Het HondenForum

Ik zou er niet mee fokken want artrose kan erfelijk zijn.

Mwuh kweennie. Artrose door het vele graven geloof ik niet zo in. Dat is net als een hond waar ik ooit naar informeerde met HD D en ED graad 2, dat kwam volgens de fokker door de grote tuin van de eigenaren en het daardoor veel rennen van de hond. Trauma kan alsnog wel natuurlijk, maar een erfelijk probleem ook.

Als hij echt iets kan toevoegen qua lijnen zou ik misschien 1 nest proberen in combinatie met een teef wiens lijnen niet bekend zijn met gewrichtsproblemen. En dan het liefst al die nakomelingen röntgenen op heupen en ellebogen zodra ze oud genoeg zijn.

Ik zou sowieso niet zo happig zijn om zo'n oude reu te gebruiken.
Dus nee. Maar ik ben verder geen fokker.

Oudere reu gebruiken is juist goed, omdat je meer weet over z'n gezondheid. In dit geval zou ik het denk ik toch niet doen, vanwege de artrose. Een weinig ingezette lijn is wel goed tegen inteelt, maar ik zou wel willen weten waarom er uit die lijn zo weinig ingezet zijn. Mogelijk is daar een heel goede reden voor...

Apple schreef:Ik zou sowieso niet zo happig zijn om zo'n oude reu te gebruiken.
Dus nee. Maar ik ben verder geen fokker.

Waarom niet? Hij heeft wel bewezen deze leeftijd te kunnen bereiken

Wel fokken.
Juist oud is goed, die is er dus nog.
Ben benieuwd wie het is?

Ik heb er de ballen verstand van, maar als ik het goed begrijp is het of erfelijk, of ontstaan door niet gedwongen obsessief graven. Dus in elk geval nul trauma door omstandigheden, maar alleen wat er in die hond zelf zit.

Ik zou daar geen pup van hoeven. Een keer een gat in mijn gazon daar kan ik best mee leven, maar een hond die zichzelf een aandoening bezorgt of erfelijke artrose heeft, doet u mij maar niet.

Artrose is geen lullig ouderdomskwaaltje als het een andere oorzaak heeft dan alleen simpel ouderdom. Ik heb er een hond om in moeten laten slapen die met zijn kop en hart en longen en lijf nog jaren mee kon.

Dus nee, niet mee fokken.

Hanneke2 schreef:Ik heb er de ballen verstand van, maar als ik het goed begrijp is het of erfelijk, of ontstaan door niet gedwongen obsessief graven. Dus in elk geval nul trauma door omstandigheden, maar alleen wat er in die hond zelf zit.

Dat kun je niet zo zeggen. Die hond kan een blessure gehad hebben die de artrose heeft veroorzaakt. Hij kan een keer lelijk ten val zijn gekomen, ergens tegenaan gelopen etc. Zoiets is genoeg om artrose te ontwikkelen, maar misschien niet genoeg voor de eigenaar om te onthouden en dus de oorzaak van de artrose te achterhalen. Maar een trauma zou ik niet zomaar uitsluiten als oorzaak, je weet het gewoon niet.

Is hij op jongere leeftijd wel geröntgend en vrij bevonden? Hoe zijn de nakomelingen van zijn voor broer (en is die medisch zelf 100% en beschikbaar)?

Hier pas op zoek naar een specifieke reu/lijnen en kreeg te horen dat hij niet meer dekte omdat er bij de jaarlijkse controle foto's op 10,5 jaar (inmiddels bijna 12) artrose op de rug gevonden was. Een sporthond die tot hoge leeftijd wedstrijden gedraaid heeft. Ik vond dat tegen overselectie aanzitten.

Oud is goed! Met die arthrose zou ik minder blij zijn.

Geloof dat als je het zooitje fokhonden laat herróntgenen op 7 jaar dat iedereen zich ook kapot schrikt.

Ik heb de ballen verstand van fokken maar ik zou hem wel inzetten.
Als het van zo'n grote toegevoegde waarde kan zijn om de verwantschap naar beneden te krijgen.
Dan zou ik niet schromen om een reu in te zetten icm een teef die er uiteraard niet mee bekend is in de lijnen.
Artrose kan al snel ontwikkelen als er een actieve levensstijl op na gehouden wordt.

Tara schreef:

bouvierpoedel schreef:Geloof dat als je het zooitje fokhonden laat herróntgenen op 7 jaar dat iedereen zich ook kapot schrikt.

Ik weet het wel zeker.
Als ik naar mijn eigen ras kijk, dan denk ik dat er geen enkele hond boven de zes jaar volledig vrij bevonden gaat worden van artrose. Die honden slijten hard in hun (zeer actieve) leven, evenzogoed worden zeer veel honden zomaar fluitend 14, dus waar hebben we het dan eigenlijk over?

Pino01 schreef:Ik zou er niet mee fokken want artrose kan erfelijk zijn.

Artrose is geen ziekte hoor, het is een gevolg van iets dat diverse oorzaken kan hebben.
Je kunt dus niet zomaar stellen dat het erfelijk kan zijn.

Artrose is wel degelijk een "ziekte" valt onder de reumatische aandoeningen. En het KAN erfelijk zijn maar het KAN ook door overbelasting komen of door een trauma (ongeval). Vroeger werd het slijtage genoemd maar daar zijn ze van terug gekomen. De nieuwste inzichten blijkt dat familiare reuma wel degelijk erfelijk is.
Hoe weet ik dit omdat ik zelf artrose heb die erfelijk is (is bevestigd door mijn reumatoloog) na onderzoek binnen mijn familie.
Ik zou dus het risico niet nemen met fokken want artrose is geen pretje.

volgens de nieuwste inzichten heeft artrose toch vaak met voeding te maken die ontstekingen triggerd, ik zou een reu van die leeftijd zonder twijfel wel gebruiken, gewoon idd hij is er nog geen rare dingen behalve wat artrose ( en volgens mij kan de aanleg wel erfelijk zijn maar de aandoening zelf niet- dat hangt van meer factoren af) ik zou doen

Maeve schreef:

Apple schreef:Ik zou sowieso niet zo happig zijn om zo'n oude reu te gebruiken.
Dus nee. Maar ik ben verder geen fokker.

Waarom niet? Hij heeft wel bewezen deze leeftijd te kunnen bereiken

Om dezelfde reden waarom oude vaders 'niet goed' zijn.
Er is een grotere kans op foutjes in de zaadcellen.
Ik begrijp ook niet waar iedereen op baseert dat oud goed zou zijn
Misschien valt hij morgen dood neer, dan is 9 nog geen echt hoge leeftijd. Dus dat is al een slechte reden om het wel te doen.

Mickie schreef:

Op 7-jarige leeftijd is hij geopereerd aan artrose aan één elleboog, de andere zou eigenlijk ook moeten. .

Ik vind het erg jong om op 7 jaar al geopereerd te worden aan artrose, dat wil zeggen dat het mogelijk al op +/- 5 jarige leeftijd is begonnen. Want artrose heb je niet op eens dat is een langzaam proces. Dat zou voor mij reden genoeg zijn om er niet mee te fokken.

Ik vind een operatie aan artrose op 7 jarige leeftijd wel een dingetje. Zijn er geen ed foto's gemaakt op jongere leeftijd? Want is het dan echt artrose wegens 'overbelasting' en hoever is graven overbelasting? Of is het 'gewoon' het gevolg van ed?

Tja, moest het om een border collie reu van zeg 11 jaar gaan die heel zijn leven hard heeft moeten werken, en waar van de nakomelingen tot dusver niks bekend is met gewrichtsproblemen tot nu?
Ja, dan zou ik zo een reu wel durven inzetten (lieftst icm met een teef die zo goed als perfect is op de foto's).

Honden die tot zulke leeftijden nog (hard) kunnen werken en daar relatief heel bij gebleven zijn mag je blij mee zijn!

Ik tendeer btw ook eerder voor een oudere reu, juist omdat ik dan kan zien hoe gezond die op latere leeftijd gebleven is.
Heb jammer genoeg al te veel populaire jongere reuen gezien waar dan van gebleken is dat ze veel OCD/slechte heupen of bijv. epilepsie doorgeven.
Nogmaals, dan heb ik het wel over werklijn border collies...

En een lagere COI lijkt me altijd goed.

Andere rassen ben ik niet in thuis, die zullen vast wel andere problemen hebben.

Sassy schreef:Tja, moest het om een border collie reu van zeg 11 jaar gaan die heel zijn leven hard heeft moeten werken, en waar van de nakomelingen tot dusver niks bekend is met gewrichtsproblemen tot nu?
Ja, dan zou ik zo een reu wel durven inzetten (lieftst icm met een teef die zo goed als perfect is op de foto's).

Honden die tot zulke leeftijden nog (hard) kunnen werken en daar relatief heel bij gebleven zijn mag je blij mee zijn!

Ik tendeer btw ook eerder voor een oudere reu, juist omdat ik dan kan zien hoe gezond die op latere leeftijd gebleven is.
Heb jammer genoeg al te veel populaire jongere reuen gezien waar dan van gebleken is dat ze veel OCD/slechte heupen of bijv. epilepsie doorgeven.
Nogmaals, dan heb ik het wel over werklijn border collies...

En een lagere COI lijkt me altijd goed.

Andere rassen ben ik niet in thuis, die zullen vast wel andere problemen hebben.

Dan zijn die teven ook niet zo sterk in het vererven geweest.

Machie schreef:Ik vind een operatie aan artrose op 7 jarige leeftijd wel een dingetje. Zijn er geen ed foto's gemaakt op jongere leeftijd? Want is het dan echt artrose wegens 'overbelasting' en hoever is graven overbelasting? Of is het 'gewoon' het gevolg van ed?

Als een hond ED heeft dan zie je dat al op jonge leeftijd, je kunt er bijna vanuit gaan dat als ze voor hun 2 de levensjaar niet manken dat er ( zo goed als zeker) geen ED in het spel is, het feit dat er 1 elleboog erger was kan ook komen door een trauma, - dat hoeft ook helemaal niet iets zijn waar de eigenaar erg in heeft gehad,...... maar het is een mogelijkheid- de andere kant dan overbelasten en je hebt ook het plaatje rond ( het is een mogelijk scenario)

bouvierpoedel schreef:

Sassy schreef:Tja, moest het om een border collie reu van zeg 11 jaar gaan die heel zijn leven hard heeft moeten werken, en waar van de nakomelingen tot dusver niks bekend is met gewrichtsproblemen tot nu?
Ja, dan zou ik zo een reu wel durven inzetten (lieftst icm met een teef die zo goed als perfect is op de foto's).

Honden die tot zulke leeftijden nog (hard) kunnen werken en daar relatief heel bij gebleven zijn mag je blij mee zijn!

Ik tendeer btw ook eerder voor een oudere reu, juist omdat ik dan kan zien hoe gezond die op latere leeftijd gebleven is.
Heb jammer genoeg al te veel populaire jongere reuen gezien waar dan van gebleken is dat ze veel OCD/slechte heupen of bijv. epilepsie doorgeven.
Nogmaals, dan heb ik het wel over werklijn border collies...

En een lagere COI lijkt me altijd goed.

Andere rassen ben ik niet in thuis, die zullen vast wel andere problemen hebben.

Dan zijn die teven ook niet zo sterk in het vererven geweest.

O dat kan best zo zijn...
Tja, dat kun je invullen als je wil hé...er zijn gewoon reuen die hebben best veel gedekt, teven uit verschillende lijnen, en er komt dan stelselmatig iets naar boven wat je niet wil zien.

Uit een nest met 5 pups er 3 met ocd, dat soort dingen.(En dat is geen op zich staand geval, ken er meer die niet goed zijn, maar hey...op de trials een topreu van een tophandler)
Dan mag de teef misschien niet sterk vererven, ik hoef dan toch echt geen pups van die reu.

Laat mij dan toch maar die minder populaire reu nemen, die wel nog dagelijks aan de kudde werkt als ie al 12 jaar is, en waar je in de loop der jaren geen pupeigenaar hoort over gewrichtsproblemen.
Ik zou fokken om zelf opvolging voor mijn werkhonden te hebben, niet om de pups gemakkelijk te verkopen. En daar wringt bij de borders nu net vaak de schoen heb ik het idee.
Maar dat is nog weer een heel andere discussie

Sassy schreef:Tja, moest het om een border collie reu van zeg 11 jaar gaan die heel zijn leven hard heeft moeten werken, en waar van de nakomelingen tot dusver niks bekend is met gewrichtsproblemen tot nu?
Ja, dan zou ik zo een reu wel durven inzetten (lieftst icm met een teef die zo goed als perfect is op de foto's).

Honden die tot zulke leeftijden nog (hard) kunnen werken en daar relatief heel bij gebleven zijn mag je blij mee zijn!

Ik tendeer btw ook eerder voor een oudere reu, juist omdat ik dan kan zien hoe gezond die op latere leeftijd gebleven is.
Heb jammer genoeg al te veel populaire jongere reuen gezien waar dan van gebleken is dat ze veel OCD/slechte heupen of bijv. epilepsie doorgeven.
Nogmaals, dan heb ik het wel over werklijn border collies...

En een lagere COI lijkt me altijd goed.

Andere rassen ben ik niet in thuis, die zullen vast wel andere problemen hebben.

Maar dat een hond geen klachten heeft op latere leeftijd, zegt niks over de aanwezigheid mogelijke genetische kwalen.
De hond heeft daarnaast al op vroege leeftijd artrose gekregen, dus dat is niet bepaald 'vrij van kwalen' te noemen.

Apple schreef: Ik begrijp ook niet waar iedereen op baseert dat oud goed zou zijn
Misschien valt hij morgen dood neer, dan is 9 nog geen echt hoge leeftijd. Dus dat is al een slechte reden om het wel te doen.

En dat risico loop je door een jonge hond te gebruiken niet net zo goed?
Raar argument tegen het gebruik van een oude(re) hond in de fok. Een jonge hond kan net zo goed morgen dood neervallen.

Voor een flink aantal (erfelijke) aandoeningen is het te verkiezen om een oude(re) hond in te zetten voor de fok dan een jonge. Bijvoorbeeld bij epilepsie, HD/ED en zo zijn er nog wel meer aandoeningen te bedenken waarbij je méér zekerheid hebt dat de hond in ieder geval géén lijder is als je langer wacht en de hond nog geen symptomen vertoont.

Artrose hangt van heel veel faktoren af en zou voor mij an sich geen reden zijn een hond uit te sluiten. Zeker niet bij een ras met een kleine populatie en een smalle genetische fokbasis. Hoe minder verwant je de combinatie kunt maken, hoe beter. Dus als ik dan zou moeten kiezen tussen de reu die in de openingspost genoemd wordt of een jongere reu die veel meer verwantschap heeft met de teef, dan zou ik voor de eerstgenoemde kiezen.

Je kunt ook de verwantschap omlaag brengen door kruisingen te fokken Maar nee, we moeten persé rashonden en dan heeft men het er blijkbaar voor over om een hond die op zeer jonge leeftijd (ik vind 7 jong!) onder het mes moet om zijn gestel op te lappen.
Ik vind het niet oké. Maar voor mij hoeft al dat rashondenspul ook niet in stand worden gehouden zonder outcross, dus aan mij heb je niets.

crutz schreef:Is hij op jongere leeftijd wel geröntgend en vrij bevonden? Hoe zijn de nakomelingen van zijn voor broer (en is die medisch zelf 100% en beschikbaar)?

Hier pas op zoek naar een specifieke reu/lijnen en kreeg te horen dat hij niet meer dekte omdat er bij de jaarlijkse controle foto's op 10,5 jaar (inmiddels bijna 12) artrose op de rug gevonden was. Een sporthond die tot hoge leeftijd wedstrijden gedraaid heeft. Ik vond dat tegen overselectie aanzitten.

Dat vind ik zelf heel ver gaan. Maar ja, goed, een reu van 12 wil je toch niet meer laten dekken, of was zijn zaad opgeslagen?
En daarbij, die hond heeft neem ik aan daarvoor wel gedekt en voor nageslacht gezorgd?

Artrose bij kwetsuur is soms iets wat bijna niet te voorkomen is, is er eigenlijk wel bewijs aan te tonen dat een artrose als aandoening is ontstaan of als gevolg van kwetsuur?

Mijn reu kreeg artrose in de voorpoten op latere leeftijd. Ik heb zijn rug met ruim 5 jaar laten röntgenen en de vorige baas had best veel met hem gesport maar de rug was spondylose en artrose vrij. Hij kreeg last later van zijn poten (en dan de volgens mij erfelijke aandoening LSI werd geconstateerd middels de foto's) maar zijn rug zelf was perfect.

LongFields schreef:

Apple schreef: Ik begrijp ook niet waar iedereen op baseert dat oud goed zou zijn
Misschien valt hij morgen dood neer, dan is 9 nog geen echt hoge leeftijd. Dus dat is al een slechte reden om het wel te doen.

En dat risico loop je door een jonge hond te gebruiken niet net zo goed?
Raar argument tegen het gebruik van een oude(re) hond in de fok. Een jonge hond kan net zo goed morgen dood neervallen.

Voor een flink aantal (erfelijke) aandoeningen is het te verkiezen om een oude(re) hond in te zetten voor de fok dan een jonge. Bijvoorbeeld bij epilepsie, HD/ED en zo zijn er nog wel meer aandoeningen te bedenken waarbij je méér zekerheid hebt dat de hond in ieder geval géén lijder is als je langer wacht en de hond nog geen symptomen vertoont.

Artrose hangt van heel veel faktoren af en zou voor mij an sich geen reden zijn een hond uit te sluiten. Zeker niet bij een ras met een kleine populatie en een smalle genetische fokbasis. Hoe minder verwant je de combinatie kunt maken, hoe beter. Dus als ik dan zou moeten kiezen tussen de reu die in de openingspost genoemd wordt of een jongere reu die veel meer verwantschap heeft met de teef, dan zou ik voor de eerstgenoemde kiezen.

Die kans is met een jonger dier nou eenmaal kleiner.
Het gaat er niet om dat een jonge hond ook dood neer kan vallen, ik reageer op mensen die aangeven juist oude honden te willen omdat ze 'bewezen' hebben oud te worden. Dat is naar mijn idee een slecht argument om het wel te doen.

Apple schreef:

LongFields schreef:

Apple schreef: Ik begrijp ook niet waar iedereen op baseert dat oud goed zou zijn
Misschien valt hij morgen dood neer, dan is 9 nog geen echt hoge leeftijd. Dus dat is al een slechte reden om het wel te doen.

En dat risico loop je door een jonge hond te gebruiken niet net zo goed?
Raar argument tegen het gebruik van een oude(re) hond in de fok. Een jonge hond kan net zo goed morgen dood neervallen.

Voor een flink aantal (erfelijke) aandoeningen is het te verkiezen om een oude(re) hond in te zetten voor de fok dan een jonge. Bijvoorbeeld bij epilepsie, HD/ED en zo zijn er nog wel meer aandoeningen te bedenken waarbij je méér zekerheid hebt dat de hond in ieder geval géén lijder is als je langer wacht en de hond nog geen symptomen vertoont.

Artrose hangt van heel veel faktoren af en zou voor mij an sich geen reden zijn een hond uit te sluiten. Zeker niet bij een ras met een kleine populatie en een smalle genetische fokbasis. Hoe minder verwant je de combinatie kunt maken, hoe beter. Dus als ik dan zou moeten kiezen tussen de reu die in de openingspost genoemd wordt of een jongere reu die veel meer verwantschap heeft met de teef, dan zou ik voor de eerstgenoemde kiezen.

Die kans is met een jonger dier nou eenmaal kleiner.

Je denkt verkeerd Apple. Ik zou liever een oudere hond gebruiken die getest is en op hogere leeftijd nog actief en wel is, dan een jonge hond die aan alle classificaties heeft voldaan maar waar je nog helemaal niet van weet wat er nog kan komen.
Er zijn overigens weinig mensen die na het laten röntgenen nog eens op latere leeftijd dat over doen. In veel gevallen blijft het dus vaak dat de jonge 1 of 2-jarige is goedgekeurd, maar dat je niet weet hoe dat zelfde lichaam er uit ziet op 5-jarige leeftijd, na intensief sporten bijvoorbeeld.

blondie schreef:

crutz schreef:Is hij op jongere leeftijd wel geröntgend en vrij bevonden? Hoe zijn de nakomelingen van zijn voor broer (en is die medisch zelf 100% en beschikbaar)?

Hier pas op zoek naar een specifieke reu/lijnen en kreeg te horen dat hij niet meer dekte omdat er bij de jaarlijkse controle foto's op 10,5 jaar (inmiddels bijna 12) artrose op de rug gevonden was. Een sporthond die tot hoge leeftijd wedstrijden gedraaid heeft. Ik vond dat tegen overselectie aanzitten.

Dat vind ik zelf heel ver gaan. Maar ja, goed, een reu van 12 wil je toch niet meer laten dekken, of was zijn zaad opgeslagen?
En daarbij, die hond heeft neem ik aan daarvoor wel gedekt en voor nageslacht gezorgd?

waarom zou een reu van 12 jaar niet meer kunnen dekken?
De vader van mijn Umi was 12 toen hij dekte voor het nest waar zij uit komt, de vader van mijn eerste Ace was 12,5, beide natuurlijke dekkingen.

of die reu gedekt heeft weet ik niet, 2 nestbroers wel maar daar heb ik de eigenaren nog niet van gevonden

Een gezonde oudere hond die bewezen jarenlang heeft kunnen sporten zonder problemen zou voor mij altijd de voorkeur hebben boven een 2 jarige reu. Ik vind alleen een hond die door graven op 7 jarige leeftijd dermate stuk is dat ie onder het mes moet wel jong.

blondie schreef: Je denkt verkeerd Apple. Ik zou liever een oudere hond gebruiken die getest is en op hogere leeftijd nog actief en wel is, dan een jonge hond die aan alle classificaties heeft voldaan maar waar je nog helemaal niet van weet wat er nog kan komen.

Precies!