Het HondenForum

Die komt even binnen zeg...

Kan er niet mee zitten eigenlijk. Had al moeite met verder lezen dat ze uit bed moesten springen omdat het klotebeest een boos droompje had en ze hem moesten laten weten dat hij veilig was.

bouvierpoedel schreef:Kan er niet mee zitten eigenlijk. Had al moeite met verder lezen dat ze uit bed moesten springen omdat het klotebeest een boos droompje had en ze hem moesten laten weten dat hij veilig was.

nou dat had ik ook, dan sliep ie bij mij toch niet meer in bed. Leuk en aardig maar zodra het onveilig word vind ik het wel welletjes.

het raakte mij eerlijk gezegd helemaal niet zo. Rot voor die vent die zoveel tijd in die hond heeft gestoken, nog rotter voor zijn vrouw die gebeten is, vervelend voor de hond maar..

Als je je in een vergelijkbare positie bevindt, raakt het je wel.

JBK schreef:Als je je in een vergelijkbare positie bevindt, raakt het je wel.

Dat kan ik me voorstellen

Het raakt me een beetje, ik snap de enorm goede bedoelingen, maar een killer blijft een killer...
Bedoel ik niet eens specifiek dit ras mee hoor, maar sommige honden hebben bepaalde instincten, al dan niet
nog aangewakkerd door foute behandeling/mishandeling. Je kan de oppervlakte wegpoetsen, maar diep daaronder
blijft het sluimeren.
Ik denk ook dat je het niet moet doen met bewezen echt agressieve honden. Er hoeft maar wat te gebeuren en
ineens is het weer foute boel. Triest, enorm triest, dat zeker wel

Volgens mij hebben ze wel hun best gedaan om zijn gedrag in goede banen te leiden. Helaas leek het soms goed te gaan en gelijk daarna ontwikkelde er wel weer ander probleem.
Ik snap wel dat ze alles in hun macht hebben gedaan om het weer goed te krijgen, helaas zonder succes en behoorlijke gevolgen(en het had nog erger kunnen zijn)

Ik heb nou niet gekozen voor zo'n probleem geval, maar stel Maylo zou zoiets ontwikkelen weet ik niet tot hoever ik zou gaan. Gezien mijn vriend niet zo heel veel met honden heeft en ik nog een stiefzoon heb zal het niet heel ver gaan en zal ik eerder kijken naar indien mogelijk een geschikt adres voor hem of inslapen, maar als ik alleen was en alleen ik dus risico zou lopen denk ik dat ik ook erg ver zou gaan.

JBK schreef:Als je je in een vergelijkbare positie bevindt, raakt het je wel.

Mij niet . Heb niet snel dat gejank en emotie bij honden die ik niet ken en al helemaal niet bij zulke honden. Eigenlijk meer van goed zo eindelijk uit je lijden verlost en geen gevaar meer voor anderen.
Maar goed ga ook niet 2,5 jaar lopen kloten met dat soort shit.
Vind ik mijzelf net iets te belangrijk voor en mensen en honden om mij heen.

Lezen is niet je sterkste kant he?
En empatisch vermogen is je ook volledig vreemd...

JBK schreef:Lezen is niet je sterkste kant he?
En empatisch vermogen is je ook volledig vreemd...

Toch beter lezen joh , emphatie heb ik bij de mensen en honden om mij heen en ga geen hond uit een shelter halen die al gestoord is gewoon om te voorkomen dat......
Mijn enige emphatie is dat die hond uit zijn lijden is verlost.

Hier kwam het ook binnen. Ik heb zelf een fysiek gezonde hond in laten slapen. Overigens had ik niet gekozen voor een hond met dat gedrag. Ondanks hij gemuilkorfd en in de houdgreep ingeslapen moest worden was het gemis, de pijn en het gevoel van falen niet minder. Dit is niet waar je voor kiest als je een hond neemt. Het is dat ik nog een andere hond had.

Dees en Maylo schreef:Volgens mij hebben ze wel hun best gedaan om zijn gedrag in goede banen te leiden. Helaas leek het soms goed te gaan en gelijk daarna ontwikkelde er wel weer ander probleem.
Ik snap wel dat ze alles in hun macht hebben gedaan om het weer goed te krijgen, helaas zonder succes en behoorlijke gevolgen(en het had nog erger kunnen zijn)

Ik heb nou niet gekozen voor zo'n probleem geval, maar stel Maylo zou zoiets ontwikkelen weet ik niet tot hoever ik zou gaan. Gezien mijn vriend niet zo heel veel met honden heeft en ik nog een stiefzoon heb zal het niet heel ver gaan en zal ik eerder kijken naar indien mogelijk een geschikt adres voor hem of inslapen, maar als ik alleen was en alleen ik dus risico zou lopen denk ik dat ik ook erg ver zou gaan.

Ik heb het meegemaakt met mijn Kaya (Rottweiler teefje): helemaal geen agressieve hond en al zeker niet naar mensen en absoluut niet naar haar baasjes.
Ineens ging ze gek doen, een soort 'black-outs'. Ze zal toen een jaar of 6 á 7 geweest zijn en we hadden haar vanaf pup en nog nooit had ze ook maar de minste agressie gehad naar mensen, sterker nog; ze was dol op mensen.

We liepen met haar op de stoep, een vrouw kwam voorbij en riep ineens 'auwwww!' en ik keek nog wat verdwaasd om me heen toen ze zei 'uw hond heeft me gebeten'.
Huh? wat? Vol ongeloof, dat deed Kaya niet, nooit. Ze liet een flinke blauwe plek zien op haar bovenbeen en toen moest
ik haar wel geloven.
Ik begreep er niks van, Kaya keek niet agressief, zat doodkalm naast me en maakte niet de minste aanstalte tot wat dan ook, behalve braaf zijn. Alsof ze niet wist wat er gebeurd was.
Nou ja... daar ga je Duizenden excuses en daarna kwamen de tranen, vreselijk vond ik het en ik hield haar dus bij vreemde mensen vandaan vanaf toen. Dus ruim passeren enzo, maar daarna ook geen centje agressie richting mensen
meer opgemerkt.

Nog een paar kleine incidentjes met Puchu daarna geweest en toen op een dag zaten Kaya en ik te knuffelen en ineens
was het hap, vol in mijn gezicht Geen enkele aanleiding, geen enkele agressie daarna, maar wederom een doodkalme Kaya. Maar ze had mijn oog op een haar na gemist met een hoektand en verder een complete afdruk
in mijn gezicht.
En dan word je bang en ik maakte me vreselijke zorgen om Kaya, dit was geen normaal gedrag voor haar.
Zij was in potentie dus geen mensagressieve hond, maar een heerlijke kroelkont.

Naar de dierenarts en het verhaal vertelt, zou ze een hersentumor hebben misschien? De dierenarts achtte dat
zeer onwaarschijnlijk; hij zei dat dit meestal maar gezegd werd om gedrag te verklaren, maar het maar heel zelden
voorkomt.

Afijn, na nog weer een tijd (en mijn gezicht niet meer bij haar bek gehouden te hebben) kwam de oorzaak boven tafel:
Nierproblemen en een zeer hoog gehalte Ureum. Dus haar bloed was enorm vervuild en hierdoor kunnen honden dus
heel vreemd gedrag gaan vertonen. Dat bleek dus ook wel
Dit is toen behandeld, doorgespoeld en een nierdieet waar ze enorm goed op reageerde en daarna was de volledig
normale betrouwbare Kaya weer terug.

Ik heb het dus uitgezocht, ik kende haar zo door en door dat ik wist dat dit niet in haar karakter zat. Ik had haar toen
al zeker 6 jaar, ze is nooit mishandeld geweest, want ik had haar vanaf pup van een goede fokker vandaan.
Het klopte voor mij totaal niet dat het ineens een valse hond was geworden, er moest iets mis zijn... en dat was het
dus ook.
Daarna hebben wij nog jaren van een normale Kaya mogen genieten

Wat een naar verhaal Caro! Maar wel fijn dat er een verklaring was voor haar gedrag wat je met de juiste middelen kon oplossen!

Was dat maar altijd zo

Caro. schreef:

Dees en Maylo schreef:Volgens mij hebben ze wel hun best gedaan om zijn gedrag in goede banen te leiden. Helaas leek het soms goed te gaan en gelijk daarna ontwikkelde er wel weer ander probleem.
Ik snap wel dat ze alles in hun macht hebben gedaan om het weer goed te krijgen, helaas zonder succes en behoorlijke gevolgen(en het had nog erger kunnen zijn)

Ik heb nou niet gekozen voor zo'n probleem geval, maar stel Maylo zou zoiets ontwikkelen weet ik niet tot hoever ik zou gaan. Gezien mijn vriend niet zo heel veel met honden heeft en ik nog een stiefzoon heb zal het niet heel ver gaan en zal ik eerder kijken naar indien mogelijk een geschikt adres voor hem of inslapen, maar als ik alleen was en alleen ik dus risico zou lopen denk ik dat ik ook erg ver zou gaan.

Ik heb het meegemaakt met mijn Kaya (Rottweiler teefje): helemaal geen agressieve hond en al zeker niet naar mensen en absoluut niet naar haar baasjes.
Ineens ging ze gek doen, een soort 'black-outs'. Ze zal toen een jaar of 6 á 7 geweest zijn en we hadden haar vanaf pup en nog nooit had ze ook maar de minste agressie gehad naar mensen, sterker nog; ze was dol op mensen.

We liepen met haar op de stoep, een vrouw kwam voorbij en riep ineens 'auwwww!' en ik keek nog wat verdwaasd om me heen toen ze zei 'uw hond heeft me gebeten'.
Huh? wat? Vol ongeloof, dat deed Kaya niet, nooit. Ze liet een flinke blauwe plek zien op haar bovenbeen en toen moest
ik haar wel geloven.
Ik begreep er niks van, Kaya keek niet agressief, zat doodkalm naast me en maakte niet de minste aanstalte tot wat dan ook, behalve braaf zijn. Alsof ze niet wist wat er gebeurd was.
Nou ja... daar ga je Duizenden excuses en daarna kwamen de tranen, vreselijk vond ik het en ik hield haar dus bij vreemde mensen vandaan vanaf toen. Dus ruim passeren enzo, maar daarna ook geen centje agressie richting mensen
meer opgemerkt.

Nog een paar kleine incidentjes met Puchu daarna geweest en toen op een dag zaten Kaya en ik te knuffelen en ineens
was het hap, vol in mijn gezicht Geen enkele aanleiding, geen enkele agressie daarna, maar wederom een doodkalme Kaya. Maar ze had mijn oog op een haar na gemist met een hoektand en verder een complete afdruk
in mijn gezicht.
En dan word je bang en ik maakte me vreselijke zorgen om Kaya, dit was geen normaal gedrag voor haar.
Zij was in potentie dus geen mensagressieve hond, maar een heerlijke kroelkont.

Naar de dierenarts en het verhaal vertelt, zou ze een hersentumor hebben misschien? De dierenarts achtte dat
zeer onwaarschijnlijk; hij zei dat dit meestal maar gezegd werd om gedrag te verklaren, maar het maar heel zelden
voorkomt.

Afijn, na nog weer een tijd (en mijn gezicht niet meer bij haar bek gehouden te hebben) kwam de oorzaak boven tafel:
Nierproblemen en een zeer hoog gehalte Ureum. Dus haar bloed was enorm vervuild en hierdoor kunnen honden dus
heel vreemd gedrag gaan vertonen. Dat bleek dus ook wel
Dit is toen behandeld, doorgespoeld en een nierdieet waar ze enorm goed op reageerde en daarna was de volledig
normale betrouwbare Kaya weer terug.

Ik heb het dus uitgezocht, ik kende haar zo door en door dat ik wist dat dit niet in haar karakter zat. Ik had haar toen
al zeker 6 jaar, ze is nooit mishandeld geweest, want ik had haar vanaf pup van een goede fokker vandaan.
Het klopte voor mij totaal niet dat het ineens een valse hond was geworden, er moest iets mis zijn... en dat was het
dus ook.
Daarna hebben wij nog jaren van een normale Kaya mogen genieten

Die van de hersentumor heb ik ook eens gehoord een mastino napoletano van 1,5 is zo ingeslapen. Kon dat beestje al van pups af aan was eerst van de vader van de half broer van mijn beste vriendinnetje door omstandigheden kon hij er niet meer voor zorgen en is de hond bij zijn zoon(haar broer gaan wonen). We waren heerlijk aan het knuffelen en ineens hap zo in me gezicht ook bijna me oog heb er nog littekens van(was toen 15 ofzo) en ik gaf mezelf de schuld heb ik ook gelijk gezegd het was niet mijn hond en was te dicht in zijn persoonlijke ruimte. 2 weken later mijn beste vriendinnetje aan de beurt die had een flink jaap in haar wang wat gehecht moest worden. Vreemde was die hond bleek zich ook totaal niet bewust van wat hij deed als het gebeurd was en uit eindelijk omdat voor de rest zijn gedrag prima was zijn ze naar de DA gegaan die kwam met antwoord hersentumor en de spuit ging er in.

als je een hond hebt die verknipt is door zijn opvoeding, maar daarna door heel veel tijd en investering 95% beter is, dan is dat een hele prestatie. Bovendien ben je dan zo gek op die hond, door alle energie die je erin hebt gestoken.

Gaat het om trekken aan de lijn, dan prijst iedereen je de hemel in. Ach ja, die 5 procent dat 'ie nog trekt neem je maar voor lief. Moet je zien wat je hebt bereikt!

Maar gaat het om agressie, dan is die 95% verbetering ineens niet meer aan de orde?

Of deze mensen de hond hadden moeten "redden", of ze het risico hadden moeten nemen om hem op te voeden en te trainen, daar gaat het hier niet om. Het gaat erom dat deze man zijn uiterste best heeft gedaan om een probleem op te lossen, waarbij uiteindelijk alleen maar verliezers zijn. En niemand die dat erkent in zijn omgeving, zij zien alleen de agressie, de bijtwonden en de dode hond. Niet de liefde, de moeite die de eigenaar heeft gedaan en de ontzettende verbetering.

Ik denk dat deze man de juiste beslissing heeft genomen, en die wellicht al eerder had kunnen nemen om incidenten te voorkomen. Maar ik denk ook dat deze man zo ontzettend veel heeft geleerd en heeft gehouden van deze hond, dat er geen sprake is van een juiste beslissing.

ik vind het ontzettend dapper dat hij zijn verhaal deelt...

Cleva schreef:

Nanna schreef:Je kiest een hond die bekend staat om zijn agressie, dan laat ie die agressie zien en dan moet ie dood.
Schiet mij maar in de kerstboom.

Precies.
En dan nog doen alsof je vreselijk verantwoordelijk bezig bent ook.

Ben ik niet mee eens.
Veel te kort door de bocht.

Kiezen voor een hond die bekend staat om z'n agressie betekent in mijn ogen niet dat je die agressie ook tolereert.
Betekent in mijn ogen dat je denkt dat je d'r wat mee kan.
Betekent ook dat je d'r achter kan komen dat het niet altijd lukt en dat de consequenties ernstig zijn, onder andere het moeten laten inslapen van een gezonde hond.
Dat gekwetste ego is geen probleem, het moeten laten inslapen blijft triest.

Sommige honden worden heel specifiek gefokt op agressie en om te doden. Ieder weldenkend mens weet dat van te voren en vinden dat leuk om een of andere reden. Achteraf niet lopen zeuren als de hond bijt.
Ik vind er niets ontroerends aan. Gewoon inslapen, de beste oplossing voor dit soort honden en hun omgeving.

Hier komt het wel binnen! Vooral omdat ik het sneu vind dat honden zo zijn (gemaakt?) dat is geen leven....
Beter voor de hond én de omgeving dat hij nu rust heeft.

Biet schreef:

Cleva schreef:

Nanna schreef:Je kiest een hond die bekend staat om zijn agressie, dan laat ie die agressie zien en dan moet ie dood.
Schiet mij maar in de kerstboom.

Precies.
En dan nog doen alsof je vreselijk verantwoordelijk bezig bent ook.

Ben ik niet mee eens.
Veel te kort door de bocht.

Kiezen voor een hond die bekend staat om z'n agressie betekent in mijn ogen niet dat je die agressie ook tolereert.
Betekent in mijn ogen dat je denkt dat je d'r wat mee kan.
Betekent ook dat je d'r achter kan komen dat het niet altijd lukt en dat de consequenties ernstig zijn, onder andere het moeten laten inslapen van een gezonde hond.
Dat gekwetste ego is geen probleem, het moeten laten inslapen blijft triest.

Als je denkt er wat mee te kunnen heb je toch ook die agressie erbij genomen als keus.
Het 1 sluit het andere niet uit.

Nou ja, er zijn natuurlijk wel flinke fouten gemaakt met/bij deze hond: alleen al het feit dat hij buiten was zonder
toezicht en geaaid werd door kinderen Terwijl ze wisten wat ze in handen hadden en hij niet met
kinderen zou kunnen. Dat ging dan godzijdank goed, maar het is spelen met andermans leven natuurlijk.
En dat hij even vastgebonden is buiten en het paaltje omver trekt.
Ik leef echt wel mee, want de bedoelingen waren goed, maar dit was natuurlijk een enorm gevaarlijk gebeuren
allemaal. Als je dan een hond waarvan je weet dat hij agressief is, en dat wisten ze, dan neem je alle voorzorgsmaatregelen die je je maar kan bedenken en laat je hem nooit zonder toezicht op straat natuurlijk.

Maar het is kut, dat ze honden met zo'n karakter fokken, dat er mensen zijn die ze mishandelen en de agressie
nog extra naar boven halen en dan probeert iemand het goed te doen (met de nodige riskante fouten) en natuurlijk
doet het dan pijn dat het niet gelukt is.
Voor een anders is het een 'kut hond', voor jou als baasje heb je ook een hele andere kant van die hond gezien en
dan is het niet zo zwart/wit allemaal.

bouvierpoedel schreef: Mij niet . Heb niet snel dat gejank en emotie bij honden die ik niet ken en al helemaal niet bij zulke honden. Eigenlijk meer van goed zo eindelijk uit je lijden verlost en geen gevaar meer voor anderen.
Maar goed ga ook niet 2,5 jaar lopen kloten met dat soort shit.
Vind ik mijzelf net iets te belangrijk voor en mensen en honden om mij heen.

Mee eens. Dit soort dingen raken mij ook bar weinig.
Ik kan echt heel veel ergere dingen bedenken die er op dit moment gebeuren, dan mensen die hun hond in laten slapen omdat het een agressief mormel was. Ik vind het wel knap dat je die beslissing maakt, alle respect voor. Zou het Ayleen zijn, vind ik het heus niet makkelijk.
Maar hier om janken? Nee. Het journaal 's avonds komt harder binnen.

Ik zeg toch ook, als je je in een vergelijkbare positie bevindt...

Maar goed, ik trek het me persoonlijk aan, ook dit soort opmerkingen dus ik vertrek uit dit topic.

JBK schreef:Ik zeg toch ook, als je je in een vergelijkbare positie bevindt...

Maar goed, ik trek het me persoonlijk aan, ook dit soort opmerkingen dus ik vertrek uit dit topic.

Ik reageerde op Kees, misschien had ik jouw zin even uit mijn post moeten halen. Als het je eigen hond is zal het vast moeilijk zijn hoor, daar twijfel ik niet aan. Alleen wordt ik niet emotioneel van een hond die ik niet ken. Ik vind het in dit geval gewoon een verstandige beslissing.

Ik heb m'n 3,5 jarige Rottie mix laten inslapen alweer bijna 11 jaar geleden.

Als 8 weken oude pup uit het asiel, dus geen idee wat zijn achtergrond was of waar hij vandaan kwam. 3,5 Jaar ben ik naar de beste hondenschool geweest, heb therapieën gedaan en hulp gehad van een honden gedragstherapeut. Elke dag uren met hem bezig geweest. En op een dag verscheurt hij (letterlijk) de 6 maanden oude herder pup van de buren door een 10 cm gat in de muur tussen de 2 tuinen, de halve pup lag bij ons in de tuin. Hij heeft nooit iemand gebeten daar kreeg hij de kans ook niet voor, ik had hem altijd 100% onder controle.
Afijn het verhaal is een beetje langer........ Dezelfde middag heb ik hem laten gaan, rustig in geslapen in m'n armen bij de vet. Hij heeft 3,5 jaar goed geleefd, hij was mijn hond en ik hield van hem.

Het is echt niet mogelijk om alle honden te redden, sommigen hebben al een steekje los bij de geboorte en dan moet je op een gegeven moment de knoop doorhakken, wat niet altijd makkelijk is.

Als ik het verhaal lees hebben ze volgens mij niet zoveel tijd besteed aan het opvoeden van het beesie. Ik vind het een beetje extreem verhaal

JBK schreef:Ik zeg toch ook, als je je in een vergelijkbare positie bevindt...

Maar goed, ik trek het me persoonlijk aan, ook dit soort opmerkingen dus ik vertrek uit dit topic.

Naar dat is toch jouw emotie en niet de mijne. Waarom moet ik daar empathie voor hebben, omdat jij daar behoefte aan hebt.?
Sneu voor je en begrijp dat het dichtbij komt voor jou maar voor mij niet.

bouvierpoedel schreef:

JBK schreef:Ik zeg toch ook, als je je in een vergelijkbare positie bevindt...

Maar goed, ik trek het me persoonlijk aan, ook dit soort opmerkingen dus ik vertrek uit dit topic.

Naar dat is toch jouw emotie en niet de mijne. Waarom moet ik daar empathie voor hebben, omdat jij daar behoefte aan hebt.?
Sneu voor je en begrijp dat het dichtbij komt voor jou maar voor mij niet.

En waarom moet je dat 20x roepen in een topic? Aandacht nodig?

Ook al zijn er fouten gemaakt en keuzes gemaakt waar je achteraf van kunt zeggen dat hadden ze beter niet kunnen doen, dat is heel makkelijk vanaf een computer scherm. Hebben deze mensen veel tijd erin gestoken en ik lees ook veel liefde voor de hond. Soms raakt men verblind door een passie die ze hebben, dat maakt natuurlijk niks goed maar in die situatie hebben deze mensen gezeten.
Dat er iets fout zou gaan kon je van te voren voorspellen de vraag was alleen hoe lang gaat dat duren en het is lang goed gegaan en mogelijk waren deze mensen op bepaalde punten zeker op de goede weg en kregen ze dan weer een tegenslag dat kunnen wij nu zo genaamd allemaal zien vanaf een scherm maar ik geloof er wel in dat deze mensen echt de overtuiging hadden dat ze het in goede banen konden leiden. Het raakte mij dus wel.

Valerie schreef:

bouvierpoedel schreef:

JBK schreef:Ik zeg toch ook, als je je in een vergelijkbare positie bevindt...

Maar goed, ik trek het me persoonlijk aan, ook dit soort opmerkingen dus ik vertrek uit dit topic.

Naar dat is toch jouw emotie en niet de mijne. Waarom moet ik daar empathie voor hebben, omdat jij daar behoefte aan hebt.?
Sneu voor je en begrijp dat het dichtbij komt voor jou maar voor mij niet.

En waarom moet je dat 20x roepen in een topic? Aandacht nodig?

Ik reageer gewoon ergens op , net als jij dat doet. Aandacht nodig.?

bouvierpoedel schreef: Ik reageer gewoon ergens op , net als jij dat doet. Aandacht nodig.?

Nee hoor je reageert zomaar ergens op. Er wordt hier een verhaal gedeeld die bij sommige emoties oproept en jij moet om wat voor reden dan ook blijven herhalen dat het je niets doet. Zal best hoor maar je hoeft het niet te zeggen. Laat het lekker een mooi of treurig verhaal voor andere blijven.

Valerie schreef:

bouvierpoedel schreef: Ik reageer gewoon ergens op , net als jij dat doet. Aandacht nodig.?

Nee hoor je reageert zomaar ergens op. Er wordt hier een verhaal gedeeld die bij sommige emoties oproept en jij moet om wat voor reden dan ook blijven herhalen dat het je niets doet. Zal best hoor maar je hoeft het niet te zeggen. Laat het lekker een mooi of treurig verhaal voor andere blijven.

Oh en dat bepaal jij.?
Van mij mogen ze hoor .

waarom zou je van een hond met issues niet ook heel veel kunnen houden?
waarom wordt bij een hond met issues iedere fout van de nieuwe eigenaar zo zwaar beoordeeld en worden er conclusies getrokken die geheel en al voor eigen rekening zijn?
mensen zijn niet volmaakt, ook niet mensen die een tweede- of meerderehands hond opnemen.
deze mensen hebben geprobeerd deze hond te heropvoeden,
dat is niet gelukt en daarom hebben ze hem dan ook in laten slapen, maar ik zie werkelijk niet in wat er nou zo raar aan is dat ze daar verdriet om hebben