Het HondenForum

Er zijn natuurlijk heleboel hondenrassen die een "will to please" hebben.

Buiten de rassen, die bij mij bekend zijn om hun will to please zijn, border collie, sheltie, kelpie, poedel.
Volgens mij zijn er nog veel meer rassen die dit ook hebben.

Welke rassen vind jij met een sterke "will to please" waar je in eerste instantie helemaal niet aan denkt dat ze het in zich hebben ?

Ben benieuwd naar de antwoorden

staffords

Alle variëteiten Belgische en Hollandse herders, Duitse herder, Zwitserse witte herder, Puli, Pumi, Mudi, Hrvatski Ovcar.... je kan denk ik op de berghonden na (die wat meer zelfstandig zullen zijn) zowat heel rasgroep 1 neerzetten.

dagmar88 schreef:staffords

ik wil die graag vernauwen naar de engelse stafford.

erg makkelijk te trainen. natuurlijk niet het "slaafse" van sommige andere rassen, het blijft een terriër, maar ze zijn verschrikkelijk trainbaar en tijdens het trainen vól op de geleider gericht

Spaniels hebben over het algemeen volgens mij ook een grote will to please

Leuk van Staffords en de Deerhounds en Ieren..... wist ik niet. Alweer een "vruchtbare" dag, nieuwe dingen geleerd hahaha

M@scha schreef:

dagmar88 schreef:staffords

ik wil die graag vernauwen naar de engelse stafford.

erg makkelijk te trainen. natuurlijk niet het "slaafse" van sommige andere rassen, het blijft een terriër, maar ze zijn verschrikkelijk trainbaar en tijdens het trainen vól op de geleider gericht

Valt me inderdaad bij de Engelse op (ik zie ze ook zelden kijken naar andere honden, veel te druk met baas en bal )

Apple is een herder, en luistert echt hartstikke prima, loopt altijd los etc. Maar ik heb bij haar toch niet altijd het idee dat ze nou zo'n pleaser is, ze let wel redelijk op en als iets niet mag doet ze het ook vaak niet, maar noem je zoiets dan will to please? Ze apporteert bijvoorbeeld ook als een dolle, brengt de bal 100x terug, maar doet ze dat dan om mij te plezieren, of zichzelf? Ik weet het eigenlijk niet. Dat is nog best interessant ook, wanneer noem je het 'Will to please'

Apple schreef:

M@scha schreef:

dagmar88 schreef:staffords

ik wil die graag vernauwen naar de engelse stafford.

erg makkelijk te trainen. natuurlijk niet het "slaafse" van sommige andere rassen, het blijft een terriër, maar ze zijn verschrikkelijk trainbaar en tijdens het trainen vól op de geleider gericht

Valt me inderdaad bij de Engelse op (ik zie ze ook zelden kijken naar andere honden, veel te druk met baas en bal )

Apple is een herder, en luistert echt hartstikke prima, loopt altijd los etc. Maar ik heb bij haar toch niet altijd het idee dat ze nou zo'n pleaser is, ze let wel redelijk op en als iets niet mag doet ze het ook vaak niet, maar noem je zoiets dan will to please? Ze apporteert bijvoorbeeld ook als een dolle, brengt de bal 100x terug, maar doet ze dat dan om mij te plezieren, of zichzelf? Ik weet het eigenlijk niet. Dat is nog best interessant ook, wanneer noem je het 'Will to please'

dat is de andere discussie die ik niet wilde opperen: bestáát will to please? jep. maar dan wel will to please yourself (de hond dus)

maar het is een feit dat de ene hond daar fanatieker in is icm de baas dan andere honden.hoe vatbaar zijn ze voor een complimentje of een beloning

Rottweiler.
Mijn eigen Rottweiler had een enorme sterke 'will to please' en de meeste andere Rottweilers die ik ken ook.
Zijn erg trouw en aanhankelijk naar de baas en willen graag goed doen.

Markiesje. Joris heeft een sterkere will to please dan Biry al zou je het omgekeerde verwachten.

Veel meer rassen dan we in eerste instantie zouden denken, ben ik zeker van. Alleen wordt van sommige rassen niet veel verwacht en dan legt de eigenaar zich daarbij neer heb ik de indruk.
De mopshondjes die ik ken zijn heel erg trainbaar en bij beagles, teckels en huskies zie ik regelmatig honden die met een beetje training en de juiste motivatie leuk mee kunnen doen in een gehoorzaamheidsles.

Ik denk dat veel mensen ook vergeten op engagement en aandacht te trainen, ongeacht ras. Ik wil allereerst aandacht en enthousiasme van mijn hond zonder dat ik ernaar moet vragen. Hij moet met mij willen werken, niet omgekeerd. Pas dan begin ik dingen aan te leren.

M@scha schreef:

Apple schreef:

M@scha schreef:

dagmar88 schreef:staffords

ik wil die graag vernauwen naar de engelse stafford.

erg makkelijk te trainen. natuurlijk niet het "slaafse" van sommige andere rassen, het blijft een terriër, maar ze zijn verschrikkelijk trainbaar en tijdens het trainen vól op de geleider gericht

Valt me inderdaad bij de Engelse op (ik zie ze ook zelden kijken naar andere honden, veel te druk met baas en bal )

Apple is een herder, en luistert echt hartstikke prima, loopt altijd los etc. Maar ik heb bij haar toch niet altijd het idee dat ze nou zo'n pleaser is, ze let wel redelijk op en als iets niet mag doet ze het ook vaak niet, maar noem je zoiets dan will to please? Ze apporteert bijvoorbeeld ook als een dolle, brengt de bal 100x terug, maar doet ze dat dan om mij te plezieren, of zichzelf? Ik weet het eigenlijk niet. Dat is nog best interessant ook, wanneer noem je het 'Will to please'

dat is de andere discussie die ik niet wilde opperen: bestáát will to please? jep. maar dan wel will to please yourself (de hond dus)

maar het is een feit dat de ene hond daar fanatieker in is icm de baas dan andere honden.hoe vatbaar zijn ze voor een complimentje of een beloning

precies wat ik wilde schrijven: ik geloof meer in een will to please themselves. En de ene hond wordt heel gelukkig van een blije baas terwijl een ander veel blijer wordt van iets lekkers, achter een konijn aanjagen of n'importe quoi.
mijn mechelse herder Amber zou je een enorme will to please toe kunnen schrijven omdat ze erg gevoelig is voor mijn complimentjes. Maar die bal die ze zo vreselijk graag 'voor mij' haalt, doet ze toch echt voor haar Eigen plezier hoor, niet voor het mijne

Wat dacht je van de retrievers

-Saskia- schreef: De mopshondjes die ik ken zijn heel erg trainbaar en bij beagles, teckels en huskies zie ik regelmatig honden die met een beetje training en de juiste motivatie leuk mee kunnen doen in een gehoorzaamheidsles.

Voor de juiste motivatie doet mijn teckel inderdaad best leuk mee op trainingen. Maar die motivatie is toch echt niet (altijd) omdat ik het zo leuk vind Voor mij is dat dus ook een hoge will to please: iets leuk vinden puur en alleen om het plezieren van de baas.
Mijn teckel doet vooral dingen die ze zelf lollig vindt om (samen met mij) te doen of waar het voldoende oplevert. (lol, lekkers of omdat het echtecht moet van mij.
Ze heeft heus wel will to please hoor, maar er zijn duidelijk grenzen zeg maar Als het hard regent en ze moet uit bijvoorbeeld, dan kan ik nog zo veel dansjes opvoeren bij de voordeur, ze vertikt het uit de mand te komen zonder dwang. Ik los het op met een zakje snoep in het halletje. Strijd om uit te gaan vertik ik dan weer

ik was (aangenaam) verrast door de wtp van peer, dat heeft hij heel erg en ook nootje heeft het, maar die is net wat zelfstandiger.

Barnsley schreef:Wat dacht je van de retrievers

zeg het maar? wat denk jij ervan?

ik vind erg veel (jonge) retrievers weinig will to please hebben zoals de term in dit topic gebruikt wordt.

Nanna schreef:

Eilfy schreef: Puli,

Nee hoor. Die zijn wel gehoorzamer maar qua will to please vond ik mijn Deerhounds er ver bovenuit steken.

Dat is denk ik wel echt een verschil inderdaad, een hond die gehoorzaam is en een hond die Will to please heeft.
In wat voor vorm zie je dat bij de deerhound?

Nanna schreef:

Eilfy schreef: Puli,

Nee hoor. Die zijn wel gehoorzamer maar qua will to please vond ik mijn Deerhounds er ver bovenuit steken.

Dat vind ik eigenlijk wel een goed onderscheid ja. Mijn Eurasier heeft inderdaad best wel wat will to please, maar hij is zo ongehoorzaam als wat. Zijn impulsiviteit, prooidrift en reactiviteit zitten hem danig in de weg. En als het dan weer mis is gegaan lijkt hij dat heel vervelend te vinden. Terwijl als de teckel niet wil luisteren ik haar middelvinger en/of haar bevallige derrière mag aanschouwen Terwijl de teckel dus betrouwbaarder is in luisteren.

Nanna schreef:

Apple schreef:

Nanna schreef:

Eilfy schreef: Puli,

Nee hoor. Die zijn wel gehoorzamer maar qua will to please vond ik mijn Deerhounds er ver bovenuit steken.

Dat is denk ik wel echt een verschil inderdaad, een hond die gehoorzaam is en een hond die Will to please heeft.
In wat voor vorm zie je dat bij de deerhound?

Het meteen willen schikken als ze zien dat jij iets onplezant vindt. Dus met je méédenken.
Voorbeeld: ik wil op de bank en een Puli ligt er op. Die stuur ik er af en gehoorzaam als ie is doet ie dat meteen. De Deerhound ziet je aankomen en denkt "de baas zal hier vast willen zitten, laat ik even weggaan of opschuiven".
De uitkomst is dus hetzelfde alleen op andere wijze verkregen. En daarbij vind ik dus de will to please van de Deerhound vele malen groter dan die van de Puli.
Blinde gehoorzaamheid vind ik ook maar zelden te maken hebben met will to please.

Vind ik een mooie omschrijving. Mijn collies zijn eigenlijk altijd heel braaf (geweest) die kennelijk graag deden wat ik wilde. Tot op zekere hoogte en als het hen niet te veel moeite kostte. Dus gewoon huis-tuin- en keukendingen deden ze uit zichzelf. Trainen kostte wat meer moeite want ze hadden niet zoveel zin om zich in te spannen. Maar à la, als de baas het wilde, dan deden ze het ook nog wel. Op z'n elfendertigst.
Abby is iets vlotter en ondernemender maar ook zij heeft dat karakter van 'doe nou maar kalm, dan breekt 't lijntje niet'.

Maar échte will to please kende ik alleen van mijn Bonnie. Ze was verschrikkelijk zelfstandig en zelfredzaam, maar zij keek mij echt naar de ogen. Als ik iets wilde, dan wilde zij het ook.
Niet uit slaafsheid of omdat het in haar karakter zat, maar omdat zij het graag wilde. Ze koos er vrijwillig voor.
Zo heb ik ooit voor de grap een MAG-test met haar gedaan. Een aangepaste test want de baas kon het samen met de hond doen (anders had ik het niet gedaan) en degene die de test afnam zei dat hij zelden zo'n goede baas-hond-combinatie had gezien.
Als ze ergens van schrok, keek ze mij aan en wanneer ik bemoedigend knikte, liep ze gelijk weer vrolijk en vol vertrouwen mee.

Nanna schreef:

Apple schreef:

Nanna schreef:

Eilfy schreef: Puli,

Nee hoor. Die zijn wel gehoorzamer maar qua will to please vond ik mijn Deerhounds er ver bovenuit steken.

Dat is denk ik wel echt een verschil inderdaad, een hond die gehoorzaam is en een hond die Will to please heeft.
In wat voor vorm zie je dat bij de deerhound?

Het meteen willen schikken als ze zien dat jij iets onplezant vindt. Dus met je méédenken.
Voorbeeld: ik wil op de bank en een Puli ligt er op. Die stuur ik er af en gehoorzaam als ie is doet ie dat meteen. De Deerhound ziet je aankomen en denkt "de baas zal hier vast willen zitten, laat ik even weggaan of opschuiven".
De uitkomst is dus hetzelfde alleen op andere wijze verkregen. En daarbij vind ik dus de will to please van de Deerhound vele malen groter dan die van de Puli.
Blinde gehoorzaamheid vind ik ook maar zelden te maken hebben met will to please.

Goh inderdaad een heel verschil, mooi om te lezen

Labradors staan bekend om hun will to please, maar mijn vorige lab heb ik er nooit op kunnen betrappen Haar eigen plezier stond toch echt op nummer 1. Joy daarentegen heeft wél een grote will to please. Ze wil het erg graag goed doen en het mij naar de zin maken. Tijdens het uitvoeren van haar hulphondvaardigheden kijkt ze me vaak aan met een blik van: zo goed? Als ze dan klaar is, staat ze helemaal trots kwispelend haar complimentjes in ontvangst te nemen
Deze foto illustreert wat ik bedoel (gemaakt terwijl ze mijn schoen uittrekt):



Wat jij schrijft is mooi, Nanna!

Ik heb een hond (csiva) die een enorme Will to please lijkt te hebben, maar dat is vooral om haarzelf een plezier te doen aangezien ze actief is en veel wil doen, lijkt die will to please enorm. Tot ze iets echt niet wil

lieke schreef:
Vind ik een mooie omschrijving. Mijn collies zijn eigenlijk altijd heel braaf (geweest) die kennelijk graag deden wat ik wilde. Tot op zekere hoogte en als het hen niet te veel moeite kostte. Dus gewoon huis-tuin- en keukendingen deden ze uit zichzelf. Trainen kostte wat meer moeite want ze hadden niet zoveel zin om zich in te spannen. Maar à la, als de baas het wilde, dan deden ze het ook nog wel. Op z'n elfendertigst.
Abby is iets vlotter en ondernemender maar ook zij heeft dat karakter van 'doe nou maar kalm, dan breekt 't lijntje niet'.

Maar échte will to please kende ik alleen van mijn Bonnie. Ze was verschrikkelijk zelfstandig en zelfredzaam, maar zij keek mij echt naar de ogen. Als ik iets wilde, dan wilde zij het ook.
Niet uit slaafsheid of omdat het in haar karakter zat, maar omdat zij het graag wilde. Ze koos er vrijwillig voor.
Zo heb ik ooit voor de grap een MAG-test met haar gedaan. Een aangepaste test want de baas kon het samen met de hond doen (anders had ik het niet gedaan) en degene die de test afnam zei dat hij zelden zo'n goede baas-hond-combinatie had gezien.
Als ze ergens van schrok, keek ze mij aan en wanneer ik bemoedigend knikte, liep ze gelijk weer vrolijk en vol vertrouwen mee.

Nou precies, dat had Kaya dus ook. Je omschrijft het perfect
Als ik iets tegen haar zei wat ze niet begreep, dan keek ze me aan en je zag haar bijna 'denken'... wat wil je? Ze
probeerde me altijd te begrijpen.
Als ze bij de dierenarts was en ik was erbij, dan was alles goed: ze keek me aan 'vrouwtje?'... ja het is goed meis,
en dan kon alles. Een enorm vertrouwen en echt de wil om het goed te doen voor mij.
Zij vond het ook echt vreselijk als ik even boos was op haar, wat overigens maar zeer zelden voorkwam, dan kwam
ze zo onderdanig naar me toe, dat je alles direct vergat.
Natuurlijk apporteerde ze omdat ze dit geweldig vond, maar had ze geen zin meer, dan ging ze het echt nog wel
een keertje halen voor mij omdat ik dit wilde en dan het glunderende smoeltje erbij... goed hè vrouwtje?!

Wat Nanna zegt, was hier dus ook: lag ze op de bank en ik kwam eraan, dan ging ze uit zichzelf opzij.
Bij Puchu moet ik altijd zeggen 'hop aan de kant' en dan nog meestal draait hij zich op zijn rug.. ik ben toch
liehufff en ik wil hier zooo graag liggen
Enorm lachen ook vaak, het heeft zeker zijn charme, maar hij heeft dus vrij weinig will to please en inderdaad
vooral 'will to please himselve'

Keeshonden.
Ze werken heel graag met je en je kan ze van alles snel en makkelijk leren.

Verstuurd vanaf mijn D5803 met Tapatalk

veertje schreef:Markiesje. Joris heeft een sterkere will to please dan Biry al zou je het omgekeerde verwachten.

Die van mij niet echt
Ik hoop dat mijn retrievertje het meer zal hebben.

M@scha schreef:

Barnsley schreef:Wat dacht je van de retrievers

zeg het maar? wat denk jij ervan?

ik vind erg veel (jonge) retrievers weinig will to please hebben zoals de term in dit topic gebruikt wordt.

De mijne weet niet wat het betekent in ieder geval
Mika heeft will to please, Gol echt niet. Dat is gewoon een stoicijnse kut die wel erg gek op me is en me vertrouwt maar pleasen doet ze zichzelf liever

Mijn retrievers hebben enorm veel will to please en doen zeker niet onder voor de andere genoemde rassen.

dagmar88 schreef:staffords

Absoluut ook het eerste waar ik aan dacht Net als Pitbulls. Erg gedreven om voor de baas te werken als je op de juiste knopjes drukt.

Lemuria schreef:

dagmar88 schreef:staffords

Absoluut ook het eerste waar ik aan dacht Net als Pitbulls. Erg gedreven om voor de baas te werken als je op de juiste knopjes drukt.

Ja, dat is mijn Csiva ook. Die doet alles. Maar of ze het echt voor mij doet, of ook juist omdat ze het zelf zo graag wil vraag ik me wel eens af. Ze is wel heel gehoorzaam. Met wandelen enzo, 1 keer roepen en ze komt. Heeft ze altijd al gedaan. Dat heb ik haar amper moeten leren. Een blije baas is toch wel belangrijk voor dr. Dan toch veel will to please?

Ik vind de onderlinge verschillen binnen de rassen vaak ook enorm groot.
De kruising van mijn zus heeft een enorme will to please, frnase bull x boerenfox
Dat zou je dan ook niet verwachten