Verstaan honden ons echt?

[mijke]

Interessant onderzoek: http://www.volkskrant.nl/wetenschap/hon ... ~a4367311/

Deze wetenschappers zijn al een tijd bezig en ontdekken steeds meer en meer dat honden eigenlijk nog veel slimmer zijn dan we altijd al dachten!

[Gollum]

Interessant onderzoek: http://www.volkskrant.nl/wetenschap/hon ... ~a4367311/

Deze wetenschappers zijn al een tijd bezig en ontdekken steeds meer en meer dat honden eigenlijk nog veel slimmer zijn dan we altijd al dachten!

Woord voor woord niet maar ze snappen wel een hoop. Simpele 3 woordszinnen doen het erg goed, bij 'ga je mee' reageren ze al op 'ga je' bijvoorbeeld. Bij 'Wil je' gaan de oortjes ook omhoog, daar zijn meerdere toepassingen voor. Plassen, eten, koekje, slapen etc.

[Hippo]

Vind dat ook mooi om te zien hoeveel een hond kan begrijpen. Zowel op intonatie als het begrijpen van woorden en zinnen

[Lunatic]

Ja daar geloof ik wel in, ze zijn idd slimmer dan wij denken.
Met de vraag "wil je", springen ze hier al enthousiast op zeg ik vervolgens een koekje dan rennen ze naar de keuken want daar staan de koekjes, zeg ik wandelen rennen ze naar de gang en gaan netjes op de deurmat wachten En zo zijn er nog veel meer voorbeelden te verzinnen.

[Caro.]

Maar van wat ik begrijp, reageren ze eigenlijk pas echt als het woord én intonatie op de juiste manier gezegd worden 'Het beloningscentrum van de dieren,
betrokken bij plezierige zaken, lichtte pas op als beide hersenhelften het 'juiste' signaal kregen: een echt lovend woord rechts, de juiste intonatie links.'

en dat is mijn ervaring eigenlijk ook. Als ik iets op neutrale toon zeg, dan wordt er eigenlijk niet of nauwelijks gereageerd.
Sterker nog: bepaalde woorden (commando's) moet ik echt op de juiste manier zeggen.
Bv het woord 'buigen', als ik dat als 'buigen' zeg, dan gebeurt er niet zoveel, maar zeg ik 'buihegenn' dan hoppa komt er een mooie buiging.

Nu moet ik wel zeggen dat op het woord 'koekje' of 'kluif' sneller gereageerd wordt dan op commando's

[Gollum]

Maar van wat ik begrijp, reageren ze eigenlijk pas echt als het woord én intonatie op de juiste manier gezegd worden 'Het beloningscentrum van de dieren,
betrokken bij plezierige zaken, lichtte pas op als beide hersenhelften het 'juiste' signaal kregen: een echt lovend woord rechts, de juiste intonatie links.'

en dat is mijn ervaring eigenlijk ook. Als ik iets op neutrale toon zeg, dan wordt er eigenlijk niet of nauwelijks gereageerd.
Sterker nog: bepaalde woorden (commando's) moet ik echt op de juiste manier zeggen.
Bv het woord 'buigen', als ik dat als 'buigen' zeg, dan gebeurt er niet zoveel, maar zeg ik 'buihegenn' dan hoppa komt er een mooie buiging.

Nu moet ik wel zeggen dat op het woord 'koekje' of 'kluif' sneller gereageerd wordt dan op commando's

hahaha, als ik fluister verstaan ze ook heeeel goed koekje

[Hippo]

Maar van wat ik begrijp, reageren ze eigenlijk pas echt als het woord én intonatie op de juiste manier gezegd worden 'Het beloningscentrum van de dieren,
betrokken bij plezierige zaken, lichtte pas op als beide hersenhelften het 'juiste' signaal kregen: een echt lovend woord rechts, de juiste intonatie links.'

en dat is mijn ervaring eigenlijk ook. Als ik iets op neutrale toon zeg, dan wordt er eigenlijk niet of nauwelijks gereageerd.
Sterker nog: bepaalde woorden (commando's) moet ik echt op de juiste manier zeggen.
Bv het woord 'buigen', als ik dat als 'buigen' zeg, dan gebeurt er niet zoveel, maar zeg ik 'buihegenn' dan hoppa komt er een mooie buiging.

Nu moet ik wel zeggen dat op het woord 'koekje' of 'kluif' sneller gereageerd wordt dan op commando's

Oh dat is hier juist niet. Op veel woorden reageren ze altijd, ongeacht hoe je het uitspreekt en of het in een zin is.

[mijke]

Hier kan Oor juist uitstekend onderscheid maken tussen een woord bedoeld als commando/belofte naar haar, en datzelfde woord gewoon in een zin niet voor haar bedoeld. Dat moet ook wel want verreweg de meeste commando's die wij hier hebben zijn zulke normale woorden dat ze te pas en te onpas voorbij komen. Zou best zielig zijn als ze dan elke keer zou denken dat het voor haar bestemd was

[DesireeB]

Ik ben ook van mening dat veel honden meer verstaan dan wij doorhebben. Inderdaad vaak in combinatie met de intonatie maar ook zonder werkt het vaak prima. Daarbij denk ik dat honden ook goed zijn in het lezen van onze lichaamstaal/houding.

Dat lichaamstaal/houding merk ik vooral nu bij Droef weer heel erg, een hond die weinig geleerd heeft maar wel reageert op bepaalde woorden in combinatie met lichaamstaal en intonatie. Uiteraard doet hij niet precies wat je vraagt maar gaat wel opzoek naar wat mijn verwachting is.

Bij Izzy kan ik alles heel neutraal uitspreken en de commando's doet ze dan ook maar ook neutraal, ook zonder beloning. Doe ik alle commando's heel enthousiast dan doet zij het ook enthousiast en dan volgt er ook een beloning uiteraard.

[cloris]

Ik verbaas mij ook vaak nog over hoeveel er begrepen wordt. De dingen zoals uit, koekje plakje worst zijn vanzelfsprekend. Maar soms wil hij echt iets horen, Iets uit het kastje? dan rent hij naar dat kastje want daar zitten de gedroogde kipdingen in. Wat wil je dan? en keurig wordt dat ene pakje aangewezen met de neus. Houdt ik 2 verschillende dingen in mijn hand dan geeft hij dat aan d.m.v. een poot. (zo doet hij dat ook met het speuren). Als ik zeg; hey komt Ruud (goede vriend en oppas) dan gaat hij eerst door het raam kijken of zijn auto er staat, als hij die ziet rent hij naar de achterdeur. Zo niet kijkt hij mij aan met een vragende blik
Als ik zeg; We gaan naar achter dan gaat hij ook echt vanaf het erf naar achter, zeg ik; we gaan naar de auto! dan loopt hij netjes naar de auto enz.
Maar dat doet hij ook als ik zeg; ga maar naar de baas! dan rent hij ook echt naar de baas.
Ik vind dat best echt heel netjes

[mijke]

Wat ik zelf opmerkelijk vond was dat Oortje blijkbaar de naam van onze kat aan de kat gekoppeld had, helemaal uit zichzelf. Wij hebben dat nooit geleerd, maar blijkbaar heeft ze gezien dat Kiki altijd reageert als ik die naam uitsprak, en dat de kat dus wel Kiki moest zijn. Want toen Kiki een keer per ongeluk ontsnapt en weggekropen was heb ik tegen Oor "zoek Kiki" gezegd (we hebben nooit speuren geoefend, ze kent alleen het commando 'zoek de bal') ging de neus op de grond en werd er druk gesnuffeld tot ze een spoor oppikte, volgde, en welja, daar zat de kat

[Esther12]

Bizar hè? Zo weet Bo precies al onze namen en als ik iemand opdracht geef om haar uit te laten eten te geven dan weet ze precies welke persoon wat moet doen. En die persoon wordt zelfs gemaand om op te schieten door kleine stootjes met haar neus (nu niet denken dat ik haar zelf nooit uitlaat of eten geef).
Of als ik een tijdje met haar heb gespeeld en geen zin meer heb. Zeg ik: "klaar" dan gaat ze liggen Maar zeg ik: "ga maar zelf spelen" dan gaat ze ook daadwerkelijk zelf spelen. En ook niet altijd hetzelfde spel maar gewoon waar ze op dat moment zin in heeft of wat ze ziet. Of als ze haar stokje kwijt is en ik zeg: "ga maar een ander stokje zoeken". Ik geloof niet dat ik haar dat 2 keer heb hoeven zeggen.

[Budkes]

Perry verstaat Nederlands

Maar serieus dat roept iedereen al jaren.
Voorbeeldje van afgelopen weekend. Perry was mee naar de voetbal van jongste. Voor de zomerstop waren ze bij de vereniging aan het verbouwen en was er geen hek meer tussen het hoofdveld en de parkeerplaats. Maar nu is alles weer klaar en de hekken vernieuwd.
Loop ik na de wedstrijd terug naar de auto, al kletsend met een paar ouders dus niet op Perry lettend, zie ik Perry langs het hoofdveld richting pp lopen, aan de verkeerde kant van het hek. Hij had er al zo'n 50 meter opzitten en nog zo'n 50 te gaan.
Dus ik roep naar hem"Perry daar kun je niet meer langs, je moet terug" . Waarop hij zich onmiddellijk omdraaid, terug sprint langs de kantine, bochtje om, door de poort en ja hoor, daar was ie weer.
Die andere ouders verstaat die hond Nederlands of zo.
Ik ; Jazeker

Zo kan ik ontelbaar veel voorbeelden opnoemen.

[DeDiana]

Ik vind de uitslag ook niet echt verrassend Ik merk zeker dat bij minder goed bekende commando's er verwarring ontstaat als ik het ineens met een heel andere intonatie uitspreek en uiteraard ook dat er veel enthousiaster wordt gereageerd op een vrolijk uitgesproken 'goed zo!' dan wanneer ik dat op neutrale toon zeg.

Maar ze kennen stiekem toch wel erg veel woorden, vooral Mila. Simpele zinnetjes, zoals 'Ga in je bedje' (Amy moet dan in haar bench) en 'Willen jullie wandelen?' worden door allemaal prima begrepen.
Mila snapt ook heel goed het verschil tussen 'Waar is je bal?' (bal zoeken), 'Breng de bal' (bal zoeken en brengen) en 'Breng [willekeurige naam ander speeltje]'. En ook bijvoorbeeld 'Gaan we naar A?' (dan loopt ze vanuit mijn huis rechtstreeks naar het huis van A, vier straten verderop) of 'Gaan we naar B?' en dan loopt ze naar het huis van B. Mila pikt woorden wel echt veel sneller op dan Amy en Amoz en snapt ook dat mensen, dieren en dingen 'namen' hebben, die ze na een paar keer noemen ook gewoon onthoudt. Amy en Amoz zijn veel meer gericht op lichaamstaal en bij hen duurde het wat langer voordat ze in de gaten hadden dat ik naast lichaamstaal ook met mijn stem aangeef wat de bedoeling is of wat we gaan doen.

[korthaar]

M'n hond verstaat ook best veel.
Alleen bij gezegdes en spreekwoorden begint ze de boel wat door elkaar te haspelen.

[mijke]

Ik vind de uitslag ook niet echt verrassend

Nee wij hondenliefhebbers wisten dit natuurlijk al lang. Maar in de wetenschap was het nog taboe, want de mens is zo uniek en de enige met een taalgebied in de hersenen en yadda yadda. Ik vind het dan elke keer weer mooi dat de wetenschap in steeds sneller tempo bij allerlei dieren begint te ontdekken dat ze toch aardig wat van onze geniale hersenen met ons blijken te delen. Kraaien die ingewikkeldere puzzels oplossen dan onze eigen kinderen, ganzen waarbij blijkt dat er behalve voortplantingsdrang wel degelijk ook sprake is van echte liefde, honden die net als wij spiegelneuronen hebben, apen die jaloezie en rechtvaardigheid voelen. Het haalt de mens steeds verder van ons zelftoebedeelde voetstuk!

[Caro.]

Wat ik zelf opmerkelijk vond was dat Oortje blijkbaar de naam van onze kat aan de kat gekoppeld had, helemaal uit zichzelf. Wij hebben dat nooit geleerd, maar blijkbaar heeft ze gezien dat Kiki altijd reageert als ik die naam uitsprak, en dat de kat dus wel Kiki moest zijn. Want toen Kiki een keer per ongeluk ontsnapt en weggekropen was heb ik tegen Oor "zoek Kiki" gezegd (we hebben nooit speuren geoefend, ze kent alleen het commando 'zoek de bal') ging de neus op de grond en werd er druk gesnuffeld tot ze een spoor oppikte, volgde, en welja, daar zat de kat

Dat wist Kaya ook feilloos: die kon kusjes geven en ook aan de persoon die ik zei.
Dus bv 'ga oma maar een kusje geven' en dan ging ze naar oma, of baasje of inderdaad ook de kat of naar Puchu.