Allereerst,sorry dat de update even heeft geduurd, maar ik heb het toch een potje druk met mezelf. Stoppen met roken, nieuw hondenkind, instellingen van een nieuwe telefoon zonder wifi, vakantiebende wegwerken en op het werk alles weer inhalen met m'n eigen clienten. Mij leek het een mooi moment om het vandaag te doen. Twee weken is Cody bij ons. Een 'normale hond' zou nu ongeveer huiswarm zijn. Cody is ontzettend goed op weg. Wat een topper. Hij is vanaf het moment dat hij bij ons over de drempel vloog niet achteruit gegaan, maar elke dag een ministapje vooruit of stilstaan. De eerste dagen lag hij te observeren vanonder het bed, tafel of bank. Oren omhoog en kijken. Aaien mocht, maar laat me maar even. Het uitgaan was meteen een letterlijke uitlaatklep. Zoals nikki altijd zegt:"Een blij ei!" Staart omhoog, naast Shooter lopen met zo nu en dan een flinke huppel. Op die momenten was en is hij heel toegankelijk voor toenadering van ons. Z'n voorkeur gaat voorlopig uit naar mij. Vanaf dag 1 is hij bij mij aardig op z'n gemak, bij Ro moet dat groeien. Toch gaat dat ook echt vooruit. En dan de laatste dagen, we zijn samen grenzen gaan verleggen. Daar waar we eerst de vaste rondjes deden en de dagelijkse routine volgden, ben ik eergisteren voor het eerst met de auto naar het bos gereden. Nou, alsof hij had willen zeggen dat daar al veel eerder ruimte voor was. Als een koning in de fiat 500 met de kop nog net niet tegen het plafond. In het bos is hij thuis en helemaal de blije Cody. Samen met Shooter rent hij heen en weer, Shooter los, Cody aan drie riemen. Zo nu en dan loopt hij naar me toe voor een 'kontkrabbel' of hij gaat tegen m'n arm opstaan voor een knuff. Wat een verschil met de Cody in huis. Maar ook dat gaat langzaam beter. Hij zoekt nog steeds de rustige plekjes, maar is wel op z'n gemak. Vandaag was de dag dat we vrij waren en voor het eerst namen we Cody mee naar de stad. Wat een knappe hond. Nog wat schrikkerig met vreemde geluiden en onverwachtse bewegingen, maar eenmaal onder een horecatafeltje de rust zelve. Kop op de poten en ogen dicht. En als Shooter een frietje krijgt gaat z'n kop meteen omhoog, ik ook? Het is duidelijk dat de basis voor z'n wenproces aanwezig was door het vertrouwen in nikki. Die rol heb ik meteen in kunnen vullen. Elke dag een stapje vooruit. We zijn nog steeds blij.
Wel ben ik een beetje gevoelig voor de reacties die ik allemaal lees. Ik vind het oprecht niet leuk dat we 'een plek krijgen' doordat we niet reageren op het forum. Ik ben lid geworden van het forum omdat we wisten dat Cody een besproken hond is, niet omdat ik een actief forumbezoeker ben. Maar ik zag gelukkig dat Nikki al uitlegde dat mijn update eraan komt. Nikki en Ingrid worden door mij op de hoogte gehouden. Ik kan slecht tegen druk en dan wordt het schrijven minder leuk. Hopelijk begrijpen jullie dat.
Tot gauw!
Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk
die foto in de klimop.
veel plezier samen! Blijf je hem Cody noemen?
Veel geluk samen!
Fijn dat het zo goed met het ventje gaat! ik had echt een flinke stap achteruit verwacht, maar hij heeft het blijkbaar helemaal naar zijn zin bij jullie 
