Het HondenForum

Toen ik Rio leerde kennen, was hij nog jong maar al volwassen. Hij liep aan de lijn met Tineke en Micron en nog een paar honden in het groenendaalse bos, en ik liep daar met Spokkie. Tineke herkende Spok toen ik hem bij me riep aan zijn naam, en zo raakten we aan de praat.

Op een gegeven moment sprong Rio vrolijk tegen me op, als blijk van affectie. Een uitzonderlijke actie, besefte ik later, toen ik zijn karakter beter leerde kennen. Het was de eerste stap op weg naar een leven met elkaar.

Rio was zo'n ongelooflijke lieverd, niet alleen voor ons, maar voor iedereen die hij accepteerde, en ook voor de honden ( en katten ) met wie hij leefde, of die gewoon voor een kortere of langere tijd bij ons logeerden. In het begin waren ze vaak wat bangelijk voor de grote reus, maar al ras lagen ze bij, naast of zelfs op hem. Zoals Sientje voor wie hij al snel een steun en toeverlaat was.

Zijn grote hondenmaat in het leven was ongetwijfeld Orson, de onbetwiste roedelleider. Altijd waren ze samen, en ze konden ook echt leuk spelen en dollen met elkaar. Na zijn dood heeft hij zijn maat Orson wel moeten missen, al kon hij een enkele keer ook wel met een andere hond spelen. En de laatste anderhalf jaar was er natuurlijk Abra, met wie hij ook nog een fijne tijd heeft mogen beleven.

En toch was hij zeker niet perse de goedzak, de lieve lobbes en allemansvriend, waar menige vreemde hem voor aanzag. Woedend kon hij worden, ook, of juist tegen mensen die het goed bedoelde, en kalmerend en zalvend tegen hem praatten, die hem niet gewoon negeerde, zoals hij hun. Het was 99 % bluf, en ik moest er inwendig altijd vreselijk om lachen, maar de waarheid is, dat mensen zich soms een hoedje van hem schrokken.

Van alles zal ik Rio misschien nog wel het meest missen als slapie. Luisterend naar zijn ademhaling en gesnurk, kon ik helemaal tot rust komen, en lekker gaan slapen.

Rie, rietje, riete piet – mannetje met je talloos veel troetelnamen, we hebben zo ongelooflijk veel van je gehouden, en nu hebben we je moeten laten gaan.

Mijn hart gaat naar je uit, veel sterkte.

Rio ,steevast Rietje door ons genoemd, kwam als pupje in mijn leven. Wellicht was hij niet de mooiste uit het nest met zijn ene loenzige oog maar qua karakter liet hij zijn nestgenoten ver achter zich. Hij was een en al goedheid voor wie hij toeliet in zijn leven , maar als hij je niet mocht kwam dat ook nooit meer goed ,ook na jaren niet. Orson leefde nog toen hij kwam en daar was hij van meet af aan acht poten op een buik mee, ze waren een gouden duo.
Orson nam de leiding in alles en dat vond Rio prima , hij volgde wel die rol was goed genoeg voor hem. Na de dood van Orson werd hij serieuzer , meer fila gedrag ging hij vertonen hij werd waakser en het speelse van die taak was er vanaf toen af voor hem.
Wel bleef hij de grote vriendelijke reus naar de opvanghonden en andere roedelleden als altijd. Met vreemde honden kon hij niet altijd opschieten maar het kleine brutale kontkruimeltje wat ons kwam begroeten liet hij met rust, itt tot de hond die echt kwam vervelen in ons roedel , die kreeg onderuit de zak , overigens zonder enige echte schade op te lopen, tenminste als je egoschade niet meetelt
Ik had inmiddels Jan leren kennen en zoals te lezen werd die direct door Rio helemaal geaccepteerd , net als Jan zijn moeder die weleens zijn oppasoma was en de kleinkinderen die alle geboren zijn toen hij er al was.
Ook daar was hij zeer betrouwbaar en vriendelijk tegen. Als ze kwamen zongen we vaak voor hem het lied van Peter Allen ,I go to Rio terwijl er om hem heen gedanst werd, hij vond alles prima en leek er wel plezier in te hebben.
Rio werd ouder maar deed het nog prima , ging een paar keer per jaar mee op vakantie ,Texel ,Drenthe en de Peelhoven hij vond het allemaal wel leuk en genoot ervan.
En zo zijn we dan toch ,geheel onverwachts voor mijn gevoel , aan het eind van onze reis samen gekomen.
De laatste week was onwerkelijk maar ook mooi en intens, er is afscheid genomen en wij hebben afscheid genomen al voelt het nog zo onwerkelijk.
Rio heeft heel rustig en kalm in onze armen dit aardse mogen verlaten , maar oh wat deed het pijn toen ik dat grote lieve lijf waar ik zo talloze malen tegenaan kroop, op hing , mijn armen om heen sloeg , knuffelde ,kroelde , naast me lag ,voor het laatst kon vasthouden, wetende dat dat voorbij was.
Met dit stukje wil ik Rio eren en in de spotlights zetten , een plek die hij zelf ,bescheiden als hij was, nooit zocht of ambieerde.
Maar ik zet hem daar neer en mag hij zijn staande ovatie en buigingen in ontvangst nemen , en ik zal het langst en hardst voor hem klappen en het diepste buigen.
Voor zijn goedheid, zijn kracht welke hij nooit heeft misbruikt, voor zijn vriendschap en het gevoel van maatje zijn wat hij je altijd wist te laten voelen, voor zijn waakzaamheid over ons en zijn liefde.
Dag Rietje , Rietje Frietje ik al je missen maar je bent een ster die altijd zal stralen.

Wat foto's van Rio

Een speciaaltje,...... wat zal ik het missen foto`s van hem, jaren lang fan van hem geweest, heel veel sterkte beiden, en lieve Rio doe ze de groetjes daarboven - rust zacht prachtige man

mooi verwoord...heel veel sterkte

Heel veel sterkte
rust zacht Rio

Heel veel sterkte
rust zacht Rio

Ach jeetje wat zullen jullie hem vreselijk missen
Heel veel sterkte met het verlies van hem Jan en Tineke!

Wat een bijzonder mooi stuk, jullie schrijven zo vol liefde over jullie Rietje.
Sterkte met het verlies, maar wát een mooie, liefdevolle herinneringen hebben jullie aan hem te koesteren

Dag mooie man, wat zullen jullie hem missen sterkte!!!

Heel veel sterkte

Een forum icoon die heen gaat.
Voor mij zelfs de grootste, want van alle forumhonden was hij toch altijd wel mijn grote favoriet.
Ik ga de foto's en verhalen over hem missen.
Dag Rio... dag mooie lieve man...
Tineke en Jan, heel veel sterkte!

Mooi geschreven. Heel veel sterkte

Sterk spul die fishermans friend,.

Ik zit hier gewoon met tranen over mijn wangen jullie prachtige lief ontroerend mooi eerbetoon aan jullie kanjer te lezen . Wat zullen jullie hem missen met zijn prachtige grijs hoofd, de wijsheid die van alle foto's afstraalt. Heel veel sterkte.

Heel veel sterkte voor jullie!

Inderdaad heel mooi geschreven. Veel sterkte!

Zo'n bijzondere hond. Wat een heer was hij.
Tineke en Jan, heel erg veel sterkte met het gemis van jullie trouwe vriend.

hoeveel kan er van een hond gehouden worden?!
heel veel sterkte met deze leegte, dit verdriet....

Heel veel sterkte met het verlies van Rio.

Heel veel sterkte met het gemis.
Rust zacht Rio.

Heel veel sterkte

wat een beer was het toch...wat zullen jullie hem gaan missen zeg...

heel veel sterkte met het verlies van die stoere Rio

Mooi geschreven en prachtige dierbare foto's.
Heel veel sterkte met het grote gemis.

Sterkte!

Jammer genoeg nooit ontmoet maar ik kende hem wel, van verhalen en de foto's. Langzamerhand zag ik koppie steeds grijzer worden en werd het echt een oude wijze heer. Ik weet zeker dat er voor hem alles uit het leven gehaald is wat maar kon en dat er van iedere seconde genoten is.

Dag Rio, ren maar snel naar je maatje Orson en haal samen de herinneringen op.

Tineke en Jan, heel veel sterkte met dit grote verlies

Dag Rio, dag grote vent, rust zacht...

Heel veel sterkte gewenst Jan en Tineke

Ontzettend veel sterkte... jullie liefde voor Rio komt met ieder woord meer naar boven..
Wat een enorm gemis moet dit zijn..

zo mooi, zoals rio hier door jullie verhalen nog even weer tot leven komt.
wat een wereldhond was het en wat is er enorm van hem gehouden.

heel veel sterkte tineke en jan, het zal niet meevallen zo zonder jullie grote vriend.

Mooi geschreven Zoie en Tinneke. Ik ben veeeeele kilometers weg maar na de post te hebben gevolgd en de vele fotos heb gezien heb ik het gevoel dat ik Rio een beetje ken.
Mooie fotos van een goede tijd met Rio.