Het HondenForum

Vandaag is het een week geleden dat mijn ouders onze 15 jaar oude Cairn Terrier, Simon, hebben laten inslapen. Hij had een beroerte gehad en kon niet meer lopen. Mijn ouders vonden hem in zijn eigen plas. Hij was op en heeft een heel mooi leven gehad, daarom weet ik ook dat de beslissing om hem in te laten slapen de juiste was. Dat neemt het verdriet helaas niet weg.

We kregen Simon toen ik 11 was en hij is het grootste deel van m'n leven dus bij me geweest. Ik heb geen broertjes of zusjes dus speelde ik altijd met Simon, we deden alles samen en hij was mijm beste maatje. 2 maanden geleden vertrok ik voor een half jaar naar Australië. Ik heb de tijd genomen om afscheid van Simon te nemen omdat ik wist dat het risico er was dat hij er niet meer zou zijn als ik terugkom. Ik zei tegen hem 'niet weggaan voordat ik terugben'. Mijn ouders hielde me op de hoogte en alles leek goed te gaan, tot vorige week. De mensen hier om me heen hebben geen honden en snappen mijn verdriet niet. Ook snappen ze niet dat ik op het punt stond om terug naar huis te komen om nog afscheid van Simon te kunnen nemen. Ik mis hem zo en ik ben bang om terug thuis te komen en dat hij er niet meer is om me te begroeten....

veel sterkte met het verlies van simon. gelukkig begrijpen wij hier op het hondenforum het wel.

sterkte

heel veel sterkte

Ik kan me helemaal voorstellen dat je direct op het vliegtuig had willen stappen. Een van mijn honden is tijdens eenweekendje Parijs (hij was bij een vriendin) overleden. En dan moet je nog twee dagen rondhangen, terwijl je alleen maar naar huis wilt.... Dit lijkt me veel erger!
Kan je niet via je werk of school daar met iemand praten?
Sterkte!

Heel veel sterkte
rust zacht Simon

Sterkte.

Wat rot dat je nu alleen aan het andere eind van de wereld zit met je verdriet. Heel veel sterkte

Sterkte met het grote gemis.
Rust zacht Simon.

Sterkte

Heel veel sterkte.

Dat doet gewoon heel veel pijn, de leden hier weten bijna allemaal wel welk verdriet jij hebt. Sterkte!

Ik kan me helemaal voorstellen dat je op het punt stond op het vliegtuig te stappen en dat je er tegenop ziet straks thuis te komen en geen Simon meer te hebben

Veel sterkte

Sterkte.

wij begrijpen dat wel heel goed. heel veel sterkte!

Wat moeilijk voor je. Zo ver weg. Heel veel sterkte.

Het goede van dit forum, wij begrijpen je allemaal.

Veel sterkte

Veel sterkte met je verdriet om Simon

Gelukkig heb je ons. Jou verhaal lijkt op het mijne ik was 9 toen mn opa en oma een donker cairn teefje pup kregen. Mijn ouders waren allergisch dus zelf kreeg ik geen hond. Joy werd zo ook mijn beste vriend. We deden alles samen sliepen zelfs samen op de bank. 2 maanden terug is ze op 18 jarige leeftijd overleden. Het ging niet meer. Al 2jaar blind en oud. Helaas heeft niemand me gebeld dat ze ingeslapen zou worden. Ik zat notabenen gewoon thuis. Dierenarts had haar al mee genomen toen ik het bericht kreeg. Geen afscheid voelt zo raar. Ben nu 27 en heb echt even flink lopen huilen. Wat kun je van een dier houden terwijl het niet eens echt van jezelf is. De week erop bij mijn oma op bezoek gegaan met foto's.

Hier was ik 9 jaar net geworden


Hier was ik 10jaar


Mijn vriend en ik krijgen eind december een dwergschnauzer pup. Ik had oma paar maanden geleden eens gevraagd dat we dachten aan de naam Joy. Ze zei 'heb je eindelijk je eigen joy' ze weet het nog niet maar als de pups begin november geboren worden en we hebben zeker weten een teefje gaat ze Joy heten. Ode aan haar. mijn vriend heet Jan de O van Oma en de Y van mijn naam Yvette. Hoe mooi is dat.

Ondanks dat je verdriet nu zo groot is. Denk aan hoe bijzonder het is dat je jou cairntje gekend hebt. Ondanks dat je geen afscheid kan nemen. In gedachten ben je erbij. Joy heeft niet op mij gewacht. Jou Simon ook niet misschien omdat ze ons geen verdriet willen doen.
Heel veel sterkte hopelijk heeft mn berichtje ook beetje geholpen.

Hier was ik 27 net na mn verjaardag

Sterkte

Heel veel sterkte! Het zou mij ook heel veel wilskracht hebben gekost om niet naar huis te vliegen.

Akelig als niemand in je directe omgeving begrijpt hoeveel verdriet je hebt.
Heel veel sterkte met het verlies van "jouw" hondje.

wat vervelend. Heel veel sterkte

Wat ontzettend naar.
En dan zit je ook nog aan de andere kant van de wereld.
Rust zacht Simon.
Heel veel sterkte gewenst.

Sterkte met het verlies van Simon
Zo'n groot gedeelte van je leven samen geweest en dan zo ver weg zijn als hij overlijdt, wat een verdriet...

heel veel sterkte xxx

Heel veel sterkte.
Simon was een hond en jou maatje. Je hield van hem. En hebt niet echt afscheid kunnen nemen.
Dat begrijpen sommige mensen niet, net als dat ze niet begrijpen hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.

En nu juist als jij zo ver weg bent met mensen om je heen die het begrijpen zal dat ook nog eens een eenzaam gevoel geven.

Dat moet heel onwezenlijk zijn. Mijn beste vriendin en ik hadden afscheid van elkaar genomen, omdat zij de hele zomervakantie in Zuid-Duitsland ging werken (we waren 17 en 18, net examen gedaan). Ik ging die maandag werken in de fabriek waar mijn vader werkte (en haar vader ook). Ik hoorde wat geroezemoes en geroddel over Theo Geerts enzo, maar ik deed net of ik niets hoorde. Toen kwam mijn vader naar me toe, en vertelde dat er in Ulm een ernstig ongeval was gebeurd. Waarschijnlijk was ook mijn vriendin betrokken.
Maar nee hoor, geloofde ik niets van. Maar het was dus wel zo. Haar ouders hadden haar gebracht, en ze verkenden al wandelend nog even de omgeving daar. Vriendin doodgereden, haar moeder in coma en vader zwaargewond. Paar dagen later dus begrafenis, met alleen klein zusje daar aanwezig
En toch blijft dat heel erg raar. Je hèbt afscheid genomen voor langere tijd. Maar als het dan ineens voor eeuwig blijkt, kun je dat eigenlijk gewoon niet bevatten.

Heel veel sterkte daar ver weg, en weet dat het voor Simon het beste was zo

Heel veel sterkte

Heel veel sterkte met het verlies van Simon

Heel begrijpelijk dat je veel verdriet hebt. Ik zou er ook veel moeite mee hebben. Hier op het forum begrijpen we goed dat je veel verdriet hebt. Het was toch een maatje van je.

Rust zacht, lieve Simon...