Dag Yvar 27-12-2002----1-1-2017
Geplaatst: 01 jan 2017 17:58
Dag lieve Yvar
Rust zacht......
Afgelopen dinsdag nog zo trots dat je de 14 jaar had gehaald.
Dat had ik nooit verwacht nadat je in het voorjaar een aanval had gekregen van het vestibulair syndroom.
Nou is dat een breed iets en de dierenarts vermoedde een hersenbloeding omdat je koppie zo scheef stond.
Wonder boven wonder ben je er toen goed bovenop gekomen en konden we weer samen genieten van de kleine dingen om ´
ons heen.
Tot gisteravond je ineens niet meer op kon staan. Je was erg stressvol en probeerde om op te staan maar het wilde niet.
Eerst dacht ik nog dat je zo gestressed was door het vuurwerk omdat ik weet dat je daar vreselijk bang voor bent.
Maar nadat de nacht vorderde werd het niet beter.
Je wilde telkens proberen op te staan en zelfs met hulp lukte het niet.
Je koppie wilde nog wel maar je lichaam werkte niet meer mee.
Alle 4 je poten waren ineens verlamd.
Vanmorgen rond 7 uur heb ik de dierenarts gebeld dat ik bang was dat we je moesten laten gaan.
De dierenarts vermoedde toch weer een blokkade en het was gewoon hartverscheurend om te zien dat je wel graag wilde maar
niet meer kon.
De beslissing was snel gemaakt want ik wilde je dit niet aandoen.
Ik wilde je niet laten lijden.
Rond kwart over 11 ben je thuis vredig in het bijzijn van Amber ingeslapen.
Dag lievert, je was een golden uit duizenden.
Zo´n lieve zachtaardige golden als jij was zal ik nooit meer krijgen
Lieve babybeer ik mis je nu al
Het ga je goed
Rust zacht......
Afgelopen dinsdag nog zo trots dat je de 14 jaar had gehaald.
Dat had ik nooit verwacht nadat je in het voorjaar een aanval had gekregen van het vestibulair syndroom.
Nou is dat een breed iets en de dierenarts vermoedde een hersenbloeding omdat je koppie zo scheef stond.
Wonder boven wonder ben je er toen goed bovenop gekomen en konden we weer samen genieten van de kleine dingen om ´
ons heen.
Tot gisteravond je ineens niet meer op kon staan. Je was erg stressvol en probeerde om op te staan maar het wilde niet.
Eerst dacht ik nog dat je zo gestressed was door het vuurwerk omdat ik weet dat je daar vreselijk bang voor bent.
Maar nadat de nacht vorderde werd het niet beter.
Je wilde telkens proberen op te staan en zelfs met hulp lukte het niet.
Je koppie wilde nog wel maar je lichaam werkte niet meer mee.
Alle 4 je poten waren ineens verlamd.
Vanmorgen rond 7 uur heb ik de dierenarts gebeld dat ik bang was dat we je moesten laten gaan.
De dierenarts vermoedde toch weer een blokkade en het was gewoon hartverscheurend om te zien dat je wel graag wilde maar
niet meer kon.
De beslissing was snel gemaakt want ik wilde je dit niet aandoen.
Ik wilde je niet laten lijden.
Rond kwart over 11 ben je thuis vredig in het bijzijn van Amber ingeslapen.
Dag lievert, je was een golden uit duizenden.
Zo´n lieve zachtaardige golden als jij was zal ik nooit meer krijgen
Lieve babybeer ik mis je nu al
Het ga je goed
, heel veel sterkte