Ik liep net rond in de wijk, en ik hoorde een hond behoorlijk blaffen, Dux gelijk alert en kijken waar die hond was. Ik er op ingespeeld met de clicker en dat hielp.
Ik zag een meisje staan met een doodleachtig ding die helemaal uit zijn stekker ging tegen een trainster (stond op de rug de naam van de trainingsbedrijf en het busje stond op de stoep). Dux dus behoorlijk alert en ik maar clickeren, steeds een stapje dichterbij.
Op een gegeven moment draait de trainster zich om en zegt, hee ik hoor een clicker. Dus ik zeg ja dat klopt.
Ik ga rustig verder met clickeren met Dux, want je moet wel geconcentreerd blijven. En die trainster uitleggen over hoe ik dat deed. "want als de hond het goed doet, dan volgt er een click en dan krijgt hij een koekje". Op dat moment doet Dux dat uiteraard in een keer uitstekend. Hij kijkt naar de hond, kijkt naar mij en *click* koekje 
Toch wel handig zo'n training van iemand anders gebruiken als trainingsmoment. Want 1 ding is zeker, het is een gecontroleerd moment.
Jullie ook wel eens "gebruik" gemaakt van iemand anders die op dat moment aan het trainen was, of gewoon de persoon of hond gebruikt als trainingsobject?
Mevrouw en ik denken daar het zelfde over: Je hebt je niet te bemoeien met de ander en je loopt maar mooi zonder te kijken naar elkaar keurig mee 
We grijnzen altijd erg tevreden naar elkaar als de heren weer keurig meedribbelen zonder praatjes.
