Het HondenForum

Eindelijk eens de stoute schoenen aangetrokken om samen met Lais te speuren, als in 'praktijkspeuren'. Gewoon zelf, uit een boekje . Ingelezen en aanwijzingen opgevolgd. Sporenloper (meneer Z, dus erg makkelijk want eigen roedel) weg laten lopen, niet te ver en op een recht pad zonder afslagen om de kans op succes zo ongeveer te garanderen. Minpuntje aan het eerste spoor was dat meneer Z zich een eind van het pad af had verstopt (vergeten erbij te vermelden dat hij dichtbij het pad moest blijven), dus dat eerste spoor ging toch niet zo soepel als de bedoeling was. Goed, uiteindelijk toch gevonden en daarna beter geïnstrueerd . Volgende drie sporen gingen helemaal prima, met een superenthousiaste Lais .

Alleen... dat enthousiasme is dus een beetje het probleem . Ze is zó enthousiast dat du moment dat ze mag gaan lopen ze uit de startblokken schiet, ik er gedurende een meter of twintig achteraan bungel (wat nou soepel de lijn door mijn handen laten glijden, ik leg er een slag in om nog een beetje bij te kunnen blijven ) en vervolgens de lijn moet laten gaan omdat ik het écht niet meer bijhoud.... Niet de bedoeling dus .

Ik geloof dat het een stuk hanteerbaarder zou zijn als ik het met een vreemde doe, maar ik vind het zo lekker om gewoon even te kunnen zeggen "Goh, zullen we even speuren met Lais?" zonder dat ik daar een ander voor lastigval of ergens naartoe moet rijden. Gewoon even tussendoor dus eigenlijk. Ik heb er vooralsnog ook geen ander doel mee dan even samen bezig te zijn en haar aan het werk te zetten.

Maar goed, ideëen om Lais wel bij te kunnen houden (zonder dat ik op de grond ga liggen en me voort laat slepen) of gaat het op deze manier gewoon niet werken?

Nou ja, als het puur voor de fun is, zou ik d'r gewoon los laten rennen hoor Denk dat honden ook meer lol aan een speurtocht hebben als ze los kunnen rauzen, in plaats van gebonden te zijn aan een riem Dénk ik hoor.

Een ander persoon kan inderdaad ook heel goed helpen. Ik help mijn schoonmoeder met haar speurlessen, en ben daarom ook vaak mee als persoon die zich moet verstoppen. Want heel veel honden vinden het echt te spannend als de eigen baas wegloopt en dat ze die moeten zoeken. Maar sommige honden hebben dan ook weer weinig motivatie om een onbekend persoon te zoeken. Dus daar moet je wel je weg in vinden van wie dat goed zou kunnen doen voor jullie.

Onze Jura wordt ook erg opgewonden er van. Wat wij doen is dat we het speuren tijdens de 'gewone' wandeling één of twee keer doen. Dus niet te vaak en niet alleen met dat doel de deur uit.

Verder kan je mits zij dit leuk vindt het ook iets anders aanpakken:
- spoor lopen, aan het eind een voerdummy met lekkers, teruglopen en haar dus dan ophalen en de dummy laten zoeken (iets minder spannend wellicht dan een mens zoeken).
- dit kan je ook als echt apport doen (dus loslaten en dat ze zelf met de dummy terugkomt).

Mij werd bij de lessen gezegd gewoon je hond af te remmen, paar meter lijn geven om te werken en dan zelf in stevige pas volgen.
Ik had een handschoen met grip om de lijn niet in mijn handen te laten snijden

Maar meneer Z loopt dus bij jullie twee weg, nadat hij gezocht mag worden?

Daarmee zou je mijn honden ook uit hun graat krijgen Ik denk dat t handiger is dat Meneer Z nooit in beeld is geweest, en dat de hond dus zonder meneer Z van huis is vertrokken en niet het gevoel heeft dat Meneer Z hun verlaten heeft

Daarbij is het handig als meneer Z duidelijk een punt markeert door bijvoorbeeld met zijn schoen wat een streep te trekken in de aarde, waardoor jij een punt hebt waarop je kan wijzen. En je hond begrijpt wàt er nou precies gezocht moet worden.

Lemuria schreef:Nou ja, als het puur voor de fun is, zou ik d'r gewoon los laten rennen hoor Denk dat honden ook meer lol aan een speurtocht hebben als ze los kunnen rauzen, in plaats van gebonden te zijn aan een riem Dénk ik hoor.

Euh ja, daar zit wel wat in, MAAR.... er zitten hier ook heul erg leuke reeën dus dan gaat ze geheid een keer een ander spoor uitwerken . Toen ze meneer Z na het derde spoortje gevonden had nam ze niet eens tijd om een voedselbeloning aan te nemen maar rende ze direct door over een vers reeenspoor Blij dat ik inmiddels ook aangekomen was en de lijn kon pakken .

runninggirl schreef:Een ander persoon kan inderdaad ook heel goed helpen. Ik help mijn schoonmoeder met haar speurlessen, en ben daarom ook vaak mee als persoon die zich moet verstoppen. Want heel veel honden vinden het echt te spannend als de eigen baas wegloopt en dat ze die moeten zoeken. Maar sommige honden hebben dan ook weer weinig motivatie om een onbekend persoon te zoeken. Dus daar moet je wel je weg in vinden van wie dat goed zou kunnen doen voor jullie.

Onze Jura wordt ook erg opgewonden er van. Wat wij doen is dat we het speuren tijdens de 'gewone' wandeling één of twee keer doen. Dus niet te vaak en niet alleen met dat doel de deur uit.

Verder kan je mits zij dit leuk vindt het ook iets anders aanpakken:
- spoor lopen, aan het eind een voerdummy met lekkers, teruglopen en haar dus dan ophalen en de dummy laten zoeken (iets minder spannend wellicht dan een mens zoeken).
- dit kan je ook als echt apport doen (dus loslaten en dat ze zelf met de dummy terugkomt).

Dat met de dummy doe ik ook wel, alleen dan thuis. Als apport in het bos gaat dat (nog?) niet werken, want dan gaat ze er echt wel vandoor als ze onderweg een ree ziet of vers spoor ruikt.

Maar speuren met een dummy aan het eind is wel een goeie aanvulling/combinatie ja. Dus het idee is dan dat ik haar op mijn spoor zet en ze bij het eindpunt dus de dummy vindt? Dus dan moet ik zorgen dat ik dat spoor iig niet dubbel loop neem ik aan, maar dan moet ik doorlopen om via een ander pad terug naar huis te lopen, maar dan 'eindigt' het spoor toch niet?

dre schreef:Mij werd bij de lessen gezegd gewoon je hond af te remmen, paar meter lijn geven om te werken en dan zelf in stevige pas volgen.
Ik had een handschoen met grip om de lijn niet in mijn handen te laten snijden

Euh ja... . Goede tip op zich, maar ik doe dus een slag om mijn hand en hang vervolgens zo ongeveer achter haar aan te bungelen . Als ze stilstaat kan ik haar prima houden, als ze te hard trekt kan ik haar daar ook voor corrigeren, maar beide is in dit geval niet de bedoeling. Dus zodra ze loopt rem ik haar af, maar dat lukt dus niet afdoende waardoor ik ook steeds sneller moet en haar weer minder effectief kan remmen. Totdat ik dus los moet laten .

Is een heupgordel een idee, dan kan je gewoon je gewicht in de strijd gooien.

Een wat ouder spoor kan ook helpen: De geur ligt dan al 'vast' op de grond waardoor die neus wat meer aan de grond moet en ze harder moet werken. Straks bochtjes erin kan ook natuurlijk: dan moet ze wat meer opletten zodat ze de afslag niet mist.
En verder is het idd de bedoeling dat de hond zo snel loopt al jij zelf kan bijhouden, ook straks als je bv een spoor van een kilometer loopt Maar dan moet je haar wel houden natuurlijk

Ik speur met Mies, zo'n teckel heeft een heel fijn tempo Ik doe soms mee met een groepje waar ook een bracco italiano speurt. Moet wel eerlijk zeggen dat ik dat span niet eens als volger bij kan houden en die hond is al ervaren. Sommige honden zijn en blijven dus nu eenmaal heel snel

Paisley schreef:Maar meneer Z loopt dus bij jullie twee weg, nadat hij gezocht mag worden?

Daarmee zou je mijn honden ook uit hun graat krijgen Ik denk dat t handiger is dat Meneer Z nooit in beeld is geweest, en dat de hond dus zonder meneer Z van huis is vertrokken en niet het gevoel heeft dat Meneer Z hun verlaten heeft

Daarbij is het handig als meneer Z duidelijk een punt markeert door bijvoorbeeld met zijn schoen wat een streep te trekken in de aarde, waardoor jij een punt hebt waarop je kan wijzen. En je hond begrijpt wàt er nou precies gezocht moet worden.

Ja, maar dat is in het begin dus ook de bedoeling, om de hond te helpen leren wat de bedoeling is. En om ervoor te zorgen dat je zeker weet dat het gaat lukken zonder dat je hoeft te helpen/sturen/aanmoedigen.

Inge O schreef:Als ze het al zo goed doet zou ik je man eerst een spoor laten lopen (uit haar zicht) en hem laten verdwijnen en pas dan met haar gaan speuren. Haar beloning kan dan iets zijn met zijn geur en iets anders (voer, speeltje) wat ze erg leuk vindt.

Maar ik denk dat ik dan te snel ga, dat het ons dan niet lukt zonder sturing. Maarja, als ik niet op een tussenstap kom waarbij ik de lijn vast kan houden dan zullen we dat toch maar moeten doen .

Heavy schreef:Heb je een tuigje?

Ja.

Domor schreef:Is een heupgordel een idee, dan kan je gewoon je gewicht in de strijd gooien.

Whahahahahahaha . En dan wil jij graag dat meneer Z een filmpje maakt van hoe ik het halve bos doorgesleurd wordt op mijn buik zeker . Nee, dat gaat 'm echt niet worden haha, beest is zo godsgruwelijk sterk .

pioenroos schreef:Een wat ouder spoor kan ook helpen: De geur ligt dan al 'vast' op de grond waardoor die neus wat meer aan de grond moet en ze harder moet werken. Straks bochtjes erin kan ook natuurlijk: dan moet ze wat meer opletten zodat ze de afslag niet mist.
En verder is het idd de bedoeling dat de hond zo snel loopt al jij zelf kan bijhouden, ook straks als je bv een spoor van een kilometer loopt Maar dan moet je haar wel houden natuurlijk

Ik speur met Mies, zo'n teckel heeft een heel fijn tempo Ik doe soms mee met een groepje waar ook een bracco italiano speurt. Moet wel eerlijk zeggen dat ik dat span niet eens als volger bij kan houden en die hond is al ervaren. Sommige honden zijn en blijven dus nu eenmaal heel snel

Ruilen ?
Ja, ik geloof ook zeker dat een ouder spoor gaat helpen, maar ik vraag me af of ze daar na een keer al aan toe is. Het is natuurlijk de bedoeling dat ze eerst snapt wat het spelletje is en dat ze daar zelfvertrouwen in opbouwt. Plus dat als ze op een ouder spoor zit en het opgeeft ik dan ofwel moet gaan sturen/aanmoedigen ofwel opgeven. Beide vind ik niet zo'n fijne optie.

Toevallig vorige week in de lespraktijkspeuren daar commentaar over gekregen, ik probeerde Kaiou ook bij te houden.
Maar dat blijkt de bedoeling niet
'Je vormt met je hond een speurteam' zei de instructrice. 'En dat werkt alleen als je contact houdt met je hond, niet als je ergens achter aan een lange lijn bungelt als ballast.'
In de beginfase de lijn vasthouden op maximaal twee tot drie meter en jouw tempo lopen.

De instructrice is trouwens vanaf les één uit beeld gaan staan. Het eerste spoortje was maar iets van 10 meter of zo.
En door het gras, niet gelijk over een pad.

Om te voorkomen dat Kaiou de spoorloper nakijkt en daardoor ook als een dolle op pad wil, moet ik altijd wat aandachtsoefeningen doen totdat zij volkomen uit zicht is.
Via een portofoon hebben we dan contact over het moment van starten.

Misschien moet ik het aanleren van het spelletje dan toch maar aan meneer Z overlaten, dat ik het spoor loop. Dan gaat ze nog wel iets enthousiaster, maar meneer Z houdt dat rennen wat langer vol dan ik . Alhoewel meneer Z het sporenlopen leuker vond dan het bungelen . Maarja, na een paar keer kunnen we het dan misschien wel met een ouder spoor af.

Zamunda schreef: Dat met de dummy doe ik ook wel, alleen dan thuis. Als apport in het bos gaat dat (nog?) niet werken, want dan gaat ze er echt wel vandoor als ze onderweg een ree ziet of vers spoor ruikt.

Maar speuren met een dummy aan het eind is wel een goeie aanvulling/combinatie ja. Dus het idee is dan dat ik haar op mijn spoor zet en ze bij het eindpunt dus de dummy vindt? Dus dan moet ik zorgen dat ik dat spoor iig niet dubbel loop neem ik aan, maar dan moet ik doorlopen om via een ander pad terug naar huis te lopen, maar dan 'eindigt' het spoor toch niet?

Het kan allebei hoor, je kan inderdaad een ronde lopen zodat ze alleen het wegloop-spoor van jou volgt.
Maar een dubbel gelopen spoor heeft mijn hond in ieder geval geen moeite mee, al zal het vast niet 'volgens de regels zijn'.
Wij moeten soms wel, want we gaan echt survival-speuren over sloten enzo en soms heb je dan maar één punt waar je over kan.

Als ze relaxed genoeg is (en de omgeving is er ook naar) kan je haar ook even aan een boom binden en het spoor lopen met de dummy en haar dan ophalen. Zo kan je dus zelfs speuren met maar één mens en hond.

Paisley schreef:Maar meneer Z loopt dus bij jullie twee weg, nadat hij gezocht mag worden?

Daarmee zou je mijn honden ook uit hun graat krijgen Ik denk dat t handiger is dat Meneer Z nooit in beeld is geweest, en dat de hond dus zonder meneer Z van huis is vertrokken en niet het gevoel heeft dat Meneer Z hun verlaten heeft

Daarbij is het handig als meneer Z duidelijk een punt markeert door bijvoorbeeld met zijn schoen wat een streep te trekken in de aarde, waardoor jij een punt hebt waarop je kan wijzen. En je hond begrijpt wàt er nou precies gezocht moet worden.

Ja dan zou je ook een stuk stof dat naar meneer Z ruikt mee kunnen hebben, zodat je beter kan duidelijk maken welk spoor ze moet volgen.

Ik loop ook wel eens door de wijk om en om met één hond. En laat de tweede dan het rondje speuren wat ik net met de eerste hond heb gelopen.

Misschien toch een paar privélessen doen? Dan heb je in elk geval een betere basis om zelf verder te gaan.

Kaiou schreef:Toevallig vorige week in de lespraktijkspeuren daar commentaar over gekregen, ik probeerde Kaiou ook bij te houden.
Maar dat blijkt de bedoeling niet
'Je vormt met je hond een speurteam' zei de instructrice. 'En dat werkt alleen als je contact houdt met je hond, niet als je ergens achter aan een lange lijn bungelt als ballast.'
In de beginfase de lijn vasthouden op maximaal twee tot drie meter en jouw tempo lopen.

De instructrice is trouwens vanaf les één uit beeld gaan staan. Het eerste spoortje was maar iets van 10 meter of zo.
En door het gras, niet gelijk over een pad.

Om te voorkomen dat Kaiou de spoorloper nakijkt en daardoor ook als een dolle op pad wil, moet ik altijd wat aandachtsoefeningen doen totdat zij volkomen uit zicht is.
Via een portofoon hebben we dan contact over het moment van starten.

Dat klopt inderdaad.
Het erachter aan rennen kan ook best gevaarlijk zijn ivm takken op de grond of mensen die ineens om de hoek komen lopen.

Kaiou schreef:Toevallig vorige week in de lespraktijkspeuren daar commentaar over gekregen, ik probeerde Kaiou ook bij te houden.
Maar dat blijkt de bedoeling niet
'Je vormt met je hond een speurteam' zei de instructrice. 'En dat werkt alleen als je contact houdt met je hond, niet als je ergens achter aan een lange lijn bungelt als ballast.'
In de beginfase de lijn vasthouden op maximaal twee tot drie meter en jouw tempo lopen.

De instructrice is trouwens vanaf les één uit beeld gaan staan. Het eerste spoortje was maar iets van 10 meter of zo.
En door het gras, niet gelijk over een pad.

Om te voorkomen dat Kaiou de spoorloper nakijkt en daardoor ook als een dolle op pad wil, moet ik altijd wat aandachtsoefeningen doen totdat zij volkomen uit zicht is.
Via een portofoon hebben we dan contact over het moment van starten.

Andere manier van aanleren dan die van mijn boekje dus. Misschien past laatstgenoemde manier dan gewoon niet zo goed bij Lais. In ieder geval kan ik niet mijn tempo lopen op deze manier, dat is wel duidelijk .

Maar hoe houdt dat spoortje van tien meter op dan, als zij na die tien meter doorloopt? Of stond je tien meter van bosjes af ofzo, dat zij daar in de bosjes stond?

Zamunda schreef:

dre schreef:Mij werd bij de lessen gezegd gewoon je hond af te remmen, paar meter lijn geven om te werken en dan zelf in stevige pas volgen.
Ik had een handschoen met grip om de lijn niet in mijn handen te laten snijden

Euh ja... . Goede tip op zich, maar ik doe dus een slag om mijn hand en hang vervolgens zo ongeveer achter haar aan te bungelen . Als ze stilstaat kan ik haar prima houden, als ze te hard trekt kan ik haar daar ook voor corrigeren, maar beide is in dit geval niet de bedoeling. Dus zodra ze loopt rem ik haar af, maar dat lukt dus niet afdoende waardoor ik ook steeds sneller moet en haar weer minder effectief kan remmen. Totdat ik dus los moet laten .

Ja dat is echt gewoon te veel opwinding hoor. Ik zou het (op wat voor manier dan ook) makkelijker voor haar maken zodat ze gecontroleerd leert speuren.

En echt stapsgewijs opbouwen, niet ineens 3 bochten of moeilijkere ondergrond, etc etc... zorg dat ze makkelijke successen haalt!

Zamunda schreef:

Paisley schreef:Maar meneer Z loopt dus bij jullie twee weg, nadat hij gezocht mag worden?

Daarmee zou je mijn honden ook uit hun graat krijgen Ik denk dat t handiger is dat Meneer Z nooit in beeld is geweest, en dat de hond dus zonder meneer Z van huis is vertrokken en niet het gevoel heeft dat Meneer Z hun verlaten heeft

Daarbij is het handig als meneer Z duidelijk een punt markeert door bijvoorbeeld met zijn schoen wat een streep te trekken in de aarde, waardoor jij een punt hebt waarop je kan wijzen. En je hond begrijpt wàt er nou precies gezocht moet worden.

Ja, maar dat is in het begin dus ook de bedoeling, om de hond te helpen leren wat de bedoeling is. En om ervoor te zorgen dat je zeker weet dat het gaat lukken zonder dat je hoeft te helpen/sturen/aanmoedigen.

Ik denk dat dat inmiddels is gelukt Op naar de volgende les

runninggirl schreef:

Zamunda schreef: Dat met de dummy doe ik ook wel, alleen dan thuis. Als apport in het bos gaat dat (nog?) niet werken, want dan gaat ze er echt wel vandoor als ze onderweg een ree ziet of vers spoor ruikt.

Maar speuren met een dummy aan het eind is wel een goeie aanvulling/combinatie ja. Dus het idee is dan dat ik haar op mijn spoor zet en ze bij het eindpunt dus de dummy vindt? Dus dan moet ik zorgen dat ik dat spoor iig niet dubbel loop neem ik aan, maar dan moet ik doorlopen om via een ander pad terug naar huis te lopen, maar dan 'eindigt' het spoor toch niet?

Het kan allebei hoor, je kan inderdaad een ronde lopen zodat ze alleen het wegloop-spoor van jou volgt.
Maar een dubbel gelopen spoor heeft mijn hond in ieder geval geen moeite mee, al zal het vast niet 'volgens de regels zijn'.
Wij moeten soms wel, want we gaan echt survival-speuren over sloten enzo en soms heb je dan maar één punt waar je over kan.

Als ze relaxed genoeg is (en de omgeving is er ook naar) kan je haar ook even aan een boom binden en het spoor lopen met de dummy en haar dan ophalen. Zo kan je dus zelfs speuren met maar één mens en hond.

Dat was, zeker in het begin, dan ook wel mijn idee inderdaad. Maar dan kan ik niet uit zicht gaan, want dan weet ik zeker dat ze alles uit de kast zal trekken om achter me aan te kunnen komen. Dus eerst een paar makkelijke sporen waarbij ze het gewoon ziet en dan later zal ik haar thuislaten om spoortjes uit te lopen.


Jeuzes wat gaan jullie hard . Ik duik wel even achter de laptop zometeen, dan kan ik wat overzichtelijker antwoorden. Maar super bedankt voor de tips en het klankbord alvast!

Zamunda schreef:Maar hoe houdt dat spoortje van tien meter op dan, als zij na die tien meter doorloopt? Of stond je tien meter van bosjes af ofzo, dat zij daar in de bosjes stond?

Zij blijft staan aan het eind van haar spoor, in de bosjes of achter een boom of zo.
Wij lopen in het Reeuwijkse Hout, een uitgebreid wandelgebied met bosachtige plekken, ook lage bosjes, kleine veldjes, veel bruggetjes en verharde en onverharde paden.

Probleem met half rennend speuren, is dat je hond bochten/afslagen zal gaan missen

Een goede lijn, handschoentjes aan zodat je voldoende grip hebt om de lijn vast te houden, verder moet er continu druk op de lijn staan

Ik zou sowieso een ander tuig gebruiken dan haar standaard tuig. Om het verschil te maken voor gewoon wandelen zonder trekken en speuren waarbij druk op de lijn 'gewenst' is.

En ik zou het niet met eigen mensen doen maar iemand anders een portofoon (of mobiel) geven.
Je maakt het zo wel extra spannend en dat is leuk maar je moet niet vliegend erachteraan bungelen.

pioenroos schreef:Een wat ouder spoor kan ook helpen: De geur ligt dan al 'vast' op de grond waardoor die neus wat meer aan de grond moet en ze harder moet werken. Straks bochtjes erin kan ook natuurlijk: dan moet ze wat meer opletten zodat ze de afslag niet mist.
En verder is het idd de bedoeling dat de hond zo snel loopt al jij zelf kan bijhouden, ook straks als je bv een spoor van een kilometer loopt Maar dan moet je haar wel houden natuurlijk

Ik speur met Mies, zo'n teckel heeft een heel fijn tempo Ik doe soms mee met een groepje waar ook een bracco italiano speurt. Moet wel eerlijk zeggen dat ik dat span niet eens als volger bij kan houden en die hond is al ervaren. Sommige honden zijn en blijven dus nu eenmaal heel snel

Mies heeft dus een fijn tempo
Ik heb met een teckel zweet gelopen (net iets anders, maar ook speuren).
Ik weet niet meer hoe vaak ik in het bos languit op het mos ben beland vanwege het moordend hoge tempo dat hij liep.

jome schreef:Probleem met half rennend speuren, is dat je hond bochten/afslagen zal gaan missen

Een goede lijn, handschoentjes aan zodat je voldoende grip hebt om de lijn vast te houden, verder moet er continu druk op de lijn staan

Dat is inderdaad het probleem.
Je hebt ook geen tijd om je hond te leren "lezen" en daardoor te weten of hij op spoor zit of loopt te klooien.

Met zo'n zoefzoef kan je in het begin beter dichterbij lopen, dan heb je de hond meteen ook beter in de hand.
Denk ik?

Ik ken het programma "praktijkspeuren" niet, maar ik speur dus wel in de praktijk, de echte en train ook veel.
Ik zou zelf in ieder geval niet haar tempo aan nemen. Speuren doen we samen en ik wil het ook fatsoenlijk kunnen bijhouden.
Hoe speurt ze? Kop hoog? Of neus aan de grond?
Om een hond te leren niet als een debiel van start te gaan wil ik nog wel eens een spoor beginnen en na 5 meter een hoek naar rechts of links maken, dan moeten ze wel geconcentreerd beginnen. Anders lijdt het ze nergens naar toe.
En om ze rustig te leren speuren, gebruik ik in het begin een beloning aan het eind, geen mens.

ik vond nog een boekje Actief onderweg met uw hond van Nicky Gootjes, hierin staan "verrassende spel-ideeën tijdens de dagelijkse wandeling". Geef maar een gil als je hem wil hebben, misschien wat minder vermoeiend

Zo, even de laptop erbij gepakt om wat makkelijker te quoten en te knippen etc.


@*Wolf* Ik ga eens kijken hoe ze het doet als ik de tips toepas. Ik vond de uitleg in het boek erg duidelijk en logisch, maar het blijkt dat het voor ons toch niet helemaal werkt zo haha. Ik had even geen idee hoe ik het kon aanpassen, maar nu wel .

Kaiou schreef:Om te voorkomen dat Kaiou de spoorloper nakijkt en daardoor ook als een dolle op pad wil, moet ik altijd wat aandachtsoefeningen doen totdat zij volkomen uit zicht is.

Ah, dat is ook een goeie ja . Om het Lais duidelijk en makkelijk te maken liet ik haar nakijken (zoals ook in het boekje stond ), maar dat stadium zijn we dus al voorbij blijkbaar. Wie weet dat ze met aandachtsoefeningen tijdens het weglopen van de spoorloper al een stuk minder wild is. En dan kan ik nog kijken hoe ze het doet als we korter of langer wachten nadat de spoorloper verdwenen is.

runninggirl schreef:Het erachter aan rennen kan ook best gevaarlijk zijn ivm takken op de grond of mensen die ineens om de hoek komen lopen.

Of die grote plas die ineens opdoemde . Mensen die om de hoek komen was nog geen sprake van aangezien er nog geen kruisingen op het spoor zaten. Maar rennen is überhaupt niet mijn hobby, dus alleen daarom wil ik al graag een prettiger tempo .

runninggirl schreef:Ja dat is echt gewoon te veel opwinding hoor. Ik zou het (op wat voor manier dan ook) makkelijker voor haar maken zodat ze gecontroleerd leert speuren.

En echt stapsgewijs opbouwen, niet ineens 3 bochten of moeilijkere ondergrond, etc etc... zorg dat ze makkelijke successen haalt!

Ja, dat stapsgewijs opbouwen zit wel goed . Ik denk dat ik met afleiden al veel kan winnen in haar wilde speurgedrag en dan de wachttijd indien nodig ook uitbouwen.

Paisley schreef:

Zamunda schreef:Ja, maar dat is in het begin dus ook de bedoeling, om de hond te helpen leren wat de bedoeling is. En om ervoor te zorgen dat je zeker weet dat het gaat lukken zonder dat je hoeft te helpen/sturen/aanmoedigen.

Ik denk dat dat inmiddels is gelukt Op naar de volgende les

Kaiou schreef:

Zamunda schreef:Maar hoe houdt dat spoortje van tien meter op dan, als zij na die tien meter doorloopt? Of stond je tien meter van bosjes af ofzo, dat zij daar in de bosjes stond?

Zij blijft staan aan het eind van haar spoor, in de bosjes of achter een boom of zo.

Okee .

jome schreef:Probleem met half rennend speuren, is dat je hond bochten/afslagen zal gaan missen

Een goede lijn, handschoentjes aan zodat je voldoende grip hebt om de lijn vast te houden, verder moet er continu druk op de lijn staan

Ja, dat snap ik . Mijn probleem was hoe ik haar minder wild laat lopen .

JBK schreef:Ik zou sowieso een ander tuig gebruiken dan haar standaard tuig. Om het verschil te maken voor gewoon wandelen zonder trekken en speuren waarbij druk op de lijn 'gewenst' is.

En ik zou het niet met eigen mensen doen maar iemand anders een portofoon (of mobiel) geven.
Je maakt het zo wel extra spannend en dat is leuk maar je moet niet vliegend erachteraan bungelen.

Ik heb inderdaad een tuig gebruikt dat ik alleen voor het speuren zal gebruiken .
Ik ga eens kijken of het met de tips toch lukt met eigen mensen, als ze het dan toch nog te spannend vindt dan stop ik ermee, of ik moet het zo leuk vinden dat ik toch in een groep ga trainen.

Heavy schreef:Ik zou ook een speciaal speurtuig gebruiken en eventueel als ze nog erg trek de lijn langs haar oksel laten lopen.

Apart tuig heb ik inderdaad. Lijn langs haar oksel ga ik niet doen denk ik, ik moet het meer zoeken in de situatie zodanig opzetten dat ze rustiger speurt. Als ik dat niet doe dan zal ze alsnog heel hard trekken en lopen, dan hou ik haar misschien wel bij maar gegarandeerd dat ze gewoon haar oksel openschuurt. Dat is niet de bedoeling.

ranetje schreef:Mies heeft dus een fijn tempo
Ik heb met een teckel zweet gelopen (net iets anders, maar ook speuren).
Ik weet niet meer hoe vaak ik in het bos languit op het mos ben beland vanwege het moordend hoge tempo dat hij liep.

Whahaha, zijn zeker geen filmpjes van ?!