Mooi moment om eens even een terugblik te maken van knappe Toet.
De foto waar het allemaal mee begon:
Ik was langzaamaan wel wat rond aan het kijken naar een tweede hond en kwam bij toeval via via op een site Malou tegen. Ik zag de foto en ik wist gewoon dat ik haar wilde hebben. Op de site een formulier ingevuld en verstuurd. De volgende 2 weken bleef ik in spanning wachten op een reactie, maar die kwam maar niet. Zouden ze me af hebben gewezen? Was ik door mijn drukke werk/studie schema niet geschikt? Toch maar een mail gestuurd en toen bleek dat het formulier kwijtgeraakt was; of ik kort wilde vertellen waarom ik Malou graag wilde en wat ik haar te bieden had. Die korte mail, werd een mail van 2 A4-tjes en na de eerste mail volgden er nog een stuk of 40 over en weer.
Nog een huisbezoek geweest en toen.. Groen licht! Malou mocht naar mij toe!
De laatste 2 weken voordat ze zou komen, werd ik heel erg zenuwachtig. Wat nou als ze in het echt heel anders was dan op de foto's? Als het helemaal niet zou passen met Shib en Koos? Ik kreeg er zelfs nachtmerries over onder andere dat ze meer op een extra lelijk wrattenzwijn leek in plaats van dat knappe hondje van de foto's.
En toen was het 25 juni. Samen met mijn vader naar de ophaalplek gegaan, veels te vroeg natuurlijk en maar in spanning wachten. Ik heb volgens mij in mijn leven nog nooit zo veel gerookt als die ochtend.
En daar was ze dan
Maloutje mee in de auto. Ik zat achterin met haar, mijn vader reed. Ze ging op mijn schoot liggen en het was goed en het voelde ook goed.
Thuis aangekomen heb ik haar gewoon mee naar binnen genomen. Shib en Malou snuffelden een keer aan elkaar en het was goed. Gewoon gelijk goed, vanaf het eerste moment.
Een uur nadat ze thuis was, lag ze er zo bij:
Met Koos ging het de eerste momenten wat minder soepel. Toen ze Koos zag, sprong ze op de bank in mijn nek en ging vanaf daar flink grommen en haar lip optrekken. Voor mij was gelijk duidelijk dat dit vanuit angst kwam en met de juiste begeleiding was het binnen 2 dagen koek&ei.
Koos is blij dat hij nu eindelijk een maatje heeft die het leuk vindt om met hem te spelen. Shib heeft hij nooit zo ver gekregen, maar Koos en Malou spelen toch met enige regelmaat.
En wat is er verder in die 6 maanden allemaal gebeurd?
Maloutjes grote vluchtactie na het horen van een knal. 2 uur is ze kwijt geweest en in die 2 uur heeft ze heel wat engeltjes gehad, want in blinde paniek 80wegen en spoorwegovergangen oversteken is nou toch niet echt aan te raden.
Vanaf toen zijn we flink gaan oefenen op haar reactie op het horen van een knal. En écht, als ik kijk hoever we nu zijn; dat had ik nooit durven denken.
Knal=koekje voor Malou. Ze raakt niet meer in paniek, stress is er nog wel maar in vergelijking met de eerste tijd is dat met zeker 80% afgenomen. Bij het horen van een enkele knal herstelt ze zich binnen een minuut. Bij het horen van meerdere knallen, plakt ze gewoon lekker aan m'n been en int aan de lopende band koekjes.
Heeft Maloutje eigenlijk nadelen?
Nouja, ze kan niet loslopen. Vanwege de reactie op knallen én ze jaagt. In het begin vond ik dat erg, maar inmiddels ben ik er aan gewend en heb ik bij Malou echt niet het idee dat zij het erg vindt om aan de 15meter lijn te lopen. Misschien dat ze ooit nog los kan, maar zo niet dan is dat maar zo.
Bij mij thuis moet Malou in de bench als ik weg ben. Het is en blijft een Roemeense straathond natuurlijk dus ze jat bij voorkeur alles wat los en vast zit en eetbaar is. Laat ik nu niet vooraan hebben gestaan toen opruimvaardigheden uitgedeeld werden dus voor ieders gemak en veiligheid, zit ze in de bench. Maar Malou zou Malou ook niet zijn, als ze dat hartstikke prima vindt. Ze gaat er ook vaak gewoon vrijwillig in liggen.
Verder kan ik ook gewoon niks bedenken en zelfs deze twee punten zijn niet eens echte nadelen. Maloutje is eigenlijk gewoon een perfect, zoet en lief hondje.
Ze past zich overal aan, kan haar ook overal mee naar toe nemen. Ze houdt van uitslapen, van knuffelen en van slapen, maar kan ook genieten van lange boswandelingen, actie, trainen, noem maar op.
Moge het duidelijk zijn dat ik echt heel blij met knappe Toet en hoe ze perfect bij mij, Shibby en Koos past.
Hondenevenement; Malou gaat er gewoon rustig bij liggen hoor
Malou kan alleen blijven als ze ergens op staat.
Of ze nu ergens met de voor- of achterpoten op staat, maakt daarbij niet uit.
Ze zijn gewoon zó leuk samen
En...ze heeft gewoon een extreem hoog schattigheidsgehalte
Ze had het niet beter kunnen treffen.
