Het HondenForum

Gisteren hebben Coda en ik meegedaan aan de Tolling initiatiedag georganiseerd door de Tollerclub. Ik kende het tollen al van een vorige initiatiedag met Nilo, maar voor Coda was dit de eerste kennismaking met het originele werk van de Toller. En ze vond het geweldig! Grappig ook om te zien hoe ze werkte, vergeleken met Nilo. Het zijn heel verschillende honden met ook beide een andere stijl van werken. Naast het tollen waren er ook wat apporteeroefeningen uitgezet, een leuke manier om ons niveau te testen dus

Het eerste onderdeel was de eerste kennismaken met het tollen. Het doel van tollen is het lokken van eenden. De voorjager sluipt samen met hond naar een net, van waarachter de hond aanwijzingen krijgt. Het actieve gedeelte van het tollen bestaat uit het spelen en rennen langs de waterkant. De hond beweegt speels en actief terwijl hij een speeltje apporteert, wat de aandacht trekt van de eenden. Vervolgens verdwijnt hij weer even achter het net, waar het passieve gedeelte plaatsvindt. Ze moeten dus snel kunnen schakelen tussen vrolijk spelen en complete rust. Vervolgens wordt er weer wat gespeeld, daarna weer rust etc etc..Na het tollen volgt meestal een apport uit water. De voorjager blijft achter het net zitten, de hond zit hier net naast zodat hij kan markeren waar het apport is gevallen. Daarna mag hij uitgestuurd worden om (in dit geval de dummy) te apporteren.

Coda had eigenlijk meteen de smaak te pakken! Ik gooide een bal voor haar tijdens het tollen, waarna ik haar teruglokte met een kleine wubba. Dat werkte eigenlijk zo goed dat ze de wubba niet eens wilde, die was hooguit nodig om haar extra vrolijk te krijgen waarna ze de bal weer braaf apporteerde Wat me verbaasde was dat ze ook probleemloos overschakelde van actief naar passief. Na 3 keer tollen moest ze achter het net blijven liggen, en dat deed ze keurig! De eerste keer nog wel in de startblokken om weer te apporteren, de tweede keer zag je haar ook echt volledig ontspannen wachten op een volgend commando. Heel mooi om te zien! Vervolgens het apport uit water, niet haar sterkste punt normaal gesproken maar ze bracht de dummy in één rechte lijn binnen!

Het tweede onderdeel was vooral gericht op appél en steadyness, iets waar eigenlijk alle honden uit onze groep wel wat te verbeteren hadden Met twee honden tegelijk deden we wat volgwerk van een meter of 50, daar kregen de honden het zit-blijf commando, voorjagers lopen door en leggen een dummy in een rechte lijn vanaf de hond. Daarna liepen we terug, kregen de honden weer het volg-commando en liepen we terug naar de beginplaats. Van daar uit werden de honden één voor één uitgestuurd om hun dummy te apporteren. De tweede keer werd deze oefening herhaald, maar met een dubbel apport waarbij ook rechts van de honden een dummy was neergelegd. Het volgen vond Coda NIET leuk Daar heeft ze heel geen geduld voor! Maar toen ze door had dat we echt alleen vooruit gaan als ze naast me loopt, wilde ze zich best aanpassen. Vervolgens sprong ze de eerste keer in toen ik net de A van "apport" had uitgesproken en terwijl ze onderweg was naar haar dummy, sprong ook de hond naast ons in en rende achter haar aan. Toen ze de dummy had heb ik daarom een extra fluitcommando gegeven, want ze kan nog wel eens ongezellig doen als andere honden haar storen tijdens haar taak. Gelukkig negeerde ze de hond en kwam in een rechte lijn naar me toe met dummy De tweede keer ging al een stuk beter, en beide dummy's kwamen vlot binnen!

Onderdeel drie was een uitgebreide tolling sessie. We begonnen met wat tollen achter een stel bomen. Na een paar keer afgewisseld te hebben tussen actief en passief, volgde er een schot tijdens het passieve gedeelte. De uitdaging was nu dat de hond wel mocht kijken, maar zeker niet het water mocht betreden, er was namelijk niets geraakt en er volgde dit keer geen apport. Dus na het kijken moest ze weer overschakelen op tollen, en dit deed ze heel goed! Ze keek inderdaad, en ik was even bang dat ze binnen een seconde halverwege het meer zou liggen Maar toen ik haar aandacht weer vroeg schakelde ze ook meteen over op tollen! Vervolgens slopen we richting de tweede tollingplaats even verderop. Hier volgde weer wat tolling, waarna ze naast het net mocht plaatsnemen om het waterapport te markeren. De bedoeling was toen om haar nog een korte volgwerkoefening te laten doen voor ze mocht apporteren, maar daar was ze het niet mee eens en na een paar seconden braaf wachten sprong ze toch in. Verbeterpuntje

Het laatste onderdeel was verloren zoeken, niet haar sterkste punt. In een veld vlakbij een meer lagen 10 dummy's en een duif verstopt. Het idee was dat we zouden kijken hoeveel dummy's ze binnen wilde brengen, al had ik niet op een hoge score gerekend omdat ze inmiddels, einde van de middag, ook echt wat moe leek. De eerste dummy kwam vrij snel binnen! Daarna liep ze op de duif, die ze meteen oppakte, waarna ze twijfelde wat dan nu de bedoeling was Ze nam de duif even mee de andere kant op, liet hem toen weer vallen en je zag haar twijfelen. Toen zette de helper een stap in haar richting om haar weer in beweging te krijgen, en na een fluitsignaal van mij kwam ze dan toch snel de duif brengen! Daarna bracht ze nog 3 dummy's binnen, maar ik merkte aan haar dat ze echt moe was en moeite had geconcentreerd te blijven. Dus besloot ik haar te belonen en de oefening te beëindigen voordat ze met lege handen terug zou komen en geen succes meer behaalde. We hebben heel veel geleerd, weten waar we aan moeten werken (appél en steadyness) maar ik ben ontzettend trots op haar! Het hele najaar niet in een groep getraind en
het was best druk en chaotisch met 24 Tollers op één terrein, maar ze heeft heel mooi en geconcentreerd gewerkt, en vooral stil!

Nog wat foto's van het tollen. Als het goed is, volgt er later nog een filmpje!

Wat mooi beschreven, dank voor je verslag
Lijkt me een erg leuke en leerzame dag geweest.

En toch nog verschillende keren achter elkaar verloren gezocht ondanks de vermoeidheid.
Mooi

Leuk om te lezen

Klinkt super

Leuk

Leuk om je verslag te lezen. Lastig dat schakelen tussen actief en passief. Mooi om te zien dat het oorspronkelijke werk er toch in zit.

Sita schreef:Leuk om je verslag te lezen. Lastig dat schakelen tussen actief en passief. Mooi om te zien dat het oorspronkelijke werk er toch in zit.

Ja, dat was echt bijzonder om te zien. Nilo heeft 2 jaar geleden dezelfde workshop gevolgd en het actieve deel deed hij prima, maar hij had wel moeite met omschakelen naar passief. Nou zou dat in principe wel te oefenen zijn, vooral het actieve deel is een stuk aanleg wat ze moeten hebben. De stijl van werken zeg maar, elke andere retriever zou het wel kunnen, maar niet op de speelse, bijna dansende manier zoals de Toller.

Cleva schreef:Wat is eigenlijk het doel van trekken van de eendenaandacht?

Eenden zijn van nature nieuwsgierig, waardoor ze in de richting van de hond komen. En zodra ze binnen bereik zijn kunnen ze dan geschoten worden door de jager, waarna de Toller de geschoten eend apporteert.

Het was leuk om jullie samen bezig te zien, Manon en Coda. Dat kon ook makkelijk, omdat jullie groepje naast mijn groepje aan het werk ging. Ook Ylva en ik waren van de partij op deze Tolling-initiatiedag. Mijn Zweedse spookje, dat stuitert van energie, heeft me verrast door tijdens de Tolling-oefeningen heel natuurlijk te schakelen tussen actief spelgedrag aan de waterkant en rust en vooral stilte, achter het net. Net als Manon ben ik heel enthousiast over deze dag, die absoluut naar meer smaakte

Wat een ontzettend leuk verslag! En ook de uitleg wat tolling precies is, want had er nog nooit van gehoord

River8 schreef:Wat een ontzettend leuk verslag! En ook de uitleg wat tolling precies is, want had er nog nooit van gehoord

Ik ook niet, erg leuk!

Maar ze zien volgens mij ook niet de hele hond, alleen de staart. Net zoals vroeger de kooikerhondjes werden gebruikt. De eenden in een stadsvijver zijn zo gewend aan mensen en honden die komen alleen als ze wat te vreten krijgen. In een eendenkooi is er minder contact, dus ik denk dat die eenden sneller komen kijken.

Nanna schreef:

Sita schreef:Maar ze zien volgens mij ook niet de hele hond, alleen de staart.

In dat geval vind ik het niet een rasdingetje. De eerste de beste Sheltie kan dat dan ook

Dat weet ik niet?
Het is een bepaalde manier van staartbewegen waarbij de rest van de hond niet zichtbaar is.
Die nieuwsgierigheid (bij wilde eenden) lokt ze dan richting eendenkooi waar ze dan gevangen worden.
Zo is het verhaal bij de kooiker.

Voor zover ik weet is dat verhaal ongeveer het zelfde bij de toller?
Dat kan Maeve wel vertellen.

ranetje schreef:

Nanna schreef:

Sita schreef:Maar ze zien volgens mij ook niet de hele hond, alleen de staart.

In dat geval vind ik het niet een rasdingetje. De eerste de beste Sheltie kan dat dan ook

Dat weet ik niet?
Het is een bepaalde manier van staartbewegen waarbij de rest van de hond niet zichtbaar is.
Die nieuwsgierigheid (bij wilde eenden) lokt ze dan richting eendenkooi waae ze dan gevangen worden.
Zo is het verhaal bij de kooiker.

Voor zover ik weet is dat verhaal ongeveer het zelfde bij de toller?
Dat kan Maeve wel vertellen.

Klopt, zo is het bij de Toller ook. Ze spelen langs de waterkant en zijn steeds maar heel even zichtbaar, en dan vaak ook alleen de staartpunt. Maar door de speelse bewegingen lokken ze de eenden wel in hun richting. De andere retrievers zou je het tollen wel kunnen aanleren, maar niet zo effectief als bij de Toller (of Kooiker) omdat die vaak veel serieuzer werken. Ze missen dan dus de beweeglijkheid en brengen het speeltje vaak in één rechte lijn terug. Dit maakt denk ik ook dat Tollers op KNJV proeven als lastiger worden beschouwd Dat speelse en beweeglijke zit er nog heel duidelijk in, en komt daar juist niet zo van pas.

Het was dus wel een succes met Coda! En je had toch geluk met het weer

Leuk verslag om te lezen!