Het HondenForum

Ik moet echt leren accepteren dat Sarah nooit meer helemaal de Sarah van vroeger wordt.
In een langzame stap schommelt ze met de kont, in draf mankt ze met de rechter achterpoot.
Die rechter achterpoot blijft wat problematisch.
Ze verstapt zich er vaak mee.
De katten van de buren worden met haar konijnehipjesgalop toch nog wel stoer weggejaagd.
Staart gaat dan wel weer fier omhoog.
Toch kan het balletje haar niet bekoren

Ik moet dat alles leren accepteren.
Buiten dat ze nog genezende is van de hernia is het ook gewoon een oud besje met gebrekjes die bij het ouder worden horen.
Er valt nog veel te veel van haar te genieten om me onnodig druk te maken.

Maar dat valt niet mee

Ik heb ook moeite met het ouder worden van Bigboy.
Je ziet gewoon veranderingen die je liever niet ziet.
Ik merk gewoon dat het voor Bigboy heel moeilijk is nu met de verhuizing helemaal volgen kan hij het niet meer.
Word daardoor heel aanhankelijk en blijft heel dicht bij mij in de buurt.

Als hij een dag naar mijn ouders moet dan is hij 's avonds helemaal uitgeput.
Terwijl Bros het helemaal geweldig vind dat het hier in huis steeds kaler word, vind Bigboy het allemaal maar eng en word daardoor onzeker.
Hij staat soms midden in de woonkamer voor zich uit te staren en een beetje wiebelig op zijn poten.
Maar 's morgens als ik het eten klaarmaak is hij echt weer een jonge hond.
Kwispelen en rondjes draaien eten eten eten

Moeilijk is het zeker maar ook deze fase heeft wel zijn charme

Helaas, helaas, helaas leven ze gewoon niet lang genoeg
Heel belangrijk om elk moment van ze te genieten

mijn ziel en zaligheid zou ik gegeven hebben om mijn jan oud te zien worden, mijn ouwe krakkemikkige gina nog een paar jaar bij me te mogen houden en mijn rietje nog een paar fijne jaren te mogen geven.

sarah is er nog, ik zou mijn zegeningen maar tellen als ik jou was!

Het afscheid komt in kleine stukjes....dat valt niet mee. Gelukkig weten ze zelf van niets.

renee-uk schreef:mijn ziel en zaligheid zou ik gegeven hebben om mijn jan oud te zien worden, mijn ouwe krakkemikkige gina nog een paar jaar bij me te mogen houden en mijn rietje nog een paar fijne jaren te mogen geven.

sarah is er nog, ik zou mijn zegeningen maar tellen als ik jou was!

teckeltoos schreef:Er valt nog veel te veel van haar te genieten om me onnodig druk te maken.

teckeltoos schreef:

renee-uk schreef:mijn ziel en zaligheid zou ik gegeven hebben om mijn jan oud te zien worden, mijn ouwe krakkemikkige gina nog een paar jaar bij me te mogen houden en mijn rietje nog een paar fijne jaren te mogen geven.

sarah is er nog, ik zou mijn zegeningen maar tellen als ik jou was!

teckeltoos schreef:Er valt nog veel te veel van haar te genieten om me onnodig druk te maken.

teckeltoos schreef:Maar dat valt niet mee

renee-uk schreef:

teckeltoos schreef:

renee-uk schreef:mijn ziel en zaligheid zou ik gegeven hebben om mijn jan oud te zien worden, mijn ouwe krakkemikkige gina nog een paar jaar bij me te mogen houden en mijn rietje nog een paar fijne jaren te mogen geven.

sarah is er nog, ik zou mijn zegeningen maar tellen als ik jou was!

teckeltoos schreef:Er valt nog veel te veel van haar te genieten om me onnodig druk te maken.

teckeltoos schreef:Maar dat valt niet mee

Wat wil jij nou eigenlijk ?!


Het is voor mij ook voor het eerst dat ik een hond oud krijg.
Mijn eerste teckel is doodgereden door een werknemer op het parkeerterrein van Peter zijn bedrijf
de tweede is verdronken
de derde is vergiftigd door de buren die (de toen nog zwaar giftige) slakkenkorrels in onze tuin had gestrooid.
Dus ik mijn portie ook wel gehad wat betreft te vroeg afscheid te moeten nemen.
Sarah IS mijn zegening.

Gaat nu de negeer modus aanzetten

teckeltoos schreef:Het is voor mij ook voor het eerst dat ik een hond oud krijg.
Mijn eerste teckel is doodgereden door een werknemer op het parkeerterrein van Peter zijn bedrijf
de tweede is verdronken
de derde is vergiftigd door de buren die (de toen nog zwaar giftige) slakkenkorrels in onze tuin had gestrooid.
Dus ik mijn portie ook wel gehad wat betreft te vroeg afscheid te moeten nemen.
Sarah IS mijn zegening.

Dan krijg je voor het eerst te maken met het feit dat oude honden, net als oude mensen, niet meer alles kunnen wat ze als jonge hond wel konden
Dat vind je moeilijk ...........

Bekijk het eens anders?
Het is je deze keer gegund om lang van je hondje te genieten en deze veranderingen te mogen waarnemen.
Te leren hoe het is als een hond ouder wordt en de spieren en botjes niet meer zo gemakkelijk meegeven.
Inclusief het vaak wat zachtmoediger worden van oude honden (behalve waar het katten betreft ).

Er valt nog veel te veel van haar te genieten om me onnodig druk te maken.

Nou dan

En die oudjes zitten vol verrassingen
Alex, 11 jaar, vind ik oud worden, ging gisteren in eens weer met m'n sokken vandoor dat heeft hij al een dik jaar niet meer gedaan Probleem daarna was dat Vusi de sok over nam........ RIP sok

renee-uk schreef:mijn ziel en zaligheid zou ik gegeven hebben om mijn jan oud te zien worden, mijn ouwe krakkemikkige gina nog een paar jaar bij me te mogen houden en mijn rietje nog een paar fijne jaren te mogen geven.

Precies, heel herkenbaar voor iedereen die een hond heeft moeten afgeven die niet oud heeft mogen worden.

mosquito1980 schreef:En die oudjes zitten vol verrassingen
Alex, 11 jaar, vind ik oud worden, ging gisteren in eens weer met m'n sokken vandoor dat heeft hij al een dik jaar niet meer gedaan Probleem daarna was dat Vusi de sok over nam........ RIP sok

oei. Waar jij woont ga je niet even naar de zeeman voor nieuwe sokken

dat wordt

teckeltoos schreef:

renee-uk schreef:

teckeltoos schreef:

renee-uk schreef:mijn ziel en zaligheid zou ik gegeven hebben om mijn jan oud te zien worden, mijn ouwe krakkemikkige gina nog een paar jaar bij me te mogen houden en mijn rietje nog een paar fijne jaren te mogen geven.

sarah is er nog, ik zou mijn zegeningen maar tellen als ik jou was!

teckeltoos schreef:Er valt nog veel te veel van haar te genieten om me onnodig druk te maken.

teckeltoos schreef:Maar dat valt niet mee

Wat wil jij nou eigenlijk ?!


Het is voor mij ook voor het eerst dat ik een hond oud krijg.
Mijn eerste teckel is doodgereden door een werknemer op het parkeerterrein van Peter zijn bedrijf
de tweede is verdronken
de derde is vergiftigd door de buren die (de toen nog zwaar giftige) slakkenkorrels in onze tuin had gestrooid.
Dus ik mijn portie ook wel gehad wat betreft te vroeg afscheid te moeten nemen.
Sarah IS mijn zegening.

Gaat nu de negeer modus aanzetten

Dat ze zo'n mooie leeftijd bereikt is een zegening. Maar die kwaaltjes gun je ze niet.
Zouden ze maar gewoon gezond oud worden en opeens het batterijtje leeg.

Sterkte voor Sarah dat ze ermee leert leven en sterkte voor jou voor het accepteren.

LongFields schreef:

renee-uk schreef:mijn ziel en zaligheid zou ik gegeven hebben om mijn jan oud te zien worden, mijn ouwe krakkemikkige gina nog een paar jaar bij me te mogen houden en mijn rietje nog een paar fijne jaren te mogen geven.

Precies, heel herkenbaar voor iedereen die een hond heeft moeten afgeven die niet oud heeft mogen worden.

Ja, maar ik herken de bitter-zoete gevoelens over een ouder wordende hond ook wel.
Al overheerst bij mij de vertedering.
Het 'ach gut, de ouwe lul' gevoel

Miranda schreef:

LongFields schreef:

renee-uk schreef:mijn ziel en zaligheid zou ik gegeven hebben om mijn jan oud te zien worden, mijn ouwe krakkemikkige gina nog een paar jaar bij me te mogen houden en mijn rietje nog een paar fijne jaren te mogen geven.

Precies, heel herkenbaar voor iedereen die een hond heeft moeten afgeven die niet oud heeft mogen worden.

Ja, maar ik herken de bitter-zoete gevoelens over een ouder wordende hond ook wel.
Al overheerst bij mij de vertedering.
Het 'ach gut, de ouwe lul' gevoel

Dat overmoedige soms ja, in mijn geval deed Finn soms dingen die zijn lichaam helemaal niet meer aankonden. Sprong Bluf ineens op een hoge laadwagen, hoppa zie ik Finn ineens ook een aanloop nemen.
Hij kon helemaal niet meer hoog springen ik was er dus net op tijd bij om hem op te vangen
En dan inderdaad die kop van hem op die momenten
Maar ik kon dan wel weer janken als hij zijn evenwicht verloor en van een hellinkje rolde of omdat het veld wat hobbelig was en hij een paar keer dus omviel, dat zijn de bitterzoete momenten. Dan zie je daadwerkelijk dat het einde nadert.

Accepteren en helpen daar waar kan, het ze wat makkelijker maken en dingen verzinnen die leuk zijn en die ze nog kunnen.
Daar denk ik zelf nog aan terug, mijn huis vol met antislip matten zodat hij makkelijker op kon staan etc. een ander verklaarde je voor gek. Maar goed, die beseften niet hoe sterk de band is met je maatje.