Mijn eerste hond. Informatie gezocht, me laten voorlichten, verschillende fokkers bezocht en me ingelezen in de rasstandaard. Al snel was me duidelijk dat de Franse Bulldog niet zonder problemen was. Ik dacht er goed aan te doen een fokker te zoeken die gezondheidskenmerken hoger in het vaandel had staan dan de rasstandaard. Zodoende kwam Paso dan ook op 5 maanden jonge leeftijd bij mij wonen. Mooie verhalen, röntgentesten in Sleewijk, dit, dat, zus en zo.... ik geloofde het allemaal.
Paso, een bulldog die een fatsoenlijk ademhalingsorgaan had, slank en atletisch gebouwd. Geen last van de warmte en een goede conditie. Super fijn.
Echter al snel begonnen de problemen;
- Urineus eczeem
- Maag/ darminfecties die zich in ramp tempo opvolgden
- Luchtweginfecties
- Urineweginfecties
- Intolerantie voeding
- Soort van chronisch braken
Dit gaat over de eerste drie jaar van zijn leven. Eindelijk leek er een einde aan te komen.
Hierna kreeg Paso wat last van zijn rug. Naar mate hij ouder werd was in het midden van zijn rug een soort zonkje te zien. Allerlei onderzoeken laten doen, MRI's en röntgenfoto's laten maken. Bleek een aangeboren half werveltje te zijn in zijn rug. Terugdenkend aan het moment van een pup kopen, onderzoeken blabla? Uitgevoerd door een blinde en voor de gek gehouden.
In 2012 een nekhernia. Heeft zo lang gesluimerd, echter gaf Paso niets aan. Gillen en schreeuwen, dit ging door merg en been.
Direct geopereerd in België. Zeer goed hersteld. Maar was een zware periode. Vanaf toen is Paso blijven kwakkelen.
We rolden van het een in het andere en zaten wekelijks bij de dierenarts.
- Hoornvliesontstekingen die niet wilden genezen en een oogarts bezocht moest worden
- Slechter en langzamer eten, meer kokhalzen, verslikken en braken en minder goed kunnen drinken. Dit was zo ongeveer in 2014
- Diagnose kaak/ kauwspiermyositis
In augustus 2014 kreeg Paso een slechte adem en problemen, ontstekingen gebit. Er werden uiteindelijk 11 tanden getrokken, tevens werd hij meteen gecastreerd wegens gedragsverandering (was uiteindelijk dus niet hormonaal, maar goed). Na de operatie problemen met adem en luchtweg. Veroorzaakt door de intubatie en werd gerelateerd aan het BOS-syndroom. Kon er ook nog wel bij.
30 Januari 2016 had Paso voor de vierde maal een hoornvliesontsteking die niet wilde genezen. We zijn dan ook terug gegaan naar onze dierenarts in Roosendaal. Een jaar geleden ben ik namelijk verhuisd naar Goes. Daar schrok men van Paso en werd hij zelfs uiterlijk en qua gedrag niet herkend. Vanaf dat moment is het snel achteruit gegaan. Paso kroop weg, zocht stille plekjes en had overduidelijk veel pijn. Röntgenonderzoek wees uit dat Paso zijn hart ten opzichte van een jaar terug vergroot was. Het vermoeden bestaat dan ook dat de myositis in de bespiering van zijn kop (die inmiddels helemaal weggeteerd was) doorsloeg naar zijn lijfje. Een ziekte genaamd myasthenia gravis. Behandeling onmogelijk. Getuige de gedragsveranderingen, het alleen maar willen slapen, niet meer luisteren, verstoppen en het duidelijk ongelukkig zijn, gecombineerd met de pijn en alle sores die hij al had meegemaakt.... Heb ik dinsdag 9 februari om 16:10 uur mijn kleine grote vriend losgelaten. Mijn eigen ego opzij gezet en de kwaliteit van leven van Paso keihard op 1 gezet. Geen behandelingen meer, geen ups en downs meer en niet meer wachten op de volgende ellende die zou kunnen komen. Hij was op en moe gestreden. Het doet me vreselijk veel pijn, want wat Paso voor mij betekend heeft is niet met woorden te beschrijven. Paso was geen hond, Paso was steun, toeverlaat en clown. Een heerlijk dier. Paso is in mijn bijzijn rustig ingeslapen. Hij verdiende een leven zonder pijn, dat was hem niet gegund. Liefde is energie, energie sterft niet. Samen met Conan gaat ons leven door. Liefde is kunnen loslaten, maar dat maakt het verlies er niet minder zwaar om.
Graag laat ik in beeld zien hoe het leven van Paso vorderde, hier zitten veel foto's van zijn kop bij zodat duidelijk wordt hoe hij achteruit gegaan is.
Ik ben enorm geschrokken van bepaalde foto's. Dag in dag uit zorgde ik voor hem, maar ik had niet kunnen vermoeden dat de achteruitgang zo bizar duidelijk was.
2008
Nog maar net bij mij, voorjaar 2008
2009
Voorjaar 2009
2010
Voorjaar 2010
Winter 2010, heerlijk om met dit dier gek te doen in de sneeuw.
2011
Voorjaar 2011
2012
Eerste helft 2012
Na operatie nekhernia
2013
Favoriete lighouding
Winter
2014
Voorjaar
27 Augustus 2014, de dag van mijn verjaardag en de dag waarop Paso geholpen werd aan wat ontstekingen in zijn bek. Uiteindelijk werden er 11 (!!!) tanden getrokken. Op deze foto is voor het eerst goed de interende bespiering op zijn kop te zien.
2015
Het jaar van een nieuw huis en verhuizen. Paso ging altijd en overal mee naar toe, behalve naar het werk. Het was een zeer aanhankelijk en lief dier. Kon goed alleen zijn. Ik was dol op hem en ik durf te stellen hij dol op mij.
2016
09-02-2016, voor de eerste en laatste keer mocht Paso bij mij op bed slapen. Zeer zielige foto
09-02-2016, uitzonderlijk plaatje, Conan werd geaccepteerd in mand en Paso... die berustte overal in leek wel.
Heel veel sterkte. 
