Het HondenForum

Al als klein meisje wil ik een hond, mijn moeder houdt echter niet van honden dus ik heb er nooit 1 gekregen. Echter woon ik sinds mei op mezelf (wel begeleid) en heb ik een leuk huis met een tuin, zodoende dus de beslissing genomen dat er een hond gaat komen. Ik ben 21 jaar, en ik heb een lichte vorm van autisme, heb een depressie, heb een angst- en paniekstoornis en vertoon tekenen van borderline. Al met al belemmerd het mij in mijn dagelijks leven. Binnenshuis gaat alles prima, bij vrienden/familie thuis alles prima, zodra ik het huis uit moet loopt er een lichte spanning op en zodra ik naar de supermarkt moet, of naar de stad voor kleding etc. gaat het vaak mis. Ik kan niet alleen de stad in zonder het risico te lopen dat er een paniekaanval zal volgen en ben daarom altijd afhankelijk van anderen..
De hond die zal gaan komen, zal opgeleid worden (met behulp van een organisatie) tot hulphond zodat ik zelfstandig mijn dagelijkse dingen zal kunnen gaan doen. Echter is de organisatie van mening dat elke hond en elk ras geschikt is om tot hulphond opgeleid te worden, ik ben zelf van mening dat dit niet zo is. Sowieso omdat sommige rassen gewoon niet bij een bepaald individu passen.

Als ik met dieren bezig ben, heb ik vaak de gedachte ''ik ben de baas en daarmee klaar'' en ik merk zelf weinig problemen in mijn omgang met dieren. De honden van mijn tantes lopen ook beter met mij mee dan met hun baasjes, ook al klinkt dit misschien arrogant om te zeggen. Met een hond aan mijn zijde voel ik me veilig en vertrouwt omdat ik me beschermd voel door de hond, daardoor is mijn angst al een stuk minder. Toch zal het voor gaan komen dat ik een paniekaanval zal krijgen en de hond zal moeten leren om mij daar uit te halen, ik denk dat een erg druk ras hier niet geschikt voor gaat zijn.

Ik ben zelf verliefd op de Duitse Herder, ik vind ze prachtig en ze spreken me enorm aan. Helaas is mijn moeder van mening dat het een agressief ras is, en omdat de DH zich erg richt op 1 baas is ze bang dat de hond agressief zal zijn tegen mensen. En omdat ik begeleid woon, zal ik de mening van mijn moeder mee moeten nemen en zal ik tot mijn grote verdriet af moeten zien van de Duitse Herder.
Verder vind ik de Flatcoated retriever ook heel mooi, maar na een mail naar de rasvereniging kreeg ik als reactie dat zij de hond niet geschikt vinden voor wat ik er van wil. Ditzelfde geld voor de Shiba Inu..
Verdere rassen die mij trekken zijn:
- Border Collie
- Australian Shepherd
- Weimaraner
- Nova Scotia Duck Tolling Retriever

Rassen die ik helemaal niks vind:
- Labrador
- Labradoodle
- Poedel

En kleine honden sowieso niet. Ik zoek een middelmaat of een wat grotere hond en wil het liefst een reu.

dat geslacht daar komen we later wel op

.

Mijn eerste idee zou niet een te zacht /onzeker ras zijn, maar ook zeker geen heel beschermend ras. De rassen die jij niks vind lijken me nu juist heel erg geschikt, is ook niet voor niets dat die rassen veel als hulp/therapie hond worden ingezet.

Kan je tijd genoeg besteden aan een actieve hond als een border/aussie?

Wat wil je verder gaan doen met je hond?

Ja dat is dus inderdaad mijn probleem, ik heb een voorkeur voor drukke rassen en de rassen die geschikt zijn vind ik niks

Een druk las lijkt me niet geschikt vooral omdat de drukkere rassen vaak ook erg gevoelig zijn w.b. de energie van de baas, een nerveuze baas maakt een druk ras nog veel nerveuzer. Althans dat heb ik zo begrepen. Beweging is het probleem niet zo zeer, ik ben veel thuis en heb dus genoeg tijd. Ik wil ook graag agility met mijn toekomstige hond gaan doen.

ik ben benieuwd hoe je op je selectie rassen bent gekomen.

Natuurlijk telt uiterlijk mee maar uiteindelijk draait het om het karakter wat bij je past en zeker bij jou.

Het is (ondanks dat je er helemaal niks mee hebt), niet meer dan logisch dat de poedel, doodle en lab veel gebruikt worden als therapiehond, juist omdat ze dit werk aankunnen.

Zeeuwsemeid schreef:Ja dat is dus inderdaad mijn probleem, ik heb een voorkeur voor drukke rassen en de rassen die geschikt zijn vind ik niks

Een druk las lijkt me niet geschikt vooral omdat de drukkere rassen vaak ook erg gevoelig zijn w.b. de energie van de baas, een nerveuze baas maakt een druk ras nog veel nerveuzer. Althans dat heb ik zo begrepen. Beweging is het probleem niet zo zeer, ik ben veel thuis en heb dus genoeg tijd. Ik wil ook graag agility met mijn toekomstige hond gaan doen.

Je kunt niet alles hebben. Het gaat er ook om wat jij te bieden hebt.
Poedel zou voor mij ook afvallen, je moet al echt een heel stoïcijnse hond hebben wil dat werken.

De meeste rassen zijn inderdaad uiterlijk gebaseerd, behalve de Duitse Herder.. Daar spreekt het karakter me ook enorm aan. De trouw, de rust, de grote will to please, moedig en zelfverzekerd. Dat is de reden waarom ik een Duitser wilde, het karakter vind ik prachtig en ook filmpjes waarin je ziet hoe mensen met ze werken. dan zijn ze altijd zo gefocust op de baas, dat wil ik ook.

De Australische herder sprak me aan mede dankzij zijn uiterlijk, ze zijn heerlijk pluizig. Maar ook omdat de aussies over het algemeen een zacht karakter hebben, baas gericht zijn en ook die will to please hebben. Dit zie je in de Border Collie ook, ik ben bij deze rassen alleen erg bang dat het drijven er te veel in zal zitten waardoor ze mijn kat of konijnen zullen gaan willen drijven..

Zeeuwsemeid schreef:De meeste rassen zijn inderdaad uiterlijk gebaseerd, behalve de Duitse Herder.. Daar spreekt het karakter me ook enorm aan. De trouw, de rust, de grote will to please, moedig en zelfverzekerd. Dat is de reden waarom ik een Duitser wilde, het karakter vind ik prachtig en ook filmpjes waarin je ziet hoe mensen met ze werken. dan zijn ze altijd zo gefocust op de baas, dat wil ik ook.

De Australische herder sprak me aan mede dankzij zijn uiterlijk, ze zijn heerlijk pluizig. Maar ook omdat de aussies over het algemeen een zacht karakter hebben, baas gericht zijn en ook die will to please hebben. Dit zie je in de Border Collie ook, ik ben bij deze rassen alleen erg bang dat het drijven er te veel in zal zitten waardoor ze mijn kat of konijnen zullen gaan willen drijven..

Zou me maar eens wat meer inlezen en naar ervaringen met die rassen vragen.

Toen ik je eerste bericht las, dacht ik ook meteen aan de labrador. Ze kunnen zo gek zijn als een deur, maar volgens mij maak je hen de kop niet gek wanneer je zelf nerveus bent.

Zeeuwsemeid schreef:De meeste rassen zijn inderdaad uiterlijk gebaseerd, behalve de Duitse Herder.. Daar spreekt het karakter me ook enorm aan. De trouw, de rust, de grote will to please, moedig en zelfverzekerd. Dat is de reden waarom ik een Duitser wilde, het karakter vind ik prachtig en ook filmpjes waarin je ziet hoe mensen met ze werken. dan zijn ze altijd zo gefocust op de baas, dat wil ik ook.

De Australische herder sprak me aan mede dankzij zijn uiterlijk, ze zijn heerlijk pluizig. Maar ook omdat de aussies over het algemeen een zacht karakter hebben, baas gericht zijn en ook die will to please hebben. Dit zie je in de Border Collie ook, ik ben bij deze rassen alleen erg bang dat het drijven er te veel in zal zitten waardoor ze mijn kat of konijnen zullen gaan willen drijven..

De aussie en border collie zouden bij mij niet passen bij een zacht karakter, er kan behoorlijk wat pit in zitten.

Heb je wel eens aan een golden retriever gedacht?

Zowel met de labrador en de golden retriever zit ik vooral met het feit dat ik afgeschrokken ben door uiterlijk en door slechte verhalen.
Uiterlijk: Je ziet vaak te dikke honden, fout van de baas dat weet ik.
Verhalen: Ik heb uit mijn omgeving meerdere verhalen gehoord over honden die overmatig blaffen, aan de riem trekken, mensen bespringen, slechte heupen hebben, slechte ellebogen. Ook daarvan ben ik me echt wel bewust dat het grotendeels de fout van de mens is omdat zij achter zijn gebleven in de opvoeding van het dier en geen leider zijn.

Er zijn zoveel fokkers van labradors, dat ik bang ben een verkeerde fokker te treffen en straks een zieke hond heb. En ik vind de labrador ook gewoon niet mooi.. Golden hetzelfde verhaal trouwens. En ik vind de donkere Golden retrievers wel mooier dan die bijna witte, maar juist die bijna witte zie je veel.

Nee de DH is ook een verpest ras qua gezondheid, maar dat ras trekt me meer waardoor ik daar dan omheen durf te zien.

Als je met een goede organisatie in zee gaat, zou ik advies van hun kant verwachten over welk ras bij jou, je karakter, situatie en beperkingen past. En dan nog is een willekeurige hond van 'een' ras dat in theorie geschikt is nog geen garantie dat het met die ene hond gaat lukken. Er zijn binnen een ras immers veel individuele verschillen. Je hond zal daarom bij een betrouwbare organisatie ook een gedragstest moeten ondergaan om te bekijken of hij geschikt is voor het doel dat je voor ogen hebt.

Ter illustratie: Joy (labrador) is ADL-hulphond. Ze is zo stabiel als een huis, beheerst en allesbehalve lomp, baasgericht, leergierig en een geboren apporteur. De gedragstest doorstond ze dan ook met glans. Mijn vorige labrador, Bo, was bijna haar tegenpool: een hieperdepieper stuiterbal, 'doldrieste allemansvriend' (zo getypeerd op cursus), snel onder de indruk van/bang voor dingen, ze had een spanningsboog van een seconde of drie

en loste bar slecht met apporteren. Het was een heerlijke hond, maar ik ben er bijna 100% zeker van dat ze ongeschikt was om hulphond te worden.

De border collie en aussie lijken me sowieso niet geschikt voor wat jij wilt. De weimaraner en toller ken ik niet goed genoeg om daar iets over te zeggen. Een labrador (dr Joy-uitvoering, niet de Bo-variant

) lijkt me dan juist wél weer geschikt. Waarom valt de labrador voor jou af?

Heel eerlijk? Ik denk dat alle vier de rassen die je noemt niet geschikt zullen zijn.
Ik fok Tollers dus kan je over dat ras wel uitleggen waarom ik dat denk. Tollers zijn intelligent maar niet slaafs. Ze kunnen hun intelligentie dus ook heel goed tegen je gebruiken

En ze hebben een oog voor detail. Zelfs voor iemand die uitermate goed in z'n vel zit en stabiel is, is het oppassen dat een Toller niet jou traint in plaats van andersom. Ze herkennen kleine details in je lichaamstaal en reageren daarop. Details waar je je zelf vaak niet eens bewust van bent. Laat staan hoe ze reageren op je gemoedstoestand, dat voelen ze haarfijn aan. En omdat ze niet slaafs zijn maar een duidelijke eigen mening hebben zullen ze daar ook niet meegaand op reageren. De will to please is er, maar de will to please themselves is groter

Om dat in goede banen te leiden ben je zeker de eerste jaren heel druk. Je zal absoluut consequent moeten zijn, maar moet ook duidelijk naar ze zijn en de rust kunnen bewaren. Ze reageren direct als ik bijvoorbeeld chagrijnig, verdrietig of gehaast ben en maken daar gebruik van, in hun eigen voordeel. Het zijn geen honden om op te rekenen vind ik. Ze hebben behoefte aan een duidelijke leiding, als jij je afhankelijk opstelt (wat je doet als je een hulphond hebt. Jij bent voor de functioneren afhankelijk van de hond) nemen ze zelf de leiding en dat ga je niet leuk vinden.

Daarnaast hebben ze veel beweging en training nodig. Dus ook op jouw slechte dagen zullen ze minimaal een uur moeten kunnen loslopen. En naast lichamelijke beweging willen ze ook mentaal uitgedaagd worden in de vorm van een training, clickersessies of hersenspellen. Als je daar in tekort schiet krijg je een nerveuze hond die probleemgedrag gaat ontwikkelen.

Je woont niet heel erg in de buurt geloof ik he? In principe ben je welkom om kennis te maken met m'n honden hoor, dan kun je waarschijnlijk al duidelijk zien wat ik bedoel.

Lieske1977 schreef:Als je met een goede organisatie in zee gaat, zou ik advies van hun kant verwachten over welk ras bij jou, je karakter, situatie en beperkingen past. En dan nog is een willekeurige hond van 'een' ras dat in theorie geschikt is nog geen garantie dat het met die ene hond gaat lukken. Er zijn binnen een ras immers veel individuele verschillen. Je hond zal daarom bij een betrouwbare organisatie ook een gedragstest moeten ondergaan om te bekijken of hij geschikt is voor het doel dat je voor ogen hebt.

Ter illustratie: Joy (labrador) is ADL-hulphond. Ze is zo stabiel als een huis, beheerst en allesbehalve lomp, baasgericht, leergierig en een geboren apporteur. De gedragstest doorstond ze dan ook met glans. Mijn vorige labrador, Bo, was bijna haar tegenpool: een hieperdepieper stuiterbal, 'doldrieste allemansvriend' (zo getypeerd op cursus), snel onder de indruk van/bang voor dingen, ze had een spanningsboog van een seconde of drie en loste bar slecht met apporteren. Het was een heerlijke hond, maar ik ben er bijna 100% zeker van dat ze ongeschikt was om hulphond te worden.

De border collie en aussie lijken me sowieso niet geschikt voor wat jij wilt. De weimaraner en toller ken ik niet goed genoeg om daar iets over te zeggen. Een labrador (dr Joy-uitvoering, niet de Bo-variant ) lijkt me dan juist wél weer geschikt. Waarom valt de labrador voor jou af?

Ik vind het geen mooie honden, de labradors die ik ken zijn stront vervelend. Die van mn tante heeft een steekje los waardoor ie hem eens in de zoveel tijd gewoon opeens peert en dan nog oost-indisch doof wordt. De labradors van vrienden trokken alleen maar aan de riem en blaften naar alle kleine geluidjes aanwezig, ze waren lomp en denderden je zo omver en 1 van de honden heeft me gebeten. Dus het zijn merendeels ook negatieve ervaringen met het ras.

Dit soort organisaties schieten ook als paddestoelen uit de grond trouwens. Als ze beweren dat elk ras geschikt is zou ik persoonlijk heel snel een andere organisatie zoeken.

En ik zou toch eens kijken naar een Labrador. Je houdt niet van dikke honden, maar A: daar ben je zelf bij

en B: Er zijn verschillende types Labrador dus kans zat om een fokker te vinden die het type fokt dat jou aanspreekt. Dat trekken aan de lijn en overmatig blaffen is een kwestie van opvoeden, daar ben je ook zelf bij. Maar als het idee van een trekkende hond je nu al afschrikt zou ik wel serieus gaan nadenken of je uberhaupt een (grote) hond wil. Elke hond heeft zo z'n streken en zal dit een keer gaan doen. Dat is een fase waar je doorheen moet en als je dat goed aanpakt duurt het niet lang, maar als je er van in de stress schiet weet ik niet of je het opgelost krijgt. Maar over het algemeen zijn Labradors behoorlijk gehoorzaam, passen zich redelijk makkelijk aan als je aan hun energiebehoefte voldoet, en het meest belangrijke: ze zijn niet heel gevoelig. Ofwel, ze zullen niet zo sterk op jouw emoties reageren als een Golden of en Toller. Dat lijkt me erg belangrijk voor zo'n hulphond, dat hij ondanks jouw buien toch gewoon stabiel blijft. En als een ras dat kan is het de Labrador. Het is niet voor niks dat ze vaker gebruikt worden als hulphond.

En wat betreft dat uiterlijk..het wordt je maatje waar je jarenlang je leven mee gaat delen als het goed is. Kijk even door het uiterlijk heen, zo'n knuffelige Aus is echt niks aan als hij 24/7 op je zenuwen werkt.

Zeeuwsemeid schreef:Zowel met de labrador en de golden retriever zit ik vooral met het feit dat ik afgeschrokken ben door uiterlijk en door slechte verhalen.
Uiterlijk: Je ziet vaak te dikke honden, fout van de baas dat weet ik.
Dus dit argument kun je wegstrepen. Zorg voor goede (en niet te veel) voeding en lekker veel beweging, dan blijft ook een labrador slank.
Verhalen: Ik heb uit mijn omgeving meerdere verhalen gehoord over honden die overmatig blaffenKwestie van opvoeden, aan de riem trekken idem, mensen bespringen idem; juist doordat mensen labradors als 'makkelijke honden' zien, vergeten ze ze nog wel eens op te voeden., slechte heupen hebben garanties krijg je niet, maar je hond bij een fokker halen die de ouderdieren laat testen op erfelijke aandoeningen scheelt al aanzienlijk. Bo heeft in haar elfjarige leven nooit gewrichtspijn gehad en Joy heeft A-heupen en is vrij van ED., slechte ellebogen. Ook daarvan ben ik me echt wel bewust dat het grotendeels de fout van de mens is omdat zij achter zijn gebleven in de opvoeding van het dier en geen leider zijn.

Er zijn zoveel fokkers van labradors, dat ik bang ben een verkeerde fokker te treffen en straks een zieke hond heb. Op internet is een lijst beschikbaar met fokkers die volgens de regels van de rasvereniging fokken en de ouderdieren dus minimaal op ogen, heupen en ellebogen laten testen.En ik vind de labrador ook gewoon niet mooi.. Dat kan, smaken verschillen. Er is wel veel verschil binnen het ras, van groot en lomp naar kleiner en ranker/atletischer gebouwd. Maar het kan dat een hond je qua uiterlijk niet aanspreekt.Golden hetzelfde verhaal trouwens. En ik vind de donkere Golden retrievers wel mooier dan die bijna witte, maar juist die bijna witte zie je veel.

Zeeuwsemeid schreef:
De hond die zal gaan komen, zal opgeleid worden (met behulp van een organisatie) tot hulphond zodat ik zelfstandig mijn dagelijkse dingen zal kunnen gaan doen. Echter is de organisatie van mening dat elke hond en elk ras geschikt is om tot hulphond opgeleid te worden, ik ben zelf van mening dat dit niet zo is. Sowieso omdat sommige rassen gewoon niet bij een bepaald individu passen.

.

Mag ik vragen met welke organisatie contact heb, misschien is het toch verstandig om de organisatie te betrekken met je keuze van je hond.

Staat er bij die rasvereniging ook erbij als een fokker de honden wat atletischer fokt? Want dat spreekt me wel meer aan.. Misschien is het inderdaad wel de moeite waard om toch een labrador de kans te geven. Als dat toch het beste ras zal zijn voor mij. Dan zal ik sowieso opzoek gaan naar een atletischer gefokt type en een zwarte want ik wil graag een donkere hond

Zeeuwsemeid schreef:Staat er bij die rasvereniging ook erbij als een fokker de honden wat atletischer fokt? Want dat spreekt me wel meer aan.. Misschien is het inderdaad wel de moeite waard om toch een labrador de kans te geven. Als dat toch het beste ras zal zijn voor mij. Dan zal ik sowieso opzoek gaan naar een atletischer gefokt type en een zwarte want ik wil graag een donkere hond

De rasvereniging heeft zelf vaak een fokkerslijst. Struin eens wat af bij de verschillende websites en kijk wat je aanspreekt

Even kort door de bocht heb je de showlijnen (fors en zwaar), de werklijnen (extreem smal en atletisch) en de dual purpose lijn, die zit er tussenin.

Hier een overzicht van bonafide labradorfokkers: http://labrador-fokkers.startpagina.nl

Is de oud Duitse herder misschien een optie? Ik durf het niet zeker te zeggen, ken ze niet persoonlijk maar naar mijn idee zijn ze wat rustiger en stabieler dan de gewone DH. Er zijn hier vast mensen die dat beter weten.

Nu weet ik toevallig dat het KNGF vrij recent een nest golden X Duitse herder gedaan heeft en dat er een nest Duitse herders in de planning zit.
Paniekstoornis /borderline lijkt me lastiger -voor een hond- dan 'alleen maar' blind, maar een (kruising) duitse herder lijkt mij niet onmogelijk.

Afhankelijk van wat je wil dat je hond voor je doet kan een gevoelige hond toch best een goede keuze zijn. Als ik naar mezelf kijk: juist Elco's gevoeligheid (maar dan zonder de neiging daar te veel zelf profijt van te trekken) helpt mij om in balans te blijven. Aan Elco merk ik eerder spanning van mezelf op dan dat ik me daar zelf bewust van ben. Hij is echter niet geschikt om me bij te staan tijdens een meltdown. Gelukkig heb ik die zelden, mede omdat ik dankzij Elco de signalen eerder oppik dat ik (te ver) over m'n grenzen aan het gaan ben.

Heeft de hulporganisatie niet wat te zeggen over de raskeuze en pupkeuze?
Lijkt me verstandig dat over te laten aan de organisatie, die zullen wel ervaring hebben met wat voor honden een beetje stressbestendig zijn.

veertje schreef:Is de oud Duitse herder misschien een optie? Ik durf het niet zeker te zeggen, ken ze niet persoonlijk maar naar mijn idee zijn ze wat rustiger en stabieler dan de gewone DH. Er zijn hier vast mensen die dat beter weten.

De oud DHs die ik ken, zijn het in ieder geval niet...
En van de 'slaafsheid' van de gewone DH kun je ook niet uitgaan, die van mij is het in ieder geval niet

TS, kijk eens naar de foto's van het onderwerp 'zwarte herder' in de fotorubriek; dit zijn 2 labradors van Samantha. Wat mij betreft schitterende honden, strak gespierd en nog gehoorzaam ook:

Fotogravinnetje schreef:Afhankelijk van wat je wil dat je hond voor je doet kan een gevoelige hond toch best een goede keuze zijn. Als ik naar mezelf kijk: juist Elco's gevoeligheid (maar dan zonder de neiging daar te veel zelf profijt van te trekken) helpt mij om in balans te blijven. Aan Elco merk ik eerder spanning van mezelf op dan dat ik me daar zelf bewust van ben. Hij is echter niet geschikt om me bij te staan tijdens een meltdown. Gelukkig heb ik die zelden, mede omdat ik dankzij Elco de signalen eerder oppik dat ik (te ver) over m'n grenzen aan het gaan ben.

Maar dan moet jij wel zelf kunnen reageren op die signalen. Zoals ik dit lees kan TS dat niet in sommige gevallen waar nu begeleiding mee gaat. En ze wil die begeleiding graag vervangen door de hond. Dat zie ik dan toch niet goed komen met een gevoelige hond eigenlijk

Vom Falorie heb ik inderdaad gemaild! Helaas vragen zij rond de €8000 voor een hond, dan krijg je wel een volledig afgerichte hond maar ik heb het geld helaas niet liggen. Ik heb zelf contact met Bulters Mekke, maar ze zijn erg moeilijk om te bereiken en ze geven erg gemixte signalen af. De trainer waarmee ik de intake heb gedaan zei, ''je mag zelf een hond uitzoeken, alle honden kunnen het wel'' en de telefoniste stond er dan weer op dat echt alleen Golden Retrievers of Labradors konden.

In de omgang met dieren sta ik overigens wel stevig in mijn schoenen. Nu weet ik dat paarden anders zijn dan honden maar ook paarden hebben een duidelijke leider nodig en ik heb al meerdere paarden opgeleid tot fijne dieren om mee te werken. Zowel met puberende paarden, als met puberende honden, zal je momenten hebben dat je ze wel achter het behang zou willen plakken. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik ook die periodes door zal komen juist door dat ik nu 16 jaar met paarden bezig ben en sinds 5 jaar fanatiek met opleiden van.

Verder heb ik mijn kat ook ''opgeleid'', hij kent zit, af, plaats en blijf

En ik doe clickertraining met mijn konijnen.

Ik denk ook dat je eens verder kunt kijken naar Labradors. Ik houd zelf ook niet zo van dat logge lompe type en ken er ook meerdere die ik absoluut níet als hond zou willen. Maar dat is inderdaad voor het overgrote deel echt de fout van de baas.

Maar inderdaad de honden van Samantha vind ik prachtige dieren. Mooi atletisch, goed op gewicht, geniet altijd erg van haar foto topics.

Ik denk niet zo zeer dat het probleem bij de meeste rassen ligt in jou kunde tot het opvoeden of trainen van je hond, maar eerder de momenten dat het niet goed met je gaat. Je hond zal hier onverstoorbaar in moeten zijn. Er zijn heel veel rassen waarbij het gros van de honden binnen dat ras helemaal niet om kunnen gaan met een eigenaar die het ene moment heel helder en kordaat is, en het volgende moment gestresste onduidelijke signalen afgeeft. Die daar zelf veel te veel van de wap raken. Ook binnen de labradors zullen er echt wel honden bij zitten die hier niet geschikt voor zijn, maar een groot deel hiervan is onverstoorbaar op dit gebied. Ik denk dat je kordate manier van kunnen trainen juist een mooie combi zijn in de labrador, omdat je dan juist niet een labrador hebt zoals je slechte verhalen van hebt gehoord. Maar dat je gewon een netjes opgevoede, luisterende, lieve hond hebt, die je maatje wordt en die zelf stabiel en rustig blijft als jij in paniek raakt.

Laat een Golden ook maar varen, die zijn ook gevoelig. Mijn hond reageert bijvoorbeeld erg sterk op instabiele mensen en (vaak) niet op een rustige manier.

Duitse Herders vind ik ook schitterend, maar zie ook dat die een hele stabiele duidelijke baas nodig hebben. Iets wat ik niet ben, dus heb ik dat idee eerst laten varen. Denk dat je ze wat onderschat, als je bijvoorbeeld verhalen van Aki van Blondie leest zie ik toch een vrolijke, ondeugende hond die wel weet wat hij wil (niet negatief, vind de verhalen en creativiteit van Aki juist leuk).

Ik vind zelf dat je anders moet gaan denken: 'wat kan ík een hond bieden?'
Een hond moet niet de verantwoordelijkheid hebben om een baas te leiden door zijn dagelijks leven. Het is een dier, die kan je die verantwoordelijkheid niet geven.
Je moet een hond nemen omdat je er één wil. Niet een hond nemen omdat dat voor je psychische gesteldheid beter is en die je wel even over straat heen gaat slepen, maar omdat jij een hond kan bieden wat een hond nodig heeft.
Maar dat is mijn mening.

Zeeuwsemeid schreef:De honden van mijn tantes lopen ook beter met mij mee dan met hun baasjes, ook al klinkt dit misschien arrogant om te zeggen.

Dit kan er ook mee te maken hebben dat 'vreemde ogen dwingen'. Mijn hond luistert vaak ook beter naar anderen. Als ze echter langere tijd bij ze is wordt het steeds minder en ben ik toch wel haar baas.

Het HondenForum

Welk ras?

Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?

Re: Welk ras?