Prachtig stuk bos maar zoals altijd als ik een nieuwe route loop wist ik de weg terug niet meer.
Max maakt het niets uit, die vermaakt zich wel.
Maar na 4 uur lopen was ik toch wel erg blij de auto te zien
Omdat we wat langer weg waren dan gepland op de terugweg maar even langs de jumbo. Max vindt wachten in de auto geen probleem.
Dus ik kom terug en Max is blij als altijd om me te zien. Een dikke knuffel en een paar lebbers verder ga ik met de deur open bij hem zitten en eten we allebei een appel.
(Van wandelen krijg je dorst
)En toen hoorde ik ''tsja, zo ben ik er dus ook ingetrapt''
Ik keek om en er stond een man. Ik: 'ehm, pardon?'
Meneer: 'dan zie je zo iemand als jij met een hond zoals die van jou. Een echte vriend die je overal mee naartoe kunt nemen, die altijd blij is om je te zien en er ook nog schattig uitziet'
Ik moest lachen 'ehm u heeft dus ook een hond?'
Meneer: ''Jap. En ooit was hij schattig. Tis een leuk beest hoor.. Maar hij stinkt, luistert niet, sloopt alles en als ik thuiskom wurmt ie zich langs mij heen om in de tuin te gaan graven.
Ik trap er niet meer in hoor''
Deze man maakte er een beetje een grapje van, maar ik denk dat het wel vaak zo gaat.
En tot slot Max vandaag:
Honden zijn niet leuk als jij niet leuk bent voor hun.
[/url]
