Het HondenForum

Ik had me al even kort voorgesteld in de daarvoor bestemde ruimte maar ik dacht dat kan een stuk uitgebreider. Stiekem lees ik al een tijdje mee en ik ken dus al best een aantal hondjes en hun verhalen. Nu is het tijd om Kaylo (en mij) te leren kennen (als jullie dat leuk vinden tenminste) zodat jullie niet hoeven te denken ''huh wie is dat''

Kaylo is een 4 jarige (gecastreerde) reu uit Bosnië en woont nu zo'n 1,5 jaar in Nederland. Zelf doe ik de opleiding paraveterinair en zit in het derde leerjaar. Hij mag regelmatig gezellig met mij mee de school in om als proefkonijn te functioneren! Kaylo is een hond die graag in het toppunt van de aandacht wilt staan en geniet daar met volle teugen van. Je kan hem geen groter plezier doen met een rondje markt op zaterdagmiddag.

Zijn hele geschiedenis zal ik jullie verder besparen of daar moet vraag naar zijn. Het is namelijk nogal een ontzettend lang en verdrietig verhaal. Maar nu is hij gezond en gelukkig en daar gaat het natuurlijk vooral om. We kunnen nu met succes zeggen dat hij vrijwel volledig is ingeburgerd en een echte levensgenieter is.

En nu nog even een korte fotospam:






De andere leuke hond op de foto's is halfzusje Layka. Deze dame is meegereisd naar Nederland en woont bij een vriendin van mij.
Gelukkig zien ze elkaar nog regelmatig en dan is het altijd dolle pret.

Leuk, wat een knappe hond is Kaylo! Fijn dat hij zijn draai bij jullie zo goed heeft gevonden!

Wat een mooierd zeg!

Knappe vent, die Kaylo

Wat een leuke hond!

Dank jullie wel!

Leuke Kaylo
Ze zijn allebei leuk trouwens

Wat een fijn verhaal, dat Kaylo het zo goed doet bij jullie

Is de linkerfoto Kaylo als puppy? Is hij als puppy gevonden dan?

Wat een leuke hond om te zien

*Wolf* schreef:Wat een fijn verhaal, dat Kaylo het zo goed doet bij jullie

Is de linkerfoto Kaylo als puppy? Is hij als puppy gevonden dan?

Ja klopt! Ik snap niet waarom toen niemand hem wilde.. Hij woonde samen met zijn moeder (oude dame geschat op zo'n 11 a 12 jaar) broertje en halfzusje (ongeveer 6 maandjes ouder) met nog een boel andere hondjes ergens ver buiten een dorp op een berg. Twee hele lieve vrouwen namen de zorg voor hun op en brachten 2 a 3x per week eten. Geld voor medische zorg en/of pension was er toen nog niet. Kaylo was toen hooguit 4 a 5 weken oud. Toen de pups niet meer bij mama hoefde te drinken zijn ze kort in een pension geplaatst met zijn twee. Helaas kwam er toen iemand die meer wilde betalen en werden ze nog geen week later weer op straat gezet. Zijn broertje had al heel snel een plekje bij iemand gevonden.

In totaal heeft hij ongeveer een jaar op straat geleefd en werden ze regelmatig bijgevoerd. Ergens tussen de 6-8 maanden is hij gecastreerd via een organisatie en nog geen maand later barsten er demodex bij hem uit. Rond een jaar is hij in een pension geplaatst samen met zijn zus en voor de rest is het erg ingewikkeld.. Hij heeft 1,5 maand in de opvang gezeten in Kroatië voor dat hij naar mij toe kwam.

Helaas heeft hij op straat wel een boel trauma's en ellende opgelopen.. zo zijn ze onder andere beschoten en is mams daar voor geopereerd aan haar poot. Na bijna 13 jaar op straat te hebben geleefd was zij absoluut niet meer plaatsbaar. Inmiddels zal zij wel overleden zijn, anders had ze onder tussen de leeftijd van 15 of 16 hebben. Ze woonde daar nog met een kleine roedel honden en werden wel regelmatig in de gaten gehouden en gevoerd.

Jeetje wat een verhaal zeg. Gelukkig heeft hij bij jou een plekje gekregen! Ik ben trouwens wel voor meer foto's van deze mooie hond

Leren zwemmen hoort er ook bij in het Nederlandse leven



En samen slapen met je grote Bulgaarse vriendin.

Tamara81 schreef: Lief met de poes!

Wat een naar verleden heeft Kaylo.

Hoe reageert hij als hij vuurwerk hoort (ivm zijn verleden)?

Redelijk. Zo'n knal af en toe reageert hij nauwelijks op. Oud & Nieuw vind hij absoluut niet leuk maar trekt het wel. Hij is goed af te leiden met denkspelletjes en knakworstjes

Een zware onweersbui daar in tegen is grote paniek. Hij gaat dan piepend lopen ijsberen door de woonkamer, dus op die nachten slaap ik beneden. Dat is tot nu toe nog de enige manier om hem rustig in zijn mand te laten slapen. Hij heeft extreem erge verlatingsangst gehad maar dat is gelukkig over, hij is wel heel erg graag samen.
In zijn angsten zoekt hij erg veel steun wat het wel makkelijker maakt om er aan te werken. Ik heb ook wel de vermoedens dat deze nieuwjaarsdag/nacht een stuk beter gaat dan vorig jaar, ook omdat ze nu al zo hard lopen te knallen en hij daar nauwelijks op reageert.

Zijn zusje daar in tegen heeft nu al veel last van de vuurwerkknallen.. voor haar is het altijd een beetje afzien. Die gaat in een hoekje liggen bibberen. Vorige jaar hebben we wel de truc gevonden dat ze knakworstjes en frikandellen heel erg lekker vinden en daar is zij ook prima mee af te leiden.