Het HondenForum

Ik woon in een appartementencomplex waar ik drie trappetjes op/af moet als in naar thuiskom of wegga. Nu heb ik de poedeldametjes steeds opgepakt als ik de trap of/af loop, maar ik vind dat Patty dat eigenlijk best zelf kan. Ze springt ook vanaf de grond op de bank of op mijn bed en we moesten juist wat werken aan de bespiering van haar achterpootjes. Fleur zal ik het niet aandoen met die wieberende achterpootjes.

Dus vanmiddag even zitten proberen, met snoepjes op de treden neerleggen, maar ze blijft mooi op de grond staan. Volgen had ik ook nog aan gedacht. Het is wel een hondje dat graag iets met je wil doen, dus hoop ik haar wel zover te krijgen dat ze zelf de trappen hier op en af loopt. Het zijn ook geen steile trappen en het zijn brede betonnen treden. Is het een kwestie van engelengeduld of heeft iemand tips?

Ik ben van het doorpakken. Hophop, niet zeuren, gewoon meelopen, je hebt geen keus.
Niks geen gedoe met snoepjes, dat werkt meestal averechts, je maakt er een 'ding' van.
Naar beneden gaat vaak wat onbeheerst, dat kun je sturen door aan te lijnen en eventueel een hand tussen de schouderbladen (al is dat bij een herder gemakkelijker ).

Traplopen is hier niet noodzakelijk maar omdat ze boven slapen bij mij, is het wel makkelijk dat ze trap kunnen lopen.

Beike kon van jongs af aan al traplopen, hoe oud hij toen precies was weet ik niet meer.
Hij is nu bijna 10 jaar.
Naar boven ging wel gemakkelijker dan naar beneden.
Hoe ik het hem geleerd heb:
Hij kon zelfstandig naar boven lopen en naar beneden had hij wat begeleiding nodig.
Heb het hem destijds geleerd ( naar beneden lopen) door voor hem uit naar beneden te lopen ( gezicht naar hem toe) en hem aan te moedigen en te steunen/ tegen te houden voor het geval het mis zou gaan.
Inmiddels loopt hij al bijna 10 jaar de trap op- en af, zonder enig probleem.

Tinus durft alleen naar boven toe trap te lopen.
Als hij naar beneden moet, til ik hem altijd.
Misschien kan ik hem wel leren om naar beneden te lopen, maar van mij hoeft dat niet.
Hem optillen is een kleine moeite.
Tinus vind hoogtes vrij eng, dus ook mede daarom til ik hem naar beneden.

Daisy had vrij snel door hoe de trap werkte.
Naar boven ging erg makkelijk.
Naar beneden vond ze een beetje eng.
Heb haar de eerste keren tegelijk getild met Tinus ( was niet erg comfortabel tillen en was erg ongemakkelijk bewegen/vasthouden op de trap).
Na enkele keren zo de trap elke dag afgelopen te hebben, vond ik het niet zo fijn traplopen meer en heb ik Daisy geleerd om naar beneden te lopen.

Heb het bij haar als volgt gedaan:

Ik heb haar beneden aan de trap op de vierde trede gezet en heb haar aangemoedigd om naar beneden te lopen.
Eerst wou ze rechtsomkeert naar boven toe, maar uiteindelijk snapte ze dat ze naar beneden lopen moest.
Ik hield haar voorzichtig vast en zo liep ze naar beneden ( zonder riem of halsband).
Na twee dagen liep ze op een ochtend zo ineens Beike achterna naar beneden
Ik schrok wel een beetje, want ze deed het nogal onhandig.
Maar het ging elke dag beter en nu loopt ze trap alsof ze het al jaren doet.

Ik ga binnenkort proberen om Tinus ook op deze manier de trap naar beneden te leren lopen.
Maar het gaat Tinus vooral om de hoogte want dat vind hij eng.
Mocht het niet lukken met Tinus, dan til ik hem gewoon.
Ik vind dat niet zo erg.


Edit: Typ-fouten verbeterd en stukje tekst toegevoegd.

Miranda schreef:Ik ben van het doorpakken. Hophop, niet zeuren, gewoon meelopen, je hebt geen keus.
Niks geen gedoe met snoepjes, dat werkt meestal averechts, je maakt er een 'ding' van.
Naar beneden gaat vaak wat onbeheerst, dat kun je sturen door aan te lijnen en eventueel een hand tussen de schouderbladen (al is dat bij een herder gemakkelijker ).

Dit dus....
Lijn eraan en lopen.
Paar keer doen en ze hebben het wel door.

Miranda schreef:Ik ben van het doorpakken. Hophop, niet zeuren, gewoon meelopen, je hebt geen keus.
Niks geen gedoe met snoepjes, dat werkt meestal averechts, je maakt er een 'ding' van.
Naar beneden gaat vaak wat onbeheerst, dat kun je sturen door aan te lijnen en eventueel een hand tussen de schouderbladen (al is dat bij een herder gemakkelijker ).

Zo heb ik het met Noah ook aangepakt. Juist met koekjes leg ik bij haar nadruk erop, als baasje zo de nadruk erop legt moet het wel eng zijn.

Mijn Fleurtje heeft het wel eens geprobeerd. Hooguit enkele treden en dan durft ze niet meer naar beneden. Dan gaat ze huilen tot ik haar kom halen. Ik draag haar altijd naar boven als we naar bed gaan. Ze heeft gewoon te korte pootjes.

En doorpakken werkte vanavond, eerst maar trap op. Het zal nog wel een paar keer met zachte doch liefdevolle dwang moeten, maar ze kan het prima.

Miranda schreef:Ik ben van het doorpakken. Hophop, niet zeuren, gewoon meelopen, je hebt geen keus.

Shaylo vind de trap doodeng en gaat volledig in de ankers. Dus hoe pak ik dat door zonder hem compleet te wurgen en dus de trap op te slepen?

Roompie schreef:

Miranda schreef:Ik ben van het doorpakken. Hophop, niet zeuren, gewoon meelopen, je hebt geen keus.

Shaylo vind de trap doodeng en gaat volledig in de ankers. Dus hoe pak ik dat door zonder hem compleet te wurgen en dus de trap op te slepen?

Tuigje? Dat was mijn idee voor als Patty in de ankers zou gaan.

[Sandra] schreef:

Roompie schreef:

Miranda schreef:Ik ben van het doorpakken. Hophop, niet zeuren, gewoon meelopen, je hebt geen keus.

Shaylo vind de trap doodeng en gaat volledig in de ankers. Dus hoe pak ik dat door zonder hem compleet te wurgen en dus de trap op te slepen?

Tuigje? Dat was mijn idee voor als Patty in de ankers zou gaan.

Ja dat zou ik kunnen proberen. Maar ik denk dat hij zich dus, net als aan de gewone lijn, compleet verzet. Dus dan zou ik hem nog de trap op moeten tillen maar dan aan het tuig.
Maar ik ga het wel proberen.

Roompie schreef:

Miranda schreef:Ik ben van het doorpakken. Hophop, niet zeuren, gewoon meelopen, je hebt geen keus.

Shaylo vind de trap doodeng en gaat volledig in de ankers. Dus hoe pak ik dat door zonder hem compleet te wurgen en dus de trap op te slepen?

Tuigje, inderdaad.

Maar ook ik heb nu een hond die doodsbang is voor traplopen (gelukkig wonen we nu in een bungalow) en die kreeg ik trap af NIET voor elkaar. Volledige, blinde paniek. Die was zo verschrikkelijk doodsbang dat hij zich uit zijn tuig worstelde en in blinde paniek door het open raam naar buiten sprong. Zonder te kijken. Godszijdank zat daar een plat dak, en had ik de tegenwoordigheid van geest om een ZIT te bulderen, maar dat had allemaal heel naar af kunnen lopen.
Bij bange honden dus de ramen boven even sluiten
En bij doodsbange honden in blinde paniek kun je het wel vergeten. Die leren niks. Dragen is het enige wat erop zit.

Daar was ik al bang voor. Tuigje ga ik nog wel proberen maar als dat ook niks wordt dan laat ik het maar. Het is meer voor mij dat ik hem dat wil aanleren want dan kan hij bij mij of mijn dochter op bed slapen.

Ik zou het ook nooit met snoepjes doen bij Mila, dat is ook typisch zo'n hond die het daardoor juist eng gaat vinden.
Ik begon gewoon met makkelijke, korte trappen buiten, dus van een paar treden. Eerst erop (aangelijnd, gewoon doorlopen) en dan flink belonen als ze bovenaan zijn, dus niet lokken met het voer, maar wel een jackpot geven naderhand. En dan weer naar beneden. Daar heb ik het commando 'trap' aan gekoppeld en van daaruit ben ik gaan uitbreiden naar langere trappen.
Trappen die glad zijn of met een draai erin, durft Mila overigens nog steeds niet op, en dan til ik haar gewoon. Als ze wel eens gewoon miept bij een onbekende trap die helemaal niet 'moeilijk' is, pak ik haar vaak op en zet haar halverwege. Dan loopt ze er namelijk zo op of af - het is echt de eerste tree die haar tegenhoudt, een soort drempelvrees. Mila gaat namelijk ook in de ankers en ik ga niet aan die riem staan sjorren. Zeker als ze naar beneden gaan eng vinden, werkt het vaak goed om ze eerst op 2 of 3 treden van beneden te zetten en zelf het laatste stukje te laten lopen, en zo steeds iets verder. Niet als ze volledig in paniek zijn natuurlijk, maar je kunt dit wel doen als ze het net te eng vinden.

DeDiana schreef: het is echt de eerste tree die haar tegenhoudt, een soort drempelvrees.

Bij Patty ook. Eenmaal onderweg gaat het al beter en de laatste trap pakt ze helemaal goed. En zo na een paar keer gaat het al vlotter

Ik woonde in een huis waar het boven wonen was en beneden slapen. Voerbakken stonden in de schuur beneden. De trap naar de voordeur nam hij (Finn van 4 jaar destijds) wel redelijk makkelijk na resoluut doorstappen. De trap binnen was een ander verhaal. Daar zat ook een bocht in.
Een week geprobeerd met paaien en voertjes en daarna (omdat ik het zat was telkens via buiten naar beneden te gaan met de hond ) ook doorgepakt.
Beneden had ik de voerbak gevuld met lekkere dingen. En toen heb ik hem aan de halsband genomen en ben er naast blijven lopen (balanceren) en onder lichte dwang hem naar beneden begeleid.
Beneden de beloning met voer, en eigenlijk als vanzelf kwam hij ook weer naar boven gelopen. Dat ook weer beloond en daarna nam hij eigenlijk zonder problemen de trap.
Toen Bluf kwam (2 1/2 jaar) bleek zij ook geen trap in huis te durven nemen. Vanaf dag 1 (met haar oude eigenaar er bij) heb ik haar dus ook onder begeleiding te trap laten nemen, want paaien hielp ook niet.

In dit huis leren we Aki de trap overigens niet opgaan, deze is veel te steil. Bluf nam hem wel, maar als ze naar beneden kwam liet ze zich glijden
De trappen buiten neemt hij wel, dat eigenlijk gewoon van jongs af aan (mits grote treden) zonder al te veel drukte om te maken gedaan.

Ik ben eens verhuisd van een huis met een trap die rechtsom ging naar een huis met een trap die linksom ging. Otto wist niet wat hij ermee aan moest

Maylo wilde eerst ook absoluut de trap niet op.

Ben er denk ik 2 weken mee bezig geweest. Eerst zonder dwang door gewoon te gaan en afwachten of hij ook kwam, toen uitnodigen maar dat werkte voor geen meter.
Uiteindelijk durfde hij de eerste 3 treden op, en toen ben ik het met koekjes gaan proberen, door hem mee te lokken. Dit werkte ook niet. Toen maar aan de riem en hem laten volgen incl een koekje, dit was trede nr 4 ook geen succes dus want in paniek liet hij zich zelf gewoon weer naar beneden pleuren als er ook maar iets van spanning op de riem kwam te staan.
Uit eindelijk ben ik op de overloop gaan zitten en ben ik gewoon koekje naar beneden gaan gooien en dit wekte zijn meeste interesse hij kwam inmiddels bijna boven en keerde rustig om en ging weer naar beneden.
Nog steeds niet helemaal dus, tot de katten door kregen dat de hondje koekjes wel erg lekker waren en dus ook mee begonnen te doen, daar was Maylo het dus niet helemaal mee eens dus op deze manier kwam hij dus helemaal boven. Eenmaal op de overloop hebben we een mini feestje gevierd.

Daarna deed hij het dus wel als hij het nodig vond en nu gaat hij elke avond gewoon mee naar bed zonder moeite.
Ik wilde niet teveel druk op Maylo leggen en had er geen haast mee dus heb elke dag maximaal een kwartiertje aan besteed.

Nou, na vandaag schoot ze bij het laatste rondje bij elke trap langs me heen en stond ze bovenaan te kwispelen, haha!
'Goed gedaan, hè vrouwtje? Goed gedaan hè?'
Helemaal goed gedaan, Patty.

Nu nog trap af

Ik heb een tuig kunnen lenen dus we gaan morgen de trap op! (naja daar ga ik dan maar gemakshalve van uit )

Roompie schreef:Ik heb een tuig kunnen lenen dus we gaan morgen de trap op! (naja daar ga ik dan maar gemakshalve van uit )

Succes

Jaaa het is gelukt! Eerste keer verzette hij zich nog wel maar 2e en 3e keer niet veel meer en 4e en 5e keer liep hij na wat aanmoediging van mijn dochter en mij alleen naar boven.

knappe hondjes allemaal!

Patty heeft er nu al de grootste lol in. Die staat al halverwege als ik Fleur nog moet oppakken

Volgens mij is dat wel een hondje om iets van behendigheid mee te doen