Het HondenForum

... over enge honden en situaties.

Update 29-07-2015: Dankjewel allemaal voor de goede verhalen, meningen en hulp. Ondertussen gaat het al weer een heel stuk beter. Jullie voorbeelden hebben echt goed geholpen en ik loop weer steeds meer op mijn gemak! Dankjewel! Ook Skye heeft hier natuurlijk aan meegeholpen want hij is op een paar dingen na nog over het algemeen nog steeds zijn onschuldige zelf. Hij reageert wat pittiger op andere honden die zich niet goed gedragen, maar dat mag natuurlijk. Al doe ik er alles aan om dat te voorkomen. Ook is er 1 hond waar hij ineens een hekel aan heeft. Die hond komen we al zijn hele leven tegen en die honden negeren elkaar altijd. Nu heeft Skye een hekel aan die hond gekregen.

Ok. Ondertussen loop ik al een week op hete kolen. Mijn hartslag zit constant in mijn keel. Ik ben misselijk van de spanning als ik moet gaan wandelen. Vannacht zelfs de hele nacht gedroomd over pitbulls die op me af kwamen.

Vond ik het normaal leuk een roedel labradors tegen te komen, kan je me nu bij elkaar vegen en reageer ik alsof ik een roedel leeuwen tegenkom.

Overal op Facebook en op het forum wordt je doodgegooid met enge bijtincidenten. Als tegenhanger wil ik hier positieve verhalen gaan verzamelen. In mijn gedachte is iedere loslopende hond nu een groot risico. En het maakt niet uit alsof het een pitbull, herder, border of labrador is.

Dus brand maar los. Vertel me alsjeblieft over jullie lieve enge honden en situaties waarvan je dacht dat het echt mis zou gaan, maar eindigde is een hele leuke ontmoeting.

En tips die altijd werken hoor ik ook graag. Ik liep met heel veel plezier en volledig op mijn gemak alleen in het bos. Ik had een rotsvast vertrouwen dat mensen echt hun hond wel bij zich zouden houden als ze niet lief zouden zijn. Dat dat niet zo is ben ik nu wel heel erg op gewezen, maar ik wil weer wat vertrouwen in de mensheid/ hondheid krijgen.

Helpen = lief

Weet niet wat voor verhalen je zoekt? Hier dan een positieve noot over een Stafford mix:

Ik heb op gehoorzaamheid cursus een hond die de beste is van de klas, en één van de meest sociale: een Stafford kruising.
Een lief onderdanig teefje, baas knipt in zijn vingers en ze luistert. Heel lief dier, het is een retriever in een stoere verpakking. In spel is ze veel zachtaardiger dan mijn blonde dame.
Als dat soort honden allemaal zo waren, had ik niet eens getwijfeld en nam ik er vandaag nog zo'n één.

Wij zijn de trotse eigenaren van een heule enge rottweiler, ze loopt veel los, en als wij een andere hond zien dan zeggen wij naast, en dan loopt ze braaf naast tot de enge andere honden voorbij zijn, en dan mag ze weer vrij, goed he.

Ja dat soort verhalen zoek ik. Laat maar komen. Ik moet er even echt weer aan herinnerd worden dat pitbulls, stafford, herders, borders, rottweilers en ga zo maar door, niet allemaal nietmachines zijn en dat er ook verantwoordelijke baasjes zijn.

Tnx!

Mijn oudste reu, een Engelse Bulldog die over het algemeen behoorlijk sociaal is en zeker geen ruzie zoekt, heeft de vervelende gewoonte om gecastreerde reuen te blijven besnuffelen. Een volle reu wordt even gecheckt en dan loopt hij door, maar castraten blijft hij besnuffelen en soms ook likken. Natuurlijk vinden veel honden dit niet geslaagd en ik probeer dat ook te voorkomen. Laatst kwam ik in het uitlaatgebied iemand tegen met twee kruising Amstaffs, leuke vrolijke honden, maar wel gecastreerde reuen. Zorro kwam niet terug toen ik hem riep en bleef de grootste van de twee maar besnuffelen en nalopen en weer snuffelen etc. Ik scheet zeven kleuren. Ik had inmiddels mijn andere hond aangelijnd, dus ik kon hem ook niet bij zijn kraag vatten. Uiteindelijk liep de eigenaar van de andere hond door en zijn twee honden kwamen netjes mee. Ik kon mijn hond aanlijnen en een zucht van verlichting slaken.

Kortom, die twee Amstaff-achtige types gedroegen zich veeeel beter dan mijn verwende mormel! Zo kan het ook!

yodi schreef:Wij zijn de trotse eigenaren van een heule enge rottweiler, ze loopt veel los, en als wij een andere hond zien dan zeggen wij naast, en dan loopt ze braaf naast tot de enge andere honden voorbij zijn, en dan mag ze weer vrij, goed he.

Jullie zou ik heel graag tegenkomen! Bij ons in het bos loopt ook een man met twee rottweilers. Super lief en kunnen leuk met Skye spelen. Als het baasje roept komen ze meteen!

_Leonie schreef:Weet niet wat voor verhalen je zoekt? Hier dan een positieve noot over een Stafford mix:

Ik heb op gehoorzaamheid cursus een hond die de beste is van de klas, en één van de meest sociale: een Stafford kruising.
Een lief onderdanig teefje, baas knipt in zijn vingers en ze luistert. Heel lief dier, het is een retriever in een stoere verpakking. In spel is ze veel zachtaardiger dan mijn blonde dame.
Als dat soort honden allemaal zo waren, had ik niet eens getwijfeld en nam ik er vandaag nog zo'n één.

Kijk dat is mooi om te horen!

ZorroMax schreef:Mijn oudste reu, een Engelse Bulldog die over het algemeen behoorlijk sociaal is en zeker geen ruzie zoekt, heeft de vervelende gewoonte om gecastreerde reuen te blijven besnuffelen. Een volle reu wordt even gecheckt en dan loopt hij door, maar castraten blijft hij besnuffelen en soms ook likken. Natuurlijk vinden veel honden dit niet geslaagd en ik probeer dat ook te voorkomen. Laatst kwam ik in het uitlaatgebied iemand tegen met twee kruising Amstaffs, leuke vrolijke honden, maar wel gecastreerde reuen. Zorro kwam niet terug toen ik hem riep en bleef de grootste van de twee maar besnuffelen en nalopen en weer snuffelen etc. Ik scheet zeven kleuren. Ik had inmiddels mijn andere hond aangelijnd, dus ik kon hem ook niet bij zijn kraag vatten. Uiteindelijk liep de eigenaar van de andere hond door en zijn twee honden kwamen netjes mee. Ik kon mijn hond aanlijnen en een zucht van verlichting slaken.

Kortom, die twee Amstaff-achtige types gedroegen zich veeeel beter dan mijn verwende mormel! Zo kan het ook!

Kan me voorstellen dat je even niet zo relaxed stond. En idd goed om te horen dat het zo ook kan.

Wij waren een keer onderweg naar het bos, onze honden nog aan de lijn en een grote Stafford los, die kwam naar onze honden toe en die zijn daar niet van gediend als ze vast lopen dus die werden pissig, die Stafford reageerde heel erg onderdanig en ging weg.

Dus er bestaan echt nog wel lieve Staffords.

Een week of drie geleden was ik een rondje door de buurt aan het doen met Joy. Het grootste deel was ze aangelijnd, maar op een losloopstrook heb ik haar van de lijn gedaan. Uitgerekend daar kwam er een loslopende stafford reu de hoek om zeilen. Hij was er ineens, nog voordat ik de kans had om Joy bij me te roepen of aan te lijnen. Joy ziet in bijna alle honden een speelkameraad, zo ook in deze stafford. Ik zat met samengeknepen billen in mijn rolstoel, maar die twee hebben me toch leuk, gelijkwaardig en relaxt met elkaar gespeeld! Heerlijk om te zien!

Als puber van een maand of zeven heeft ze zich in het bos eens in een roedel van vijf staffs geworpen. Gevalletje bocht om en plotseling oog in oog met ze komen te staan. Ik deed zo cool mogelijk , maar scheet zeven kleuren. Ook hier viel echter geen onvertogen woord en ik heb Joy, nadat ze even gespeeld had, rustig aan kunnen lijnen en weer mee kunnen nemen (terugroepen uit spel lukte toen nog niet zo best).

Helpt dit?

Onze reu kan best opdringerig en een lastpak zijn, maar nog nooit hebben we gedoe gehad met een zogenoemde klapkaak. Laatst een reu Amstaff tegen gekomen, die was zooo leuk! Echt zo'n blij ei! Ze hebben me toch lekker lopen ravotten! Ik moest wel ff slikken want hij was intact maar het ging zo goed!

Mensen zijn overigens zeer gauw geneigd negatieve verhalen op te schrijven dan wanneer alles goed gaat

Superbedankt allemaal. Dit helpt echt heel erg goed! Dus hoe meer voorbeelden hoe beter.

Mensen zijn inderdaad sneller geneigd negatieve dingen te melden. Ik weiger te geloven dat het vaker fout als goed gaat. Ik moet er alleen even aan herinnerd worden.

Zo loop ik nu een jaar en vier maanden met Skye waar echt wel eens wat is afgesnauwd over en weer, maar nog nooit zo uit de hand gelopen als afgelopen week 3x gebeurde. Echt uit het niets. Dan laat ik dus misschien wel 1000 goede ontmoetingen overschaduwen door die 3 hele foute...

Ik kan je wel over hond A en B vertellen maar het maakt niet uit voor je eigen ontmoetingen.
Zelf heb ik een kleinere hond en ontwijk ik wel bepaalde honden die in mijn ogen niet vriendelijk over komen. Vooral fixerende honden. En dat zijn dus algemeen alle rassen. En daarnaast ontwijk ik het liefst alle stafford achtigen, misschien niet eerlijk, maar wel waar. Apple zou gewoon niet weerbaar zijn met haar 12kg, dat risico loop ik gewoon liever niet.
Maar je zal altijd een agressieve hond tegen kunnen komen met een asociale baas.
Zo kan je op de weg ook altijd een wegpiraat tegen komen die maar beter niet in de auto kan zitten.
Dat zijn dingen die je niet kan voorkomen, zo werkt het helaas.
Leg je daarbij neer, het hoort bij het hebben van honden, blijf goed kijken naar de honden taal en vermijd gewoon even alle drukte als dat prettiger is, niks mis mee

Nou.
Ik heb zes honden, waarvan drie herrieschoppers zijn, letterlijk.
Chaconne blaft want dat vindt ze nodig.
Dinthe blaft ter uitnodiging.
Jettejans blaft omdat de rest het doet en verder heeft ze geen idee
Willemijn is verder cool en de Hava's ook, hoewel Polly zich overal in stort, niet tot mijn genoegen want 6 kilo is zomaar stuk.

Enfin, en soms kom ik dan zo'n uitlaatservice tegen en dan doen ze dat ook: CC blijft op afstand en Dinthe niet, die stort zich erin want hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Dat is niet uit te leggen want als ze een berg losse honden tegenkomt, kom je er niet meer bovenuit
Dan werpt Polly zich op alle grote honden en ik houd mijn hart vast want ze is geen 30 kilo, al vindt zij van wel.
En horen en zien vergaat je, vooral als er een nieuwe bij zit die ze niet kennen en waarvan ik dan altijd bang ben dat het deze keer dus wél fout gaat. Wetters zijn nogal vocaal als ze enthousiast zijn
Maar ze komen er altijd uit met vier poten, twee oren en een staart. Allemaal.
Ondanks het feit dat CC de schurft heeft aan labradors en die altijd doof probeert te blaffen, al doet ze ze nooit wat verder.
Jij komt geheid met hartkloppingen thuis als je met mij meeloopt, maar wel met een hele hond ook.

Dit helpt vast niet he?

Er loopt hier in de wijk een Amerikaanse bulldog die altijd los loopt.
Mijn vorige hond kon nogal snauwen naar grotere honden dus de eerste keer dat ik die tegen kwam zag ik de bui al hangen (baas in trsiningsbroek met sigaret erbij). De honden staan neus aan neus en niets aan de hand.

Tis een schat van een hond, luistert prima en loopt daarom altijd los, maakt geen ruzie (ook niet toen shelly haar uitkafferde) een speelt leuk met mijn opvangers.
De man die er meestal mee loopt viel ook heel erg mee uiteindelijk, wist heel goed wat hij in zijn handen heeft.

Heavy schreef:Mijn reu is niet aardig tegen reuen en al helemaal niet als hij aan de lijn zit <knip> en toen stond er ineens een grote witte Amerikaanse Buldog naast me

En dat was toch een schatje

Ik kan me je reactie helemaal voorstellen! Fijn dat het een schatje was. Vind je ze nu minder eng

Apple schreef:Ik kan je wel over hond A en B vertellen maar het maakt niet uit voor je eigen ontmoetingen.
<knip>
Leg je daarbij neer, het hoort bij het hebben van honden, blijf goed kijken naar de honden taal en vermijd gewoon even alle drukte als dat prettiger is, niks mis mee

Je hebt ook helemaal gelijk. Alleen het me er bij neerleggen lukt me gewoon even niet. Hoewel ik echt heel relaxed was. Als het een keer een beetje klapte legde ik het naast me neer en ging neutraal de volgende ontmoeting in. Nu dus niet meer.

Marjoleine schreef:Nou.
Ik heb zes honden, waarvan drie herrieschoppers zijn, letterlijk.
<knip>
Maar ze komen er altijd uit met vier poten, twee oren en een staart. Allemaal.
Jij komt geheid met hartkloppingen thuis als je met mij meeloopt, maar wel met een hele hond ook.

Dit helpt vast niet he?

Haha het helpt wel een beetje hoor. Goed te horen dat jouw herrieschoppers er iedere keer heel uit komen. Maar denk dat je me nu weg kan dragen als ik met jou meeloop . Maar hebben jullie gewoon tot nu toe zo een geluk gehad denk je? Of wij gewoon een hele erge pech week.

dre schreef:Er loopt hier in de wijk een Amerikaanse bulldog die altijd los loopt.
Mijn vorige hond kon nogal snauwen naar grotere honden dus de eerste keer dat ik die tegen kwam zag ik de bui al hangen (baas in trsiningsbroek met sigaret erbij). De honden staan neus aan neus en niets aan de hand.

Tis een schat van een hond, luistert prima en loopt daarom altijd los, maakt geen ruzie (ook niet toen shelly haar uitkafferde) een speelt leuk met mijn opvangers.
De man die er meestal mee loopt viel ook heel erg mee uiteindelijk, wist heel goed wat hij in zijn handen heeft.

Altijd fijn als de baasjes weten wat ze aan de lijn (of in dit geval niet aan de lijn) hebben!

Ik kwam laatst een weiland in richting uiterwaarden. Daar ben ik nog nooit iemand tegengekomen. Nu kwamen er twee Staffords in volle vaart de hoek om zeilen, vol richting Lola. Ik kon alleen maar denken aan alle verhalen hier en die plek ik zo uitgestorven dat je daar eigenlijk alleen maar een kuthond verwacht die nie tin de bewoonde wereld uitgelaten kan worden.

De baasjes waren nog wayyyyy to far om iets te doen. En oja, ze deden ook überhaupt niks :p de ene staff was heel opdringerig, de andere deed wat meer z'n eigen ding. Zij waren los, Lola zat vast.

Maar er gebeurde niks ik ben langzaam doorgeschuifeld kirrend naar Lola en met Lola braaf met me mee. De ene staf taaide vrij snel af, de ander had even een fluitje van z'n baas nodig.

En dat was dat. Niks aan t handje

Nee hoor, mijn honden zijn ook weleens gegrepen, waarbij Nikkie het ergst gebeten was, die heeft er een verschoven wervel aan overgehouden, maar ik ben erg nuchter en maak me niet zo druk.

De anderen alleen maar gaatjes.

Tama is een stuk oor kwijt maar dat heeft haar zus gedaan. Haha. Tama is de enige hond van me die nooit door een vreemde hond is gebeten. Maar dat zal wel komen omdat ze een haaibaai is.

*Skye* schreef:Haha het helpt wel een beetje hoor. Goed te horen dat jouw herrieschoppers er iedere keer heel uit komen. Maar denk dat je me nu weg kan dragen als ik met jou meeloop . Maar hebben jullie gewoon tot nu toe zo een geluk gehad denk je? Of wij gewoon een hele erge pech week.

Nou, ik heb wel eens mot gehad hoor, ik heb al bijna 30 jaar meer dan één hond dus dat is onvermijdelijk.
Maar nooit echt foute boel. Ik zie veel aankomen en ik heb echt ogen in mijn rug ontwikkeld. En ik geef het toe, zeker toen we nog alleen stabijs hadden liep ik gewoon om als het me niet zinde. Stabijs zijn felle flikkers en niet te beroerd voor een potje knokken, zeker ook de teven.

Orpa heeft ooit willen knokken met een bullterrier en dat was wederzijds. Geen goed idee. Dat was best eng.
En ze heeft ooit mot gehad met een Heidewachtel die net zo'n kort lontje had als zij, ook niet lollig. Wel allebei de keren een baas die wist wat hij had en zo is echte mot voorkomen.
Ik heb wel een paar keer echt knokken gehad, waarvan ik er één keer zelf tussen zat en als enige bij de eerste hulp eindigde
Die honden niet, natuurlijk. Die hadden alleen een paar schrammen.

Maar ik ben wel behoorlijk laconiek en ik brul ze vrij vlot uit elkaar als het moet. Maar dat is dus echt heel, heel zelden.
Dat komt echt doordat ik het voorkom hoor, en dat is ervaring. Dat komt vanzelf.

*Skye* schreef:

Heavy schreef:Mijn reu is niet aardig tegen reuen en al helemaal niet als hij aan de lijn zit <knip> en toen stond er ineens een grote witte Amerikaanse Buldog naast me

En dat was toch een schatje

Ik kan me je reactie helemaal voorstellen! Fijn dat het een schatje was. Vind je ze nu minder eng

Apple schreef:Ik kan je wel over hond A en B vertellen maar het maakt niet uit voor je eigen ontmoetingen.
<knip>
Leg je daarbij neer, het hoort bij het hebben van honden, blijf goed kijken naar de honden taal en vermijd gewoon even alle drukte als dat prettiger is, niks mis mee

Je hebt ook helemaal gelijk. Alleen het me er bij neerleggen lukt me gewoon even niet. Hoewel ik echt heel relaxed was. Als het een keer een beetje klapte legde ik het naast me neer en ging neutraal de volgende ontmoeting in. Nu dus niet meer.

Marjoleine schreef:Nou.
Ik heb zes honden, waarvan drie herrieschoppers zijn, letterlijk.
<knip>
Maar ze komen er altijd uit met vier poten, twee oren en een staart. Allemaal.
Jij komt geheid met hartkloppingen thuis als je met mij meeloopt, maar wel met een hele hond ook.

Dit helpt vast niet he?

Haha het helpt wel een beetje hoor. Goed te horen dat jouw herrieschoppers er iedere keer heel uit komen. Maar denk dat je me nu weg kan dragen als ik met jou meeloop . Maar hebben jullie gewoon tot nu toe zo een geluk gehad denk je? Of wij gewoon een hele erge pech week.

Ik kan het me wel zeker voorstellen hoor, het is hoe dan ook heftig.
Moet zeggen dat ik sinds ik Apple heb, echt heel zelden iets noemenswaardig heb meegemaakt. Terwijl ze altijd los loopt in losloopgebied. Gaat gewoon heel vaak prima, terwijl Apple ook best een gekke druif is soms.
Met Ben was dat wel anders, en nog, als hij logeert is het gewoon zo erg opletten, in de wijk loopt alles hier namelijk los.
Ik zou persoonlijk even wat minder focussen op vreemde honden ontmoeten als het je zelf een ongerust gevoel geeft, de kans dat je dat gaat uitstralen is groot. Geef het gewoon even de tijd, verwacht niet van jezelf dat je het morgen vergeten bent en net zo onbezorgd rondloopt als eerst, dat is niet reëel.

Heavy schreef:Ik vind teefjes nu niet meer eng dus dat is al een vooruitgang
Onze buren hebben er ook een en dat is een reu en die ziet er heel lief en sullig uit . Loopt ook altijd los enz maar toch ben ik voorzichtig want hij is nog jong en ik weet ook hoe Jip is met reuen.

Met Heavy wandel ik weer heel anders ik vind een teef veel makkelijker die kan met reuen en teven en wordt door reuen altijd aardig gevonden

Ik ben ook niet bij voorbaat bang van de honden. Maar ook wel eens bang om Skye zijn reactie. Hij is een volle reu van 1,5jr die bij andere reutjes wel eens zijn punt wilt maken. Dat voorkom ik meestal wel. Maar bij teefjes doet hij het gewoon nooit.

gonnie schreef:Nee hoor, mijn honden zijn ook weleens gegrepen, waarbij Nikkie het ergst gebeten was, die heeft er een verschoven wervel aan overgehouden, maar ik ben erg nuchter en maak me niet zo druk.

De anderen alleen maar gaatjes.

Tama is een stuk oor kwijt maar dat heeft haar zus gedaan. Haha. Tama is de enige hond van me die nooit door een vreemde hond is gebeten. Maar dat zal wel komen omdat ze een haaibaai is.

Het heeft ook eigenlijk geen nut om me er van te voren druk over te maken. Eigenlijk is er op een paar schrammen hier en daar niets gebeurd en ik zou er voor tekenen als dit de standaard zou zijn bij dit soort ontmoetingen. Ik ben gewoon een softie.

Marjoleine schreef:

*Skye* schreef:Haha het helpt wel een beetje hoor. Goed te horen dat jouw herrieschoppers er iedere keer heel uit komen. Maar denk dat je me nu weg kan dragen als ik met jou meeloop . Maar hebben jullie gewoon tot nu toe zo een geluk gehad denk je? Of wij gewoon een hele erge pech week.

Nou, ik heb wel eens mot gehad hoor, ik heb al bijna 30 jaar meer dan één hond dus dat is onvermijdelijk.
Maar nooit echt foute boel. Ik zie veel aankomen en ik heb echt ogen in mijn rug ontwikkeld. En ik geef het toe, zeker toen we nog alleen stabijs hadden liep ik gewoon om als het me niet zinde. Stabijs zijn felle flikkers en niet te beroerd voor een potje knokken, zeker ook de teven.

Orpa heeft ooit willen knokken met een bullterrier en dat was wederzijds. Geen goed idee. Dat was best eng.
En ze heeft ooit mot gehad met een Heidewachtel die net zo'n kort lontje had als zij, ook niet lollig. Wel allebei de keren een baas die wist wat hij had en zo is echte mot voorkomen.
Ik heb wel een paar keer echt knokken gehad, waarvan ik er één keer zelf tussen zat en als enige bij de eerste hulp eindigde
Die honden niet, natuurlijk. Die hadden alleen een paar schrammen.

Maar ik ben wel behoorlijk laconiek en ik brul ze vrij vlot uit elkaar als het moet. Maar dat is dus echt heel, heel zelden.
Dat komt echt doordat ik het voorkom hoor, en dat is ervaring. Dat komt vanzelf.

Nooit geweten dat stabijs van die felle honden waren. Dan ben ik alleen nog maar leuke tegengekomen

Ik had juist het idee alsof ik het begon te leren. Bleef ik eerst als een koosje stil staan tot het klapte, kon ik nu vrij goed inschatten of het wel of geen goed idee was dat de honden contact maakte. Nu kon ik het trouwend ook wel inschatten, alleen niet optijd ingrijpen...

Manlief wilt meteen geen 2e hond erbij omdat hij er van overtuigd is dat ze er dan altijd met zijn 2 en op klappen als het mis gaat en je dan een probleem hebt.

Ik snap dat je geschrokken bent maar ik vind dat je wel erg extreem reageert.

-Lilo- schreef:Ik kwam laatst een weiland in richting uiterwaarden. Daar ben ik nog nooit iemand tegengekomen. Nu kwamen er twee Staffords in volle vaart de hoek om zeilen, vol richting Lola. Ik kon alleen maar denken aan alle verhalen hier en die plek ik zo uitgestorven dat je daar eigenlijk alleen maar een kuthond verwacht die nie tin de bewoonde wereld uitgelaten kan worden.

De baasjes waren nog wayyyyy to far om iets te doen. En oja, ze deden ook überhaupt niks :p de ene staff was heel opdringerig, de andere deed wat meer z'n eigen ding. Zij waren los, Lola zat vast.

Maar er gebeurde niks ik ben langzaam doorgeschuifeld kirrend naar Lola en met Lola braaf met me mee. De ene staf taaide vrij snel af, de ander had even een fluitje van z'n baas nodig.

En dat was dat. Niks aan t handje

Haha kijk dat is mooi! Zou ook eigenlijk niet anders moeten gaan. Negeerde je die andere honden helemaal?

Ri@ schreef:Ik snap dat je geschrokken bent maar ik vind dat je wel erg extreem reageert.

Ook daar ben ik het mee eens. Ik denk dat het vooral is door de reactie van het baasje van die stafford en pitbull.
Maar ook omdat het lijkt alsof de bijtincidenten als paddestoelen uit de grond schieten. Een topic met positieve wendingen is misschien een mooie tegenhanger.

apple schreef:Ik kan het me wel zeker voorstellen hoor, het is hoe dan ook heftig.
Moet zeggen dat ik sinds ik Apple heb, echt heel zelden iets noemenswaardig heb meegemaakt. Terwijl ze altijd los loopt in losloopgebied. Gaat gewoon heel vaak prima, terwijl Apple ook best een gekke druif is soms.
Met Ben was dat wel anders, en nog, als hij logeert is het gewoon zo erg opletten, in de wijk loopt alles hier namelijk los.
Ik zou persoonlijk even wat minder focussen op vreemde honden ontmoeten als het je zelf een ongerust gevoel geeft, de kans dat je dat gaat uitstralen is groot. Geef het gewoon even de tijd, verwacht niet van jezelf dat je het morgen vergeten bent en net zo onbezorgd rondloopt als eerst, dat is niet reëel.

Dankjewel! Ga zeker gewoon rustig aan doen.

Kells schreef:Hier een positief verhaal. Mijn 3 setters en eentje van een vriendin waren gezellig samen aan het balletjes apporteren uit het water. Komt er plotseling een dame met een aangelijnde stafford aangelopen. Mijn jongste zag de hond als eerste en begon gelijk te schelden/alarmeren. De andere 3 schoten gelijk te hulp. De stafford liet zich ondanks het gescheld van 4 setters braaf meevoeren.

Niets aan de hand dus

Ik ben ooit met een oudjaarswandeling meegegaan met mijn honden. Mijn grote intacte reu, van een ras dat bekend staat om hun intolerante houding richting seksegenoten, was aanleiding tot heel wat samengeknepen billen, maar alle andere reuen hebben er zelfs geen schrammetje bij opgelopen!

Rimpel de stumperkneus die het vrijwel ALTIJD aan de stok had met vrijwel ALLE honden
en regelmatig gaten opliep, had 1 vriendinnetje waar hij helemaal dollllllllll op was

Indy - Een Engelse STAFFORD teef
Als ze elkaar op afstand zagen was het net of je Lionel Richie op de achtergrond hoorde zingen :
Helllooooooo, is it me your looking for ?????

Oh ja...Vegas hier van het forum- een prachtige Stafford reu - ik heb nog wel foto's van hem en Rimpel op 1 wandeling, ook liepen er veel andere honden mee en iedereen nam weer een hond aan 1 stuk mee naar huis
Dat soort wandelingen hebben we vaker gedaan en het is altijd prima gegaan met loslopende Vegas en bvb aangelijnde Rimpel.

En Rimpel maakte op de hondenschool ook vrienden; een hele zooi ruwhaar teckels EN Kobus de Bullterrier.
Dat bonkte en kleunde in elkaar...heel verschrikkelijk... je hoorde nog net niet de ribbenkasten kraken, maar gos, wat konden die onhandig lomp met elkaar spelen

Manu heeft eens zelf een Bull terriër aangevlogen De kneus.

Wij gaan nog wel eens naar een groot speelveld, daar lopen ook Staffs. En hij heeft toen heerlijk met een wit teefje gespeeld. Manu was de irritante eigenlijk.

Tot nu toe heb ik alleen een aanvallende Jack Russell en New Foundlander bij hem gehad.. De Staff uit de straat is gemuilkorfd en er loopt een heel verantwoordelijke baas naast
De Dogo teef hier is helemaal verliefd op Manu. Wat een prachtbeest is dat zeg.

Probeer te neuriën of een liedje te zingen. Dat doe ik als ik gespannen raak. Je maakt dan een stofje aan in je hersenen heb ik me laten vertellen en je ademhaling wordt weer normaal.
Sky en de andere hond voelen jouw spanning natuurlijk ook. Dan maar voor gek

*Skye* schreef:

Ri@ schreef:Ik snap dat je geschrokken bent maar ik vind dat je wel erg extreem reageert.

Ook daar ben ik het mee eens. Ik denk dat het vooral is door de reactie van het baasje van die stafford en pitbull.
Maar ook omdat het lijkt alsof de bijtincidenten als paddestoelen uit de grond schieten. Een topic met positieve wendingen is misschien een mooie tegenhanger.

Snap ik.

Maar weet je, het is heel erg rot als je hond verzeild raakt in een vechtpartij. Maar vaak valt de schade mee. Alleen hoor je daar niet zoveel over. Dat komt niet in de krant. Staffords en dergelijke zou ik zeer zeker ontlopen. Patserige honden ook. Gewoon goed de omgeving in de gaten houden en gewoon de andere kant oplopen als je denkt dat je het niet vertrouwd.

En je realiseren dat negen van de tien vechtpartijen geen hele erge gevolgen hebben. Het is niet wenselijk als je hond daarin verzeild raakt, maar het is het ook niet waard om zo bang voor te zijn. Het is vaak een snauw en een grauw, maar dat is het.

Ik loop nu 12 jaar met mijn 5, later 4, en nu 3 honden. Niet bepaald de makkelijkste. Ik heb maar 1 keer een vechtpartij meegemaakt met mijn hond. En dat is een hond die niet makkelijk is met andere honden. Ik heb hem gewoon altijd overal bij weg kunnen houden en hij liep toch los. Hij heeft met een boxer gevochten, die heb ik er afgemept met m'n riemen. En mijn hond mankeerde niks. Terwijl het echt een enorme herrie en gedoe was.

Ik weet niet of dat ook onder goede verhalen valt , maar wilde het toch even aan je vertellen

Ik denk dat ik jouw angst in t extreme heb.

Ik vind alle (uitzondering daargelaten natuurlijk) honden oprecht fantastisch. Totdat ik m'n eigen hondjes bij me heb.

Er gebeurt de laatste tijd gewoon téveel. Met een klein hondje ben je nergens veilig. Ze zijn gewoon te kwetsbaar.

Niet druk om maken? Dat lukt echt niet. Als er wat zou gebeuren is de uitkomst hoogstwaarschijnlijk dat mijn hondje, mijn lieveling, het niet overleefd. Bij een klein hondje loopt het vaak niet goed af. Moet je toch niet aan denken dat je eigen hond dood is doordat iemand anders z'n hond niet goed bij zich houdt.

Ik ben dan ook wel getraumatiseerd door het ongeluk met Sally. Dat raak ik nooit meer kwijt. Brr.