Het HondenForum

Vanmiddag liep ik in het bos en we kwamen een duidelijk oude Vizsla tegen. Ik vroeg aan zijn eigenaar hoe oud zijn hond was. Elf. Een echt ouwetje, zei hij. Dan durf ik gewoon niet meer te zeggen dat Beau twaalf is Die liep namelijk heen en weer te huppelen en is veel soepeler dan de Vizsla. Buiten zijn grijze hoofd doet niets vermoeden dat hij oud is. Ik voel me dan gewoon schuldig dat mijn hond er 'beter' bij loopt terwijl hij ouder is. Meer mensen die dat hebben? Of vergelijkbaar?

Ik was voor Rock blij dat hij tot zijn 14e blij heeft mogen rondhuppelen zonder last of stijfheid. Maar ik heb me daarover nooit schuldig gevoeld

Nee.

Andersom, mijn ouwetje (Lab mix) was "op" toen ze 13 jaar en 2 maanden was, ik heb haar in Januari laten gaan. Mijn collega heeft een teckel van bijna 15 en die loopt nog steeds rond.... Waarom hij wel en mijn Lady niet?

Verschil in honden, de kleintjes worden meestal wat ouder.

Ik heb het vaak andersom
Dan ligt mijn dame van 9 een beetje op de grond te suffen en doet een hele enthousiaste westie van 17 zijn best om haar te versieren. Tja.

alm@ schreef:Ik was voor Rock blij dat hij tot zijn 14e blij heeft mogen rondhuppelen zonder last of stijfheid. Maar ik heb me daarover nooit schuldig gevoeld

Oh, ik ben ook heel blij en het mag nog jaren zo blijven!
Maar ik ben idd een beetje bang voor die 'waarom hij wel en mijn hond niet' reacties...

Hilde schreef:

alm@ schreef:Ik was voor Rock blij dat hij tot zijn 14e blij heeft mogen rondhuppelen zonder last of stijfheid. Maar ik heb me daarover nooit schuldig gevonden

Oh, ik ben ook heel blij en het mag nog jaren zo blijven!
Maar ik ben idd een beetje bang voor die 'waarom hij wel en mijn hond niet' reacties...

Tja, het leven is nou eenmaal niet 'eerlijk' . Bij mensen is het toch net zo? De een is oud en versleten met zestig en de ander loopt er op z'n tachtigste nog als een kievit bij. En dan heb je bij honden ook nog eens grote verschillen in grootte (kleiner wordt gemiddeld ouder) en inteelt.

Hilde schreef:

alm@ schreef:Ik was voor Rock blij dat hij tot zijn 14e blij heeft mogen rondhuppelen zonder last of stijfheid. Maar ik heb me daarover nooit schuldig gevoeld

Oh, ik ben ook heel blij en het mag nog jaren zo blijven!
Maar ik ben idd een beetje bang voor die 'waarom hij wel en mijn hond niet' reacties...

Dat komt geeneens bij me op om zoiets te denken.

Hilde schreef:

alm@ schreef:Ik was voor Rock blij dat hij tot zijn 14e blij heeft mogen rondhuppelen zonder last of stijfheid. Maar ik heb me daarover nooit schuldig gevoeld

Oh, ik ben ook heel blij en het mag nog jaren zo blijven!
Maar ik ben idd een beetje bang voor die 'waarom hij wel en mijn hond niet' reacties...

Nooit last van gehad. Wel is er vaak verbaasd gekeken als er naar zijn leeftijd gevraagd werd vooral ook omdat hij tot zijn dood aan toe heel speels is gebleven ik heb nu een krullenknakker rondlopen die ik dat ook wel zie doen

Nee, want wij hebben van beide versies eentje lopen Biry is nu 13 en oogt eigenlijk al een hele tijd oud. Nu is het erger, maar met 10 was ze ook al oud. Joris is nu 11 en die springt, doet gek en heeft in augustus nog een behendigheidswedstrijdje gedaan. Oké dat ging niet meer soepel en ook de ouderdomsgebreken beginnen zich te vertonen, maar met gewoon wandelen merk je daar eigenlijk helemaal niks van.

Ik heb het nooit een probleem gevonden om te zeggen dat Max 15 ( of 16 ) was als we een suffe jongere hond tegen kwamen.

Hilde schreef:

alm@ schreef:Ik was voor Rock blij dat hij tot zijn 14e blij heeft mogen rondhuppelen zonder last of stijfheid. Maar ik heb me daarover nooit schuldig gevoeld

Oh, ik ben ook heel blij en het mag nog jaren zo blijven!
Maar ik ben idd een beetje bang voor die reacties...

Tja, dat heb je als je ouder wordt . Dan begin je verschillen bij mens en dier veel meer te zien. Waar de één op een bepaalde leeftijd bijna 'op' is, gaat de ander nog fief door. That's life (of Brian)
.

Laatst vroeg iemand hoe oud Tessa is en ik zei 8,5. Diegene dacht in maanden, maar toen ik vertelde dat Tessa 1,5 jaar jonger is dan Luuk viel het kwartje .
Luuk is, zolang wij hem kennen, de gezapige vent die af en toe zijn punt maakt. Tessa is de hypertrut die waarschijnlijk aan een hartstilstand sterft terwijl ze de buurman uitscheldt.

Twee honden van het zelfde ras en type die maar 1,5 jaar verschillen en toch hartstikke verschillend zijn. En ik denk ook regelmatig waarom hij/zij wel dit en hij/zij niet dat. En dan zijn het allebei mijn eigen honden .

Dat is ook wel zo, maar ik zou denk ik aan mezelf gaan twijfelen als ik zelf een óude hond zou hebben in gedrag en lichaam en ik kom een oudere maar fittere hond tegen. Geef ik mijn hond dan wel alles wat hij nodig heeft etc...

Hilde schreef:Dat is ook wel zo, maar ik zou denk ik aan mezelf gaan twijfelen als ik zelf een óude hond zou hebben in gedrag en lichaam en ik kom een oudere maar fittere hond tegen. Geef ik mijn hond dan wel alles wat hij nodig heeft etc...

Maar dat is toch geen realistische gedachte?

Nee en dat weet ik ook wel, maar iets in mij schreeuwt dat dan Terwijl ik dat niet bij anderen heb of zo. Als iemands hond op z'n tiende overlijdt denk ik niet, jee, die hond zal wel wat gemist hebben. Maar als Beau nu zou overlijden zou ik denken, jee, wat heb ik hen tekort gedaan? Waar had ik meer kunnen doen? En dat is niet realistisch want ook Beau gaat een keer dood en dat hoeft mijn schuld dan ook niet per se te zijn... Maar toch

Ja, of nja niet schuldig maar vooral wel een blij gevoel.

Liep hier een malthezer in de buurt, beestje was 9 en kon geen 10 minuten meer lopen. Dan kwamen we die vrouw tegen en tijdens een gesprek zei ze: 'Hoe oud is die? Zeker nog jong hé, de mijne was ook zo toen ze jong was maar nu ze 9 is, ja.. Ze is bijna op hé?'
'Uhm.. Hij is 11.. (nu bijna 12).'
En dan krijg je zo'n verbaasde blik want hij doet nog zo jong en piept en maakt speelbuigingen als hij daar zin in heeft.

Daarintegen is er wel een heel groot verschil met die van 1 hoor die hier rond loopt Maar hij huppelt nog vrolijk mee en voor zijn leeftijd doet hij het prima!

Dat zijn toch wel een paar vreemde kronkels in je gedachtengang hoor Hilde . Het hoeft niet per se jouw schuld te zijn als Beau een keer doodgaat...?

Reina was plotseling in 1 dag op haar negende weg, dood. Ik vond en vind het nog steeds verschrikkelijk maar mezelf er schuldig over voelen? nee.

Van beide kanten meegemaakt, soort van.
Nora had artrose en liep op haar oude dag echt niet zo best meer. Ze had er wel lol in enzo en heeft een prachtige leeftijd bereikt, maar ze heeft jarenlang in slowmotion gelopen zeg maar Dat vond ik voor haar best naar, ondanks dat we wisten dat de artrose zo ver gevorderd was dat ze er geen pijn (meer) aan had. Een buurvrouw had een reu van ongeveer dezelfde leeftijd die wel heel soepel liep, en dat kwam ze ons regelmatig inwrijven als Nora dan op het gras sukkelde en haar hond er op een drafje langsheen liep. "Grappig he, de mijne kan dat nog wel, terwijl hij net zo oud is!" Het slaat misschien nergens op maar ik heb me daar enorm aan geirriteerd. Het één keer benoemen snap ik best, maar ze bleef er maar op doorhameren en het was voor ons nou inderdaad gewoon niet zo leuk.

Aan de andere kant dan Nilo, die over een paar maand voor showbegrippen "veteraan" is en in die klasse zou mogen showen. Geen grijze haar te bekennen en qua beweging doet hij ook niets onder voor die andere twee, daar kan ik juist erg van genieten. Ik weiger hem ook te showen in de veteranenklasse, dat doen we als ie over een jaar of 4 nog steeds zo soepel loopt. Erekwestie

Niet schuldig, soms wel een tikje ongemakkelijk. Er lopen hier een paar honden die duidelijk veel ouder ogen dan mijn Lilo van 12, maar ik vergeet altijd hoe oud iedereen ook weer is, dus dan maak ik zo'n opmerking van 'Tsja, hij is ook niet meer een van de jongste' over een sjokkende hond die 2 of 3 jaar jonger is dan Lilo die op dat moment lekker aan het rennen is.

Maand of drie geleden, tijdens een kort rondje, iemand over Otto: 'O, hij is best oud, hè?'

Maar het was een graad of 30.

Ik heb het van beide kanten meegemaakt. Bayko was of beter gezegd leek met 10 jaar, 8 maanden en 1 dag nog behoorlijk fit. Het enige wat verraadde dat het om een senior ging waren enkele grijze haartjes op z'n kop. Met 10 jaar, 8 maanden en 2 dagen was 'ie hartstikke dood: kanker.

Cyntha wordt over tien dagen 12,5 jaar. Zij heeft al vanaf haar derde, vierde levensjaar allerlei gezondheidsproblemen. Daardoor is bijv. haar gangwerk al heel erg lang moeizaam. Sinds twee jaar beginnen daar dan ook nog de 'normale' ouderdomskwaaltjes zoals verminderd zicht bij te komen. Cyntha is fysiek gewoon echt een oude, grotendeels versleten hond. Mensen die haar alleen af en toe soms door de straat zien slenteren zullen haar wellicht nog een stuk ouder dan 12,5 schatten.

Schuldgevoel heb ik over geen van beide ooit gehad. Met Bayko ben ik een soort van dankbaar dat hij letterlijk tot op het laatst een rijk en actief leven heeft gehad zonder aftakeling. Ik had hem alleen zo graag nog wat jaartjes langer bij me gehad. Bij Cyntha ben ik gewoon blij dat ik na een heel erg zware periode twee jaar geleden waarin ze eigenlijk al opgegeven was nu nog steeds van haar mag genieten. Ik houd als een havik in de gaten of ze niet te veel hinder gaat krijgen van haar kwalen en heb voor mezelf ook wel een grens gesteld tot hoever het mag gaan qua ouderdomsproblemen, maar vooralsnog doet ze het ondanks alles toch nog heel redelijk dus hopelijk blijft dat nog lange tijd zo. Jaloezie richting andere hondeneigenaren wiens senior nog een stuk fitter is heb ik nooit. Ik ben niet zo jaloers aangelegd, ben dan hooguit blij voor die mensen dat hun hond het nog zo goed doet. En twijfel aan mezelf is er ook al niet, omdat ik weet hoeveel moeite ik er voor doe om Cyntha in zo goed mogelijke conditie te houden.

Ik vind het vooral erg belangrijk dat de hond een leuk leven heeft nog en niet als een krakkemikkig stumper hoeft rond te lopen op zijn oude dag. Dat zie ik helaas ook erg veel dat mensen er geen afscheid van kunnen nemen en de honden een lijdensweg hebben.

Mijn vorige honden waren grote honden 30 kilo of meer en die zijn 12, 14, 16 en 17 jaar geworden. Dat waren wel kruisingen maar daar gingen we zelden of nooit mee naar een dierenarts, die mankeerden nooit wat. Tot op hoge leeftijd waren ze zo fit als wat. Wel werden de rondjes steeds wat korter als we ermee gingen lopen naar mate ze ouder werden. Ik denk eerlijk gezegd niet dat de honden die ik nu heb zo oud zullen worden maar we wachten het af. Yara is nu dik 10 jaar maar die is af en toe wel wat stram. Verder merk ik er niet echt veel aan nog. Ik hoop dat ze net zo gezond oud mag worden als mijn vorige honden. Maar schuldig voelen omdat een ander zijn hond die nog lang niet oud is helemaal af is doe ik niet. Mensen kiezen vaak zelf voor een bepaald ras, dan kun je verwachten dat ze niet al te lang mee gaan. Gewoon lekker genieten van je eigen "oudje"de tijd gaat toch al snel genoeg voorbij.

Ik heb nu een dame van net 8 ter herplaatsing en kwam zeer geschikte (uit gesprekken) persoon voorbij maar ketste af op haar leeftijd (zonder kennismaken, persoon is autistisch en kon enkel zijn visie zien in dit geval) omdat de hond van z'n vader net zo oud is en zijn intensieve fysieke leven (uur of 2-3 langs het strand dagelijks en verder overal mee naartoe) niet aan dus deze van dezelfde leeftijd in zijn ogen ook niet. Terwijl ze nog zeer vitaal is.

Zamunda schreef:Dat zijn toch wel een paar vreemde kronkels in je gedachtengang hoor Hilde . Het hoeft niet per se jouw schuld te zijn als Beau een keer doodgaat...?

Ik denk dat ik altijd het gevoel zal hebben dat ik er iets aan had kunnen doen, het op had kunnen merken, hem dingen had kunnen besparen, hem kunnen ondersteunen etc. Ongetwijfeld een kronkel hoor, maar zo voelt dat nu Maar misschien is het wel heel anders als het echt gebeurd.

Beau is nu een oude, grijze gek en zijn zicht en gehoor gaan iets achteruit maar nog niet veel. Hij is soms bij het opstaan eventjes stijf maar na een paar passen weer soepel. Hij heeft nog steeds bakken energie

Nee, hier voel ik mij niet schuldig over. De hond van mijn moeder is vorige week overleden, hij was negen jaar en een jaar jonger dan Mowgli. Ik had alleen verwacht dat Mowgli eerder zou gaan omdat ze ziek is, maar soms kan het zo als bij Boy ineens heel snel bergafwaarts gaan.

Bij mij zeggen ze al sinds ik ze heb "oh, die is zeker nog jong he?".

Toen wij hier kwamen wonen, zo'n zes jaar geleden, was buurhond Noor al stijf en een senior. Denk jaartje of tien, elf. Boomer was een vrolijke, actieve, jonge hond van zes. Boomer heeft de tien jaar niet gehaald. Noor sloft nog steeds elke ochtend een paar kilometer met haar bejaarde baas mee. Dat steekt inderdaad soms wel een beetje... Noor lijkt op een kruising lab x wetter ofzo

Hoe moet ik me dan voelen met Yentle die met 1,5 is overleden? Dingen gebeuren en die een wordt oud en de andere niet. De een wordt huppelend oud en de ander sjokt achter het baasje aan. Kan me daar niet verder druk over maken. Als de hond niet ziek is, prima. Gewoon genieten van wat je hebt en je er verder niet druk over maken.

Hilde schreef:

alm@ schreef:Ik was voor Rock blij dat hij tot zijn 14e blij heeft mogen rondhuppelen zonder last of stijfheid. Maar ik heb me daarover nooit schuldig gevoeld

Oh, ik ben ook heel blij en het mag nog jaren zo blijven!
Maar ik ben idd een beetje bang voor die 'waarom hij wel en mijn hond niet' reacties...

Oeps , niet verkeerd interpreteren, ik bedoel niet dat die teckel dood moet ..... Ik zal het ook NOOIT tegen iemand zeggen
Ik hoop dat jouw Beau nog vele jaren een goed leven heeft