In de wijk, of liever overal waar huizen staan, kan ze niet los omdat ze direct op zoek gaat naar vuilnisbakken. En zelfs aan de lijn weet ze overal nog iets eetbaars op te speuren. Ik ben dan ook heel hard aan het werk gegaan om a) iets uit d'r bek te peuteren als ze weer wat heeft gescoord en b) haar te leren alles uit haar bek te laten vallen wat ik er niet hoogstpersoonlijk in geduwd had.
Tot dusver met bedroevend weinig succes, helaas.
Maar net laat ik ze nog even een snel plasrondje door de wijk doen voor ik naar mijn werk ga en Maggie duikt onverfrohren ineens het dichte struikgewas in en komt even snel terug met een stuk oude pizzakorst in haar bek.
Om vervolgens met korst aan de flex om mij heen te dansen, nét buiten bereik. Dus met weinig hoop op succes blèr ik in arrenmoede 'Lóóósss!'
Waarop ze tot mijn verbijstering direct de korst laat vallen en vrolijk op me af springt en voor mijn voeten neerploft en me met een scheef lollende tong uit haar bek vol trots aankijkt: 'Goed hè, vrouwtje?'
Verrèk, ze luistert ook nog naar mijn commando's
. Gewéldig hondje. 
?
slim
Als ik je over Maggie hoor, denk ik nog steeds aan het hondje wat in dat asiel in het stof ligt baas-loos te zijn 
