Onderbreken van eten, hoeft niet of moet kunnen?

[Shiloh86]

Ik hoor hier in mijn omgeving veel wisselende meningen over.

Het kunnen onderbreken van het eten/het kunnen wegnemen van voer.

Sommigen zeggen, ja, ik wil ten alle tijden, zonder risico van gebeten te worden oid. het voer van mijn hond kunnen wegnemen. En dan heb ik het dus niet over dingen die ze op straat vinden of van jou bord afgrissen die ze niet mogen, maar echt hun eigen dagelijkse maaltijd.

Anderen zeggen, nee, vind ik niet nodig, eten dat de hond krijgt is van hem/haar en daar hoef ik niet meer aan te komen.

Ik heb hier zelf eigenlijk nog niet echt een mening over, en ik vind over beide kanten wel iets is te zeggen. Wat vinden jullie?

[Lothian]

Ik maak er niet echt een punt van. Ik oefen halfslachtig wat met het ruilen van dingen en blijf verder van hun avondmaal af. Juist daardoor is het helemaal geen punt voor mijn honden als ik toch een keer de voerbak om wat voor reden dan ook weghaal, denk ik. Als dat wel een punt was geweest zou ik misschien wel wat meer er op gaan trainen maar eigenlijk heb ik vrijwel nooit een situatie waarbij ik hun voer weer af moet pakken, dus laat maar.

Voor wat betreft dingen die ze van mij pakken: ze moesten eens wagen iets van mijn bord te grissen. Ik heb zelf nogal voerbaknijd dat Zorro er op zijn oude dag soms verlangend naar kijk is voor mij al op het randje, haha. Dat halen ze echt wel uit hun hoofd dus ook daarvoor oefen ik er niet mee.

Maar toen Zorro laatst op straat een tampon opvrat baalde ik wel even dat de 'los' bij hem nooit gelukt is zonder ruilen, en ik had op dat moment uiteraard geen ruilmateriaal bij me...

[S@ndr@]

tja, ik flikker af en toe iets heel erg lekkers in de bak tijdens het eten, ik geloof niet dat ze zenuwappelig worden als ik aan de bak ga komen, - maar ik vind het niet nodig, gewoon helemaal niet, het is van hun. de eerste de beste die een biefstuk van mijn bord af wil jatten krijgt ook een vork in zijn/haar hand

[Fotogravinnetje]

Ik zal Elco's eten nooit afpakken, maar dat is meer omdat hij daarna niet verder zal eten. Met een knabbel of iets wat hij buiten vindt, is het geen probleem. Dat geeft hij netjes af als ik dat vraag en neemt hij ook weer aan als ik het terug geef. Maar z'n gewone eten staat hij iets te gemakkelijk helemaal af.
Bij Boomer onderbrak ik het eten soms wel en hij had daar totaal geen probleem mee. Hij heeft daardoor zelfs geleerd iets kalmer te eten

[runninggirl]

Ik pak het nooit af. Maaaaar ik leer mijn honden wel ruilen! Los betekent dat er iets nog veeeeel lekkerders aan komt.
Wel zo handig aangezien hier regelmatig gebakken kipdrumsticks etc. op straat of in de bosjes liggen.

[Pemba]

Ik vind afpakken van gegeven eten gemeen, je zou er zomaar voernijd mee aan kunnen wakkeren.
Als ze iets op straat vinden geven ze het wel af.
Waarom zou je een hond pesten die lekker staat te eten? Van mijn eten moeten ze ook afblijven.

[lieke]

Ik sluit me aan bij mijn voorgangers. Ik kom gewoon niet aan hun bak als ze eten. Vind ik grote onzin en idd. gemeen. Eens gegeven, blijft gegeven.
Maar ik gooi er wel eens iets bij.
Wat het afpakken betreft: ik train mijn honden wel op het commando 'los' wat bij oudere herplaatsers met een zwerfhondenachtergrond weer een heel nieuwe uitdaging is. En heel goed voor mijn lijn aangezien ze erg goed zijn in het in rondjes om mij heen rennen terwijl ze hun contrabande naar binnen werken.

[Caro.]

Wat Lieke zegt.

Ik vind het afpakken van voer(bakken) juist precies 'hondje pesten' en het ontwikkelen van voernijd.
Doordat ik nooit aan het eten kom, behalve er weleens wat bijgooien, is er juist totaal vertrouwen rondom het voer en geen agressie. Ik weet zeker dat mocht het ooit echt nodig zijn - al kan ik geen reden ervoor bedenken - ik zo de voerbak kan pakken zonder enkel probleem.

Wat ik weleens doe is 'samen kluiven', dan hou ik een kluif vast (dus nog voordat de hond deze heeft, dus niets wordt afgepakt) en dan gaat m'n hond er lekker op kluiven. Na zo'n 5 minuten krijgt hij hem dan.
Ook dit geeft juist vertrouwen dat er niks met zijn eten gebeurt als ik in de buurt ben.
Ik kan mijn hond ook gerust aaien of zelfs een kus geven als hij lekker aan het kluiven is, geen enkel probleem. Ook naar anderen is hij nooit agressief geweest omtrent voer (behalve dan naar de andere hond).

Edit: typo

[Mutt]

Ik denk juist doordat Boef weet dat we het niet zullen afpakken ze helemaal niet reageert op mensen die voorbij komen, aanrakingen en dergelijke. Het moge duidelijk zijn dat we bezoek altijd erop attenderen haar met rust te laten overigens.
Vanaf pup af aan hebben we wel altijd even haar geaaid bij het eten, hand in de bak etc., gewoon dat ze daar niet van schrok en in het geval dat bezoek op een onbewaakt moment wel in de buurt zou komen. Zo heeft iemand (een volwassenen notabene) haar eens op de rug geklopt toen ze aan het eten was, daar schrokken wij toen zelf vooral van en Boef at onverstoord door.

[thom]

Eten onderbreken of wegnemen vind ik totaal niet nodig, eens gegeven blijft gegeven.

[sbientje]

Hun brokken pak ik nooit weg, op straat moeten ze weleens wat afgeven.

[TessaThomas]

Ik vind het ook pesten, eens gegeven blijft gegeven. Ik doe ook niet aan handen erbij doen, aaien of iets dergelijks. Gewoon eten geven en lekker rustig laten eten. En toch heb ik 2 honden die zich totaal niet interesseren in mij als ik wel in de buurt kom of ineens wat extra er in gooi. Dat extra's erbij gooien is echt maar 1 keer in het jaar ofzo, als ik iets vergeet wat ze wel zouden krijgen en we geen tijd hebben om dat later te geven.

Winni vindt het nog spannend als wij in de buurt komen, of de andere honden, dus die eet rustig in haar bench. Het wordt al steeds beter, gewoon door het te negeren. Terwijl ze netjes wat afgeeft als ze iets jat, de andere 2 ook.

[lets have fun]

Mijn honden kennen het commando los en doen dat zonder morren omdat ze weten dat er iets super lekkers volgt. Dus als het moet kan ik iets gevaarlijks van ze afpakken. En Floor kent ook nog eens het commando negeer. Dat betekent dat ze die paardevijg die daar zo verlijdelijk op het pad ligt niet op mag eten. Bij de poedels is dat niet nodig want die zijn toch al veel minder op vreterij gericht.

Met hun voerbakken bemoei ik me niet, zie er niet het nut van in. Ik weet nog wel dat vroeger in de opvoedboekjes stond dat je de bak een paar keer weg moest halen en terug moest zetten tijdens het eten. Nou sorry hoor, maar daar zou ik zelfs voernijd van krijgen hahahaha! Volgens mij maak je er dan alleen maar meer een issue van dus dat heb ik nooit gedaan.

[Kimmie]

het enige waar ik echt op sta hier in huis is geen voedselnijd hebben,dat gaat écht niet,niet naar mij ,niet naar de andere honden en ja ik leer het dus wel eten af te pakken,laatst had ik het nog,een hond die geopereerd moest worden en dus nuchter moest zijn ,die een heel klein beetje te eten kreeg maar dus wel een kilo vlees uit een andere hond zijn bek gritste dan ben ik echt blij dat dit zonder enig probleem gewoon weggenomen kan worden.

ik pak zelden eten weg,maar als het wel moet dan blief ik niet dat ik in mijn jatten gebeten wordt...

[Shiloh86]

Vinden jullie hierin dat het verschil uitmaakt hoe de hond zich gedraagd met eten als je bijvoorbeeld langs loopt.

Ik ken honden die als je langs de voerbak loopt bovenop hun eten duiken, en in een nood tempo wegschrokken uit angst dat het afgepakt wordt.

Ik ken ook honden die je gewoon onverstoorbaar door eten, en niet gestresster lijken te zijn of je suf aankijken van "is er wat?"

Bij Balou vroeger, konden we gewoon zeggen "stop" en dan stopte hij met eten en keek me verwachtingsvol aan en dan met ok kon hij weer verder. Daar zat verder geen stress bij en we deden het zelden tot nooit, maar het kon wel.

Bij Nikki moet je blij zijn dat ze de bak leeg eet, dat zou je zo weg kunnen pakken als je wilt, maar die wordt altijd met rust gelaten.

Duke heb ik altijd gewoon zijn eten gegeven en met rust gelaten, behalve dan dat hij in het begin boven op zijn bak stoof en ik heb geleerd heb dat hij moet wachten met eten tot ik ok zeg en dat doet hij nu braaf, gewoon een beetje basis beheersing dus. Ik vind hem wel wat driftig op zijn eten (sneller eten) als ik hem aai of in de buurt kom, en dat zou ik wel graag wat minder zien. Ben daardoor nu wel hem af en toe aan het aaien, of inderdaad wat extra lekkers erbij doen, zodat hij leert dat ik in de buurt niet betekend dat ik aan zijn eten wil komen, maar ben er nog niet helemaal uit of die tactiek nou handig is, of dat ik hem beter met rust kan laten.

Dat is overigens enkel bij zijn voorbak. Een kluif heb ik vaak voor hem vast en dan gaat hij rustig aan het andere eind knauwen bijvoorbeeld.

[Gimmick]

Ik heb 1 hond (gehad) waarbij ik geen eten af kon pakken.
Dat was prima die at lekker alleen in de bijkeuken en als hij het op had dan mocht hij weer naar binnen.
Kluiven ed stond hij ook moeilijk tot niet af. Met wat ren en vliegwerk kreeg ik ze wel te pakken maar ik hield er gewoon rekening mee wanneer hij iets kreeg.
Hij mag van mij zijn eten houden hoor. Ik mocht er wel wat bij gooien nou dan was het goed zat vond ik

[S@ndr@]

gewoon iets extra lekkers errbij gooien en weglopen, wil zeggen geen belangstelling voor wat er in zit, ik kom lang een traktatie, en niet aanhalen, want als je hem aanhaalt en hij wordt iets opgefokter ben je dat aan het belonen - en dat wil je nu juist niet, is nog te vroeg, eerst maar eens leren dat je er iets bij gooit en verder geen belangstelling hebt dan is de spanning weg, je wilt het immers niet, kun je later verder kijken

[TessaThomas]

Vinden jullie hierin dat het verschil uitmaakt hoe de hond zich gedraagd met eten als je bijvoorbeeld langs loopt.

Ik ken honden die als je langs de voerbak loopt bovenop hun eten duiken, en in een nood tempo wegschrokken uit angst dat het afgepakt wordt.

Ik ken ook honden die je gewoon onverstoorbaar door eten, en niet gestresster lijken te zijn of je suf aankijken van "is er wat?"

Hier waren ze allemaal vreselijke schrokkers als je in de buurt kwam. Tegenwoordig alleen Winni nog, de andere 2 niet, gewoon door te negeren. Dus nee, voor mij maakt het geen verschil. Ze kunnen ook niet bij elkaar komen als ze aan het eten zijn, niet eens om voernijd (wat tussen de honden wel licht aanwezig is), maar meer omdat ze niet allemaal tegen elkaars voer kunnen.

[lieke]

Vinden jullie hierin dat het verschil uitmaakt hoe de hond zich gedraagd met eten als je bijvoorbeeld langs loopt.

Ik ken honden die als je langs de voerbak loopt bovenop hun eten duiken, en in een nood tempo wegschrokken uit angst dat het afgepakt wordt.

Ik ken ook honden die je gewoon onverstoorbaar door eten, en niet gestresster lijken te zijn of je suf aankijken van "is er wat?"

Hier waren ze allemaal vreselijke schrokkers als je in de buurt kwam. Tegenwoordig alleen Winni nog, de andere 2 niet, gewoon door te negeren. Dus nee, voor mij maakt het geen verschil. Ze kunnen ook niet bij elkaar komen als ze aan het eten zijn, niet eens om voernijd (wat tussen de honden wel licht aanwezig is), maar meer omdat ze niet allemaal tegen elkaars voer kunnen.

Lyndie maakt het geen fluit uit, die eet onverstoorbaar door. En mocht er een hond zijn die in haar bak wil zitten, doet ze ook nog beleefd een stapje terug. Maggie en Abby zijn enorm voergericht dus toen ik ze net had, zette ik Lyndie tussen hen in en de bakken ver uit elkaar en bleef er bij staan. Bak leeg was wegwezen uit de keuken en haalde ik de lege bak weg. Mochten ze ook elkaars bak niet nalikken.
Bij het neerzetten van de bakken, moesten uit de keuken blijven en riep ik ze bij naam.
Zo heel langzamerhand heb ik over de maanden heen de bakken steeds dichter bij elkaar gezet. Op dit moment staan ze met z'n drieën dicht tegen elkaar aan en kijken niet eens naar elkaars bak tot de bak leeg is en nu mogen ze elkaars bak uitlikken.
Ik denk dat ik hierdoor maar ook omdat ik er nooit een issue van heb gemaakt nu honden heb die totaal geen voeragressie vertonen. Wat ik ook altijd deed met mijn oude roedel was een paar handen kattenbrokjes door de kamer gooien en dan gingen ze met elkaar zoeken. Dat heb ik maanden lang niet met mijn nieuwe roedel gedaan maar sinds een maand of zo ben ik daar ook mee begonnen en dat gaat heel goed.
Ze zoeken door en om elkaar heen, duwen elkaar niet en negeren elkaar in de zoektocht naar de kattenbrokjes. Ook als Sam's 4 labradors er zijn, gaat het prima.
Geen gedoe, geen voernijd, gewoon 7 honden die al stofzuigerend door de kamer gaan.

[Leonie.]

Ik zie geen reden om Lou zijn eten af te pakken.
Maar... het lijkt mij best moeilijk om een hond te hebben die mij in zo'n geval zou bijten. Ik zou het gevoel hebben dat ik mijn hond niet 100% kan vertrouwen.

[S@ndr@]

Ik zie geen reden om Lou zijn eten af te pakken.
Maar... het lijkt mij best moeilijk om een hond te hebben die mij in zo'n geval zou bijten. Ik zou het gevoel hebben dat ik mijn hond niet 100% kan vertrouwen.

Ik denk dat je dat om moet draaien, je hebt dan een hond die jou niet 100% vertrouwd

[Wolfsblut]

Ik zie het nut er niet van in om honden te gaan sarren bij hun voerbak als ze aan het eten zijn. Ik zie het louter als een teken van je machtspositie opkrikken. Ze laten mij met rust eten en daarna zijn zij aan de beurt. Rustig eten zonder gestoord te worden vind ik een primair recht voor mens en dier.

[Yara]

Mijn honden hebben geen voernijd en ik kan bij alle 3 hun eten zo weg pakken. Ze weten ook heel goed wat los is, zodra ik los zeg laten ze ogenblikkelijk alles los wat ze in hun bek hebben. Maar ik pak nooit hun eten weg, zou niet weten waarom. Als ze eten mogen ze dat in alle rust doen.

[Daisy@]

Ik vind het handig als ik bij het voer kan komen als het nodig is. Weg halen vind ik weer niet zo heel nodig. Of ze moeten niet willen eten en het blijft te lang staan, dan haal ik het wel weg. Maar dan is de interesse er ook totaal niet meer.

Wel had Indy had toen ze net in huis woonde wel eens dat ze haar eten liet staan om de katten uit te dagen. Als die dan kwamen dan ging ze opeens snel wat eten tot de katten weer weg gingen. Daar steek ik dan wel een stokje voor. Heb het toen weg gehaald. Geen zin in gedonder met eten en katten en hond.

[Manu]

Ik heb honden die eten niet zo belangrijk vinden dus ik heb makkelijk praten.
Manu vond het nog wel eens lastig met kluifjes, die heb ik leren ruilen.

Nu moet ik wel eens een hond weghalen bij een voerbak. Maar ik haal nooit de voerbak weg.
Uma jat namelijk Manu's eten en Manu dat van haar. Wat niet kan want de een gaat aan de racekak en de ander raakt 3 dagen verstopt.
Dan kan ik op een rustige toon zeggen: uhhh rúilen.
Ik heb het nooit geoefend en er zijn geen problemen mee, nooit.

Ik heb maar heel weinig regels, áls ik dan een regel heb moeten ze luisteren. Dat is mijn regel
Dus als ik iets in die bek zie wat er niet hoort (Uma kauwt graag op aanstekers ), dan probeer ik eerst de hond er van weg te sturen door iets heel lekkers aan te bieden. Werkt dat niet of niet snel genoeg, wrik ik het gewoon uit die bek. En dat laten ze allebei toe.
Vooral Manu kan het hééél belangrijk vinden wat hij heeft gevonden. Ammehoela, hij krijgt een kans het af te geven, daarna trek ik die bek open en pak ik het eruit. Wordt ie wel eens boos van, dat mag. Maar ik wil zien wat hij heeft. Soms mag hij het ook terug, andere keren krijgt hij een snoepje of soms zelfs niks. Ligt er maar net aan wat er in mijn zak zit.
Hij probeert het nog wel eens stiekem te doen maar niets ontgaat mij

[pioenroos]

Ik zie het nut er niet van in om telkens gegeven eten af te gaan pakken. Maar kluifjes enzo is wel handig als het kán, bijvoorbeeld omdat ze zich verslikken ofzo. Op straat gevonden zaken is helemaal handig natuurlijk, voor de veiligheid.

Maar, dat gezegd wil ik er ook geen gedoe over. Diem is gewoon ontspannen, hij krijgt wat en eet het rustig op in mijn bijzijn.
Maar toen ik Mies kreeg bleek ze voernijd te hebben. En dat vond ik toch wel irritant. Ik woon klein dus apart kan ze niet en zodra er eten of kluifjes in het spel waren werd ze opeens een hellefeeks die gromde en snauwde als je in de buurt kwam. En dat beperkte Diem en mij wel erg in onze bewegingsvrijheid en rust
Toen ze eenmaal gewend was en er wat basisvertrouwen was, ben ik dus aan de slag gegaan met ruilen en voer tijdens het eten in de voerbak erbij gooien. Maar, omdat ze zó fel was heb ik toch ook wel eens gecorrigeerd hoor. Ik laat idd niet toe dat mijn hond zich als een duiveltje gedraagt naar mij Uiteraard eindigde ik het oefenen altijd met iets heel lekkers (terug)geven. Eigen voerbak heb ik ook nooit afgepakt, alleen maar geoefend op iets lekkers erbij gooien zodat ik tenminste langs kan lopen als ze eet.
Inmiddels is ze naar mij toe helemaal relaxed met eten. Vrijwillig afgeven van lekkers van straat doet ze niet helaas maar als ik een kippenbot tussen haar kaken uit probeer te wrikken hoef ik tenminste niet bang te zijn voor mijn vingers
En in huis is ze gewoon ontspannen. Als er nu een restje kluif klem zit in haar bek kan ik haar bij me roepen en ondergaat ze gelaten mijn gewroet in haar bek: ze weet dat na afloop het restje kluif gewoon van haar is
Overigens geen overhaast trainingsschema gedoe hier hoor, ik denk dat het zeker een jaar geduurd heeft voordat ze helemaal ontspannen was. Maar het was wel een dingetjes waar ik aan werkte dus

[Caro.]

Vinden jullie hierin dat het verschil uitmaakt hoe de hond zich gedraagd met eten als je bijvoorbeeld langs loopt.

Ik ken honden die als je langs de voerbak loopt bovenop hun eten duiken, en in een nood tempo wegschrokken uit angst dat het afgepakt wordt.

Ik ken ook honden die je gewoon onverstoorbaar door eten, en niet gestresster lijken te zijn of je suf aankijken van "is er wat?"

Bij Balou vroeger, konden we gewoon zeggen "stop" en dan stopte hij met eten en keek me verwachtingsvol aan en dan met ok kon hij weer verder. Daar zat verder geen stress bij en we deden het zelden tot nooit, maar het kon wel.

Bij Nikki moet je blij zijn dat ze de bak leeg eet, dat zou je zo weg kunnen pakken als je wilt, maar die wordt altijd met rust gelaten.

Duke heb ik altijd gewoon zijn eten gegeven en met rust gelaten, behalve dan dat hij in het begin boven op zijn bak stoof en ik heb geleerd heb dat hij moet wachten met eten tot ik ok zeg en dat doet hij nu braaf, gewoon een beetje basis beheersing dus. Ik vind hem wel wat driftig op zijn eten (sneller eten) als ik hem aai of in de buurt kom, en dat zou ik wel graag wat minder zien. Ben daardoor nu wel hem af en toe aan het aaien, of inderdaad wat extra lekkers erbij doen, zodat hij leert dat ik in de buurt niet betekend dat ik aan zijn eten wil komen, maar ben er nog niet helemaal uit of die tactiek nou handig is, of dat ik hem beter met rust kan laten.

Dat is overigens enkel bij zijn voorbak. Een kluif heb ik vaak voor hem vast en dan gaat hij rustig aan het andere eind knauwen bijvoorbeeld.

Puchu had als jong pupje wel een soort angst/voernijd dat het afgenomen zou worden. Als hij bv een kluif had en iemand
kwam in de buurt, dan rende hij er hard mee weg 'mijnnnn'.
Of als hij buiten iets in zijn bek had, dan slikte hij het 10 keer zo snel door als je in de buurt kwam.
Dat was best lastig, zeker buiten, want hierdoor heeft hij dus een bal en een tampon (jawel haha) doorgeslikt

Juist door er bewust geen aandacht meer aan te besteden (of een hele enkele keer argeloos wat lekkers erbij te gooien), wat buitenshuis dus best lastig was en gevaarlijke situaties opleverde, is het eruit gegaan. Hij kreeg door dat hij niets te vrezen had en bleef langzaam gewoon liggen en die hele enkele keer dat we buiten iets af moesten pakken, lukte toen ook.
Binnen een paar maanden was er een verschil van dag en nacht en al jaren komt hij ook gewoon op mijn schoot kluiven en gaat rustig door met kluiven als ik naast hem kom zitten. Ook tegenover andere mensen heeft hij absoluut geen voernijd.

Laatst was onze kat in de gang toen Puchu aan het eten was, bij eerdere keren pakte ik de kat op en zette hem weg, maar
nu hield ik het slechts haarscherp in de gaten.
Puchu was klaar met eten, liep naar de kat, snuffelde eens en liep weer door

[veertje]

Het moet kunnen, maar hoeft in principe niet.
Gewoon avondeten wordt neergezet en daar blijf ik verder vanaf, dat is van hun zodra ik ze heb toegezegd het te pakken. Botjes en andere dingen wil ik wel kunnen wegnemen, bijvoorbeeld als er nog maar een klein stukje over is dat een gevaar kan vormen. Ook 'eten' dat ze buiten vinden wil ik weg kunnen pakken. Ik heb er laatst eens een goed stuk over gelezen, zal het eens opzoeken.

Ik heb ooit eens bij Biry een mergpijpje moeten weghalen. Madam zat in de puberteit en vond het helemaal niet zo'n goed idee dat ik dat ging afpakken. Ruilen tegen wat anders wilde ze niet, het was kaken op elkaar en vasthouden... Uiteindelijk moest ze overpakken en toen kon ik het ding uit haar bek krijgen, maar dat werd vervolgd door wat om zich heen happen. Geen schade hoor en ze dimde ook meteen in, want eigenlijk was het wel fout wat ze deed. Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen met haar, nu is dat allemaal geen probleem meer, maar in de puberteit, wat een heks was het

[ranetje]

het enige waar ik echt op sta hier in huis is geen voedselnijd hebben,dat gaat écht niet,niet naar mij ,niet naar de andere honden en ja ik leer het dus wel eten af te pakken,laatst had ik het nog,een hond die geopereerd moest worden en dus nuchter moest zijn ,die een heel klein beetje te eten kreeg maar dus wel een kilo vlees uit een andere hond zijn bek gritste dan ben ik echt blij dat dit zonder enig probleem gewoon weggenomen kan worden.

ik pak zelden eten weg, maar als het wel moet dan blief ik niet dat ik in mijn jatten gebeten wordt...

Mijn honden hebben geen voernijd omdat ze er vertrouwen in hebben dat ik niet afpak wat ik ze zelf heb gegeven.
Ik heb het nooit "geoefend" hooguit iets lekkers er bij gegooid in de bak, zoals Lieke dat heeft beschreven.

De hond die moest worden geopereerd griste van een andere hond iets weg, wat op zich al een andere situatie is.
Bovendien vind ik het niet echt verstandig (en dan zeg ik het vriendelijk) om een hond die nuchter moet blijven bij etende honden te zetten.
Dat soort situaties hadden met heel veel gemak voorkomen kunnen worden.

[Cindy52]

Pukie weet dat haar bak voer van haar is, zou niet weten waarom ik het zou moeten afpakken, ze eet rustig en ik kan er gewoon bij gaan zitten, langslopen, maakt haar niets uit