Vrijdag ben ik met Noa naar de homeopaat geweest om te kijken of zij kan helpen met het gedrag van Noa. Hoewel het gedrag niet meer zo erg is als dat het was, op zijn ergst was het meer lijden dan leven, is het nog steeds niet zoals het hoort en is het nog altijd flink belastend voor Noa. Vandaar dat ik nog altijd verder aan het zoeken ben voor verdere verbetering. En dus kwam ik bij de homeopaat die 2 dagen in de week op het Dier Medisch Centrum (Hellevoetsluis) zit.
Ik heb kort met haar gesproken tijdens de open dag van het DierMC en in eerste instantie dacht ze aan een entreactie, maar na het consult (van meer dan een uur) denkt ze toch dat het meer zit in het niet kunnen filteren van prikkels en het angstig zijn. In eerste instantie zou ze me korrels geven maar uiteindelijk zijn het druppels geworden.
Deze druppels heb ik zaterdag opgehaald en zondag voor het eerst gegeven toen ik terug was in Wageningen. Gelukkig heb ik deze week de meest chaotische week die ik kon bedenken achter de rug (hij begon vrijdagochtend en hij eindigde gisteren om 20.30), dus helemaal eerlijk was de start niet maar in eerste instantie leek haar gedrag buiten wel wat erger te worden, maar binnen al iets te verbeteren. Ze zocht meer contact, kwam vaker en langer naast me zitten in plaats van achter mijn stoel om een aai te halen.
Gisteren is een (leegstaand) gebouw aan de overkant van mijn flat afgebrand. Ze moest echt plassen, maar vanaf het moment dat ze zag dat daar iets aan de hand was, via het plasveldje en daarna tot in het trappenhuis heeft ze geblaft. Letterlijk aan één stuk door (alleen tijdens het plassen niet). Gisteravond, toen dat allemaal weg was, ben ik met haar gaan lopen. Normaal is 's avonds lopen een ramp en gaan we niet verder dan het plasveldje (het eerste stukje gras waar geen gebruik van gemaakt wordt) maar ze moest toch echt nog even uit dus op hoop van zegen.
De heenweg was een ramp, alleen maar blaffen. Min of meer totdat we op het omkeerpunt kwamen en opeens zag ik iets veranderen. Op de terugweg heeft ze nauwelijks geblaft, alleen bij de rotonde (daar blaft ze het ergst). Vandaag liep ik overdag hetzelfde stukje, dat ik normaal niet loop omdat ze daar erger blaft dan de andere kant op, maar 's nachts wel veiliger is. Ze heeft wel geblaft maar het was bijna acceptabel te noemen.
En binnen heeft ze daarna voor het eerst in hele lange tijd eerst met het ene speeltje en toen met het andere speeltje gespeeld. Ik kan me niet herinneren dat ze zo lang gespeeld heeft, zonder stress. Het tweede speeltje heb ik geïntroduceerd, een beetje mee gewiebeld en twee keer weggegooid. Normaal reden genoeg om volledig overprikkeld te raken. Nu ging ze zelf verder spelen.
Zojuist is er weer een primeur bij gekomen. Ze is weer eens onder mijn computerbureau gekropen om daar bij mijn benen te gaan zitten. In eerste instantie durfde ze het niet, dus heel voorzichtig aan haar halsbandje wat aangemoedigd, snel schoot ze door de smallerige doorgang (tussen stoel en zijwand van het bureau). Iets later dacht ik dat ze eronder vandaan wilde dus weer met het halsbandje naar buiten begeleid. Dit keer bleef ze kalm en nadat ik haar losliet draaide ze om en liep ze zelf terug de doorgang door. Ze wilde blijkbaar nog langer onder het bureau blijven.
O ja, en ze heeft vanmiddag voor het eerst een regenjas aan gehad, tijdens die wandeling die zo goed ging. Hij kraakte maar ze gaf geen krimp. Die had ik gekocht omdat Ninthe het zo koud had en we echt onze wandeling nog af moesten maken. En ik vond het wel praktisch als Noa ook direct droog bleef op haar eigen wandeling.
Negeer dat stukje komkommer. Ik moest even iets hebben om Noa af te leiden en dit had ik bij de hand liggen, het werd na enig proberen afgekeurd.
Ook heeft ze vandaag op een fleecekleed gelegen en er mee gespeeld. Dat klinkt als weinig bijzonder, maar ze durfde ook niet op andere ondergronden te lopen. Daar ben ik de afgelopen weken wat extra mee bezig geweest en het was al minder extreem, maar dat ze uit zichzelf het ging doen had ik echt niet verwacht. Ik had het neergelegd zodat Ninthe naast me kon gaan liggen want er ligt tijdelijk maar één groot kussen en die ligt in de bench. Aangezien Ninthe niet wil dat Noa erbij komt liggen, moet ik daar met regelmaat in sturen (want Noa gedraagt zich keurig en Ninthe moet niet zo zeuren, want ze heeft ook nog een ander kussen maar die ligt iets minder lekker) en ik had verwacht dat Ninthe dan wel naast mij ging liggen. Het was dus Noa die dat deed uiteindelijk.
Na het spelen
