Het HondenForum

Dat gebeurde mij een half uurtje geleden, er kwam wat speeksel in mijn luchtpijp terecht met als gevolg een hoestbui en een gierende ademhaling voor een paar minuten.
Numa werd er helemaal onrustig van en kwam direct naar me toe, zocht heel duidelijk nabijheid.

Hoe reageren jullie honden als je je verslikt?

Inge schreef:Dat gebeurde mij een half uurtje geleden, er kwam wat speeksel in mijn luchtpijp terecht met als gevolg een hoestbui en een gierende ademhaling voor een paar minuten.
Numa werd er helemaal onrustig van en kwam direct naar me toe, zocht heel duidelijk nabijheid.

Hoe reageren jullie honden als je je verslikt?

Het gebeurt me heel vaak, mijn slokdarm werkt niet zo goed.
Van gewoon een beetje verslikken in speeksel kijken ze niet meer op. Van een ernstige verslikking zijn ze behoorlijk van slag.
Ik trouwens ook, stikken is niet lollig Dus ik weet niet zeker of ze op het verslikken reageren, of op mijn gemoedstoestand. Of op beide, dat kan natuurlijk ook.

Edit: Even een aanvulling, ik bedacht me net iets. Van overgeven (dat gebeurt elke week ook wel een paar keer) zijn ze trouwens allemaal wél ernstig van slag. Dan staan ze allemaal (honden én katten) pootjeswringend achter me zenuwachtig te doen
En dat vind ik heel vervelend, dat overgeven, maar láng niet zo erg als verslikken.
Dus waarschijnlijk reageren ze niet zozeer op mijn gemoedstoestand, maar vinden ze kotsen spannender dan stikken. Of zo

Gioia en kyara reageren helemaal niet en senna komt iedereen bij elk kuchje of hoestje 'troosten'
Behalve als ze op je schoot zit/ligt, dan schrikt ze er zo van dat ze hard weg rent

Komen in zo'n geval allebei kijken van wat doe jij nou gek. Moet ze nog leren t alarmnummer te bellen. Maar ze hebben t gelijk in de gaten

Interesseert Sterre helemaal niks.

Ik verwachtte dat Izzy bezorgd naar me toe zou komen, maar toen ik me pas geleden verslikte tilde ze alleen maar d'r kop verstoord op. Kennelijk heeft ze door dat ik dingen aangaande mijn lijf príma zelf kan oplossen

Eigenlijk geen idee wat mijn honden dan zouden doen.
Wat bij Spike wel opvalt: als hij bij ons op bed ligt en mijn man moet niezen, dan vliegt spike met vier poten tegelijk de lucht in. En als m'n man meermaals nog niest dan, reageert spike best pissig, diepe verontwaardigde grom.
Ik daarentegen, mag niezen dat het davert, dat vind hij niet erg, hij komt daarna alleen even voorzichtig controleren of ik wel OK ben.

Miranda schreef:

Inge schreef:Dat gebeurde mij een half uurtje geleden, er kwam wat speeksel in mijn luchtpijp terecht met als gevolg een hoestbui en een gierende ademhaling voor een paar minuten.
Numa werd er helemaal onrustig van en kwam direct naar me toe, zocht heel duidelijk nabijheid.

Hoe reageren jullie honden als je je verslikt?

Het gebeurt me heel vaak, mijn slokdarm werkt niet zo goed.
Van gewoon een beetje verslikken in speeksel kijken ze niet meer op. Van een ernstige verslikking zijn ze behoorlijk van slag.
Ik trouwens ook, stikken is niet lollig Dus ik weet niet zeker of ze op het verslikken reageren, of op mijn gemoedstoestand. Of op beide, dat kan natuurlijk ook.

Edit: Even een aanvulling, ik bedacht me net iets. Van overgeven (dat gebeurt elke week ook wel een paar keer) zijn ze trouwens allemaal wél ernstig van slag. Dan staan ze allemaal (honden én katten) pootjeswringend achter me zenuwachtig te doen
En dat vind ik heel vervelend, dat overgeven, maar láng niet zo erg als verslikken.
Dus waarschijnlijk reageren ze niet zozeer op mijn gemoedstoestand, maar vinden ze kotsen spannender dan stikken. Of zo

Oh mens wat akelig dat je bijna stikt bij dat ernstige verslikken. Heb je wel iets waardoor je meteen mensen kan waarschuwen in zo'n geval?

Dat kotsen... volgens mij staan ze gewoon te bedenken wat jij ook weer had gegeten en of het lekker was. De honden staan hier ook vaak zo van semi-bezorgd naast een kat met kotsneigingen, maar ondertussen hopen ze dat er lekker gratis voer uit gaat komen.

Als ik een van mijn astma hoestbuien heb komen ze even kijken, en niezen is leuk, dan reageren ze vrolijk en springen soms tegen me aan. Ze reageren ook als ik lach om een tv programma, hier worden ze ook vrolijk van.

Hanneke2 schreef:Oh mens wat akelig dat je bijna stikt bij dat ernstige verslikken. Heb je wel iets waardoor je meteen mensen kan waarschuwen in zo'n geval?

Nee, maar ik neem alleen medicijnen en eet iets als er iemand bij is. Moet van de dok.

Dat kotsen... volgens mij staan ze gewoon te bedenken wat jij ook weer had gegeten en of het lekker was. De honden staan hier ook vaak zo van semi-bezorgd naast een kat met kotsneigingen, maar ondertussen hopen ze dat er lekker gratis voer uit gaat komen.

Hahaha, dat zou best kunnen inderdaad. Op een kotsende kat vliegen altijd twee herders af, met verlekkerde bekken. Ik hoef nóóit kattenkots op te ruimen
Dat zenuwachtig doen is dan waarschijnlijk omdat ze het zelf ook wel wat brutaal vinden. Tegen mij zijn ze best beleefd

Blacky gaat blaffen en janken, ook als 1 van de katten of Ruby kuch geluiden maken net of hij meer last heeft dan wij

Jigzy gaat dan aan mijn neus likken. Dat is haar remedie voor alles wat zij gek vindt.

helemaal niets doen ze. Ik had het laatst ook, echt piepen en alles.. Mooi geen hulp of aandacht van de hondjes. Ze hoopten denk ik dat ik erin bleef, kunnen ze me aanvreten hahaha

Miranda schreef:

Inge schreef:Dat gebeurde mij een half uurtje geleden, er kwam wat speeksel in mijn luchtpijp terecht met als gevolg een hoestbui en een gierende ademhaling voor een paar minuten.
Numa werd er helemaal onrustig van en kwam direct naar me toe, zocht heel duidelijk nabijheid.

Hoe reageren jullie honden als je je verslikt?

Het gebeurt me heel vaak, mijn slokdarm werkt niet zo goed.
Van gewoon een beetje verslikken in speeksel kijken ze niet meer op. Van een ernstige verslikking zijn ze behoorlijk van slag.
Ik trouwens ook, stikken is niet lollig Dus ik weet niet zeker of ze op het verslikken reageren, of op mijn gemoedstoestand. Of op beide, dat kan natuurlijk ook.

Edit: Even een aanvulling, ik bedacht me net iets. Van overgeven (dat gebeurt elke week ook wel een paar keer) zijn ze trouwens allemaal wél ernstig van slag. Dan staan ze allemaal (honden én katten) pootjeswringend achter me zenuwachtig te doen
En dat vind ik heel vervelend, dat overgeven, maar láng niet zo erg als verslikken.
Dus waarschijnlijk reageren ze niet zozeer op mijn gemoedstoestand, maar vinden ze kotsen spannender dan stikken. Of zo

Ik zelf kamp ook met diverse aandoeningen maar idd als ik overgeef is de hele roedel van slag en willen ze ook niet bij me weg. Hetzelfde gebeurt als ik een dag extreme pijn heb en niet kan bewegen.

wilma23 schreef:Ik zelf kamp ook met diverse aandoeningen maar idd als ik overgeef is de hele roedel van slag en willen ze ook niet bij me weg. Hetzelfde gebeurt als ik een dag extreme pijn heb en niet kan bewegen.

Toch opmerkelijk dit.

Sarah komt kijken of ik ook iets eetbaars ga uitspugen wat zij dan gauw snaaien kan.

Ik heb een wiebelige klep dus ik verslik me best vaak en dat boeit ze helemaal niks. Ook niet als ik nog net niet stik.
Ik gok trouwens, Miran, dat kotsen zo spannend is omdat er dan wat uit komt. Ja, je weet het toch nooit, he, als hond zijnde.
Kotsen heb ik goddank nooit.
Als ik eens val, wat ik wel met zekere regelmaat doe, staan ze er wel meteen allemaal omheen. Dat weer wel.

Marjoleine schreef:Ik gok trouwens, Miran, dat kotsen zo spannend is omdat er dan wat uit komt. Ja, je weet het toch nooit, he, als hond zijnde.

Ja, zou goed kunnen, hoor.
Dan zullen ze wel zenuwachtig doen omdat ik best baknijd heb

Als ik eens val, wat ik wel met zekere regelmaat doe, staan ze er wel meteen allemaal omheen. Dat weer wel.

Ik ben eens heel naar gevallen in het bos. Ik had de bal en werparm vast.
Skadi stelde éérst haar bal veilig, en kwam toen pas naar me toe. Prioriteiten, hè!

Miranda schreef:

Marjoleine schreef:Ik gok trouwens, Miran, dat kotsen zo spannend is omdat er dan wat uit komt. Ja, je weet het toch nooit, he, als hond zijnde.

Ja, zou goed kunnen, hoor.
Dan zullen ze wel zenuwachtig doen omdat ik best baknijd heb

Reken maar dat ze dát weten ja

Als ik eens val, wat ik wel met zekere regelmaat doe, staan ze er wel meteen allemaal omheen. Dat weer wel.

Ik ben eens heel naar gevallen in het bos. Ik had de bal en werparm vast.
Skadi stelde éérst haar bal veilig, en kwam toen pas naar me toe. Prioriteiten, hè!

Hihi Hm, Isabel ging bovenop me staan.
Wat de toegevoegde waarde daarvan was heb ik nooit gesnapt, maar ze deed het wel.
De wetters duwen alleen maar. Dat schiet ook niet op, val je nog een keer