Het HondenForum

Er zijn van die adviezen die automatisch worden herhaald. Bij onzindelijkheid/ongelukjes in huis wordt altijd gezegd 'niet boos worden' (dat lijkt me een gevalletje DUH). Maar er wordt altijd in één adem aan toegevoegd 'en liefst buiten zicht van de pup/hond opruimen'.

Ja, dat zei ik ook altijd.
Maar waarom eigenlijk?

Laatst had Cayuga midden in de woonkamer gepoept. Géén idee waarom. Maar goed, dat doet er ook niet toe. Hij stond er uiterst ongelukkig naast te kijken. Beetje zenuwachtig drentelend. No way dat ik hem wegstuur als hij in zo'n stemming is, dat zou de zaak alleen maar verergeren.
"Och mannetje, dat is zó opgeruimd" zei ik opgewekt. Ik ruim de poep op en gooi dat weg. Hij snufte nog steeds ongelukkig aan de plek.
"Ik weet het, ik weet het, het stinkt nog" zeg ik, terwijl ik de plek nadweil met pure ayre (enzymen die de lucht weghalen/afbreken).
Hij snuft nog een keer en kikkert helemaal op. Even uitschudden en hij was zijn blij-eiïge zelf weer.

Dus nu mijn vraag. Waaróm 'buiten zicht opruimen'? Wat is daar de diepere gedachte achter?
Of is het gewoon zo'n algemene aanname die eigenlijk nergens over gaat maar die iedereen van elkaar napraat?

Heb ik me ook wel eens afgevraagd en ik heb het zelf eigenlijk ook niet gedaan, omdat ongelukjes bij Mila als pup altijd in de woonkamer gebeurden en zij er dan toch altijd met haar snufferd bovenop stond als ik het opruimde (ik ging haar daarvoor niet wegsluiten o.i.d.). Ze was evengoed binnen een poep en een scheet zindelijk, dus ik denk niet dat het iets heeft uitgemaakt

Volgens mij is het om te voorkomen dat de nadruk gelegd wordt op het ongelukje. Dus je moet ook niet gauw de pup wegzetten om het op te ruimen Gewoon negeren en later rustig opruimen, zonder dat pup het idee krijgt dat het heel wat is.
Ik ruimde het ook gerust op terwijl Elco in de buurt was. Net zoals ik weleens z'n speelgoed even opruim. Maar de meeste mensen maken heel wat van het opruimen, hebben er nare gedachten bij (oh, wat vies! ) en dat is iets wat je de pup niet wilt meegeven

Fotogravinnetje schreef:Maar de meeste mensen maken heel wat van het opruimen, hebben er nare gedachten bij (oh, wat vies! ) en dat is iets wat je de pup niet wilt meegeven

Mijn honden vinden het geloof ik viezer dan ik
Als Skadi in het geval van hoge nood eens in de tuin heeft gepoept, schuift ze daar ongelukkig kijkend altijd blad/rommel overheen met haar neus.

Geen idee. Ik schat zulke "adviezen" eigenlijk automatisch als "uit de oude doos".
Eerst moest je ze met hun neus door de pies halen en daarna kwam deze?

Buiten zicht ga ik niet aan beginnen hoor. Zonder te mopperen.
En soms ook met, als één bepaalde bulgaarse herder het buiten op heeft lopen houden om het binnen te doen.
Bij charlie zeg ik inderdaad even iets om de spanning weg te nemen.
Tibbe kun je beter negeren en niko interesseert het geen zak. Die is afgericht zindelijk, meestal. Niet omdat hij het vies vindt.

tja, ik heb dat ook nooit buiten zicht gedaan, .....lijkt me een beetje onzin ook

Ik ruim het meteen op als ze het ziet en zet de deur dan open dat ze naar buiten kan. Spuit er spul op wat niet lekker ruikt en dep dat droog met veel keukenrol. Joy was erg snel zindelijk met 2 dagen dat we haar hadden. Nu misschien 1 a 2 plasjes per week op de mat bij de deur omdat ik zelf niet snel in de gaten had dat ze moest. Ook dweil ik met groene zeep zodat er weinig geur overblijft. Heb nooit een woord gezegt bij het opruimen. Helemaal zwijgen en opruimen. Woord is aandacht. Ze krijgt aandacht als ze het netjes buiten doet binnen gewoon negeren.

Daar heb ik mij nog nooit aan gehouden en is eigenlijk ook niet echt werkbaar.
Meestal ruim ik het gewoon op , soms dan mopper en vloek ik inwendig , soms hardop en soms dan laat ik even weten dat het niet geoorloofd is en hij bij de eerste en beste misstap het hek van het dierenasiel over gaat. .

Serieus? Ik heb daar nog nooit van gehoord. Ik sta gewoon half kotsend de stront op te ruimen

Ik zat er net over na te denken hoe ik het met pup Skadi heb gedaan.
Bij die heb ik het ook nooit buiten zicht gedaan (was ook lastig, want ze stond toen al altijd met haar lange neus vooraan).
En die was ook met de snelheid van het licht zindelijk.
Toen ze de eerste keer loops werd had ze een eenmalige terugval in zindelijkheid. Daar heb ik heel verbaasd op gereageerd. "Huh? Heb je bínnen geplast?". En toen opgeruimd. En daar is het bij gebleven.

Ook dat zonder woorden opruimen vind ik een beetje mal. Maar dat zal ook komen omdat ik de hele godganse dag tegen ze loop te leuteren

Tara schreef:Oop heeft nog wel eens een ongelukje tegenwoordig, daar voelt hij zich dan heel ongemakkelijk bij.
Ik reageer altijd gewoon maar heel luchtig: "Och toch kerel, had je even een ongelukje? Snie fijn hè? Vrouwtje gaat het snel opruimen, dan is het weer weg hè? *opruimend* Zoooo, klaar."

Ja, dat is exact de reden dat ik zo opgewekt tegen Cayuga praatte. Hij voelde zich écht ongemakkelijk.

Misschien iets te maken met starre hiërarchie regels?

Dat het wegruimen van de ontlasting gezien wordt als gedrag voor lager in rangorde geplaatste dieren?
Hoewel...de moeder van de pups ruimt het toch ook op de eerste dagen?

Gollum schreef:Serieus? Ik heb daar nog nooit van gehoord. Ik sta gewoon half kotsend de stront op te ruimen

Hier hetzelfde, Vusi stond me altijd kwispelend aan te kijken "kreng"
Gelukkig van korte duur we waren heel snel zindelijk, ik wist nl wanneer ze moest

Een paar jaar geleden paste iemand 3 dagen op mijn honden, hij sloot ze op in huis al om 6 uur en liet ze er weer uit om 6.30 uur de volgende morgen. Lady en Alex die konden dus niet anders dan hun behoeften binnen doen, arme honden wat moeten ze zich ellendig gevoelt hebben

Tja, ik heb ook nooit 'uit het zicht' opgeruimd. Was ook lastig want ze staan er sowieso met hun snufferd bovenop. En ik heb best wel eens gemopperd als ik 's morgens nietsvermoedend beneden kwam en een diarree-aanval mijn hele woonkamer in een varkensstal had veranderd.
Natuurlijk was ik niet boos-bóós maar ik sta toch heus niet te juichen als ik zoiets op mijn nuchtere maag tegenkom.
Maar goed, mijn dieren zijn toch al niet onder de indruk als ik mopper. Ze lachen me nog net niet uit maar veel scheelt het niet.

Lyndie was trouwens het laatste jaar regelmatig onzindelijk. Vaak in haar slaap liet ze wat urine lopen. Dat ruimde ik gewoon op en waste de kleden wat vaker. Ik ben maar één keer boos geworden. Ze was net uitgelaten en liep naar een kleed toe, begon er in te graven, draaide zich toen om en ging gezellig erop zitten plassen.
Toen heb ik haar niet-zo-vriendelijk gevraagd of ze nou helemaal belatafeld was.

kooi schreef:Misschien iets te maken met starre hiërarchie regels?

Dat het wegruimen van de ontlasting gezien wordt als gedrag voor lager in rangorde geplaatste dieren?

Nee hoor, Skadi veegt ook blad over de drol van Cayuga als die eens in de tuin poept.
En die heeft toch echt wel de broek aan, daar bestaan geen misverstanden over

Tara schreef:

kooi schreef:Misschien iets te maken met starre hiërarchie regels?

Dat het wegruimen van de ontlasting gezien wordt als gedrag voor lager in rangorde geplaatste dieren?
Hoewel...de moeder van de pups ruimt het toch ook op de eerste dagen?

Verrek! Zou dáár het geheim van de nietopruimbrigade liggen?
Dat ze hun honden op straat laten poepen en niet opruimen omdat ze bang zijn dat dat in de ogen van hun hond gezagsondermijnend is?
Ik voel een wetenschappelijke studie en een bijhorend artikel opborrelen!

Pjotr plast altijd over mijn plas heen. Door de knietjes, allebei
Is hij nu een stiekeme dominante valse herder of beschermt hij zijn meerdere tegen wilde poema's en beren die me zouden kunnen ruiken?

Nanna schreef:Het is een ouderwets idee. Ik denk dat de achterliggende gedachte was dat de pup zou denken "Oooooooo, ze ruimt het op! (ja, ZE. In die tijd was dat vrouwenwerk ) Nou, dan kan ik sfeervol aanschijten en zeiken"

Nee, dat was de met de neus erdoor halen tijd.
In zicht opruimen zou frustratie door laten sijpelen en het tere zieltje beschadigen.

Ik heb het ook altijd gewoon opgeruimd. Pupje Morris wel eens even weggezet omdat hij het grappig vond om te helpen opruimen en er dan dus vrolijk doorheen ging lopen dan was dat de reden om hem er even niet bij te willen hebben.
Als er nu 's nachts een diarree-ongelukje is dan voelt hij zich er ongemakkelijk bij en zou het niet eens in mijn hoofd opkomen om hem dan ook nog buiten te sluiten. "och, vervelend hè vent! Nou, is zo weer opgeruimd hoor!" en dan is het ook weer klaar.
De kat daarentegen maakt er wel drama van die blijft maar om de (allang weer schone!) plek heenlopen, proberen het te begraven, Morris nog eens aankijken met een blik van hoe durf je de kamer te bevuilen , nog eens theatraal langs de plek lopen, nog wat graven, vol walging zijn neus ophalen. Die laat het hem de hele dag niet weer vergeten! Rotkat

dagmar88 schreef: Pjotr plast altijd over mijn plas heen. Door de knietjes, allebei
Is hij nu een stiekeme dominante valse herder of beschermt hij zijn meerdere tegen wilde poema's en beren die me zouden kunnen ruiken?

Wat zegt dat over Izzy. Die staat keurig op wacht als ik moet piesen en loopt daarna gewoon mee. "Fijn. Ben ik weer veilig voor wilde poema's en beren, nou ruiken ze vrouwtje ipv mij "

Verder geen idee. Izzy poept nog wel eens in huis als ik er niet ben, dat vindt ze ook ellendig hoor. En als ik ook maar een woordje eraan vuil maak, kruipt ze in d'r laagste houding op d'r kussen, 1 brok ellende en tranen. Dus ik ruim het woordeloos op. Kan toch niets goeds zeggen op dat moment

Ik vraag het me ook altijd af. Je leest het overal en er staat nooit bij waarom...

Ik ruim het in principe op zonder dat ik de hond wegsluit, wel gepaard met wat luchtige opmerkingen.
MAAR, Mister heb ik juist wel naar buiten gelaten bij een ongelukje. Dan kwam ik namelijk de slaapkamer uit en zat daar een heel angstig hoopje hond (nog voor ik doorhad dat er iets lag), elke beweging die ik maakte schrok hij van en dook hij van in elkaar. Voor hem was het echt veel minder stressvol om hem de tuin in te laten, hij ging echt niet kalmeren van luchtige praatjes. Na het opruimen nog even spelen buiten en dan samen weer naar binnen, zo werkte het fijn.

Ik had niet verwacht dat zijn gedrag daarin nog zou veranderen, maar wonderwel kan hij tegenwoordig binnenblijven bij het opruimen omdat hij niet angstig meer is . Ik ben er ontzettend blij mee dat hij er blijkbaar op vertrouwt dat er niks ergs gebeurt als hij binnen gepoept heeft .

Nanna schreef:Het is een ouderwets idee. Ik denk dat de achterliggende gedachte was dat de pup zou denken "Oooooooo, ze ruimt het op! (ja, ZE. In die tijd was dat vrouwenwerk ) Nou, dan kan ik sfeervol aanschijten en zeiken"

Een soortgelijke gedachtengang heb ik inderdaad onlangs op het HF gelezen, samengaand met het advies om het buiten het zicht van de hond op te ruimen.

nomo schreef:De kat daarentegen maakt er wel drama van die blijft maar om de (allang weer schone!) plek heenlopen, proberen het te begraven, Morris nog eens aankijken met een blik van hoe durf je de kamer te bevuilen , nog eens theatraal langs de plek lopen, nog wat graven, vol walging zijn neus ophalen. Die laat het hem de hele dag niet weer vergeten! Rotkat

Whahahahaha .

Mukkie plast of poept af en toe in de kamer. Ik maak er nooit een punt van en ruim het gewoon op waar ze bij is.

Leuke vraag.
Ik weet het antwoord niet.
Vermoedelijk is dat advies ooit gegeven om er voor te zorgen dat mensen er geen heisa over maken (en ook geen feestje ).
Het gaat dan om een pup bij een dergelijk advies.

Ik zou dat niet op één lijn stellen met een ongelukje van Cayuga of ouwe Oop (of mijn zeer zindelijke maar heel zieke jonge hond ooit).
Een pupje dat zich niet bewust is van waar wij als mens willen dat er geplast en gepoept moet worden, vind ik iets totaal anders dan een ongelukje van een op zich zeer zindelijke hond die ook nog zichtbaar ongelukkig is met het stinkende feit van dat ongelukje.

Zamunda schreef:Mister heb ik juist wel naar buiten gelaten bij een ongelukje. Dan kwam ik namelijk de slaapkamer uit en zat daar een heel angstig hoopje hond (nog voor ik doorhad dat er iets lag), elke beweging die ik maakte schrok hij van en dook hij van in elkaar.

Tsja. Wat zal ik zeggen.
Die hond had een héél goede reden om bang te zijn

Ik had niet verwacht dat zijn gedrag daarin nog zou veranderen, maar wonderwel kan hij tegenwoordig binnenblijven bij het opruimen omdat hij niet angstig meer is .

Hij heeft geleerd dat niet álle mensen hem in elkaar trappen of uitschelden na een ongelukje
Ik ben zó blij dat ik die hond daar uiteindelijk weg heb gekregen en dat hij bij jou mocht.

Miranda schreef:

Zamunda schreef:Mister heb ik juist wel naar buiten gelaten bij een ongelukje. Dan kwam ik namelijk de slaapkamer uit en zat daar een heel angstig hoopje hond (nog voor ik doorhad dat er iets lag), elke beweging die ik maakte schrok hij van en dook hij van in elkaar.

Tsja. Wat zal ik zeggen.
Die hond had een héél goede reden om bang te zijn

Ja, dat was pijnlijk duidelijk .

Miranda schreef:

Ik had niet verwacht dat zijn gedrag daarin nog zou veranderen, maar wonderwel kan hij tegenwoordig binnenblijven bij het opruimen omdat hij niet angstig meer is .

Hij heeft geleerd dat niet álle mensen hem in elkaar trappen of uitschelden na een ongelukje
Ik ben zó blij dat ik die hond daar uiteindelijk weg heb gekregen en dat hij bij jou mocht.

Nee, dat soort fratsen zijn we niet van. Meer streng doch rechtvaardig. Met een flinke saus softie eroverheen . Dat twee van die lange mannen op de bank liggen en wij dan maar op een stoel gaan zitten... al genietend van hoe ze erbij liggen . Hopeloos zijn we.
Ik ben ook blij dat je de Big Black and Beautiful ( ) gebracht hebt en dat ik het kon doen.

Hier zijn ze er ook gewoon bij als ik het opruim. Izzy heeft sinds ze hier is 1 x in huis gepoept, en toen ik wakker werd kwam ik er achter. Ze lag nog boven dus gewoon opgeruimd en geen woordje aan vuil gemaakt.

Maylo Had blaas ontsteking dat hij hier kwam dus pieste soms wel 3 x per dag in huis. Keek er ook erg zielig bij. Nou dan krijgt hij een knuffel van me en zeg ik dat het niks geeft en gaan we gewoon opruimen, soms moet ik hem wel vragen even aan de kant te gaan maar meer niet.

Nog steeds doe ik het op deze manier met Maylo. Hij is gewoon 100% zindelijk maar heeft af en toe diarree wat dan rustig een dag of 3 aan kan houden. Als ik thuis ben dan is er niet zoveel aan de hand maar aan het werk of slapen, tsjah dan ligt er wel een was diarree, na het slapen ruim ik het gewoon op omdat Maylo meestal nog even op bed blijft liggen en als ik thuis kom krijgt hij weer een knuffel van me, en ik ga opruimen en zolang hij niet in de weg zit kan hij gewoon blijven zitten en toe kijken. Boos wordt ik er nooit om.

Vorige hond ook nooit gedaan als er eens wat wat. Alleen haar laatste paar dagen moest ik soms echt tot 10 tellen omdat ze meerdere malen per dag in huis pieste, soms zelfs meerdere malen per uur met al haar paniek aanvallen. Ondanks dat ik wist dat ze er niks aan kon doen.

Dus nee hier wordt er niet moeilijk over gedaan en als ze erbij zijn mogen ze erbij blijven.

Ik heb dr nog nooit van gehoord dus ook nooit gedaan...

Als een van de honden binnen poept is er altijd iets aan de hand. Ze hebben diarree, zijn niet lekker etc.. Dus gewoon opruimen zonder poespas. Wel of niet buiten zicht, daar heb ik nooit over nagedacht.

Het gaat meestal over pups als dit wordt geschreven.