Branco 18-03-2005 - 05-07-2016
Geplaatst: 15 jul 2016 22:24
Ik kan het amper posten. Al vele dagen hik ik er tegenaan. Mijn ogen lopen alweer vol als ik eraan denk...
De ene dag was hij nog helemaal goed. Hij had lekker gewandeld, lekker gegeten, 's avonds nog praatjes gehad tegen andere honden en genoten van zijn avondsnack. Hij ging slapen als altijd.
De volgende ochtend was hij niet lekker. Bij de dierenarts bleek zijn hart ernstig vergroot en zijn longen enigzins in de verdrukking. Een volledig acuut hartprobleem. Hij zou nog naar een specialist, maar dat mocht hij niet meer halen...
Hij is bij mijn ouders thuis, in mijn armen, overleden...
Voor hem een prachtige dood; de ene dag doe je alles wat je wilt, voel je je prima, de volgende dag overlijd je vrij vlot en met weinig lijden.
Ik kan niets schrijven wat hem voldoende eer aan zou doen, en door de tranen zie ik al bijna niets meer.
Ik kan geen foto erbij doen, ik kan geen woorden zeggen.... daarom kopieer ik maar wat dat ik toen op Facebook wist te schrijven, en laat het daarbij....
Ik blijf aan je denken, Knorro... Branco, Brannie, Branneman, Fender, Big, Kolonel Biggemans... liefhebber van "Merde du Chat", leverworst, kipstrips, pensrolletjes en koekjes... knuffelhond, kusjeshond, met je pootjes op me klimmen voor een kus en omhelzing. Ik wilde dat ik al die dingen nog een laatste keer kon doen met jou. Voor de duvel niet bang, betrouwbaar en lief. Met jou kon ik mijn ontspannen rondje lopen....
Ik blijf aan je denken....
Branco mocht 11 jaar, 3 maanden, twee weken en vier dagen oud worden.
Ik hou meer van hem, en zal hem erger missen, dan woorden kunnen zeggen.
De ene dag was hij nog helemaal goed. Hij had lekker gewandeld, lekker gegeten, 's avonds nog praatjes gehad tegen andere honden en genoten van zijn avondsnack. Hij ging slapen als altijd.
De volgende ochtend was hij niet lekker. Bij de dierenarts bleek zijn hart ernstig vergroot en zijn longen enigzins in de verdrukking. Een volledig acuut hartprobleem. Hij zou nog naar een specialist, maar dat mocht hij niet meer halen...
Hij is bij mijn ouders thuis, in mijn armen, overleden...
Voor hem een prachtige dood; de ene dag doe je alles wat je wilt, voel je je prima, de volgende dag overlijd je vrij vlot en met weinig lijden.
Ik kan niets schrijven wat hem voldoende eer aan zou doen, en door de tranen zie ik al bijna niets meer.
Ik kan geen foto erbij doen, ik kan geen woorden zeggen.... daarom kopieer ik maar wat dat ik toen op Facebook wist te schrijven, en laat het daarbij....
Ik blijf aan je denken, Knorro... Branco, Brannie, Branneman, Fender, Big, Kolonel Biggemans... liefhebber van "Merde du Chat", leverworst, kipstrips, pensrolletjes en koekjes... knuffelhond, kusjeshond, met je pootjes op me klimmen voor een kus en omhelzing. Ik wilde dat ik al die dingen nog een laatste keer kon doen met jou. Voor de duvel niet bang, betrouwbaar en lief. Met jou kon ik mijn ontspannen rondje lopen....
Ik blijf aan je denken....
Branco mocht 11 jaar, 3 maanden, twee weken en vier dagen oud worden.
Ik hou meer van hem, en zal hem erger missen, dan woorden kunnen zeggen.
Sterkte 
heel veel sterkte 
