Het HondenForum

Dat vroeg ik me vandaag ineens af.
Habibi heeft van die tegenstellingen in de manier waarop ze reageert, die soms zo opvallend zijn dat het haast onlogisch lijkt in 1 hond.

Hebben jullie honden dat soort dingen ook?


Als voorbeeld:

Habibi kan een enorme muts zijn met takjes of blaadjes in haar broek of staart.
Ze gooit zichzelf zowat tegen de grond, en wil geen pas meer lopen. Balletje, gezellig hoog stemmetje het is allemaal niet interessant meer.Totdat staart en broek weer volledig stok/bladvrij zijn.
Ze is daar echt heel extreem in. Ziet eruit alsof ze zwaar mishandeld wordt, als ze dan al verplicht een paar passen moet lopen dan is dat EN mank EN met de staart laag EN met de kop laag EN met een gekromde rug EN met een blik in haar ogen alsof de wereld zowat vergaat.
Noot: het kan dan gaan om een dun 5 cm lang twijgje, hieft echt geen hele boomstam te zijn...

En dan de tegenstelling :
Ze kan echt wel vrij hard zijn.
Vandaag bijvoorbeeld. Halverwege onze wandeling zie ik ineens iets vreemds aan haar poot. Rood.
Bij nadere inspectie blijkt een nagel (bovenste nagel van voorpoot) hartstikke afgescheurd te zijn, diep in het leven. De nagel hangt er nog aan een klein randje aan. Dus die heb ik er ter plekke afgetrokken.
Ik heb géén idee wanneer dat tijdens de wandeling gebeurd moet zijn. Ze heeft geen pas mank gelopen, niet gekermd, niets. Gewoon fanatiek met de bal aan het donderjagen geweest. En ging daar ook gewoon mee door toen ik het restant eraf geplukt had.
Gezien de plek en hoe ver in het leven móet het zeer gedaan hebben.
Maar geen krimp dus.
(thuis even schoongemaakt en ontsmet overigens)


Dit is dus hetzelfde hondje.

Echt een opvallende tegenstelling, en zo heeft ze er wel meer.

Hebben jullie honden dat ook?
En welke tegenstellingen dan precies?

Mijn Zorro heeft iets dergelijks met dierenartsentafels. Als hij op een gewone tafel moet staat hij op alle vier zijn poten te trillen, shaken, kop omlaag. Heeft de dierenarts zo'n moderne tafel die automatisch omhoog en omlaag gaat vindt hij dat geweldig! Hij stapt er zelf op, laat zich als een prins omhoog tillen, en wil er niet af als de tafel weer op grondhoogte is. Persoonlijk lijkt me zo'n automatische tafel best eng, maar Zorro vindt het geweldig!

Izzie is nieuwsgierig maar ook heel voorzichtig. Dat brengt haar regelmatig in situaties die ze eerst zelf opzoekt en dan stiekem toch eigenlijk ook wel weer heel spannend vindt
Dat nieuwsgierige is wel precies waarom ik het toch heb aangedurfd met een hondje dat in het begin ronduit bang was.

Grappig!

Alex: Als er zo'n graas zadje met stekeltjes in z'n voetzooltje zit staat hij meteen stil met z'n poot omhoog en kijkt mij zielig aan, ik moet dus dat zaadje eruit halen.... hij kan het natuurlijk ook zelf doen, het zit niet 5 cm diep in z'n poot.

Thuis komen hangt Vusi als een vampier in zijn nek en oren, hij geeft geen kik maar loopt "gewoon" door met 24 KG heddur aan z'n oor

Lola wordt hysterisch wild als ik vraag of ze mee gaat z w e m m e n.

Als het regent of er ligt een plas tijdens het wandelen is dat een enorm probleem...

-Lilo- schreef:Lola wordt hysterisch wild als ik vraag of ze mee gaat z w e m m e n.

Als het regent of er ligt een plas tijdens het wandelen is dat een enorm probleem...

Lola kon familie van Shib zijn

In het bos is Shib helemaal gek met modderplassen en vennetjes.
In de wijk moet en zal hij om regenplassen heen gaan, anders worden zijn pootjes vies

Famke is als ze binnen is een echt schoothondje en een behoorlijke drama queen. Ze ligt het liefst de hele dag op schoot en stelt zich vreselijk aan om maar aandacht te krijgen. Maar zodra ze buiten wat hoort dan verandert ze opeens in een bloeddorstig monster. Blaffen en grommen en al haar haren overeind. Woest is ze dan. Dan is er van het schoothondje niks meer terug te zien.

Jura is wel een hond van tegenstellingen voor iemand die haar niet goed kent. Ze lijkt heel stoer (en doet ook stoer) maar is eigenlijk een gevoelige hond met een olifantsgeheugen.

Hihi, ja die van Lola en Shib is hier ook aan de hand. Als je Dorus zijn gang laat gaan, zwemt hij de hele dag. Regen is geen probleem, maar op straat door de plas lopen? Oei nee, dat kan echt niet.

Morris heeft dat vooral met aan de ene kant zijn 'will to please' maar aan de andere kant zijn stronteigenwijsheid. Dat botst.
Hij vindt het echt heel erg als ik boos op hem ben. Iets ergers bestaat er niet volgens hem. Dan is het alsof ik hem finaal in elkaar gerost heb. Staart tussen de poten, ineengekrompen, oren plat. Maar... hij doet niks waar hij het nut niet van inziet. En dan kan ik hoog en laag springen, op mijn kop gaan staan en heel erg boos worden, hij doet het gewoon niet. Maar als ik dan boos word heb ik wel een doodongelukkige hond en hij doet het nog steeds niet.

We hebben er wel aardig onze weg in gevonden tegenwoordig. Maar soms heeft hij nog zo'n moment dat je zijn gedachten echt heen en weer ziet schieten in zijn kop.
Ik doe het niet!
Maar dan wordt ze boos...
ja, maar het is mijn eer te na!
maar wil geen boze baas
Het gaat tegen al mijn principes in! Nee! Nee! Nee!
Oh nee is ze nu boos
Ik doe het niet!

Plassen op nat gras is vreselijk, maar op de vrije wandeling door nat gras heen hollen is een groot feest