Na het plotselinge overlijden van Gipsy heb ik aan de dierenarts gevraagd wat hij een sterke hond vond. Hij had goede ervaringen met kruisingen en dan het liefste van de boerderij. Ik ben dus op zoek gegaan naar een boerderij kruising en kwam jou, een kruising berner sennen/duitse herder tegen, het was eigenlijk liefde op het eerste gezicht ik moest en zal je hebben. Eigenlijk was je van Danielle maar zij was het helemaal met mijn keuze eens. Je was zes weken en moest je enting nog hebben maar we mochten je ook gelijk meenemen en zelf het enten regelen, dit hebben we dus gedaan. Wat was je een dotje de eerste dagen maar al snel waren wij niet meer veilig voor je scherpe puppytandjes je had het vooral op onze voeten en enkels voorzien. Een echte sloper ben je eigenlijk nooit geweest op knuffels na die moesten gewoon stuk. Je was niet de enige hond in huis Gizmo was er ook nog. Jullie konden met elkaar leven maar echte maatjes zijn jullie niet geworden. Toen je een week of twaalf was zijn we met je naar puppycursus gegaan. Alle pups mochten voor de les even samen ravotten. Je vond het leuk maar keek altijd eerst even de kat uit de boom en als het spelen te wild werd kwam je bescherming bij ons zoeken. Helaas kon je de cursus niet afmaken, je kreeg last van groeipijnen en moest het van de dierenarts erg rustig aan doen. Een sterke gezonde hond was je zeker, je bent weinig bij de dierenarts geweest. Je was voor ons een schat van een hond maar van vreemden moest je niet zo veel hebben. Overdag deed ik je verzorging en liet ik je uit. Als Danielle uit school kwam ging ze dagelijks een lange wandeling met je maken. Danielle was duidelijk nummer 1 voor jou, je was gek op haar en zij op jou. Grote kinderen worden nog groter en Danielle ging samenwonen met haar Klaas maar jij mocht regelmatig bij ze logeren. De oude Gizmo overleed waarna kruising chihuahua/pincher Balou in je leven kwam. Met hem kon je het goed vinden alleen moest ik in de gaten houden dat je hem niet plette. Toen Sven als laatste het huis uit ging bleef ik achter met jou en Balou, in deze tijd ben je echt mijn meisje geworden. Toen je acht jaar was ontdekte ik je eerste melkkliertumor die is toen verwijdert. De dierenarts heeft het weefsel toen niet opgestuurd omdat ze het er niet verdacht uit vond zien. Je hebt het zwaar gehad na de operatie maar je knapte op en werd weer de oude Mowgli. Langzaam aan begon je ouder te worden, je kreeg artrose, staar en erg gevoelige ingewanden. Maar eigenlijk deed je het best goed voor een hond van jou grote en leeftijd. Jij was altijd een kattenjaagster maar mijn oog viel op een kitten en ik besloot het te proberen. Zo kwamen er op je oude dag uiteindelijk twee kittens in je leven en leuk dat je ze vond. Toen je net tien was ontdekte ik weer een melkkliertumor, deze groeide erg snel en je bent een dag later geopereerd omdat de tumor op knappen stond. Deze keer is alleen de tumor verwijderd en het weefsel is nu wel opgestuurd. De uitslag van dit weefselonderzoek kwam hard aan, het bleek een erg kwaadaardige tumor. Dit soort operaties geven veel napijn dus ik heb een tijdje bij je beneden gebivakkeerd maar je knapte gelukkig weer snel op. Intussen was ik oma geworden en paste ik regelmatig op, jij vond de kleinkinderen leuk en was niet bij de box weg te slaan. Je werd een dagje ouder, kon niet zo goed meer tegen de katten en ook Balou was je regelmatig te veel. Maar je genoot nog volop van de avonden dat we samen op de bank hingen en van de wandelingen met ons tweetjes naar het maar.
In oktober ontdekte ik weer een tumor op de zelfde plek als de tweede tumor. De tumor groeide heel snel en je kreeg prednison om de groei te remmen. Helaas werd de bespiering in je heupen door de prednison snel minder en kreeg jij moeite met opstaan en ook het op en af de bank gaan werd moeilijker en je wilde ook niet meer wandelen. De laatste drie maanden is het erg op en neer gegaan, het ene moment leek je ziek en down en het volgende moment sprong je luid blaffend op als je een auto hoorde of je kwam er aan lopen met een speeltje om te spelen. Je had de laatste tijd regelmatig diarree en zondag heb je de hele dag gebraakt tot er niets meer dan gal kwam. Maandag zijn we met je naar de dierenarts gegaan, die wilde je zien om te kijken of je een virus had of dat de problemen bij de tumor weg kwamen. Je wilde de dierenarts bijten toen ze aan de tumor kwam, dit was niets voor jou je had duidelijk veel pijn. De dierenarts wilde je nog wel verder onderzoeken om te kijken of er uitzaaiingen in je maag/darmen zaten maar was het eerlijk tegen over jou om je deze onderzoeken nog te laten ondergaan?
Het was tot het laatst een zware en moeilijke beslissing om jou te laten gaan maar we besloten dat je geen pijn verdiende, het was genoeg geweest. We hebben je gelijk laten gaan, het duurde maar een paar seconden en toen was jij weg. Ik wilde je eigenlijk thuis laten inslapen maar ik wist dat als je door de medicijnen weer wat zou opknappen ik de grens van het afscheid weer zou verleggen.
Lieve, lieve Mowgli het is zo stil en leeg in huis zonder jou. Ik mis het getik van je nagels op de vloer, je gebedel, het samen bankhangen, je gedraai, gezucht en gepiep, zelf de vele dotten haar die ik overal tegen kwam. Mowgli ik mis alles wat jij was en dit gemis doet zo'n pijn.
Dag lief hondenmeisje, rust zacht !!
. 
, nu jank ik weer. 