Het HondenForum

Ik heb je inmiddels een mailtje gestuurd en ik ben het met Frolic eens, maar ik kan dus niet met Pablo in een bos lopen. Onbereikbaar is hij dan, het lijkt wel of die luchtjes hem gek maken. Ik heb er een tijd op getrained, maar ik heb het opgegeven. Dat scheelt een hoop frustratie voor beide partijen. Ik loop alleen in wild-arm gebied. En ik heb eindeloos op het hier-commando getrained. Pablo is gelukkig voergericht dus hij wil heel wat doen voor een voertje.
inmiddels is de tennisbal favoriet.
Maar ik zal het eerlijk zeggen, als Pablo los loopt heb ik oren en ogen op steeltjes.
Lange wandelingen aan de lijn doe ik hem geen plezier mee. En een pointer neemt wel graag een beetje ruimte, dus moet je de routes zorgvuldig uitzoeken.
Het komt denk ik wat negatief over, maar de andere kant is dat het een schat van een hond. Je moet alleen om kunnen gaan met dat jachtinstinct. En het is natuurlijk niet gezegd dat alle pointers het in die mate hebben.

Ik heb zelf enkel ervaring met een zelfstandige jager (uit Spanje). Volgens mij is dat een nog veel lastiger soort jachthond, in die zin dat ze bijna niet te trainen zijn om hier te komen omdat ze hun ruimte pakken. Het is nog steeds niet makkelijk, maar waarom ik reageer is dat ik lees dat je zo'n klik voelt en hem graag zou nemen. Ik denk dat als je dat gevoel hebt, je heel veel kunt hebben van een hond.

Ik heb zelf ook een goede klik met mijn hond en heb van alles met haar gedaan om te kijken waar ze goed in was en wat ze leuk vond, omdat ze nu eenmaal niet altijd en overal kan loslopen (hoewel wel elke dag toch minstens 1 uur). En dan blijkt er verbazend veel te zijn wat prima alternatieven vormen om haar gelukkig en tevreden te houden. En dan had ik toch een jonge hond met een onuitputtelijke energie (nu wat minder, ze is wat ouder nu), maar geen dag dat ze niet 's avonds moe op de bank lag.

Let ook goed op hoe hij reageert op het wild. Je zegt al dat hij goed lette op de vogels. Nu is het natuurlijk normaal voor een hond die in een asiel zit om overal aandacht voor te hebben behalve voor de mens aan de andere kant van de lijn, maar ik denk dat je toch wel een beetje kunt inschatten hoe sterk het jachtinstinct is. Ook dit is voor een zelfstandig jager anders dan voor een jachthond als een pointer, maar mijn hond werd dus compleet gek van alleen als het zien van wild: gillen, jammeren, als een gek rukken aan de lijn. Dat zegt dus al heel wat over de mate van het jachtinstinct. Is deze x pointer nog te bereiken buiten, dan zou ik het heel wat zonniger inzien.

Hoe dan ook, goed dat je info inwint. En ook goed dat je de hond mee kunt nemen om hem zo goed mogelijk te leren kennen. Succes met je beslissing.

Nog even ingaand op je laatste vraag: dat is niet te zeggen. Kijk het gewoon rustig aan. Met de ene hond kun je na een week al aan de slag met leren, met de andere hond duurt het langer omdat die meer tijd nodig heeft om te wennen.

Deze situatie klinkt mij heel bekend in de oren.
Mijn ouders hebben ongeveer twee jaar geleden een pointer uit Spanje geadopteerd. Wel was hij wat jonger toen hij naar Nederland kwam (ongeveer een jaar jong). Hij is nu ruim 3 jaar.

Een ontzéttend lieve, stabiele, sociale en betrouwbare hond, maar buitenshuis inderdaad behoorlijk zelfstandig.
Binnen is hij rustig, altijd wel alert, maar absoluut niet druk of nerveus. Buiten is hij actief en beweeglijk.
Hij leert als een trein, is gericht op samenwerking en gemakkelijk te motiveren. Niet met voer, dat doet hem weinig, maar met spel. Apporteren is zijn lust en zijn leven (tegen het obsessieve aan ). Als je bijvoorbeeld een balletje meeneemt wijkt hij geen moment van je zijde.
Tijdens een 'gewone' wandeling neemt hij veel ruimte. Hij kan hierbij ook uit het zicht verdwijnen, de bosjes in. Weglopen doet hij niet, hij komt altijd weer terug en over het algemeen laat hij zich ook redelijk gemakkelijk terugroepen (en ik moet eerlijk zeggen dat daar niet eens zoveel training in heeft gezeten). Maar hij kan dus alleen los in veilige gebieden, want als hij een sprintje trekt is hij zo een paar honderd meter verder. Hij geniet intens van los rondrausen, alle geurtjes opsnuiven en achter vogels aanrennen.
Hij jaagt op watervogels dus daarbij laten we hem sowieso nooit los. Dan kun je roepen of met balletjes zwaaien wat je wil, maar dan is die jachtdrift toch echt wel sterker. Daarentegen kan hij wel gewoon los waar konijnen lopen, dat doet 'm gek genoeg niet zoveel.
Hij geniet erg van hardlopen en naast de fiets lopen, en ook aangelijnde wandelingen vindt hij hartstikke prima, zolang hij maar lekker mag snuffelen en z'n energie een beetje kwijtkan. Maar hij kan zijn ei naar mijn idee pas écht kwijt als hij lekker los kan rennen.
Verder is het absoluut geen lastige hond. Heel gemakkelijk met alle honden (reu en teef, jong en oud), kinderen en mensen.
Buiten negeert hij doorgaans alle passanten (zowel honden als mensen), maar binnenshuis is hij een enorme vrijkous. Het liefst ligt hij de hele avond op je schoot of tegen z'n 'zusje' (de andere hond van mijn ouders) aan te ronken. Een enorme charmeur is het. Overigens wordt hij absoluut niet vervelend als er even wat minder tijd is, al met al vind ik het geen veeleisende of moeilijke hond.

Op het strand ziet dat er ongeveer zo uit, anderhalf uur lang:




En vooruit, ook nog maar eventjes poseren dan (dit heeft wat moeite gekost, doorgaans staat hij zelden stil zodra de lijn eraf gaat)


Binnenshuis, echter...



Ik moet wel zeggen dat hij in het begin wat tijd nodig had om te wennen. Hij was nog wat onzeker en gespannen. Na een aantal weken tot maanden ging dit steeds beter en nu zit hij merkbaar ontzettend goed in z'n vel. Het is een echte levensgenieter, een hele blije hond. Terwijl mijn ouders eigenlijk weinig bijzonders doen met de honden, ja ze krijgen bergen met liefde en wandelingen, af en toe een apporteersessie en een zoekspelletje.
Eerlijk gezegd zou ik er, als ik zo'n enorme klik zou hebben met een asielhond, gewoon voor gaan. Zo te horen zou Pluto een heerlijk leven krijgen bij je, ongeacht of hij uiteindelijk los kan lopen.

Sterkte nog met het verlies van je lieverd.

Ik denk dat vanuit de ervaring die je hebt met je vorige hond, weet je in ieder geval wat het is om veel te investeren in een hond. Als je dat er voor overhebt zie ik eigenlijk geen reden om er niet voor te gaan als je zo'n klik voelt. Je weet dat het moeilijk gaat zijn maar als je er voor wil gaan... tja. Je weet wat je kan verwachten, dus de vraag is alleen of je dat zelf ziet zitten.

Maya en Pluto schreef:Hij was zeker nog te bereiken, geen gegil, geen gehang in de lijn, maar super alert. Ik ben doorgelopen en toen de lijn strak kwam te staan ging hij met me mee, achteromkijkend naar de vogels, maar hij ging mee.

Je legt de vinger precies op de zere plek: ik wil heel graag alles voor hem doen. Het is zo'n heerlijke kroelkip, hij is zo geweldig met mensen en honden, hij verdient iemand die er speciaal voor hem is.

Mijn hond is 2,5 week geleden plotsklaps overleden en ik mis haar enorm. Het was geen gemakkelijke hond, een echte takketeef, maar wel mijn lieve, bijzondere maatje. Ze was hondagressief en ik heb jarenlang met de radar aan gewandeld, zoveel mogelijk ervoor zorgend dat ze niet in situaties terecht kwam die moeilijk voor haar waren. Ik heb het graag voor haar gedaan maar ik heb me toch altijd wat schuldig gevoeld over de beperkingen die ik haar daarbij op heb moeten leggen: regelmatig aan een rollijn lopen, leuke maar drukke losloopgebieden mijden, dat soort dingen. De andere kant is dat er weinig honden zijn die zoveel met hun baas op pad zijn geweest, maar het knaagt toch nog steeds aan me. Ik wil een nieuwe hond een goed leven bieden en ik vraag me echt af of ik Pluto blij maak als hij niet los kan. De vraag is of hij bij iemand anders dan wel los zou kunnen.

Ik heb vandaag van verschillende kanten het advies gekregen om er niet aan te beginnen of om er in ieder geval heel goed over na te denken. Dat maakt dat de twijfel die ik had groeit. Ik ben bang als ik zaterdag met hem ga lopen hem niet meer los kan laten want hij zit in deze korte tijd enorm in mijn hart.

Als ik het zo lees is het een goede match. Dat je Pluto vergelijkt met je overleden hond is logisch, maar niet reëel denk ik. Sowieso is de ene hond de andere niet, maar dit verschil is wel heel groot. Pluto is niet hondagressief, integendeel, kan goed met mensen en andere honden omgaan. Dat levert al een boel voordeel op en veel meer bewegingsvrijheid. Dan blijft enkel het jachtinstinct over, maar je geeft al aan dat het probleem er niet in zit dat je dat niet wilt, maar dat je het sneu vindt voor de hond mocht hij niet veel kunnen loslopen.

Te oordelen naar zijn reactie aan de lijn, denk ik dat je een heleboel met deze hond kunt bereiken. Lekker beginnen met de lange lijn, na gewenning beetje trainen op het hierkomen, dan apporteren, speuren, zoekspelletjes, misschien jachttraining, evt. speurtraining, wat een heerlijk leven gaat Pluto krijgen En de kans dat ie op termijn nergens los kan, lijkt me eerlijk gezegd erg klein, zeker als je in hem investeert en lekker met hem bezig gaat zijn.

En die mensen die het je afraden, in hoeverre hebben die zelf ervaring met jachthonden? Vaak wordt dit gezegd uit bezorgdheid, om je in bescherming te nemen. Ik zou dat hooguit waarderen, maar me er niet al te veel van aantrekken. Ik denk eerlijk gezegd dat als je deze hond laat schieten, je er meer last van zult krijgen dan wanneer je hem neemt, te oordelen naar je gevoelens voor Pluto

Ik heb ook een pointer uit Griekenland en hij loopt gewoon los in het bos. Ik heb nog een soort oerkruising uit Griekenland en die kan niet los Of ik moet er uren roepen en totale onrust bij mij op de koop toe nemen, hij komt wel maar wel als hij zelf klaar is met het bos Zeker op bekend terrein, loopt zelf wel naar de auto. De pointer is bijna nooit uit zicht, hij is alleen aan het rennen en ziet wat wij doen. Dat tegen je aan liggen op de bank is zeker als hij diep slaapt en je niet wilt bewegen want zo mooi als een hond je nog zo kan vertrouwen na de ellende die hij heeft meegemaakt.
Ik zou hem voor geen goud kwijt willen!

Het is puur en alleen op basis van het ras niet van achter een beeldscherm in te schatten hoeveel jachtinstinct een hond heeft en hoe trainbaar hij is. Als ik het goed begrijp, is hij pas kort in Nederland, en kan dat zich ook nog gaan ontwikkelen als hij zich zekerder voelt. Als je zelf bereid bent om er energie in te steken en je aan te passen, ben je denk ik al een heel eind.

Ik heb een podencokruising (Amy) en dat is ook mijn eerste hond met veel jachtinstinct. Het is wel een andere manier van wandelen, want je moet veel alerter zijn. Dat is iets waarvan ik voorheen dacht dat het niets voor mij zou zijn, maar ik vind het wel meevallen nu ik het ervaar. Ik train met haar nog steeds veel, met name op het hier-commando, en ik moet rekening houden met waar ik haar loslaat. Zolang ik haar op tijd bij me roep, komt ze betrouwbaar terug. Ze komt altijd terug als ze even ergens achteraan gaat. Ze kan ook los in het bos, alleen niet op sommige plekken - daar zijn dan blijkbaar zo veel geurtjes, dat ik het contact met haar verlies. In wildarme gebieden kan ik haar zonder problemen los laten lopen en ik pas dus ook de plekken waar ik wandel hierop aan. Zij neemt overigens ook veel ruimte en op de paden lopen vindt ze vrij saai. Dus als we stukjes aangelijnd lopen, zorg ik wel dat dat ook leuk voor haar is door samen te spelen, zoekspelletjes te doen, wat commando's te oefenen, etc.

Daarnaast ken ik ook podenco's/kruisingen die nérgens los kunnen en die overal los kunnen, dus de mate van jachtinstinct, zelfstandigheid en training maakt veel verschil.

Hoe snel je echt kunt gaan trainen met de hond, verschilt heel erg. Amy was daar vrij snel aan toe, maar bij mijn andere Spanjaard Amoz duurde dat veel langer. Maar oefenen met het hierkomen kun je natuurlijk wel meteen doen, daar begin ik altijd op dag 1 al mee (in huis, in de tuin en buiten aan een lange lijn).

Ik heb verschillende pointerkruisingen in de opvang gehad. Heerlijke honden! Bij mij liepen ze ook al gauw los. Ze waren jaags, maar hingen ook erg aan me en waren (nog) niet ondernemend genoeg om in hun eentje op stap te gaan. En zewaren ook gevoelig, en vonden belangrijj wat ik ervan vond. Al met al makkelijker te beheersen dan mn stabij, die jaags combineert met een bord voor dr kop en zelfstandigheid.
Een heeft een merel uit de lucht gesprongen ze liep toen aan de lijn overigens, maar had enorm indrukwekkende reflexen.

Ik denk dat een pointer heel leuk matcht als actieve huishond. Ik zou er zo een nemen.
Een van mn oovanghonden is de opleiding tot hulphond in gegaan en heeft in korte tijd enorm veel geleerd. Helaas bleek ze toch niet geschikt vanwege teveel jachtinstinct. Maar toen ik dr weer terug kreeg na een maand trainen luisterde ze onwijs goed. Snelle leerling

Ik heb dan wel nooit een pointer of dergelijke jachthond gehad, maar in mijn Roemeense Bonnie zat een flinke dosis jachthond en omdat het een zwervertje was geweest, had ze ook geleerd haar eigen kostje bij elkaar te scharrelen.
Was voor mij (met enkel ervaring met collies ) wel even wennen. Ik heb er flink op getraind maar ik kon Bonnie redelijk goed los laten (alleen bij kippen/konijnen nooit). Ze nam altijd behoorlijk de ruimte, was ook rustig wel eens 10 minuten uit het zicht maar hield mij heel goed in de gaten.
Voor wilde konijnen hoefde ik trouwens niet zo bang te zijn want die kreeg ze toch niet te pakken.
Het jachtinstinct is er nooit uitgegaan maar was wel te handelen/in goede banen te leiden. Zo heb ik het kattenjagen er helemaal uitgekregen. Ze wilde wel, maar alleen een waarschuwend 'uh-uh' was voldoende om haar uit de jachtmodus te halen.
Moest wel blijven opletten om haar op tijd tegen te houden maar dat vond ik geen probleem.

Ik denk dat als je een klik hebt met deze hond, een evt. jachtpassie best wel om te buigen is en er zijn hele leuke en goede jachttrainingen waarbij de hond leert niet zelfstandig op jacht te gaan maar het alleen op commando te doen. Dan hoef je het instinct niet te onderdrukken alleen in goede banen te leiden.

Maya en Pluto schreef:Waar ik nogal van onder de indruk was, is dat ik bij een hondenschool die alleen maar met jachthonden traint een reactie kreeg die het me afraadde: slechte ervaringen met buitenlandse honden, hebben hun eigen eten gejaagd dus krijg je er niet meer uit, agressie naar andere honden (wat ik me bij deze echt niet voor kan stellen), gezondheidsproblemen.
Heb van hen een adres gekregen van een gedragstherapeut die zelf een pointerkruising heeft, heb al gemaild maar nog geen reactie.

Dat vind ik best een ongenuanceerde reactie. Ik weet niet of jij iets weet van de voorgeschiedenis van Pluto, maar veel Spaanse honden zijn gewoon gedumpte huishonden. En ook als ze hebben gejaagd, wil dat niet zeggen dat ze niet trainbaar zijn of dat ze per se een enorm jachtinstinct hebben waar niets mee aan te vangen is. Elke hond, ook elke buitenlandse hond, is wat dat betreft weer anders.
Wat betreft agressieproblemen: dat is niet heel typisch voor Spaanse honden, en ook zeker niet voor pointers. De Spaanse pointers die ik ken zijn juist hartstikke sociaal en tolerant.
Qua gezondheid: ik neem aan dat hij getest is op mediterrane ziektes? Ook bij een negatief testresultaat moet je er altijd rekening mee houden dat die test een momentopname is en dat leishmania een heel lange incubatietijd heeft, dus een vals negatieve testuitslag mogelijk is. Maar garanties op gezondheid krijg je bij geen enkele hond, ook niet bij een in Nederland geboren pup.

DeDiana schreef:

Maya en Pluto schreef:Waar ik nogal van onder de indruk was, is dat ik bij een hondenschool die alleen maar met jachthonden traint een reactie kreeg die het me afraadde: slechte ervaringen met buitenlandse honden, hebben hun eigen eten gejaagd dus krijg je er niet meer uit, agressie naar andere honden (wat ik me bij deze echt niet voor kan stellen), gezondheidsproblemen.
Heb van hen een adres gekregen van een gedragstherapeut die zelf een pointerkruising heeft, heb al gemaild maar nog geen reactie.

Dat vind ik best een ongenuanceerde reactie. Ik weet niet of jij iets weet van de voorgeschiedenis van Pluto, maar veel Spaanse honden zijn gewoon gedumpte huishonden. En ook als ze hebben gejaagd, wil dat niet zeggen dat ze niet trainbaar zijn of dat ze per se een enorm jachtinstinct hebben waar niets mee aan te vangen is. Elke hond, ook elke buitenlandse hond, is wat dat betreft weer anders.
Wat betreft agressieproblemen: dat is niet heel typisch voor Spaanse honden, en ook zeker niet voor pointers. De Spaanse pointers die ik ken zijn juist hartstikke sociaal en tolerant.
Qua gezondheid: ik neem aan dat hij getest is op mediterrane ziektes? Ook bij een negatief testresultaat moet je er altijd rekening mee houden dat die test een momentopname is en dat leishmania een heel lange incubatietijd heeft, dus een vals negatieve testuitslag mogelijk is. Maar garanties op gezondheid krijg je bij geen enkele hond, ook niet bij een in Nederland geboren pup.

Ik kan me zo voorstellen dat die hondenschool welgeteld één ervaring heeft met buitenlandse jachthonden, en dan meteen een slechte. Zo gaat dat vaak, ze hebben er heel weinig ervaring mee maar wel een bepaald beeld. En hebben ze dan ook nog een negatieve ervaring, dan wordt dat gekoppeld aan het beeld ('zie je wel') en deugt er meteen geen een buitenlandse hond meer. Ik heb heel wat cursussen gedaan, ook jachttraining, en ben slechts zeer zelden een hond uit het buitenland tegengekomen. Mede daarom denk ik dat die hondenschool eerder zegt wat ze zelf willen horen dan dat dit op veel ervaring berust.

Maya en Pluto schreef:Ik heb alleen via mail contact gehad met ze. Altijd gevaarlijk, misschien interpreteer ik hun tekst te letterlijk.
Er staat in de mail dat het na ervaring met meerdere buitenlandse honden is, dus ik heb niet de indruk dat ze het zomaar zeggen.
Maar misschien is het ook wel zo dat juist degene met problemen met een hond zich bij hen melden en dat diegene waar het goed gaat nooit bij de vereniging een cursus komen doen.

Pluto is broodmager, dus als hij al gejaagd heeft had hij geen talent !
Wat gezondheid betreft: er wordt getest op buitenlandse ziektes, welke precies weet ik niet, maar dit asiel is voor mijn gevoel heel ervaren in het herplaatsen van buitenlandse hondjes, dus dat zal vast in orde zijn. Hij is herstellende van kennelhoest en heeft nog antibiotica. Hij had woensdag wel behoorlijk wat prut in zijn oogjes, zijn weerstand zal vast niet geweldig zijn in de conditie waarin hij nu is.
Degene waar ik altijd voer haal adviseerde al probiotica en wellicht kan ik van Puur Natuur nog iets voor weerstand toe gaan voegen.

Wat betreft garanties over gezondheid: mijn vorige hond heb ik als pup gekregen en ik heb nog nooit een hond gehad waar zoveel aan mankeerde en waar ik een strippenkaart bij de dierenarts voor had. Lang leve de dierenverzekering.

Wat een ongenuanceerde reactie van die school....
Ik wil helemaal geen buitenlandse honden propageren, want dat is iets wat mensen helemaal zelf moeten weten, maar ik ben inmiddels bezig met mijn derde buitenlandertje en ik heb geen spoor van agressie in hen kunnen ontdekken. Integendeel, het waren/zijn alle drie buitengewoon sociale honden, zowel naar mensen als naar andere honden/katten. Al kies ik honden die overwegend herderachtig/collie zijn.
Maar om nou buitenlandertjes per definitie als agressief weg te zetten is dikke onzin.
Nogmaals, of je Pluto nou wil of niet, is helemaal jouw eigen keuze, net zo goed het een eigen keuze is of je een jachthond of herdershond wil maar laat die keuze niet afhangen van flauwekulredeneringen van zo'n school.
Overigens, Middellandse Zeeziekten zijn wel iets om mee rekening te houden bij honden die uit die streken komen. Zeker als het honden zijn die al lang volwassen zijn. Maar goed, er zitten voldoende mensen hier op het forum die daar ervaring mee hebben dus die kunnen je daar veel meer over vertellen.

Maya en Pluto schreef:@Lieke: ik lees mijn laatste post nog eens naar aanleiding van jouw reactie....
Misschien begrijp je mijn tekst anders dan ik het bedoeld heb.

Ik schrijf: "Ik heb alleen via mail contact gehad met ze. Altijd gevaarlijk, misschien interpreteer ik hun tekst te letterlijk"

Daarmee bedoel ik niet dat zij gezegd hebben dat buitenlandse honden altijd gevaarlijk zijn, maar dat het gevaarlijk is om alleen op basis van mail/geschreven tekst precies te begrijpen hoe zij dingen bedoeld hebben. De nuances kun je in geschreven tekst heel anders opvatten.

Dus als je het gelezen hebt dat zij buitenlandse honden altijd gevaarlijk vinden dan is dat mijn schuld, dat ik het zo opschrijf !! En is dat niet de mening van die hondenschool !

Haha, verkeerd begrepen/gelezen dus. Enfin, mijn ervaring met herplaatsers (en dat zijn er nogal wat zowel uit Nederland als buitenland, rashonden en onherleidbare kruisinkjes) is dat elke herplaatser wel irritante dingetjes heeft (net zo goed als mensen dat hebben) en dat het acceptabele dingetjes zijn als je dol bent op die hond. Je neemt het voor lief omdat je die befaamde 'klik' hebt met die hond.
Het wordt pas een probleem als je die klik niet hebt, want dan ga je je enorm ergeren.

Zo is mijn huidige buitenlandertje een weglopertje. Of nou ja, wéglopen is een groot woord, ze trekt gewoon haar eigen plan en als zij besloten heeft ergens anders heen te gaan dan de route die ik wil nemen, of als ze ineens bedenkt dat ze naar huis wil, dan draait ze zich om en is foetsjie.
En dan kan je roepen wat je wil: mevrouw beweegt hoogstens haar zeiloren in jouw richting en verder kan je een middelvinger krijgen want ze blijft op een drafje de weg vervolgen die ZIJ heeft gekozen.

Ik moet er om lachen, en ik lijn haar aan als ik de voortekenen zie maar ik kan me voorstellen dat bij een ander de stoom uit de oren zou komen.

Dat heb ik ook met Layla, mechelse herder. Ze kan veel minder loslopen dan Didge en voorheen Bo, want mevrouw doet graag even haar eigen jaagronde zeg maar. Ondertussen weet ik aardig waar de kansen het grootst zijn en waar ze redelijk los kan lopen. Gisteren heeft ze bijvoorbeeld heel weinig losgelopen, waar Didge juist veel los kon lopen, nou ja dat is dan maar zo, ze is evengoed moe na een wandeling van bijna 8 uur.

Jeannettebo schreef:Dat heb ik ook met Layla, mechelse herder. Ze kan veel minder loslopen dan Didge en voorheen Bo, want mevrouw doet graag even haar eigen jaagronde zeg maar. Ondertussen weet ik aardig waar de kansen het grootst zijn en waar ze redelijk los kan lopen. Gisteren heeft ze bijvoorbeeld heel weinig losgelopen, waar Didge juist veel los kon lopen, nou ja dat is dan maar zo, ze is evengoed moe na een wandeling van bijna 8 uur.

Je zou juist denken dat ze, gezien haar ras, hierin wel te trainen zou zijn. Maar zo te lezen is dat niet het geval, ervan uitgaande dat je het wel hebt geprobeerd. Zo zie je maar, dat raseigenschappen ook niet alles zeggen.

Ze is nu vier jaar bij me en wat dat betreft is ze een beetje een aparte, zeg maar. Ze is ook niet te motiveren met voer of zo. Ze is op zich dusdanig op mij gericht, dat ze niet met iemand anders wil lopen, als iemand anders de riem overneemt doet ze er alles aan om bij mij te komen zeg maar. Gehoorzaamheid trainingen vindt ze geen zak aan, gewoon niet. Ze kan het namelijk wel, bij agility kan ze ineens perfect aan de voet zitten, want ze mag daarna rennen en springen. Correcties komen niet binnen bij haar en als ze geen zin heeft, dan kan ik met knakworst lopen zwaaien of met een speeltje, maar dat doet het allemaal niet. Naar mijn idee komt eea wel voort door de situatie zoals ze zat in haar eerste jaar. Ik kan haar ondertussen aardig lezen en kan ook wel aan haar zien of ik haar los kan laten, wat wel prettig is om te weten is dat ze haar eigen plan trekt, maar nooit werkelijk wegloopt, ze komt altijd terug, altijd. Wat ze ook doet, ze weet exact waar ik ben, ook als ik doorloop.

Agressie naar andere honden heb ik niet meegemaakt behalve wanneer het om eten gaat, ze eten hier ook apart van elkaar. Kluiven ook apart van elkaar en verder zijn ze juist veel socialer naar andere honden. Ze hebben onderling enorm veel subtiele taal, juist om conflicten te vermijden. We zijn hier in de buurt ook naar een asiel geweest voor wij de Pointer kregen en daar met een labrador gaan wandelen maar die leek onze al aanwezige Griek niet te "verstaan". Hij ging gewoon dwars door zijn grenzen en helaas was dit geen match.
Verder ben ik het met Lieke eens, je gaat je ergeren als er geen match is. Ik verwacht niet veel van mijn honden, ze zijn elke dag vrolijk en daar hou ik van. Dat ze soms graven en heel vies worden, gaan knagen op het open haard hout, blaffen als ze de potbode ontwaren, tegen mij opspringen in enthousiasme, als ik het eten maak draait de een rondjes en de ander springt boven mij uit. Dat zijn de dingen die mij juist bij blijven en waar wij om kunnen lachen.

Maya en Pluto schreef:Ik heb beeld: eentje rondjes draaien en eentje boven op je

Hij springt naast mee eigenlijk om op het aanrecht te kijken wat ik in zijn bak stop, hij kan vanuit stand tot boven een deur uitspringen. Hij gebruikt het overigens niet om uit de tuin te ontsnappen, daar heeft hij nooit naar gekeken.

Jeetje, wat leuk! Gefeliciteerd! Wanneer haal je hem op? Hou ons op de hoogte hoe het gaat!

Wat leuk! Gefeliciteerd en veel plezier en succes met Pluto

Oh, wat een leuk nieuws. Gefeliciteerd met Pluto!

Wow, wat een leuk nieuws. Gefeliciteerd!

Leuk! Gefeliciteerd met Pluto.

Wat een mooie hond, lijkt idd een typische pointerkop op te zitten.

Wat een leuke update, gefeliciteerd! Ik snap wel dat je voor het karakter valt. Heel veel plezier samen.