paar dagen daar voor had laten liggen. Dat schaar ik toch onder het oproepen van een herinnering.

Jamie heeft al sinds de 2de keer dat we naar Duitsland op vakantie gingen (tot nu toe telkens zelfde locatie geweest) dat bij een bepaalde afslag van de snelweg (laatste afslag die we dan van de snelweg maken, daarna nog een stuk over kleinere wegen) zijn kop omhoog gaat en hij duidelijk weet waar we zijn. En daarna een van de laatste bochten voor we op de bestemming zijn gaat hij kwispelen uit het raam kijken. Afgelopen jaar sloegen we bij een andere / latere afslag van de snelweg af. En stopten we nog even bij een supermarkt (anders dan andere jaren). En toch wist hij ook weer bij een van die laatste bochten waar we waren.

Bij moeders thuis waren de kat en hond erg gehecht, jaren na de dood van de kat ging de hond nog regelmatig op het tv kasje waar de kat vaak zat kijken of ze er weer zat. Ik vind dat bijzonder.
Ook Toots lijkt beeldend te kunnen denken. Ook dromen met stuiptrekkingen en alles erbij.
We zullen het nooit weten maar ik zie niet in waarom ze niet beeldend zouden kunnen denken?