Het HondenForum

Even van mij afschrijven hoor... Bedankt voor degenen die de moeite nemen om het te lezen.

Onze eerste hond is super makkelijk (een beetje sloom) van karakter. Kan met alles en iedereen, behalve met drukke reuen. Hij kan ook overal mee naartoe.
Onze 2e hond is druk, fanatiekeling. Een super hond voor het gezin, maar niet voor vreemden of vreemde honden. Ik merk dat ook zij graag overal bij zou willen zijn. Maar vaak laat ik haar toch thuis of buiten omdat ze mentaal te veel in conflictgedrag zit.

Ik wordt zelf heen en weer geslingerd tussen wat ik veelal lees en denk...
Ik ben zelf iemand die mijn honden graag meeneemt een dag en er zo lekker op uit trekt.
Naar een rustig terras of restaurant.
Soms denk ik: mijn jongste hond toch meenemen: (1,5 jr) streng bij me houden, geen millimeter ruimte geven en vaker corrigeren en strak sturing geven ('ouderwetse manier'). Of juist kiezen voor haar mentale rust en thuislaten en wachten of ze het ooit aan gaat kunnen (of nooit en me daarbij neerleggen). Als ik alle nieuwe methodes lees en doe denk ik wel eens: dit past voor geen meter. Bij mijn oudere hond past het juist weer wel. Terwijl het juist mooi zou zijn als zij het ook op de nieuwe, altijd positieve manier gaat leren.

Achja.... Even hart luchten.

als je haar thuislaat en ze uit situaties gehouden wordt die niet zo lekker lopen zal ze het vast en zeker nooit leren.
geen enkele hond is hetzelfde en wat voor de ene hond super werkt is een ramp voor de andere.
pas je opvoeding aan je hond aan, daar kom je het verst mee.

je kunt overigens best strikt en consequent zijn zonder in het negatieve te vervallen.

Ja dat vind ik ook wel. Een terras of restaurant van de buitenkant aanschouwen (ook al scheelt het maar 1 meter of 2 meter) is toch anders dan er in staan/zitten. Alhoewel ik haar dan strak bij me kan houden, vraag ik me toch wel af hoe ik in zo'n situatie het het beste kan 'omturnen'. Met een rustig terras beginnen is natuurlijk het best.... Maar ik weet niet in hoeverre ik de omgeving precies kan managen. Aan de rand van het terras zitten met overzicht is het best?

*terras is maar een willekeurig voorbeeld.

Ik heb ook twee zeer verschillende honden. Als ze allebei meegaan staat de oudste (de stabiele) aan het eind van een langere riem aan zijn sociale contacten te werken, terwijl ik van de jongste eis dat hij naast of onder mijn stoel afligt. Veel werk, maar zo langzamerhand kan ook de jongste hond meer vrijheid aan (en krijgt die dan ook).

Zo als René al zegt, als je hem niet meeneemt leert hij het zeker niet.

ik denk niet teveel na. ik doe het gewoon en handel als de tijd daar is. hoe ik handel dat zie ik dan wel want dat ligt ook aan de situatie. je kan alles wel willen plannen maar de tijd beslist anders.
ellen

Riromi schreef:Ja dat vind ik ook wel. Een terras of restaurant van de buitenkant aanschouwen (ook al scheelt het maar 1 meter of 2 meter) is toch anders dan er in staan/zitten. Alhoewel ik haar dan strak bij me kan houden, vraag ik me toch wel af hoe ik in zo'n situatie het het beste kan 'omturnen'. Met een rustig terras beginnen is natuurlijk het best.... Maar ik weet niet in hoeverre ik de omgeving precies kan managen. Aan de rand van het terras zitten met overzicht is het best?

*terras is maar een willekeurig voorbeeld.

mijn herplaatsertje heeft wat moeite met mannen die haar richting op komen, ik heb haar met dat gedrag gekregen en heb geen idee waarom dat zo is.
toen mijn auto een tijdje geleden gekeurd moest worden ben ik met haar tussen mijn benen, schuin voor de deur van de garage gaan zitten; we konden de in- en uitlopende mensen goed zien en ze moesten ook langs ons heen om naar binnen te gaan, maar er was toch genoeg afstand tussen die mensen en ons zodat het niet spannender was dan nodig en vixen rustig, zij het wat gespannen, bleef zitten.
elke keer als ze verstijfde (en dat kon ik voelen doordat ze tussen mijn benen zat) en/of bromde, gaf ik aan met mijn stem dat dat niet nodig was en juist door de afstand en mijn geruststellende gepraat tegen haar bleef ze na een tijdje gewoon rustig, ze verstijfde niet meer en bromde ook niet meer en bekeek al die mensen op haar gemakje.
soms wilden mensen wat tegen haar zeggen of dichterbij komen, maar dat heb ik steeds afgekapt, heel rustig en zonder stemverheffing omdat vix anders daar weer op gereageerd zou hebben en dat wou ik nou juist voorkomen.

wat ik met dit verhaal wil zeggen is: kijk naar je hond, je ziet wat nog goed en ontspannen is en wat dat niet (meer) is.
ik kan van hier af niet bepalen wat je hond aankan.
misschien moet je wel beginnen op 20 meter afstand van dat terras en misschien moet je dat nog wel een keer of wat herhalen voordat ze daar op haar gemak is en je wat dichterbij kunt gaan zitten om het allemaal weer opnieuw te doen totdat je uiteindelijk op het terras zelf belandt.

om het bij dat terras te houden

@renee-uk
Bedankt voor het delen van je praktijk ervaring. Heb ik zeker wat aan.

Op twee meter afstand is het inmiddels erg goed te doen.
Behalve met mensen die zich a typisch gedragen. Laatst zegt een moeder (redelijk recht voor de neus van mijn hond, zat 2 meter tussen) tegen haar kind: kom we gaan rennen wie het eerst bij de auto is. De spanning schiet er dan meteen in. Eigenlijk een zonde moment, maar die dingen kunnen gebeuren.

@zorromax
Meestal vind ik 2 honden erg leuk. Wat de ene hond niet heeft vind ik in de andere hond. Maar ieder voordeel heeft ook zijn nadeel natuurlijk. (En andersom).
Hoe beter die luistert hoe meer vrijheid inderdaad.

ellen en de birmanen schreef:ik denk niet teveel na. ik doe het gewoon en handel als de tijd daar is. hoe ik handel dat zie ik dan wel want dat ligt ook aan de situatie. je kan alles wel willen plannen maar de tijd beslist anders.
ellen

Dit is mijn grootste issue denk ik. Te veel plannen en te veel op alles voorbereid willen zijn.

Ik laat mijn reu regelmatig thuis en neem alleen mijn 2 teven mee. Er is dan wel iemand thuis voor Jace of er komt regelmatig iemand om hem te laten plassen.
Jace is heel pittig naar andere reuen en is snel opgewonden van alle drukte om hem heen.
Vroeger meende ik dat ik hem overal mee naar toe moest nemen.
Maar ik had dan zelf vaak de handen vol en Jace had geen leuke dag. Mijn 2 teven merk ik totaal niet, die gaan en kunnen overal mee naar toe.
Dus ik maak het mezelf makkelijker en doe er Jace een plezier mee door hem lekker thuis te laten.
Als we weer thuis zijn gaan we altijd naar onze schapen en mag hij nog drijven, dan is zijn dag helemaal goed.

Als Jace toch meegaat lukt dat ook wel. Ik moet dan alleen heel goed oppassen, hem stevig in de hand houden.
Wij gaan bijv met alle 3 de honden kamperen in Zuid-Frankrijk. En dat gaat heel goed. Er is wel steeds iemand bij de caravan, zodat er geen vreemde honden of kinderen bij Jace in de buurt komen. En als ik naar de bakker loop, dan gaan de 2 teven mee, gewoon los naast de fiets, ik leg ze voor het winkeltje neer (ik heb er zicht op) en fiets weer terug.
Dat zou ik met Jace niet kunnen, die zou er direct vandoor gaan als hij iets ziet wat interessant is.

Ik heb in de afgelopen 11 jaar met Jace heel veel geleerd.
We hebben hem overal mee naartoe genomen, heel veel met hem gedaan, geoefend, getraind.
Maar ik merkte steeds vaker dat ik hem met bepaalde situaties geen plezier deed.

Odi schreef:Ik laat mijn reu regelmatig thuis en neem alleen mijn 2 teven mee. Er is dan wel iemand thuis voor Jace of er komt regelmatig iemand om hem te laten plassen.
Jace is heel pittig naar andere reuen en is snel opgewonden van alle drukte om hem heen.
Vroeger meende ik dat ik hem overal mee naar toe moest nemen.
Maar ik had dan zelf vaak de handen vol en Jace had geen leuke dag. Mijn 2 teven merk ik totaal niet, die gaan en kunnen overal mee naar toe.
Dus ik maak het mezelf makkelijker en doe er Jace een plezier mee door hem lekker thuis te laten.
Als we weer thuis zijn gaan we altijd naar onze schapen en mag hij nog drijven, dan is zijn dag helemaal goed.

Als Jace toch meegaat lukt dat ook wel. Ik moet dan alleen heel goed oppassen, hem stevig in de hand houden.
Wij gaan bijv met alle 3 de honden kamperen in Zuid-Frankrijk. En dat gaat heel goed. Er is wel steeds iemand bij de caravan, zodat er geen vreemde honden of kinderen bij Jace in de buurt komen. En als ik naar de bakker loop, dan gaan de 2 teven mee, gewoon los naast de fiets, ik leg ze voor het winkeltje neer (ik heb er zicht op) en fiets weer terug.
Dat zou ik met Jace niet kunnen, die zou er direct vandoor gaan als hij iets ziet wat interessant is.

Ik heb in de afgelopen 11 jaar met Jace heel veel geleerd.
We hebben hem overal mee naartoe genomen, heel veel met hem gedaan, geoefend, getraind.
Maar ik merkte steeds vaker dat ik hem met bepaalde situaties geen plezier deed.

Ik begrijp je helemaal.
Bij ons kan er alleen niet altijd iemand achter blijven.
Niet dat dat het punt moet zijn...

Maar het punt is dat ik wel aan haar zie dat ze erbij zou willen zijn.
Wij zijn het centrum van haar universum zo ongeveer.
Wat weegt voor haar/ons meer: haar erbij hebben, of makkelijkere situatie.....

Misschien kun je een tijdje haar alleen op pad nemen om dingen te laten gewennen? Dat betekent dat je de ander een periode even alleen moet laten, maar kun je wel zien hoe zij zich gedraagt als ze alleen op pad is met je, en bijvoorbeeld op een terras na een wandeling iets nuttigt.
Haar gedrag kan anders zijn dan als de andere hond erbij is.

Als je alleen op pad bent kun je ook meer je bezig houden met haar en het gedrag wat je niet wenselijk vind.

Het klinkt een beetje herkenbaar hoor. Ik had een eerste hond die overal mee naar toe kon en rustig aan mijn voeten lag op een terras, en de tweede was erg druk en snel afgeleid wat het wat lastiger maakte om rustig ergens te gaan zitten. Zeker met allebei de honden erbij.
Eerlijk gezegd heb ik me er toen een beetje bij neergelegd dat het samen gewoon niet echt te doen was, zelf vond ik er geen zier aan op die manier en de honden dan dus ook niet
Toen de andere hond doodging kon het ineens allemaal wel en was ze ook een stuk rustiger.

Mijn Bowie was al jonge hond erg hoog in energie, druk en niet zo tolerant, toch heb ik haar altijd meegenomen.
Uiteraard niet naar drukke markten ofzo maar naar elke wandeling op het strand, bos of hei lekker een terras op, rustiger plekje opzoeken en bakkie doen... inmiddels heb ik de perfecte terras hond al een paar jaar, ze gaat heerlijk liggen en vind het prima.

blondie schreef:Misschien kun je een tijdje haar alleen op pad nemen om dingen te laten gewennen? Dat betekent dat je de ander een periode even alleen moet laten, maar kun je wel zien hoe zij zich gedraagt als ze alleen op pad is met je, en bijvoorbeeld op een terras na een wandeling iets nuttigt.
Haar gedrag kan anders zijn dan als de andere hond erbij is.

Als je alleen op pad bent kun je ook meer je bezig houden met haar en het gedrag wat je niet wenselijk vind.

Het klinkt een beetje herkenbaar hoor. Ik had een eerste hond die overal mee naar toe kon en rustig aan mijn voeten lag op een terras, en de tweede was erg druk en snel afgeleid wat het wat lastiger maakte om rustig ergens te gaan zitten. Zeker met allebei de honden erbij.
Eerlijk gezegd heb ik me er toen een beetje bij neergelegd dat het samen gewoon niet echt te doen was, zelf vond ik er geen zier aan op die manier en de honden dan dus ook niet
Toen de andere hond doodging kon het ineens allemaal wel en was ze ook een stuk rustiger.

Veel alleen met haar op pad doe ik juist.
Gaat inderdaad beter dan met 2 omdat mijn hoofd ook een keer vol zit van het opletten natuurlijk
Beide mijn honden zijn nog relatief jong. Maar ik kan me voorstellen dat het verschil maakt als er 1 wegvalt... Niet leuk natuurlijk, r.i.p.

jacq1970 schreef:Mijn Bowie was al jonge hond erg hoog in energie, druk en niet zo tolerant, toch heb ik haar altijd meegenomen.
Uiteraard niet naar drukke markten ofzo maar naar elke wandeling op het strand, bos of hei lekker een terras op, rustiger plekje opzoeken en bakkie doen... inmiddels heb ik de perfecte terras hond al een paar jaar, ze gaat heerlijk liggen en vind het prima.

Op zo'n reactie hoopte ik