Het HondenForum

tot nu toe steeds voor ras gegaan.

dat is nu wel spannend omdat ik nog nooit een grote hond heb gehad en geen idee heb hoe dat zal zijn en wij nu dus een kalfje aan het grootbrengen zijn

Grootte maakt me niet heel veel uit.
Het ras wel.

Alhoewel Gimmick zomaar eens onze laatste grote hond kan zijn.
Ik begin steeds meer het gemak in te zien van een kleine of middenslag hond.

Ik heb een grote en had tegelijk een middelslag/kleine. De volgende word een kleintje.

Alle maten hebben hun eigen charme, voordelen en nadelen. Maar in de maatschappij is wel veel meer ruimte voor de kleine hond. Het is praktischer. Gemakkelijker. Mensen accepteren ze beter. En nu mijn mogelijkheden ook veranderd zijn, past een kleine hond gewoon beter dan een grote....

Toch hoop ik nog HEEL lang te mogen genieten van mijn grote jongen, want ik ga dat wel missen! Zo'n lekkere grote knuffel, een hond die serieus word genomen door minder vriendelijk volk.... dat zijn ook echt voordelen.

tsja ik wilde een labrador, die zijn nou eenmaal redelijk aan de maat. Echt groot vidn ik ze overigens niet, eerder zwaar.

sbientje schreef:tsja ik wilde een labrador, die zijn nou eenmaal redelijk aan de maat. Echt groot vidn ik ze overigens niet, eerder zwaar.

da's maar net wat je referentiekader is.

sam was onze grote hond. willem is nu 4 maanden en even groot als sam was...

Ik heb feitelijk allebei en doe gewoon wat nodig is, ik denk daar van tevoren ook niet over na, doe geen rare dingen op voorhand, maar kijk wel naar alle signalen en vlaggen in de omgeving zeg maar, en als het nodig is til in Sneeuw op en ga de andere kant op, wat ze er ook van mogen denken- ik ga echt op kennis en instinct af en het dient me wel goed op dit moment

mmmm.. ja, wij wilden een kleine hond maar wel een echte hahahaha dat werden twee fauven.

Waarom? Leek me makkelijker mee te nemen naar vrienden etc . Onz beste vrienden hebben een bordeauxdog en ja. Dat scheelt nogal in gemak hahahahaha die is ook ietwat meer aanwezig dan die twee van ons bij elkaar

Ik hield wel terdege rekening met formaat. Toen ik 0,0 verstand had van honden, behalve wist, dat ik ze lief vond, viel ik voor een briard. Puur uiterlijk, mooi groot, lang haar etc. Maar ik woon 1 hoog, had geen auto. Een hond moest voor mij toch in een fietsmand passen, moest goed trap kunnen lopen, aangezien ik 1 hoog woon, moest ik nog kunnen tillen, stel dat er wat aan de hand zou zijn, waardoor ik zou moeten kunnen tillen etc. En zodoende kwam ik op een schapendoes, waarbij ik natuurlijk ook mij oriënteerde inmiddels op eigenschappen etc en niet alleen uiterlijk en grootte.

Wij hadden eerst een labrador. Maar omdat we de auto weg hebben gedaan, kwam ik er al snel achter dat zo'n formaat hond, zeker als die wat minder mobiel begint te worden, helemaal niet handig is zonder auto. Dus ik wilde vooral klein. M'n man was bang op zo'n kleine hond te gaan staan, dus zijn we aan de bovenkant gaan zitten van wat ik qua formaat nog zag zitten op de fiets. Grotere hond zal hier niet snel meer komen, kleiner is wel een optie. Ook m'n man is helemaal om wat formaat betreft. Overigens wil ik ook weer niet graag een hond die duidelijk verdwergd is, dus dan blijft er niet heel veel meer over

M@scha schreef:

sbientje schreef:tsja ik wilde een labrador, die zijn nou eenmaal redelijk aan de maat. Echt groot vidn ik ze overigens niet, eerder zwaar.

da's maar net wat je referentiekader is.

sam was onze grote hond. willem is nu 4 maanden en even groot als sam was...

er stond ook 'vind ik' (nouja, dat had er moeten staan ). Het is idd maar net wat je gewend bent, alle honden die ik van dichtbij meemaakte vroeger waren zo, of nog wat hoger.

Laatst had karel zich geblesseerd op een losloopwandeling midden op de hei. TOen dacht ik wel even: als ie nou niet meer KON lopen kwamen we nooit meer bij de auto want ik kan hem echt niet tillen met zijn bijna 40 kilo.

sbientje schreef:

M@scha schreef:

sbientje schreef:tsja ik wilde een labrador, die zijn nou eenmaal redelijk aan de maat. Echt groot vidn ik ze overigens niet, eerder zwaar.

da's maar net wat je referentiekader is.

sam was onze grote hond. willem is nu 4 maanden en even groot als sam was...

er stond ook 'vind ik' (nouja, dat had er moeten staan ). Het is idd maar net wat je gewend bent, alle honden die ik van dichtbij meemaakte vroeger waren zo, of nog wat hoger.

Laatst had karel zich geblesseerd op een losloopwandeling midden op de hei. TOen dacht ik wel even: als ie nou niet meer KON lopen kwamen we nooit meer bij de auto want ik kan hem echt niet tillen met zijn bijna 40 kilo.

ja, da's wel wat natuurlijk. sam en lola waren allebei rond de 16 kilo. die pak je zo op. willempie zal ook wel 25+ worden gok ik...

Ja, voor mij maakt grootte wel uit. Ik wil geen kleine hond, lees: <kniehoogte. Liefst zo minimaal 55cm schofthoogte.
Dan hoef ik niet te bukken met aaien.
Maar goed, kreeg ik eerst een Bonnie die nauwelijks tot mijn knie reikte en daarna ging ik voor een kruising collie x duitse herder uit Roemenië met de gedachte dat dit wel een forse dame zou zijn.
Bleek het weer een nauwelijks tot mijn knie reikend dwergje te zijn.

Gelukkig dat Abby een forse colliedame is met een schofthoogte van bijna 60cm.
Dat compenseert gelukkig weer.

sbientje schreef:

M@scha schreef:

sbientje schreef:tsja ik wilde een labrador, die zijn nou eenmaal redelijk aan de maat. Echt groot vidn ik ze overigens niet, eerder zwaar.

da's maar net wat je referentiekader is.

sam was onze grote hond. willem is nu 4 maanden en even groot als sam was...

er stond ook 'vind ik' (nouja, dat had er moeten staan ). Het is idd maar net wat je gewend bent, alle honden die ik van dichtbij meemaakte vroeger waren zo, of nog wat hoger.

Laatst had karel zich geblesseerd op een losloopwandeling midden op de hei. TOen dacht ik wel even: als ie nou niet meer KON lopen kwamen we nooit meer bij de auto want ik kan hem echt niet tillen met zijn bijna 40 kilo.

Dat is dus een zorg die ik met Van Gils ook heb, stel dat, dan moet ik bellen, kan hem niet tillen met zijn 60 plus kilo

M@scha schreef:

sbientje schreef:

M@scha schreef:

sbientje schreef:tsja ik wilde een labrador, die zijn nou eenmaal redelijk aan de maat. Echt groot vidn ik ze overigens niet, eerder zwaar.

da's maar net wat je referentiekader is.

sam was onze grote hond. willem is nu 4 maanden en even groot als sam was...

er stond ook 'vind ik' (nouja, dat had er moeten staan ). Het is idd maar net wat je gewend bent, alle honden die ik van dichtbij meemaakte vroeger waren zo, of nog wat hoger.

Laatst had karel zich geblesseerd op een losloopwandeling midden op de hei. TOen dacht ik wel even: als ie nou niet meer KON lopen kwamen we nooit meer bij de auto want ik kan hem echt niet tillen met zijn bijna 40 kilo.

ja, da's wel wat natuurlijk. sam en lola waren allebei rond de 16 kilo. die pak je zo op. willempie zal ook wel 25+ worden gok ik...

ja dat denk ik ook wel, 25 zit je met een labreu al snel aan, zelfs met een werklijn. Pom kan ik ook wel dragen in nood, die is 30 kilo. Maar Karel is ten eerste loodzwaar, en ten tweede ook echt onhandig tilformaat

Gimmick schreef:Grootte maakt me niet heel veel uit.
Het ras wel.

Alhoewel Gimmick zomaar eens onze laatste grote hond kan zijn.
Ik begin steeds meer het gemak in te zien van een kleine of middenslag hond.

Wat is Gimmick, max 52cm schofthoogte? Dat is toch een Amstaf? Volgens mij is dat gewoon een middelgrote hond

Vanwege mijn sport/hobby (KNPV) is een kleine hond geen optie, daarnaast vind ik het heerlijk zo'n mechel. Ze zijn groot, maar niet mega.

Hippo is 50cm schofthoogte en een middelmaatje. Aangezien we na Hippo geen SPA meer willen, komt er dan misschien een nog kleinere hond. Scheelt toch in ruimte als je er meerdere hebt
Zijn gestart met Dobermanns. Bij alle rassen was de grootte een bewuste keuze.

S@ndr@ schreef:

sbientje schreef:

M@scha schreef:

sbientje schreef:tsja ik wilde een labrador, die zijn nou eenmaal redelijk aan de maat. Echt groot vidn ik ze overigens niet, eerder zwaar.

da's maar net wat je referentiekader is.

sam was onze grote hond. willem is nu 4 maanden en even groot als sam was...

er stond ook 'vind ik' (nouja, dat had er moeten staan ). Het is idd maar net wat je gewend bent, alle honden die ik van dichtbij meemaakte vroeger waren zo, of nog wat hoger.

Laatst had karel zich geblesseerd op een losloopwandeling midden op de hei. TOen dacht ik wel even: als ie nou niet meer KON lopen kwamen we nooit meer bij de auto want ik kan hem echt niet tillen met zijn bijna 40 kilo.

Dat is dus een zorg die ik met Van Gils ook heb, stel dat, dan moet ik bellen, kan hem niet tillen met zijn 60 plus kilo

Ik heb Sam dus 1,5jaar moeten tillen met zijn achilles-pees blessure. In het begin ieder uur voor 2 minuten oefening buiten. Tel uit. Gelukkig is Sam rond de 21kilo. Dat is te doen.

Ik wilde altijd een grote hond, in ieder geval een 'echte' hond. Een border collie vind ik echt een perfect formaat hebben, het is een echte stevige hond, net wat kleiner dan een labrador.
Skye is 20 kg geworden en ik dacht altijd mijn ideale formaat. Nu hebben we Nova van 10cm kleiner en 11kg en het bevalt me verrassend goed zo een inimini. Zo goed dat ik wel eens zeg alleen nog maar hondjes van dat formaat te nemen. Toen ze nog onder de 5/6 kg zat vond ik haar wel te breekbaar...

Ik vind het wel handig als ik mijn honden op kan tillen als het noodzakelijk is, ik woon 1 hoog dus als er iets zou zijn dan is tillen wel een must.
Ik vind de HH een prima formaat hebben. Als Bailey, de flatcoated van mijn ouders, een keer een vreugdesprong maakt omdat ie ergens heen wilt, dan heb ik qua fysieke kracht wel enig probleem om hem te houden, hij is 35 kg.

Mijn eerste hond was een JR, dus klein, daarna heel bewust gekozen voor grotere honden, herder x rottweiler en rottweiler, daarna werden we verliefd op Ari, niet echt heel klein, maar wel kleiner dan de vorige 2. Een hele kleine hond zal hier waarschijnlijk niet komen, maar zeg nooit nooit.

Toen ik een hond wilde had ik maar 2 eisen: klein en lief.
Nu zou ik nog steeds een kleinere hond willen. Ik was vroeger als de dood voor honden, nu niet meer, maar bij grote honden die ik niet ken ben ik toch voorzichtiger. Ik heb dan veel minder het gevoel dat ik de baas ben (onzeker).
Een volgende hond zal dan ook echt weer een kleinere zijn, dan denk ik niet specifiek aan een ras (hoewel ik Havanezers erg leuk vind), maar aan een kleine kruising. Joy is 8/9 kilo, mooi handzaam, en voor mij nog te tillen.
We zullen wel zien.

Ik vond kleine hondjes eerst helemaal niet leuk, nog nooit gehad ook. Vind Pleun al een uk, tollerteefje. Nu zie ik wel steeds vaker kleintjes die me aantrekken, maar ik heb wat moeite met bukken ivm de rug. Ik denk dat ik eerder weer een grotere zou nemen.

Wij wilden eerst bewust 2 kleine hondjes maar ook bewust chihuahua's. Later leek een grotere hond erbij ons ook leuk en zijn we voor mijn droomras gegaan. En groter is ze.. zo.

Ik wil honden die niets met hun staart van de salontafel kunnen meppen

Een écht klein hondje vind ik leuk bij een ander, maar voor mij zou het te kwetsbaar zijn. Bij ieder hondcontact zou ik als de dood zijn dat het beestje 'breekt', voornamelijk door wat ik hier in de omgeving allemaal zie gebeuren.
Voor een écht grote hond wonen wij te klein, vind ik. We willen dolgraag een Mastiff maar daar wachten we mee totdat we meer (buiten)ruimte te bieden hebben.
Alles daar tussenin vind ik (voor nu) prima, vandaar twee middelgrote honden (25kg en 20kg).
Wel heb ik een voorkeur voor grote honden, hoewel het met veel dingen inderdaad minder praktisch is.

Maar het zou zomaar kunnen dat ik ooit zowel een chihuahua als een mastiff bezit hoor. Al met al kijk ik veel meer naar het karakter dan naar de grootte van een hond.

Ik heb daar over nagedacht in zoverre dat ik toen in een studio van 35m² midden in het centrum woonde. Ik val over het algemeen meer op middengrote en grote honden, maar een grote hond leek me waar ik toen woonde gewoon niet handig. Dus ik ging voor klein, maar niet té klein; een teckel dus. Maarja toen kwam Oor en werd ik verliefd en kon het me spontaan ineens jeuken hoe groot ze zou worden. Gelukkig werd Oor alsnog niet heel groot (ze is kleiner dan dr ouders), en al met al is haar maatje perfect! Ook kwam ik tot de ontdekking dat het als je klein woont niet zo zeer belangrijk is hoe klein de hond is, maar vooral hoe rustig de hond is in huis. En dat werd laatst ook weer bevestigd door inimini wervelwindje Skittles die in zijn eentje het huis veel meer in beslag nam dan rustige grotere Oor.

Ik ben eigenlijk altijd meer voor grote lompe honden geweest het liefst zonder bos haar.
Maar die paste niet in mijn leefsituatie toen en ja toen had ik ineens een klein harig hondje.
Toen er wel een grote had kunnen komen kwam een klein harige Ruby op mijn pad erbij, tja en toen Happy mijn eerste harige hondje overleden was kwam er weer 1 op mijn pad en ik ben stapel gek op ze en waardeer ze nu ook.
Mijn blik op kleine harige hondjes was wat getekend door mijn opgroeien met het vreemdste ras dat ik kan de pekinees

Ja zeker. Ik vind het belangrijk dat ik de hond overal mee naartoe kan nemen. Een kleine hond is toch vaak sneller welkom en laat je toch net even iets prettiger ook in contact komen met kinderen. Apple is wat dat betreft absoluut een ideaal formaat. Ze is niet kwetsbaar of fragiel maar ook zeker geen grote hond.
Het enige nadeel vind ik het hond-hond contact, ik ben met een grotere hond toch minder voorzichtig dan nu.

Vind de grootte erg belangrijk. Groter dan een border collie wil ik sowieso niet. Te onhandig. Liever nog heb ik maatje Jip (40cm en een kilo of 10). Maar voor een leuk ras wil ik daar nog wel iets vanaf wijken.

Ik vind formaat wel belangrijk. Sowieso heb ik alvast niets met heel kleine hondjes. En een groot kalf is in mijn situatie ook totaal onpraktisch. Ik kampeer graag met een lichtgewicht trekkerstentje. Daar kun je niet 2 grote honden in kwijt. Tijdens zeilen, kanoën etc is een kleinere hond ook heel makkelijk.
Dus ik val op medium


Daarnaast vind ik het belangrijk dat een hond goed gebouwd is, gezond is, actief is, tegen een stootje kan, die ik kan optillen.
Binnen die eisen zijn er nog heel veel rassen over, dus ik heb geen reden gehad om deze eisen over boord te gooien.


Misschien komt er ooit een hond die 1 maatje groter is. Een heidewachtel, duitse staande, engelse setter of bastaard van hetzelfde type, dat zijn rassen die me altijd enorm hebben getrokken.

Ik vind het werken met honden leuk.
Dat verwacht je eerder bij wat grotere honden.

Qua praktisch is klein handiger.

Habibi is veel kleiner gebleven dan dat ik verwachtte dat ze zou worden, maar ik vind het prima.
Wel echt trainen, maar toch niet groot.


De meningen zijn een beetje verdeeld of ze nu bij middelmaat hoort, of bij klein.

Ze is ongeveer 38 cm op de schoft, en weegt ongeveer 9,4 kilo.



Het enige nadeel vind ik voor mijzelf wel dat ik -vanwege toch de kwetsbaarheid- wat angstig kan zijn voor grotere honden.
Dat had ik vroeger niet, maar na een paar onprettige ervaringen wel.

Makkelijk is dat ze op veel plekken welkom is, goed te tillen indien nodig (heeft ze een hekel aan overigens) 1 x nodig geweest nadat ze in het bos gewond raakte.
Ze is voldoende hond voor lange wandelingen of meelopen naast de fiets, maar past wel makkelijk in ern fietsmand.


Al met al denk ik wel dat ik rond dit formaat zou willen blijven, mocht er in de toekomst nog een hond (bij) komen.