Ze heeft twee favoriete plekjes op de bank. Als die bezet zijn, gaat ze midden in de kamer eerst heel zielig staan piepen, wat uiteindelijk overgaat in blaffen. Amy wordt daar nerveus van en gaat dan snel van de bank af om Tara te kalmeren (haar bek te likken), en dan springt Tara snel op de bank op Amy's plekje.
Als ze in de tuin is, komt ze niet als ik de honden weer naar binnen roep. Dan denk ik: zoek het maar uit en doe ik de deur dicht en ga naar binnen. Een minuut later staat ze dan voor de dichte deur te blaffen, hoe ik zo'n ontaard hondenbaasje kan zijn dat ik haar zomaar buiten heb gesloten!
Maar denk maar niet dat ze de volgende keer wel komt als ik haar roep 
Taartje bepaalt zelf wel wanneer ze weer naar binnen wil en wordt door mij natuurlijk op haar wenken bediend In de auto wilde ze alsmaar niet gaan liggen en bleef dan de hele weg staan, ook al duurde de rit twee uur. Heel sneu stond ze er dan bij, met de staart tussen de poten en een gedrukte houding, terwijl ze de auto verder niet eng of vervelend leek te vinden. Bij echt lange ritten probeerde ze wel op de passagiersstoel te springen, om zich daar dan meteen op te krullen en te gaan slapen. Nu heb ik wat kleedjes en kussens in de auto gelegd en mevrouw de prinses vlijt zich voortaan meteen heerlijk op de kussens neer, niks meer aan de hand. Maar op de harde ondergrond gaan liggen was blijkbaar écht geen optie.
Als ze het koud heeft, gaat ze bibberend midden in de kamer staan tot ik haar een trui aantrek.
Als ze geaaid wil worden en je geeft daar geen gehoor aan, gaat ze stoute dingen doen (kattendrollen zoeken in de kattenbakken, overal spulletjes pakken en daarmee rond paraderen, blaffen bij de achterdeur dat ze naar buiten wil en dan vervolgens niet meer binnenkomen *zie boven...).
Ze heeft het allemaal prima door, ze weet ook best goed wat wel en niet de bedoeling is, en van tevoren kijkt ze me dan ook altijd even heel ondeugend aan, alsof ze wil zeggen: 'Ik weet wel dat je dit niet wil, maar ik moet het nu echt even doen' - om naderhand met haar liefste en meest onschuldige blik het al kwispelend weer goed te komen maken, om het een seconde later gewoon weer te doen.
Wat zijn ze verraderlijk, die lieve oudjes
Ze heeft je keurig afgericht!
. Dan zie je haar even rondkijken om te kijken of iemand haar in de gaten houdt (dan weet je al hoelaat het is 
) en dan denkt ze dat ik niet kijk en jahoor: op naar de doos met oud papier (om er een pizzadoos uit te halen), of naar de kattenbak, of of of... Oh man, het is niet altijd makkelijk maar ik hou ervan!
