Het HondenForum

Hallo,
Maan is nu 12 weken oud, ze is een standaard labradoodle, dus ze wordt een groot maatje.
Nu is het altijd zo dat ze heel relaxed is, uiteraard ook relaxed voor mij, maar begin mij een klein beetje zorgen te maken.
Het is namelijk zo dat ze eigenlijk nooit stil wil staan en eigenlijk ook liever niet echt stil wil zitten. Als ik met haar buiten loop en ik sta even stil om bv even met iemand te kletsen, of wat dan ook, dan komt ze heel braaf bij mij, maar gaat dan meteen liggen. Geen gedoe of getrek van 'kom nou vrouwtje ik wil die kant op'. Nee gewoon gelijk liggen en wachten. Soms als ik weer verder wil kijkt ze mij dan ook nog eens aan van 'he ik lig net zo lekker' en dan moet ik haar echt wel even lokken met een snoepje.
Voor de rest is het wel dat ze heerlijk kan spelen met andere honden en dan gaat het ook echt af en toe ruw aan toe, echt van die speelse bokken sprongen enzo. Ik zie dus niet dat ze pijn heeft of zo (maar ik weet wel dat honden dit niet altijd laten zien). Maar het valt gewoon heel erg op dat ze niet van stil staan houdt en dan meteen gaat liggen. Herkent iemand dit? Heb ik gewoon een super relaxte, niet al te druk makende pup? Of is het toch handig om dit te laten te controleren? En zo ja, wat moet ik dan precies laten controleren?

Ze heeft trouwens nu wel medicatie voor een steriele blaasontsteking, dit gaat nu heel goed, maar ze deed het daarvoor ook al. Maar dacht wellicht handige informatie.

Pfoe, ergens denk ik: Top! Belonen en leren dat ze dit ook moet doen als ze volwassen is.
In principe heb ik ook een hond die netjes gaat zitten als het moet en dat is toch wel erg fijn als je ergens moet wachten

Ik zou ook niet weten waar je aan zou moeten denken. Maar misschien denken andere mensen hier anders over?

Toen bij dr tweede enting was zelfs de dierenarts erg onder de indruk omdat ze na de enting gelijk op de grond naast mij kwam liggen, ik was namelijk nog aan het praten met de da. Hij vroeg nog is ze altijd zo, of kan ze ook actief zijn, toen ik weg ging en haar roepte stond ze meteen op en huppelde met mij mee en daarop zij de da, o ja er zit toch wel energie in. Daarna hetzelfde bij de trimmer, ging gelijk naast mij liggen toen we 1 minuut binnen waren, de trimmer had ook zoiets van, jeetje dat zie je niet vaak bij een pup van 10 weken. En later bij een andere da, voor de steriele blaasontsteking, we waren op vakantie dus daarom naar een andere da en tijdens het wachten in de wachtkamer lag ze gewoon naast mij en keek nergens van op, gewoon relaxed.
Maar ja het is wel opvallend dat het lijkt alsof ze echt niet wil stil staan, gaat gelijk hop op de grond plat. En omdat ze zo jong is denk ik af en toe echt van, jeetje je lijkt wel een bejaarde hond. Is dat wel goed?

Het heeft bv ook echt helemaal geen zin voor mij om bij een veldje op een bank te gaan zitten en haar even los te laten, zodat ze lekker kan gaan scharrelen. Zelfs los komt ze dan meteen bij mij onder het bankje liggen...

Als dat je gevoel is een "bejaarde" hond, dan past dat niet echt bij de leeftijd.
Zijn de ouders geröntgend op HD en ED? En is bij je pup al eens naar het hart geluisterd?
Het kan natuurlijk echt zoo zijn dat je hondje gewoon zo is maar als je gevoel anders zegt zou ik toch eens deze dingen willen weten.

Beide ouders zijn getest, heb zelf ook een kopie van de uitslagen, beide goed. Ze is nu door twee da's gecontroleerd, bij de eerste enting en bij de tweede enting, twee verschillende da's en alles was goed. Maar binnenkort gaat ze voor de 3de enting en ik begrijp dat het slim is om daar dan extra op te wijzen bij de da?

Fred was ook zo in het begin maar ik had meer het idee dat alle energie in groeien ging zitten. Maar hij was wel actief tijdens zijn drukke uurtjes in de avond.

Ik zou het wel ter sprake brengen, zeker als je gevoel zegt dat er iets niet klopt

Dol was ook een rustige pup..wilde niet mee lopen..kon rustig tien minuten naar een eend of gewoon in de lucht kijken.
Ik vond haar een verademing na drukke Banjer.

Ik ken een labradoodle met een ziekte waar ie heel rustig van werd. Ff kwijt welke..

Manu ligt vanaf pup al heel snel op de grond als we even stilstaan. Hij doet het nu nog. Ik heb me er eigenlijk nog nooit zorgen om gemaakt. Hij is nu 3.

Als ik het zo lees dan zal ik het indd waarschijnlijk wel getroffen hebben met een rustige pup. Was ook op zoek naar een rustig labradoodle teefje, maar is natuurlijk altijd de vraag of je daar ook mee thuis komt. Heb hiervoor een kruising jackrussel friese staby gehad en die was pas rustig een uur voor ze dood ging (heel plotseling, geknapte buiktumor). Dus denk dat onbewust daar wel een beetje vrees vandaan komt. Ik vraag gewoon de da om even extra dr hartje goed te luisteren en hou haar sowieso goed in de gaten.
Dankjewel allemaal voor het meedenken!

Ben trouwens nog wel benieuwd naar die ziekte die die labradoodle had waar die zo rustig van werd, zal even googlen en kijken of ik wat kan vinden.

Millie is ook een beetje zo. Gaat continu bij mijn voeten liggen, ook in het bos en op puppycursus. Desnoods bij iemand anders voeten, als dat beter uitkomt. Maarrrr, ze heeft wel momenten dat ze superdruk aan het spelen en rennen is. Als dat niet zo was, zou ik me wel een beetje zorgen maken...

Je kunt een rustig hondje hebben, maar het kan ook zijn dat er iets niet helemaal ok is met de heupen of dat het hartje niet helemaal ok is.
Als je ongerust bent zou ik de DA even vragen om haar daarop extra te bekijken.
Niet dat daar bij een pup al erg veel over is te zeggen, maar een kleine indicatie kan misschien wel gegeven worden.

Cashel Vale schreef:Ik zou het wel ter sprake brengen, zeker als je gevoel zegt dat er iets niet klopt

Maandoodle schreef:Als ik het zo lees dan zal ik het indd waarschijnlijk wel getroffen hebben met een rustige pup. Was ook op zoek naar een rustig labradoodle teefje, maar is natuurlijk altijd de vraag of je daar ook mee thuis komt. Heb hiervoor een kruising jackrussel friese staby gehad en die was pas rustig een uur voor ze dood ging (heel plotseling, geknapte buiktumor). Dus denk dat onbewust daar wel een beetje vrees vandaan komt. Ik vraag gewoon de da om even extra dr hartje goed te luisteren en hou haar sowieso goed in de gaten.
Dankjewel allemaal voor het meedenken!

Ben trouwens nog wel benieuwd naar die ziekte die die labradoodle had waar die zo rustig van werd, zal even googlen en kijken of ik wat kan vinden.

Ik weet het alweer. Volgens mij was het de ziekte van Addison.

Doet die jongste van mij ook En het liefst met alle poten uitgestrekt. Ik heb er eigenlijk niet zo bij stilgestaan, vind het wel fijn dat ze niet druk om zich heen aan het loeren is maar gewoon het vertrouwen heeft om zich ter aarde te storten als ik stilsta Ik kan me niet herinneren dat Izzy dit ook deed als pup...die ging/gaat gewoon zitten of blijft staan.

Volgens mij ben ik de trimster Ik vond haar relaxed, maar wel alert. Ik had zeker niet het idee met een zieke hond te maken te hebben. Wel was ze erg rustig voor een pup van die leeftijd, maar volgens mij is het ook wel een beetje een "mijn maak je de pis niet lauw" type. Dat als je haar loslaat en zelf op een bankje gaat zitten dat ze dan bij je komt, herken ik ook wel van mijn honden, alleen Penny gaat op verkenning, die andere twee vinden dat saaaaaaai. En gaan bij me zitten of liggen.

Maar als ik iets geleerd heb de afgelopen jaren is om naar mijn gevoel te luisteren. Als jij denkt dat er iets niet goed is, dan zal ik haar laten nakijken door een dierenarts.

Saschesfloor schreef:Volgens mij ben ik de trimster Ik vond haar relaxed, maar wel alert. Ik had zeker niet het idee met een zieke hond te maken te hebben. Wel was ze erg rustig voor een pup van die leeftijd, maar volgens mij is het ook wel een beetje een "mijn maak je de pis niet lauw" type. Dat als je haar loslaat en zelf op een bankje gaat zitten dat ze dan bij je komt, herken ik ook wel van mijn honden, alleen Penny gaat op verkenning, die andere twee vinden dat saaaaaaai. En gaan bij me zitten of liggen.

Maar als ik iets geleerd heb de afgelopen jaren is om naar mijn gevoel te luisteren. Als jij denkt dat er iets niet goed is, dan zal ik haar laten nakijken door een dierenarts.

Wat grappig om jou hier tegen te komen!.De hondenwereld is een kleine wereld

Ze heeft gelukkig echt wel haar drukke en dwaze momentjes en dan kan ze echt als een dolle tekeer gaan, vooral als ze aan het spelen is met een andere hond.
Als ik 1 deze dagen bij de da ben zal ik haar voor de zekerheid extra laten controleren en dan krijg ik hopelijk de bevestiging dat alles ok is.

Volg je gevoel. Ik heb het met de hond van mijn zus gehad. Amerikaanse bulldog. Was geen erg drukke pup. Maar visite en andere honden werden altijd meer dan uitbundig begroet. Maar toen ze met 9 maanden langere tijd bij mij logeerde viel mij op dat het dus echt alleen die korte momenten van overenthousiasme was. En dat ze verder heel rustig was. Wilde 's avonds niet uit de bench komen.

Ik plaatste hier toen ook een bericht op het forum. Er werd hartproblemen gedacht. Ik gaf het mijn zus mee toen ze haar hond weer ophaalde. Ik had het niet pluis gevoel, maar wist niet precies wat.

In de week erna begon ze ook nog kreupel te lopen. Kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd dat ik te veel met haar had gedaan (want tja ik deed zo veel met Kay, maar de helft van de tijd wilde Floor niet mee en hoefde dat dus ook niet). Die week werd hd-e aan beide kanten gediagnostiseerd en met spoed aan beide kanten tegelijk geopereerd.

Onderbuik gevoel altijd volgen. Floor zag er ook niet uit als een zieke pup. Was ook lekker speels en gek verder, het onderbuik gevoel kwam ook pas toen ik haar langere tijd in mijn eigen huis meemaakte. Ik geloof niet zo zeer in rustige pups . Alhoewel 12 weken dan zijn het echt nog wel hummels. Het echte drukke komt meestal nog wel wat weken later. Floor was rustig, maar ik ken nog meer rustige honden en eigenlijk kwam er vroeg of laat altijd wel een medische verklaring voor. Zo vergeet ik Tefka ook niet. Hoe geweldig ik zijn manier van opvoeden van pups ook vond (waaronder ook mijn Kay) ergens toch een onderbuik gevoel. Uiteindelijk kwam naar voren toen hij geopereerd moest worden dat hij toch een zwaar hard probleem had. Enkele weken later (zonder operatie) overleden.

Checken, in de gaten houden en verder maar gewoon genieten van een rustige pup?

Vandaag zijn we bij de da geweest voor Maan dr 3e enting. Ik heb gelijk mijn zorgen geuit over hoe rustig/relaxed ze is. Hij heeft haar extra gecontroleerd en niets gevonden, gewoon een gezond en inderdaad erg relaxte pup. Hij gaf de tip om nog bij de baasjes van haar nestgenootjes na te vragen of die ook zo zijn, wellicht zit het in dr genen. Dit ga ik doen, ben wel nieuwsgierig.

Al met al ziet het er goed uit en ga ik gewoon lekker genieten van mijn relaxte pup.

Super fijn! Toch wel geruststellend dat er medisch niets aan de hand is.

Ik heb er ook zo eentje;p Die is altijd al rustig geweest. Toen ze paar jaar oud was nog alles laten checken, bloed prikken enz.. maar niks gevonden. Het is gewoon een suffe muts