Wat hebben we veel gewandeld, vooral het strand was favoriet. Schelpjes die ik moest gooien en die Senna dan ging "opsnorkelen". Uren kon ze dat volhouden. Ze kon echt beledigd kijken als ik zei dat het wel genoeg was en dat we naar huis gingen.
En hard rennen, dat kon ze als de beste! Vooral achter de konijnen aan, dat vond ze geweldig.
Een paar jaar geleden ging Senna wat slechter lopen, haar achterhand werd steeds slapper. Heel geleidelijk aan kon ze steeds weer wat minder. De fysiotherapeut heeft haar tot het laatst behandeld, en ach wat genoot ze daar altijd van. Ze begon al te piepen in de auto als ze doorhad dat we naar haar toe gingen.
Van de week ging het steeds slechter met mijn moppie. Ze kon de auto niet meer in komen, ze viel om tijdens het plassen en kon amper meer overeind komen...
Gisteren is de dierenarts thuis gekomen en is Senna rustig ingeslapen. Wat is het stil in huis, wat mis ik mijn lieve meisje
Rust zacht lieve schat.
Senna 1 augustus 2003 - 8 april 2015
Sterkte
