Het HondenForum

Hallo allemaal,

Mijn vriend en ik hebben besloten dat er een hondje gaat komen en we zitten nu middenin het oriëntatie-proces. Dit gaat ook zeker nog even duren, we willen niet over 1 nacht ijs gaan. Het is immers geen pak melk die je even bij de supermarkt haalt maar een verantwoordelijkheid voor de komende 15 jaar...

Maar nu ben ik erg in twijfel of we voor een pup gaan of een volwassen hond. Ik zie bij allebei voor en nadelen. Een pup lijkt me wel heel leuk, maar in de opvoeding gaat natuurlijk een hoop werk en tijd zitten, bovendien hebben we hier nog 0.0 ervaring mee. Een volwassen hond is wat dat betreft misschien makkelijker, maar je weet ook niet wat je dan in huis haalt... Misschien is de hond niet goed opgevoed, spelen er gedragsproblemen oid. Je weet natuurlijk nooit of dit eerlijk verteld wordt als je bij een hond komt kijken.

Ik heb niet super veel eisen aan een hond maar hij moet niet te blafferig zijn (want buren aan elke kant) met katten kunnen en na gewenning ook eventjes alleen kunnen zijn (ik werk parttime).

Wie helpt mij met dit dilemma?

Samiyah schreef:Hallo allemaal,

Mijn vriend en ik hebben besloten dat er een hondje gaat komen en we zitten nu middenin het oriëntatie-proces. Dit gaat ook zeker nog even duren, we willen niet over 1 nacht ijs gaan. Het is immers geen pak melk die je even bij de supermarkt haalt maar een verantwoordelijkheid voor de komende 15 jaar...

Maar nu ben ik erg in twijfel of we voor een pup gaan of een volwassen hond. Ik zie bij allebei voor en nadelen. Een pup lijkt me wel heel leuk, maar in de opvoeding gaat natuurlijk een hoop werk en tijd zitten, bovendien hebben we hier nog 0.0 ervaring mee. Een volwassen hond is wat dat betreft misschien makkelijker, maar je weet ook niet wat je dan in huis haalt... Misschien is de hond niet goed opgevoed, spelen er gedragsproblemen oid. Je weet natuurlijk nooit of dit eerlijk verteld wordt als je bij een hond komt kijken.

Ik heb niet super veel eisen aan een hond maar hij moet niet te blafferig zijn (want buren aan elke kant) met katten kunnen en na gewenning ook eventjes alleen kunnen zijn (ik werk parttime).

Wie helpt mij met dit dilemma?

Ik denk dat je alleen zelf kunt besluiten hoe of wat. De voor- en nadelen zijn juist maar het hangt er maar vanaf welk ras je zoekt. Wat zie je graag in een hond? Hoeveel tijd heb je, hoeveel weken kun je vrij nemen? Welk uiterlijk heeft je voorkeur, welk karakter? Zijn er kinderwensen?
Bij zowel een pup als een herplaatser kun je pech of geluk hebben. Een pup is wat "maakbaarder" mits van een goede fokker (in principe).

Lees je goed in waar je verantwoord een pup of herplaatser vandaan kunt halen; daar begint het denk ik...

Suzanne

Het ligt er erg aan wat je wilt met een hond, en wat voor hond je zoekt!
Als je iemand mee neemt met verstand van honden tijdens het bezichtigen, hoef je denk ik helemaal niet bang te zijn voor de gedragsproblemen. Hondengedrag is ook sterk afhankelijk van de omgeving. Honden met gedragsproblemen kunnen totaal probleemloos zijn bij een ander, en honden die probleemloos zijn ontwikkelen in een verkeerde omgeving binnen no-time gedragsproblemen.
Daarom is het belangrijk dat je het hondje goed kan inschatten, waardoor er een goede match is.

Mijn herplaatser had behoorlijk wat 'dingetjes' waar veel hondenbazen hun handen niet aan wilden branden. Daarom duurde het best lang tot ik haar ophaalde. Maar ze is alles geworden wat ik van haar heb verwacht tijdens de bezichtiging. En ze is hier volkomen probleemloos. Maar dat is niet gek want de omstandigheden waarin ze toen zat en de omstandigheden waarin ze bij zit verschillen dag en nacht van elkaar.

Nanna schreef:Jullie wilden toch een klein gezelschapshondje? Dan kun je best een herplaatsertje nemen hoor.
Ik zou wel, als ik bij zo'n hondje ga kijken, iemand meenemen die een beetje nuchter is en kijk heeft op hondengedrag.

Klopt inderdaad Is het risico op gedragsproblemen dan kleiner bij een klein hondje? (oprechte vraag hoor, zoals je merkt ben ik nog echt een leek wat honden betreft )

Nanna schreef:

Samiyah schreef:

Nanna schreef:Jullie wilden toch een klein gezelschapshondje? Dan kun je best een herplaatsertje nemen hoor.
Ik zou wel, als ik bij zo'n hondje ga kijken, iemand meenemen die een beetje nuchter is en kijk heeft op hondengedrag.

Klopt inderdaad Is het risico op gedragsproblemen dan kleiner bij een klein hondje? (oprechte vraag hoor, zoals je merkt ben ik nog echt een leek wat honden betreft )

Nee. Je kunt evengoed te maken hebben met verlatingsangst of weet ik wat. Maar er is natuurlijk wel een verschil tussen een boze Chihuahua of een kwaaie Rottweiler

Hahaha, ja dat is waar!!

De rest ook bedankt, iemand meenemen die er nuchter naar kijkt vind ik een hele goede... Alleen heb ik niet echt vrienden of kennissen die 'in de honden' zitten en ik zou kunnen meenemen

Verder hebben we eigenlijk al best goed op een rijtje wat we willen: klein hondje, rustig in huis en verder wil ik er veel op uit met het hondje dus een hondje met wat uithoudingsvermogen is ook een vereiste (dit zal natuurlijk worden opgebouwd als dit nodig is).

Wat vinden jullie een kleine hond?

Ik heb zelf de voorkeur voor een volwassen hond. Puppen vind ik heel leuk hoor, voor een dag en dan ben ik er weer klaar mee

Ik heb mijn Malou nu bijna een half jaar. Gekomen uit Roemenië als ex-zwervende 4-jarige hond en die heeft zich moeiteloos aangepast aan het leven hier in Nederland. In huis is ze hartstikke lui, maar ze kan ook prima 2-3 uur mee naar het bos of wat dan ook.
Op wat kleine dingetjes in het begin na (goed en een iets groter ding als in panisch voor knallen, maar dat kan je met een pup ook gebeuren) gaat het echt super goed. Ze is slim en leergierig dus de dingen waar we tegenaan liepen, hebben we nu prima onder controle

Samiyah schreef:
De rest ook bedankt, iemand meenemen die er nuchter naar kijkt vind ik een hele goede... Alleen heb ik niet echt vrienden of kennissen die 'in de honden' zitten en ik zou kunnen meenemen

Misschien kun je die kennissen opdoen! Er zijn ook bemiddelingsites die honden herplaatsen. Zo'n tussenpersoon kan ook waardevol zijn in het maken van een goede match.

Mijn eerste hond was 4 jaar toen ik hem kreeg en heel goed opgevoed, de tweede die er bij kwam was 2 1/2 jaar oud en sociaal, qua gehoorzaamheid had ik wel soms het idee dat ik met een pup van doen had .
Twee jaar geleden kreeg ik mijn eerste pup en dat was best wennen!
Zelf ben ik blij dat ik toch een wat oudere hond als eerste hond heb gehad, heb van dat stel érg veel geleerd .

Ik had overigens ook twee katten en beide volwassen honden konden daar na gewenning prima mee overweg, de tweede hond was wat vocaal maar ook daar viel op te trainen, in mijn geval dan ze had geen verlatingsangst, maar was gewend aan te slaan op veel dingen. Het viel haar goed aan te leren dat ik dat niet ok vond.

Bij mij was de situatie bijna net zo. Nooit een hond gehad en na een aantal jaren alleen te zijn wilde ik wat gezelschap. Ook in dubio over een pup of een (bijna) volwassen hond. Een pup geeft veel werk maar ik beredeneerde dat ik ook drie baby's heb gehad dus wat werk van een pup moest ook lukken. Ik heb dus een puppy genomen. En het was veel werk. Ik heb avonden gehad dat ik helemaal uitgeteld was. Ze moest natuurlijk alles leren, zindelijk worden, af en toe alleen zijn, in grote lijnen wat wel en niet mag. Ze is nu bijna 16mnd. en het wordt wat gemakkelijker. Ik heb nu het gevoel dat het helemaal mijn hondje is. Zo uit het nest bij mij. Maar dat gevoel kun je uiteraard ook bij een herplaatser hebben.
Ik wist van te voren dat ik een klein hondje wilde. Pepper is geen rashond, de moeder heb ik gezien en die was klein. Pepper is wel wat groter geworden dan ik toen dacht, maar eigenlijk vind ik dat nu wel leuk. Ze kan achter op de fiets, en voor mij gemakkelijk op te tillen als dat nodig is.
Bij een volwassen hond zie je meteen hoe groot die is, kom je niet voor verrassingen te staan.
Als ik door omstandigheden weer voor de beslissing kom te staan pup of volwassen hond betwijfel ik of ik weer voor een pup ga.

Dat moet je echt voor jezelf bedenken. Ik vind puppen opvoeden een noodzakelijk kwaad maar niet mijn grote hobby. Toch wil ik een hond het liefst als pup en moet ik daar dus doorheen.

Daarom ligt er dus nu een monster van vier maanden naast mij op de bank

Ik vind pups enig, maar ben toch voor herplaatsers gegaan. Voor mijn vriend waren dit ook gelijk zijn eerste honden.
Ted kregen we toen hij 2,5 jaar was. Al na enkele dagen voelde het alsof het nooit anders geweest was. Een heerlijke en voor ons perfecte hond, terwijl zijn vorige eigenaren toch wel wat problemen met hem hadden (gehad). Jazzy was ongeveer 8 maanden toen we haar adopteerden, een straathondje uit Spanje. Inmiddels ook een voorbeeldige dame die perfect bij de rest past, zonder enige gedragsproblemen.

Overigens hadden wij ook katten die geen honden gewend waren (en andersom), maar het waren al snel 16 pootjes op één buik.
Ik weet vrij zeker dat de katten wel iets meer moeite gehad zouden hebben met een drukke wereldontdekkende pup. Ik vind volwassen honden een stuk stuurbaarder en rustiger.

Herplaatsers zijn er in alle soorten en maten, als je ervoor openstaat zou ik zeker eens rondkijken.

Kijk bijvoorbeeld in de asielen, bij een bemiddelaar zoals deze, of een opvang/stichting (deze bijvoorbeeld).

Nanna schreef:Ik had van de week een puppy, voor een dagje. Enigjes hoor en ik heb er van genoten. Maar nooit van zijn lang zal zijn leven meer dat ik aan een pup begin.
Ik vind herplaatsers duizend keer makkelijker.

Was Peer zo erg?

Ik had een 2 jarige uit het asiel ik heb er 11 jaar een gouden hond aan gehad
Ik heb nu een DH die ik sinds pup heb, het eerste jaar was vallen en opstaan en de (on)nodige vernielingen in huis
Nu is 1,5 en een (bijna) super hondje

Nanna schreef:Ik had van de week een puppy, voor een dagje. Enigjes hoor en ik heb er van genoten. Maar nooit van zijn lang zal zijn leven meer dat ik aan een pup begin.
Ik vind herplaatsers duizend keer makkelijker.

Ik vind het ook veel makkelijker. Maar ik vind geen hond zo leuk als een hond die je vanaf pup af aan hebt opgevoed.

Kiwi heeft wat eigenaardigheidjes waarvan ik zeker weet dat ze ze niet zou hebben als ik dr vanaf pup had gehad. Zo heeft ze geen benul hoe ze met een bal moet spelen, of welk ander speelgoed dan ook. En een baas die wat van dr wilt vindt ze maar spannend. Dat zijn dingen die je ook wel eens tegen komt bij buitenlandse kennel hondjes.
Jammer, ze is vlug als de wind, speels en stuurbaar. Ze heeft alles in zich om goed te worden in een hondensport, als ze er vanaf pup af aan kennis mee had kunnen maken.


Ik vond Mayke als pup een veeleisende ellendeling en heb toen bezworen dat het de eerste en de laatste pup in huize paisley is. Maar misschien... ooit...

Shibby schreef:Wat vinden jullie een kleine hond?

We hebben geen harde grens hoor! Maar we wonen in een appartement zonder lift dus het hondje moet wel draagbaar zijn. Bedankt voor je ervaring, fijn dat het zo goed gaat! Dat soort kleine dingetjes zijn echt geen probleem hoor, het beestje hoeft niet perfect te zijn uiteraard! Maar enorme verlatingsangst of agressie tegen andere dieren zijn toch wel dingen waar ik echt niet of zit te wachten.

Paisley schreef:Misschien kun je die kennissen opdoen!

Dat is waar, misschien wel via hier!

Tedzy. schreef:Ik vind pups enig, maar ben toch voor herplaatsers gegaan. Voor mijn vriend waren dit ook gelijk zijn eerste honden.
Ted kregen we toen hij 2,5 jaar was. Al na enkele dagen voelde het alsof het nooit anders geweest was. Een heerlijke en voor ons perfecte hond, terwijl zijn vorige eigenaren toch wel wat problemen met hem hadden (gehad). Jazzy was ongeveer 8 maanden toen we haar adopteerden, een straathondje uit Spanje. Inmiddels ook een voorbeeldige dame die perfect bij de rest past, zonder enige gedragsproblemen.

Overigens hadden wij ook katten die geen honden gewend waren (en andersom), maar het waren al snel 16 pootjes op één buik.
Ik weet vrij zeker dat de katten wel iets meer moeite gehad zouden hebben met een drukke wereldontdekkende pup. Ik vind volwassen honden een stuk stuurbaarder en rustiger.

Herplaatsers zijn er in alle soorten en maten, als je ervoor openstaat zou ik zeker eens rondkijken.

Kijk bijvoorbeeld in de asielen, bij een bemiddelaar zoals deze, of een opvang/stichting (deze bijvoorbeeld).

Wat fijn om te horen over de katten, dat geeft me goede hoop. Mijn katten zijn voor mij ook gewoon een deel van de familie, dus vind het echt belangrijk dat het goed gaat samen. Al zal het in het begin vast wel blazen worden, maar dat is logisch.
De eerste twee sites kende ik al en zit ik al regelmatig op de kijken De derde nog niet, ik ga eens kijken!

Nanna schreef:Ik had van de week een puppy, voor een dagje. Enigjes hoor en ik heb er van genoten. Maar nooit van zijn lang zal zijn leven meer dat ik aan een pup begin.
Ik vind herplaatsers duizend keer makkelijker.

Haha

Kruimel53 schreef: Ik denk dat het heel erg uitmaakt hoe druk je je zelf maakt. Als je perfectionistisch bent, en/of het idee hebt dat je vreselijk veel moet met een pup en dat de pup ook aan allerlei eisen moet voldoen, als je snel in een kramp schiet als dingen niet gelijk lukken: ga maar voor een volwassen hond. Dan kun je ook nog van alles tegenkomen natuurlijk maar dat kun je dan op zijn ongelukkige jeug of zijn zielige verleden gooien

Hmm, de pup hoeft zeker niet aan allerlei eisen te voldoen, maar ben er wel wat zenuwachtig over. Omdat het m’n eerste hond is ben ik toch bang dat ik de pup verkeerd gedrag aanleer of dat het zindelijk maken niet lukt…

De rest ook bedankt voor de ervaringen! Na jullie posts te lezen denk ik dat ik toch op zoek ga naar een leuke herplaatster! Omdat er inderdaad genoeg zit in de asielen/opvangen die een goed huisje zoeken... En omdat ik denk dat ik mezelf toch te onzeker voel voor een pup.

Een pup maak je niet zindelijk, je voorkomt dat hij onzindelijkheid leert. Van nature zijn honden namelijk zindelijk. Dus als die zindelijkheid niet afgeleerd wordt door smerigheid en laten liggen van de uitwerpselen, worden ze over het algemeen vanzelf zindelijk. Je kunt het proces mogelijk versnellen door buiten te prijzen als ze wat doen, maar zelfs dat hoeft niet

Cleva schreef:

Fotogravinnetje schreef:Een pup maak je niet zindelijk, je voorkomt dat hij onzindelijkheid leert. Van nature zijn honden namelijk zindelijk.

Ik heb er met Mira niets aan gedaan. Ik ben niet zo smetvrezig ingesteld en ik geloof niet in het nut van aanleren van zindelijkheid.
Buiten doen heb ik soms beloond en binnen heb ik genegeerd.
Ze is nu 6 maanden en piekert er niet over om binnen te plassen. Ze wil dat vanuit zichzelf gewoon niet. Er zit echt helemaal geen training op. Het is puur instinct.
Honden zonder dat instinct worden ook met training nooit echt zindelijk.

Als je het per se wil voorkomen dat je pup binnen plast dan moet je allerlei kunstgrepen uithalen zoals benches en snachts naar buiten.
Daar heb ik geen zin in en het is ook gewoon niet nodig. Behalve als je hoogpolig tibetaans zijdetapijt hebt maar dat heb ik niet.

Ik heb het ook weer gemerkt met Amy. Kwam op de leeftijd van 1 jaar zo uit de Spaanse campo, nog nooit een huis van binnen gezien, en heeft niet één keer iets binnen gedaan. Zelfs toen ze doodziek was en nauwelijks kon lopen, moest en zou ze naar buiten om te plassen en te poepen. Ze wil het gewoon echt niet binnen doen (en daar had ik uiteraard niet mee gezeten toen ze zo ziek was). Nul training, 100% instinct.

Cleva schreef:Ik ben geen puppentype maar nu heb ik wel een pup. Inmiddels is ze eigenlijk geen pup meer en het viel me eigenlijk vreselijk mee.
Ik zou niet te spannend doen over het puppengebeuren want het is echt maar een paar weken dat je met een echt hulpeloos puppy zit waar je vreselijk op moet letten. Dat gaat heel snel voorbij.

Voor een eerste hond zou ik eigenlijk nooit een pup aanraden.
Om dezelfde reden dat je geen veulen koopt als je wil leren paardrijden. Honden opvoeden is niet moeilijk maar het wil een kunst die je eerst moet leren voor je het kunt doen.
Als je niet heel goed op de hoogte bent van hoe een hond in elkaar zit en hoe ze leren is een pup opvoeden best heel erg lastig. Je doet dan al snel veel teveel en verwacht te snel resultaat. Dat kan, afhankelijk van het ras, al snel tot wederzijdse frustratie leiden en dat komt allemaal wel goed maar leuk is anders.

Een volwassen herplaatser is al de hond die hij geworden is. Dan neem je enorm veel risico's op gedonder bij voorbaat al weg.

In de hoop dat je de waarheid te horen krijgt. En het gedonder dat je niet wilt, je toch krijgt, was alleen even niet verteld.

Ik ben een puppenmens... vind t altijd zo idioot snel gaan die tijd het lijkt alweer eeuwen geleden terwijl de jongste net anderhalf jaar is. Maar ja t kost veel tijd en energie maar ik hou dr van. Heb ook herplaatsers gehad maar nee... teveel gebeurd wat ik niet meer recht kon breien. En hoewel t een geweldige hond was waar ik veel van geleerd heb toch liever maar pups. Dan kan ik mezelf op mn kop geven als ik hem verpest.

Cleva schreef:Ik ben geen puppentype maar nu heb ik wel een pup. Inmiddels is ze eigenlijk geen pup meer en het viel me eigenlijk vreselijk mee.
Ik zou niet te spannend doen over het puppengebeuren want het is echt maar een paar weken dat je met een echt hulpeloos puppy zit waar je vreselijk op moet letten. Dat gaat heel snel voorbij.

Voor een eerste hond zou ik eigenlijk nooit een pup aanraden.
Om dezelfde reden dat je geen veulen koopt als je wil leren paardrijden. Honden opvoeden is niet moeilijk maar het wil een kunst die je eerst moet leren voor je het kunt doen.
Als je niet heel goed op de hoogte bent van hoe een hond in elkaar zit en hoe ze leren is een pup opvoeden best heel erg lastig. Je doet dan al snel veel teveel en verwacht te snel resultaat. Dat kan, afhankelijk van het ras, al snel tot wederzijdse frustratie leiden en dat komt allemaal wel goed maar leuk is anders.

Een volwassen herplaatser is al de hond die hij geworden is. Dan neem je enorm veel risico's op gedonder bij voorbaat al weg.

Precies waar ik 'bang' voor ben inderdaad. En ik snap dat er bij herplaatsers soms dingen worden achtergehouden, maar ik zal ook zeker niet de eerste de best hond in huis halen die ik op marktplaats tegenkom. Ik verwacht toch dat ze bij een asiel of opvang wel eerlijk zijn over hun honden.

Neeltje schreef: In de hoop dat je de waarheid te horen krijgt. En het gedonder dat je niet wilt, je toch krijgt, was alleen even niet verteld.

Aan wat voor dingen zit je dan te denken? Wat kan er zo erg tegenvallen, wat je vooraf niet had kunnen inschatten?


We kennen allemaal de verhalen van de puber die thuis een engeltje is, en op school de hele klas in opstand krijgt tegen die docent Duits. Of het braafste meisje van de klas, die thuis dr ouders tegen elkaar uitspeelt. Gedrag is sterk afhankelijk van de omgeving. Andere omgeving, ander gedrag.

Neeltje schreef: In de hoop dat je de waarheid te horen krijgt. En het gedonder dat je niet wilt, je toch krijgt, was alleen even niet verteld.

Aan wat voor dingen zit je dan te denken? Wat kan er zo erg tegenvallen, wat je vooraf niet had kunnen inschatten?


We kennen allemaal de verhalen van de puber die thuis een engeltje is, en op school de hele klas in opstand krijgt tegen die docent Duits. Of het braafste meisje van de klas, die thuis dr ouders tegen elkaar uitspeelt. Gedrag is sterk afhankelijk van de omgeving. Andere omgeving, ander gedrag.

Paisley schreef:

Neeltje schreef: In de hoop dat je de waarheid te horen krijgt. En het gedonder dat je niet wilt, je toch krijgt, was alleen even niet verteld.

Aan wat voor dingen zit je dan te denken? Wat kan er zo erg tegenvallen, wat je vooraf niet had kunnen inschatten?

In het asiel kan een hond heel timide zijn, en eenmaal thuis de grootste rotzak worden en ja, ik ken er voorbeelden van. Van de zwervers die in het asiel komen, weten ze 0,0 en kunnen ze alleen maar iets vertellen van hoe deze zich in het asiel gedraagt en daar heb je niets aan. En dan kan er in zijn nieuwe thuis heel ander gedrag getoond worden.

Neeltje schreef:

Paisley schreef:

Neeltje schreef: In de hoop dat je de waarheid te horen krijgt. En het gedonder dat je niet wilt, je toch krijgt, was alleen even niet verteld.

Aan wat voor dingen zit je dan te denken? Wat kan er zo erg tegenvallen, wat je vooraf niet had kunnen inschatten?

In het asiel kan een hond heel timide zijn, en eenmaal thuis de grootste rotzak worden en ja, ik ken er voorbeelden van. Van de zwervers die in het asiel komen, weten ze 0,0 en kunnen ze alleen maar iets vertellen van hoe deze zich in het asiel gedraagt en daar heb je niets aan. En dan kan er in zijn nieuwe thuis heel ander gedrag getoond worden.

Ik kan me niet voorstellen dat zo'n hond een "rotzak" wordt, wel dat hij vrijer wordt en meer sturing nodig heeft dan hij krijgt, en daardoor vervelend gedrag gaat vertonen. Of dat hij juist onzeker wordt in de nieuwe situatie en daardoor de hele wereld uitscheldt.
Maar volgens mij zeggen we het zelfde - gedrag is afhankelijk van de omgeving
Daarom is het aan ons om zorgvuldig in te schatten of een hond bij je past.

Neeltje schreef:

Paisley schreef:

Neeltje schreef: In de hoop dat je de waarheid te horen krijgt. En het gedonder dat je niet wilt, je toch krijgt, was alleen even niet verteld.

Aan wat voor dingen zit je dan te denken? Wat kan er zo erg tegenvallen, wat je vooraf niet had kunnen inschatten?

In het asiel kan een hond heel timide zijn, en eenmaal thuis de grootste rotzak worden en ja, ik ken er voorbeelden van. Van de zwervers die in het asiel komen, weten ze 0,0 en kunnen ze alleen maar iets vertellen van hoe deze zich in het asiel gedraagt en daar heb je niets aan. En dan kan er in zijn nieuwe thuis heel ander gedrag getoond worden.

Ja, dat klopt, en dan is er vaak veel informatie onbekend, zoals of de hond met kinderen of met katten kan. Dan laat je zo'n hond aan je voorbij gaan als je dergelijke eisen hebt en zoek je een hond waarvan die info wel bekend is.
Elke hond gedraagt zich in een andere omgeving met een andere baas weer anders én ontwikkelt zich, ook op basis van de ruimte die hij krijgt; dat geldt zowel voor pups als voor volwassen herplaatsers. Bij pups neem je dan vaak ook de raseigenschappen mee om een idee te hebben van hoe de hond zich zal ontwikkelen, maar je weet vooraf natuurlijk niet of die pup zich wel zo netjes naar de rasbeschrijving zal gaan voegen en ook de opvoeding zal nog een grote rol spelen.
Bij een ruim volwassen herplaatser is het karakter al meer gevormd, dus is het minder een gok wat je uiteindelijk kunt verwachten. Maar natuurlijk wil dat niet zeggen dat zo'n hond verder geen sturing en kaders nodig heeft.

Jullie maken het me wel moeilijk hoor! Haha, nee hoor, alleen maar fijn zoveel mensen die meedenken.

Ik snap dat de omgeving ook veel verschil maakt... Wat dat betreft blijft het altijd een gok. Het is ook absoluut niet dat ik een perfecte hond zoek hoor, ik snap dat dat niet mogelijk is en een hond hoeft van mij ook helemaal niet perfect te zijn.

Enorm veel blaffen en niet met katten zijn eigenlijk de voornaamste dingen die ik wil voorkomen, puur voor mijn buren en natuurlijk voor mijn katten. Nu is het met katten samen kunnen waarschijnlijk een gewenningsproces, hoewel er vast honden zijn die helemaal nooit vredelievend met katten kunnen wonen. Het blaffen kan ik mijn buren niet aandoen... Ik heb een directe buurvrouw met een hondje (ik geloof een maltezer) en die hoor ik bijna nooit, helemaal super, dat wil ik ook... (nogmaals, af en toe blaffen geen probleem, maar niet bij alles wat er gebeurt..)

Ik wilde als eerste hond ook geen pup en ben voor een asielhond gegaan. Mitzi heeft wat eigenaardigheden en 'mindere' kanten, maar niets waar niet mee om te gaan of op te trainen valt. Over haar was eigenlijk ook niet zo heel veel bekend, ze kwam namelijk van de straat dus we wisten niet eens of ze alleen thuis kon blijven. Maar het klikte en ze is echt m'n maatje nu.

Na haar durf ik het overigens wel aan om een pup te nemen, omdat ik zo veel van haar heb geleerd.

Wij zijn ook nog altijd blij dat we begonnen zijn met een asielhond. Nu hebben we honden liever van pup af aan omdat je ze vanaf het begin jouw regels kunt leren en je ze dus minder af te leren hebt

Ik heb (bewust) voor een pup gekozen. Het zou mijn eerste hond zijn, maar had wel ervaring met uitlaten en oppassen van honden. Mijn vriend heeft thuis bij zijn ouders altijd honden gehad. Naast dat ik graag 'alles' een keer wilde meemaken in het opgroeien van de hond, maakte onze ras keuze ook veel uit. Wij wisten welk ras wij wilde, en daar zijn weinig herplaatsers in dus dan heb je al weinig keuze.

De eerste paar weken was wel zwaar in de zin van dat je leven 100% verandert door de komst van een hond. Maar dat zou ook geweest zijn met een herplaatser ... Daarnaast wilde ik zeker weten dat de hond goed zou gaan met onze kat en een pup biedt daar (naar mijn gevoel) veel meer garantie in dan een herplaatser. Want een hond die een bepaalde kat tolereert wilt niet zeggen dat hij alle katten met rust laat.

Maar ondanks alle voor en nadelen, heb blijft een eigen keuze en gevoelskwestie. Gewoon gaan rondkijken en dan kom je misschien vanzelf iets tegen. Pup of niet

Wij zijn voor onze eerste hond (ik woonde toen nog bij mijn ouders) met het hele gezin naar het asiel gegaan. Daar stonden we met 5 man aan de balie en we zeiden "Hallo, wij hebben 0,0 ervaring met honden en zoeken een hondje dat goed bij ons past". We kregen Sammy mee naar huis en dat was een perfecte eerste hond. Als ik er nu aan terug denk hebben we bij hem zo vreselijk veel dingen verkeerd gedaan, maar het kon allemaal met dat hondje. Zo makkelijk en leuk.

Zo zou ik het nu weer aanpakken als ik met iemand om diens eerste hond zou gaan. Ideaal.


Edit: dat wil trouwens niet zeggen dat je na 1 zo'n probleemloos hondje ineens veel over honden hebt geleerd. Integendeel, toen ik Oor kreeg met 5 maanden heb ik daar veeeeel meer van geleerd dan van dat eerste hondje. Maar dat eerste hondje legde wel de basis die er voor heeft gezorgd dat ik feeling had met honden; dat je de hondentaal leert. Dan kan een nieuwe hond of pup nieuwe gedragingen laten zien, maar je kunt ze in ieder geval lezen en inschatten wat je moet doen om er mee om te gaan.