15 jaar
Geplaatst: 10 mei 2016 16:20
All good things must come to an end.
En dat gaat gebeuren. Vrijdag.
Tussen 2 en 4 zal de DA hier zijn om het definitieve einde van onze "eerste ronde" honden te bewerkstelligen. Egan en Sam gaan samen.
Niet omdat ze zoveel van elkaar houden, Egan heeft altijd problemen met Sam gehad.
Maar omdat het op is. En omdat we dan liever in 1 keer afscheid nemen.
Sams lijf is op. Hij heeft zijn spieren, die zijn leven zolang gerekt hebben, verloren. Zijn achterhand kan hem nauwelijks meer ondersteunen. De bult onder zijn oksel is groot en hard. Hij is bijna helemaal doof, en de laatste weken slaapt hij zo diep dat hij het niet eens merkt als ik zijn eten geef. Gisteravond had hij een klein insult.
Egans geest is op. Een oude mopperpot was hij altijd al, maar nu ziet hij soms het verschil niet eens meer tussen Fitz, zijn grote vriend, en Flow, waar hij een hekel aan heeft. Hij weet niet langer waar de deuren zitten, denkt dat de bedstee zijn kamer is, en snapt niet meer hoe hij het kattenluik moet gebruiken om naar buiten te gaan. Ook is hij sinds een paar weken compleet onzindelijk.
14 en een half jaar geleden kwam Egan in ons leven. Een jack russell puppie. Zo schattig, met zijn beginnende ruwe haartjes. Zo stoer, met zijn grote bekkie.
Egan was mijn therapie. Mijn redding. Voor hem moest ik opstaan, voor hem moest ik regelmaat hebben. Voor hem moest ik naar buiten. En dat deden we, samen.
Al snel maakte hij vrienden met Chello en Ghaya, de 2 duitse herders van verderop in de straat. Coyo kwam bij ons. Daarna Ulic bij ons en Woopy bij hen. Kayleigh bij ons en Hera bij hen.
Vlak voordat we allemaal verhuisden naar de twee onder een kap, waar ze met z'n allen een roedel zouden gaan vormen, kwam Sam erbij. Een half jaar oude labkruising uit het asiel. Met rampzalige heupen, bleek al snel. Eenmaal verhuisd kwam Kimba er nog bij, Sams vriendin en kennelmaatje.
Een roedel van 10. Met diverse opvangers hier en daar.
Ghaya was de eerste die overleed. Onze buren verhuisden, met Chello, Woopy, Hera en Kimba. En in de jaren daarna dunde de originele roedel langzaam uit.
Tot dit punt. Nu is het dinsdag 4 uur. Over 3 dagen zal de originele roedel opgehouden zijn te bestaan. Zo'n ontzettend ongrijpbaar gevoel van verlies.
Natuurlijk zijn er nieuwe honden gekomen. Bij ons Fitz, Flow en Maddie. Bij hen Cash en Flori. Nieuwe honden die een leuke gelegenheidsroedel vormen op de momenten dat ze samen zijn.
Maar de roedel zoals toen, dat komt nooit weer.
De komende 3 dagen ga ik mijn geliefde oude bejaarden verwennen. En als het vrijdag dan zover is, laat ik ze in alle rust en liefde gaan. En ze begraven bij de anderen.
En zal ik de roedel herdenken waar het allemaal mee begon...
Chello, Ghaya, Egan, Coyo, Ulic, Woopy, Kayleigh, Hera, Sam en Kimba. Allemaal weer samen. Bijna. Niet te veel ruzie maken, oké?
Sam, en vooral Egan. Jullie waren er altijd. Jullie zijn overal bij geweest. En nu. Nu moeten we zonder jullie verder. Bijna mijn hele volwassen leven waren jullie er. Het zal zo gek zijn zonder jullie...
A good thing will end. A thing of love, joy and a lot of life-lessons. A thing that lasted almost 15 years. Thank you all, my friends.
En dat gaat gebeuren. Vrijdag.
Tussen 2 en 4 zal de DA hier zijn om het definitieve einde van onze "eerste ronde" honden te bewerkstelligen. Egan en Sam gaan samen.
Niet omdat ze zoveel van elkaar houden, Egan heeft altijd problemen met Sam gehad.
Maar omdat het op is. En omdat we dan liever in 1 keer afscheid nemen.
Sams lijf is op. Hij heeft zijn spieren, die zijn leven zolang gerekt hebben, verloren. Zijn achterhand kan hem nauwelijks meer ondersteunen. De bult onder zijn oksel is groot en hard. Hij is bijna helemaal doof, en de laatste weken slaapt hij zo diep dat hij het niet eens merkt als ik zijn eten geef. Gisteravond had hij een klein insult.
Egans geest is op. Een oude mopperpot was hij altijd al, maar nu ziet hij soms het verschil niet eens meer tussen Fitz, zijn grote vriend, en Flow, waar hij een hekel aan heeft. Hij weet niet langer waar de deuren zitten, denkt dat de bedstee zijn kamer is, en snapt niet meer hoe hij het kattenluik moet gebruiken om naar buiten te gaan. Ook is hij sinds een paar weken compleet onzindelijk.
14 en een half jaar geleden kwam Egan in ons leven. Een jack russell puppie. Zo schattig, met zijn beginnende ruwe haartjes. Zo stoer, met zijn grote bekkie.
Egan was mijn therapie. Mijn redding. Voor hem moest ik opstaan, voor hem moest ik regelmaat hebben. Voor hem moest ik naar buiten. En dat deden we, samen.
Al snel maakte hij vrienden met Chello en Ghaya, de 2 duitse herders van verderop in de straat. Coyo kwam bij ons. Daarna Ulic bij ons en Woopy bij hen. Kayleigh bij ons en Hera bij hen.
Vlak voordat we allemaal verhuisden naar de twee onder een kap, waar ze met z'n allen een roedel zouden gaan vormen, kwam Sam erbij. Een half jaar oude labkruising uit het asiel. Met rampzalige heupen, bleek al snel. Eenmaal verhuisd kwam Kimba er nog bij, Sams vriendin en kennelmaatje.
Een roedel van 10. Met diverse opvangers hier en daar.
Ghaya was de eerste die overleed. Onze buren verhuisden, met Chello, Woopy, Hera en Kimba. En in de jaren daarna dunde de originele roedel langzaam uit.
Tot dit punt. Nu is het dinsdag 4 uur. Over 3 dagen zal de originele roedel opgehouden zijn te bestaan. Zo'n ontzettend ongrijpbaar gevoel van verlies.
Natuurlijk zijn er nieuwe honden gekomen. Bij ons Fitz, Flow en Maddie. Bij hen Cash en Flori. Nieuwe honden die een leuke gelegenheidsroedel vormen op de momenten dat ze samen zijn.
Maar de roedel zoals toen, dat komt nooit weer.
De komende 3 dagen ga ik mijn geliefde oude bejaarden verwennen. En als het vrijdag dan zover is, laat ik ze in alle rust en liefde gaan. En ze begraven bij de anderen.
En zal ik de roedel herdenken waar het allemaal mee begon...
Chello, Ghaya, Egan, Coyo, Ulic, Woopy, Kayleigh, Hera, Sam en Kimba. Allemaal weer samen. Bijna. Niet te veel ruzie maken, oké?
Sam, en vooral Egan. Jullie waren er altijd. Jullie zijn overal bij geweest. En nu. Nu moeten we zonder jullie verder. Bijna mijn hele volwassen leven waren jullie er. Het zal zo gek zijn zonder jullie...
A good thing will end. A thing of love, joy and a lot of life-lessons. A thing that lasted almost 15 years. Thank you all, my friends.
