Het HondenForum

Van de week, tijdens het loslopen met Laila in een veilige omgeving vroeg ik me af of het aan mij lag.

Het losloopverhaal met Laila gaat zo. Ik neem altijd een aantal van onze andere honden mee want dan heeft ze meer het roedelgevoel hoop ik zodat ze het de moeite waard vindt om steeds terug te komen

Dan laat ik haar dus los ergens waar het veilig is. Zolang we geen sloot tegenkomen is ze braafffff. Wel als een idioot alle kanten op, en ze is echt razendsnel, maar in zicht en steeds heel enthousiast bij mij een frolicje komen halen uit zichzelf. Roepen doe ik dan ook af en toe en beloon dat ook want dan luistert ze wel goed. Ze volgt ook goed de route die ik aangeef, als ik ineens een zijpad in sla.

Maar dan komen we bij sloten en eendjes en waterhoentjes en ganzen. Die zijn niet te ontwijken. Nu ik er op let zijn er echt overal sloten. Dan loopt ze als een dolle langs die sloot, loopt echt ver weg, door struiken waar je echt niet makkelijk doorheen loopt. Valt of springt ook in de sloot. Ze zwemt (nog) niet echt maar ze loopt door ondiepe stukken wel door het water langs de slootkant. Ik denk dat ze als ze het een keer heeft ervaren ook wel gaat zwemmen. Ze is dan niet te bereiken op zo'n gefixeerd moment. Wel komt ze na 5 a 10 minuten weer bij me buurten en een frolicje halen.

Meestal zie ik in de verte een dwaze zwarte hond langs de slootkant heen en weer rennen en geregeld uit beeld verdwijnen. Ze heeft haar gps trouwens dan om. Zoon, die Nola heeft, zusje van onze Shira, gaat vaak mee naar het bos. Hij zegt "laat haar maar, het gaat toch goed. Ze loopt uiteindelijk toch weer mee en gaat mee naar de auto en springt er zelf in." Hij zegt dat ik nog nooit thuis gekomen ben zonder haar, dus de tocht is geslaagd volgens hem

Zelf heb ik er een minder positief gevoel over. Als ik een hond als Laila tegenkwam zonder baasje echt in zicht, en ik zou daar lopen met bjvoorbeeld Buck, dan zou ik de baas van Laila vervloeken.

Aan de andere kant heeft ze geen oog voor andere honden, alleen maar eendjes, eendjes, eendjes, dus ze zal niet snel een andere hond lastig vallen op zo'n moment.

Uiteraard doe ik m'n best om dit te trainen, maar in de tussentijd vraag ik me af, heeft zoon gelijk en ben ik te moeilijk. (ik ben van honden in zicht, en liefst ook vrij dichtbij) moet ik gewoon wennen aan een ander type hond. Of heb ik gewoon toch wel een beetje een punt met m'n nare gevoel over geen controle.

Hoe is dat voor andere mensen, geven jullie je hond veel vrijheid en mogen ze er best even vandoor?

Ik wil mijn honden kunnen zien en ze lopen ook altijd voor mij uit.Ik herken in je verhaal mijn oppashond een labje..die springt ook in elke sloot als die een eend ziet,zwemt er ook achteraan en Kim pas terug wanneer zij wil. Ik vind het irritant en lijn haar aan.

Eerlijk? Het komt op mij over alsof ze constant bezig is met op zoek naar iets te jagen. Ik zou haar dus niet loslaten, maar aan de lange lijn trainen om op de paden te blijven. Straks zijn niet meer alleen de eendjes interessant maar ook de haasjes en andere beesten en zal ze gewoon haar gang blijven gaan, en steeds verder weg, want je kan haar toch niet bereiken...

Ik heb twee die jagen. Had ik met Jura niet zo getraind aan de lange lijn dan had ze echt nergens meer los gekund. Ze gaat nu niet zomaar slootjes in of over en haasjes (mits niet voor haar neus) laten we ook met rust etc... Het heeft een paar maanden geduurd en ik moet haar echt binnen zo'n 30 meter van me houden (afhankelijk van de omgeving) anders heb ik geen bereik.
Mahru kan ik wel 100, 200, 300 meter of meer geven in bekend gebied, die komt gewoon als ik fluit. Maar ook met haar ben ik nu aan het trainen, op de paden blijven als ik het zeg.

Ze mogen van mij best een stuk vooruit rennen maar ik moet ze wel zien en ze moeten mij kunnen horen.
In jouw geval lijkt het me lastig als straks alles gaat broeden, dan zou ik haar wat dichterbij willen hebben.

runninggirl schreef:Eerlijk? Het komt op mij over alsof ze constant bezig is met op zoek naar iets te jagen. Ik zou haar dus niet loslaten, maar aan de lange lijn trainen om op de paden te blijven. Straks zijn niet meer alleen de eendjes interessant maar ook de haasjes en andere beesten en zal ze gewoon haar gang blijven gaan, en steeds verder weg, want je kan haar toch niet bereiken...

Ik heb twee die jagen. Had ik met Jura niet zo getraind aan de lange lijn dan had ze echt nergens meer los gekund. Ze gaat nu niet zomaar slootjes in of over en haasjes (mits niet voor haar neus) laten we ook met rust etc... Het heeft een paar maanden geduurd en ik moet haar echt binnen zo'n 30 meter van me houden (afhankelijk van de omgeving) anders heb ik geen bereik.
Mahru kan ik wel 100 meter of meer geven in bekend gebied, die komt gewoon als ik roep. Maar ook met haar ben ik nu aan het trainen, op de paden blijven als ik het zeg.

Ik heb het geprobeerd zo'n lange lijn en had de brandblaren dus in m'n handen staan. En niet omdat ze niet netjes mee kan lopen want normaal loopt ze keurig aan de lijn, maar ik bereik haar niet op zo'n moment. Ik heb zelfs op een gegeven moment de lijn om een ijzeren paaltje heen geslagen, die er godzijdank op een gegeven moment stond omdat ik haar niet hield. Op dat moment was ik dus zo'n belachelijk iemand die z'n hond niet houdt en de lijn noodzakelijkerwijs om een hulpstuk heen moet slaan. Al heb je daar genoeg bomen voor ook in het bos, vond ik het toch niet fijn. Ik had eigenlijk de hoop dat als ze uit kan razen dat het minder wordt. Ik laat als ze losloopt wel de lange lijn er aan.

Ri@ schreef:

runninggirl schreef:Eerlijk? Het komt op mij over alsof ze constant bezig is met op zoek naar iets te jagen. Ik zou haar dus niet loslaten, maar aan de lange lijn trainen om op de paden te blijven. Straks zijn niet meer alleen de eendjes interessant maar ook de haasjes en andere beesten en zal ze gewoon haar gang blijven gaan, en steeds verder weg, want je kan haar toch niet bereiken...

Ik heb twee die jagen. Had ik met Jura niet zo getraind aan de lange lijn dan had ze echt nergens meer los gekund. Ze gaat nu niet zomaar slootjes in of over en haasjes (mits niet voor haar neus) laten we ook met rust etc... Het heeft een paar maanden geduurd en ik moet haar echt binnen zo'n 30 meter van me houden (afhankelijk van de omgeving) anders heb ik geen bereik.
Mahru kan ik wel 100 meter of meer geven in bekend gebied, die komt gewoon als ik roep. Maar ook met haar ben ik nu aan het trainen, op de paden blijven als ik het zeg.

Ik heb het geprobeerd zo'n lange lijn en had de brandblaren dus in m'n handen staan. En niet omdat ze niet netjes mee kan lopen want normaal loopt ze keurig aan de lijn, maar ik bereik haar niet op zo'n moment. Ik heb zelfs op een gegeven moment de lijn om een ijzeren paaltje heen geslagen, die er godzijdank op een gegeven moment stond omdat ik haar niet hield. Op dat moment was ik dus zo'n belachelijk iemand die z'n hond niet houdt en de lijn noodzakelijkerwijs om een hulpstuk heen moet slaan. Al heb je daar genoeg bomen voor ook in het bos, vond ik het toch niet fijn. Ik had eigenlijk de hoop dat als ze uit kan razen dat het minder wordt. Ik laat als ze losloopt wel de lange lijn er aan.

Eeeh nou ik ken jouw hond natuurlijk niet. Maar als ik Jura zo haar gang zou laten gaan om haar te laten 'uitrazen' dan zal ze ook onbereikbaar worden aan de lijn want die wil dan maar één ding als we gaan wandelen en dat heeft niks te maken met mij en wat ik wil.

Ik heb mijn honden het liefst in zicht, wil niet hebben dat ze in de bosjes verdwijnen of zover weg zijn dat ik alleen een stipje zie. Al is dat wel afhankelijk van de hond. Als Biry vroeger eens achter een konijn aan ging dan was dat prima, die kwam net zo hard weer terug. Finn had/heeft daar een andere mening over dus die loopt niet overal los en we trainen er hard op. In jouw geval (zoals je het omschrijft) had ik het niet aangedurft mijn hond los te laten. Het is niet goed voor mijn bloeddruk en ik wandel wel voor mijn plezier, dus dan maar aan de lijn. Ik heb sinds kort een 10m sleeplijn en ben bezig om de hondenfluit aan te leren. Moet zeggen dat we nog steeds stappen vooruit maken Het is niet helemaal gedachteloos wandelen, maar het is wel leuk om ermee bezig te zijn en vooruitgang te boeken.

Overigens schrijf je dat je hoopt met meer honden haar het roedelgevoel te geven, maar ik heb bij Finn juist gemerkt dat hij dan slechter luistert. Of eigenlijk niet slechter, maar ik ben dan te laat met ingrijpen, omdat je meerdere honden in de gaten moet houden en net de subtiele signalen mist waardoor ingrijpen altijd te laat is.

Pemba schreef:Ze mogen van mij best een stuk vooruit rennen maar ik moet ze wel zien en ze moeten mij kunnen horen.
In jouw geval lijkt het me lastig als straks alles gaat broeden, dan zou ik haar wat dichterbij willen hebben.

Ja ik heb dat dus ook dat ik dat wil. En tot nu toe is dat ook zo bij al m'n honden. Maar ik vraag me nu af of ik dat kan verwachten van een hond als Laila en wat in zo'n geval dan een beetje sociaal gedrag van mij is. Of het überhaupt wel kan.

Ik hoop en train natuurlijk wel op verbetering en denk dat ik meer bereik door haar los te laten dan haar zich steeds meer op te laten fokken aan de lijn. maar misschien zie ik dat ook verkeerd. Ik heb geen ervaring met zo'n fanatieke eendenvanger Ze vangt niks trouwens daar. Ze komt met zoveel bombarie aan dat alle eenden al ruimschoots weg zijn.

In geval van broeden kan ik dan gewoon niet naar het bos met haar denk ik. Dan moeten we naar het strand. Ben alleen bang dat ik haar dan in Den Helder op kan halen want aan strand zit geen einde.

runninggirl schreef:

Ri@ schreef:

runninggirl schreef:Eerlijk? Het komt op mij over alsof ze constant bezig is met op zoek naar iets te jagen. Ik zou haar dus niet loslaten, maar aan de lange lijn trainen om op de paden te blijven. Straks zijn niet meer alleen de eendjes interessant maar ook de haasjes en andere beesten en zal ze gewoon haar gang blijven gaan, en steeds verder weg, want je kan haar toch niet bereiken...

Ik heb twee die jagen. Had ik met Jura niet zo getraind aan de lange lijn dan had ze echt nergens meer los gekund. Ze gaat nu niet zomaar slootjes in of over en haasjes (mits niet voor haar neus) laten we ook met rust etc... Het heeft een paar maanden geduurd en ik moet haar echt binnen zo'n 30 meter van me houden (afhankelijk van de omgeving) anders heb ik geen bereik.
Mahru kan ik wel 100 meter of meer geven in bekend gebied, die komt gewoon als ik roep. Maar ook met haar ben ik nu aan het trainen, op de paden blijven als ik het zeg.

Ik heb het geprobeerd zo'n lange lijn en had de brandblaren dus in m'n handen staan. En niet omdat ze niet netjes mee kan lopen want normaal loopt ze keurig aan de lijn, maar ik bereik haar niet op zo'n moment. Ik heb zelfs op een gegeven moment de lijn om een ijzeren paaltje heen geslagen, die er godzijdank op een gegeven moment stond omdat ik haar niet hield. Op dat moment was ik dus zo'n belachelijk iemand die z'n hond niet houdt en de lijn noodzakelijkerwijs om een hulpstuk heen moet slaan. Al heb je daar genoeg bomen voor ook in het bos, vond ik het toch niet fijn. Ik had eigenlijk de hoop dat als ze uit kan razen dat het minder wordt. Ik laat als ze losloopt wel de lange lijn er aan.

Eeeh nou ik ken jouw hond natuurlijk niet. Maar als ik Jura zo haar gang zou laten gaan om haar te laten 'uitrazen' dan zal ze ook onbereikbaar worden aan de lijn want die wil dan maar één ding als we gaan wandelen en dat heeft niks te maken met mij en wat ik wil.

Het is ook zo erg pas geworden nadat ze die waterhoen had gevangen een tijdje geleden. Voor die tijd was ze nog wel te handelen aan de lijn bij passeren van gevogelte.

Nanna schreef:Hangt van de hond af. Ik wil bijvoorbeeld Pirke in mijn zicht hebben maar als Topsi eens tien minuten uit beeld is zit ik daar niet mee. En nee, tegenwoordig jaagt ze amper nog, ze rommelt dan gewoon wat voor zichzelf. Maar is intelligent genoeg om mij feilloos terug te vinden. Komt ze er weer aangeroffeld

Ze komt ook altijd terug na een minuutje of 5 die voor mij een half uur lijken Laatst kwam ze door een heel ander pad weer terug, dus ik stond te roepen met veel gebler, komt er een mevrouw aanlopen die zei "ze staat achter je"

Ik heb bij mij de regel dat mijn hond in mijn zicht moet blijven én moet reageren op het terug komen.
Nou doet hij dat eigenlijk wel bijna altijd, maar zoals gister liepen we in een nieuw gebied en er had iets heeeeel lekker ruikends gelopen (ik denk een loops teefje aan zijn geklappertand te zeggen)
Hij kwam dus niet op mijn eerste 'kom hier'. Dus dat betekend dat hij dan weer aan de lijn gaat, jammer dan!

Ikke93 schreef:Ik heb bij mij de regel dat mijn hond in mijn zicht moet blijven én moet reageren op het terug komen.
Nou doet hij dat eigenlijk wel bijna altijd, maar zoals gister liepen we in een nieuw gebied en er had iets heeeeel lekker ruikends gelopen (ik denk een loops teefje aan zijn geklappertand te zeggen)
Hij kwam dus niet op mijn eerste 'kom hier'. Dus dat betekend dat hij dan weer aan de lijn gaat, jammer dan!

Ik zou haar graag aan de lijn houden, maar dat is echt geen doen. Ik heb er totaal geen vat op en de brandblaren in m'n handen staan. Dan zou ik daar niet kunnen lopen meer met haar maar alleen in de buurt bij m'n huis en dan zoveel mogelijk ontwijken. Maar ik ben pogingen aan het doen om haar te integreren in ons losloopritueel. Het fijnst is toch als ze allemaal meekunnen. Ik wil het nog niet opgeven, dat kan altijd nog.

Dat is verschillend, het ligt aan het gebied waar in ik loop.

Sowieso wil ik mijn honden altijd in zicht hebben. Dus in de duinen is dat dichterbij dan op het strand bijv. In het duin lopen mijn honden altijd dichtbij. Niet verder dan een meter of 8 ofzo.
Op het strand mogen zij wat verder, zij mogen van waar ik het strand op loop naar de zee rennen bijvoorbeeld.

Suus en Sultan lopen meestal iets verder, maar 1 keer fluiten en zij komen beide terug. Dus als ik een aangelijnde hond tegen kom, is 1 keer fluiten genoeg om hun terug te laten komen ( dit heeft met Sultan wel een jaar geduurd voordat hij dat echt deed)

Sja, Luna loopt in een boog van 2 mm bij mij Dat is een beenklever.

Zeker in natuurgebieden met wild, wil ik mijn honden in zicht hebben. Ik heb geen zin in dode of gestreste dieren. Mijn honden zijn geen jagers, maar ik wil er gewoon zicht op hebben als er konijnen oid zijn het blijven honden. In een hondenveld ( zoals bijv hondendijk in monster) mogen zij veel verder. Daar heb ik 0 problemen mee dan.

Zolang ze in zicht blijft, vind ik het wel best Izzy is geen jager en gaat niet actief op zoek naar ruzie, dus ik laat 't maar gaan. Ze houdt me goed in de gaten dus ze heeft m'n vertrouwen wat dat betreft wel gewonnen.

In zicht altijd en max een meter of 10 a 15 weg.

Van Gils loopt al tijd naast me, en is nooit ver weg, dat is echt mijn side kick- en bij Sneeuw is het inschatten, ze mag zover weg dat als er iemand aan komt en ik zie hem/haar met hond, dat ik dichterbij ben en dat ze naar mij toe komt, is een beetje rare wiskunde maar de praktijk leert dat ze anders nog wel eens wil gaan kloten bij anderen en dat wil ik niet dus ik hou de afstand beperkt

Ri@ schreef:

Ikke93 schreef:Ik heb bij mij de regel dat mijn hond in mijn zicht moet blijven én moet reageren op het terug komen.
Nou doet hij dat eigenlijk wel bijna altijd, maar zoals gister liepen we in een nieuw gebied en er had iets heeeeel lekker ruikends gelopen (ik denk een loops teefje aan zijn geklappertand te zeggen)
Hij kwam dus niet op mijn eerste 'kom hier'. Dus dat betekend dat hij dan weer aan de lijn gaat, jammer dan!

Ik zou haar graag aan de lijn houden, maar dat is echt geen doen. Ik heb er totaal geen vat op en de brandblaren in m'n handen staan. Dan zou ik daar niet kunnen lopen meer met haar maar alleen in de buurt bij m'n huis en dan zoveel mogelijk ontwijken. Maar ik ben pogingen aan het doen om haar te integreren in ons losloopritueel. Het fijnst is toch als ze allemaal meekunnen. Ik wil het nog niet opgeven, dat kan altijd nog.

Niet laten loslopen is niet opgeven hoor Ik denk dat ze er echt helemaal niks van leert als je haar haar gang laat gaan. Dat gaat alleen maar groeien, het is veel te zelfbelonend voor haar. Misschien is het te doen als je de wandelroute en omgeving kent, maar je wilt misschien ook wel eens ergens anders wandelen. Dan kunnen er allerlei onverwachte dingen je pad kruisen en dan heb je totaal geen grip op je hond. Nu zijn het eendjes, maar misschien is het straks een ruiter te paard bijvoorbeeld.
Ik zou haar eerst aan de lijn gaan leren wat je van haar wilt (aandacht voor de baas), in een omgeving zonder al te veel prikkels, dus dat je zonder blaren weer thuis komt En dat kan je langzaam uitbouwen van korte naar lange lijn en meer prikkels.

Ri@ schreef:

Ikke93 schreef:Ik heb bij mij de regel dat mijn hond in mijn zicht moet blijven én moet reageren op het terug komen.
Nou doet hij dat eigenlijk wel bijna altijd, maar zoals gister liepen we in een nieuw gebied en er had iets heeeeel lekker ruikends gelopen (ik denk een loops teefje aan zijn geklappertand te zeggen)
Hij kwam dus niet op mijn eerste 'kom hier'. Dus dat betekend dat hij dan weer aan de lijn gaat, jammer dan!

Ik zou haar graag aan de lijn houden, maar dat is echt geen doen. Ik heb er totaal geen vat op en de brandblaren in m'n handen staan. Dan zou ik daar niet kunnen lopen meer met haar maar alleen in de buurt bij m'n huis en dan zoveel mogelijk ontwijken. Maar ik ben pogingen aan het doen om haar te integreren in ons losloopritueel. Het fijnst is toch als ze allemaal meekunnen. Ik wil het nog niet opgeven, dat kan altijd nog.

Dat lijkt me het probleem, niet de afstand met loslopen.
Een hond die niet goed genoeg luistert gaat niet los. Dat wel doen omdat je er geen vat op hebt is natuurlijk niet oké.
Ik zou eerst met haar gaan fietsen om het ergste er uit te gooien en meteen daarna wandelen.
Een andere lijn kopen, of het nu een lange flex of biothane lijn is.
En dingen gaan doen om haar geestelijk moe te maken, speuren bijvoorbeeld.

Mijn honden moeten in zicht en binnen gehoorsafstand blijven.

Je vraag was, welke afstand is acceptabel voor jullie met loslopen. Dat ligt eraan waar ik ben. Op het strand of andere open gebieden mogen ze wat meer ruimte nemen, zeg 100 meter max. In bos, duinen en andere wandelgebieden max zo'n 30 meter en als ik in de wijk loop, dus op de weg of een stoep, dan maar max 10 meter.
Uit het zicht mogen ze sowieso niet, dus als we op een pad lopen wat over een holletje gaat of de bocht om, dan blijven ze keurig wachten.

Ik vind het goed dat je zelf ook al de andere kant van het verhaal ziet, dus stel dat een andere hondeneigenaar jouw struinende hond tegen zou komen. Persoonlijk heb ik er geen problemen mee zolang die vreemde hond bij ons uit de buurt blijft. Alleen ik houd gewoon echt niet van jagende honden die niet onder appèl staan. Waarom niet? Omdat ze het wild enorm verstoren. Ze jagen andere dieren onnodig de schrik om het hart en vaak gaan die honden steeds een stapje verder. De jachtopziener hier moet bijv meer reeën afmaken die door honden zijn toegetakeld dan door auto's zijn aangereden. Ik vind het niet kunnen dat honden onnodig andere dieren verwonden of opjagen.

Jouw hond zou ik proberen op een andere manier te vermoeien, ga balletje gooien, sporen uitlopen, fietsen, steppen, bikejoren oid en houd haar met uitlaten dan vast of gebruik een hulpmiddel waarmee je wel tot haar kunt doordringen als ze op strooptocht gaat

Ri@ schreef: Ik zou haar graag aan de lijn houden, maar dat is echt geen doen. Ik heb er totaal geen vat op en de brandblaren in m'n handen staan. Dan zou ik daar niet kunnen lopen meer met haar maar alleen in de buurt bij m'n huis en dan zoveel mogelijk ontwijken. Maar ik ben pogingen aan het doen om haar te integreren in ons losloopritueel. Het fijnst is toch als ze allemaal meekunnen. Ik wil het nog niet opgeven, dat kan altijd nog.

Om wat voor hond gaat het hier? Ik heb regelmatig herplaatsers en honden voor de heropvoeding, daar zitten vaak honden bij die bijna je arm amputeren met trekken. Dat is hier toch heel snel afgelopen hoor , een beetje druk op de lijn a la of trekken op commando zoals met de training is geen enkel probleem, verder moeten ze mee lopen zonder te trekken. Denk a.u.b. aan je eigen lijf, de blaren op je handen door een trekkende hond gaat echt te ver.

Tallie neemt hooguit een meter of 50 en houdt me constant in de gaten, dat vind ik dus prima. Zolang ze komt als ik roep, anders is het gauw afgelopen. Andere dieren lastigvallen mag ze absoluut niet.

Ik zeg net 8 meter.. Maar zie nu de foto's van malinois..

Mijn ruimtelijk inzicht is dus echt 0.. Mijn god zeg Mijn honden lopen ook met die afstand en soms wel wat verder ook. Dus die 8 meter klopt niet Eerder dus 15-20 meter.

Ri@ schreef:Ik zou haar graag aan de lijn houden, maar dat is echt geen doen. Ik heb er totaal geen vat op en de brandblaren in m'n handen staan. Dan zou ik daar niet kunnen lopen meer met haar maar alleen in de buurt bij m'n huis en dan zoveel mogelijk ontwijken. Maar ik ben pogingen aan het doen om haar te integreren in ons losloopritueel. Het fijnst is toch als ze allemaal meekunnen. Ik wil het nog niet opgeven, dat kan altijd nog.

Brandblaren op je handen? Wtf? Een heupgordel, is dat geen idee? Of op cursus (om iets heel simpels te zeggen? Dat moest hier niet eens geprobeérd worden. Wandelen is voor de leuk, niet om gewond te raken

Verschillend, op het strand zie ik alleen een stipje en in het bos is ze meestal vlakbij. Ze komt altijd terug

Nu met broedende vogels zit ze aan een lange lijn, ze vindt het veel te leuk om de boel op te jagen en dat wil ik niet. Ik heb haar wel geleerd om minder snelheid aan de lijn te maken door constant "je zit vast" te roepen. Ten eerste vind ik de klappen die ze op haar keel krijgt eng en ten tweede vond ik twee keer op mijn bek gaan omdat ik haar kracht niet goed had ingeschat wel genoeg

Mijn lange lijn is heel zacht en ik heb geen brandblaren ervan.

Lemuria schreef: Brandblaren op je handen? Wtf? Een heupgordel, is dat geen idee? Of op cursus (om iets heel simpels te zeggen? Dat moest hier niet eens geprobeérd worden. Wandelen is voor de leuk, niet om gewond te raken

Heb ik ook gehad met dat goedkope nylon touw en dan te snel door je handen laten glippen. Erg auw.

Mijn layla (zou het de naam zijn? )
Wil ook graag een eigen ronde maken.
ik ben nu heel selectief qua loslaten en als ze losloopt, mag zij niet vet weg en kijk ik heel goed naar haar lichaamstaal. Maar dat heeft tijd gekost om dat daadwerkelijk goed te kunnen lezen. Didge blijft sowieso wel in mijn buurt, dus hij mag verder en ik kan ook gewoon doorlopen als hij wat achterblijft. Hij komt wel mee.

De afstand is het probleem niet, je hebt gewoon geen controle over je hond. Je weet ook niet wat je hond veroorzaken kan. De komende tijd zijn er weer diverse grondbroed vogels, die erg veel te lijden hebben van honden die mogen uitrazen, denk aan allerlei water-, weidevogels, maar ook aan veldleeuweriken, nachtzwaluwen enz. Bovendien liggen er pasgeboren reetjes op allerlei plaatsen.
Houd er ook rekening mee, dat sommige vogels als ze jongen hebben, vlak voor de neus van je hond, laag naar het einde van het broedgebied vliegen en dan hoog weer terug komen en als de hond terug is dit nogmaals doen en zonodig weer een keer. Eenden doen dat en scholeksters hebben er ook een handje van.
Ik baal er altijd goed van als ik zie dat mensen zo de hond zijn gang laten gaan.
De juiste volgorde lijkt mij, je hond leren kennen en lezen, een band opbouwen en de hond leren wat je van hem verwacht en als hij met de lange lijn je al in de problemen brengt, dan is de lijn gewoon te lang.
Voor loslopen is het nodig dat je controle over je hond hebt, of het nou een jager is of een vechter of ander ongewenst gedrag, geen controle is lijntje eraan.
Een goede band en je hond goed kunnen lezen eigenlijk het beste hulpmiddel om jarenlang met plezier van je hond te genieten, zelfs als problemen niet opgelost kunnen worden, je kunt ze dan in ieder geval voorkomen.

Afstand is bij mij op zicht, ik moet haar kunnen zien... maar eendjes gallen in de sloot vind ik niet acceptabel, helaas heeft ze dat ook wel eens gedaan (1x) en heeft ze heel lang op die plekken juist aangelijnd gelopen...kwestie van op tijd terug roepen en aanlijnen.. voor dat trekken heeft ze een tijd aan de u-lead gelopen zodat ze de blaren niet aan mijn handen trok en mijn schouder niet overbelast raakte.
Vooral straks met de nesten, jonge eenden etc vind ik het niet kunnen als straks je hond achter de eenden aangaat, als ze straks gaat zwemmen dan is er geen watervogel meer veilig.. zou toch vreselijk zijn als ze een nest jonge eenden of andere watervogels kapot maakt oid...

Voor mij is de uiterste grens ook wel dat de honden in het zicht moeten lopen. Of in ieder geval dat ik ook overzicht heb op de situatie. Dus op het strand loopt hij misschien wel 100 meter van me vandaan en in de polder vind ik het ook allemaal wel prima. Maar in het bos moet hij wat dichterbij blijven want ik zie ook niet wat er aan komt in de zijpaadjes.

Ik vind het zelf super belangrijk dat mijn hond geen overlast geeft voor anderen en dat kan ik niet begeleiden als hij niet in het zicht is. En dat kan zijn dat er mensen zijn met honden die er niet op zitten te wachten dat er een loslopende hond zonder baasje in het zicht komt. Maar het kan ook zo zijn dat er bange wandelaars zijn.
Ik zou echt niet blij zijn als ik ineens een hond zonder baas tegen kom. Ik weet niet wat voor hond het is? Nu zou een tekkel me minder uitmaken als een herder.

Samengevat zou het voor mij geen optie zijn om mijn hond uit het zicht te laten. Nu heb ik vrij makkelijk praten met een border collie natuurlijk, maar als een hond iedere keer uit het zicht gaat en niet luistert, dan maar niet meer los.

Dit dilemma is voor mij enigszins bekend

Met name Amy neemt ook veel ruimte en loopt als ik haar loslaat nóóit op het pad. Die duikt meteen de bosjes in en loopt dan parallel aan mij al snuffelend mee in de bosjes, waarbij ze me wel heel goed in de gaten houdt. Meestal is ze dan eigenlijk heel dichtbij, maar ik kan haar door de bosjes minder goed zien en daardoor is het ook lastig haar op tijd terug te roepen als ze iets ruikt, ziet of hoort. Als ik haar op tijd roep, komt ze 99 van de 100 keer echt direct en daar ben ik al heel blij mee. Maar het betekent wel dat ik haar soms twee keer in een minuut bij me moet roepen en constant heel alert moet zijn. Ik ben dus vaak in dubio: ze geniet zo van het struinen door de bosjes, dat wil ik haar eigenlijk niet afnemen, maar het zou voor mij veel makkelijker en meer ontspannen zijn als ze op de paden zou blijven.

Het is natuurlijk veel makkelijker met een hond als Mila die altijd in zicht is (en heus ook wel eens meer dan 15 meter voor of achter me is) en ongeacht welke prikkel altijd komt. Maar zo'n hond is Amy niet. En het bos is gewoon vrij onoverzichtelijk, je ziet andere mensen/honden/ruiters, etc. niet altijd aankomen, en er zijn natuurlijk heel veel geurtjes en beestjes. Het is dus altijd een afweging van mij tussen wat ik verantwoord vind en in hoeverre ik Amy wel of niet kan laten struinen - het alternatief is een aangelijnde wandeling op de paden en dat vindt ze duidelijk veel minder leuk.

Nu was Amy de afgelopen weken loops en dus sowieso aangelijnd, maar ik merk ook dat nu het lente wordt, ze minder goed bereikbaar is. Dus ik denk dat het voor haar de komende tijd toch veel aanlijnwandelingen zullen worden als we naar het bos gaan en veel op andere wildarme plekken wandelen. Ik vind het niet zo'n groot probleem als Amy een keer niet direct komt als er bijvoorbeeld ineens een andere hond uit een zijpad komt - daar trainen we op, dat gaat nu heel vaak ook gewoon goed, en ze heeft gelukkig los nooit problemen met andere honden - maar als ik het gevoel krijg dat ik alle controle over haar kwijt ben, lijn ik haar wel aan. Want in zo'n bui kan ze echt gaan jagen, of blaffend achter ruiters aan gaan, etc. Dat wil ik niet. Het is even zoeken voor mij geweest wanneer los best kan en wanneer aanlijnen verstandiger is, maar ik kan haar inmiddels goed lezen en schat het nu meestal wel goed in.