Vandaag heb ik mijn allereerste labliefde, mijn brakke maar altijd vrolijke en levenslustige, lieve, mooie meisje moeten laten gaan. Ze mocht helaas maar 8 jaar en 9 maanden worden. Maar wat heb ik veel van haar geleerd en wat heb ik van haar genoten. We hebben zware tijden meegemaakt, met haar heupoperaties toen ze net 6 maanden was, maar als een echte bikkel heeft ze zich daar doorheen geknokt, mijn bionische meisje.
Ondanks haar jonge leeftijd was ze een goede roedelleidster voor Max en een super opvoedhulp bij Doran en Zinzi. Ze was een harde werker een knuffelkont eerste klas en een heerlijke bitch op z'n tijd. Ondanks al haar kwalen, heupen/lpc/blind/chronische oorontstekingen/zo goed als doof en haar allergieen, was ze altijd vrolijk en had altijd zin om er opuit te gaan en samen dingen te ondernemen. Kortom het was een wereldhond! Dank je wel voor al je liefde en wijze lessen lieve Luna, we gaan je enorm missen

Je weet niet hoe sterk je bent tot het moment dat sterk zijn de enige keuze is die je hebt!